گوردون پراتر سایت عملیات روانی – جان بولتون، سفیر جدید آمریکا در سازمان ملل گفته است که «احتمال اقدام شورای امنیت علیه ایران با تصمیم این کشور به از سرگیری فعالیت‌های هسته‌ای‌اش افزایش یافته است.» ماجرایی دیگر شروع می‌شود. بوش جمهوری اسلامی را متهم به پیگیری برنامه تسلیحات هسته‌ای می‌کند. سپس موضوع را به شورای امنیت ارجاع می‌دهد و تقاضای اقدام این شورا علیه ایران را می‌کند. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بازرسی‌های گسترده می‌کند و هیچ اثری از برنامه تسلیحات هسته‌ای نمی‌یابد. شورای امنیت از دادن مجوز حمله پیشگیرانه به ایران خودداری می‌کند. بوش در هر حال خودسرانه دست به حمله پیشگیرانه می‌زند و ادعا می‌کند که اتکای صرف به مذاکرات دیپلماتیک و سایر روش‌های مسالمت آمیز به تنهایی، امنیت ملی آمریکا را در برابر تهدید ایران تأمین نمی‌کند. اما چند لحظه صبر کنید. ایران هیچگاه اعلام نکرد که قصد از سرگیری غنی‌سازی اورانیم را دارد. ایران حتّا ساخت هزاران سانتریفیوژ گازی را که نهایتاً در غنی‌سازی اورانیم کاربرد دارد، تکمیل نکرده است. آنچه ایران انجام داده مطلع کردن آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از قصد خود برای از سرگیری فعالیت‌های تبدیل اورانیم در تأسیسات اصفهان و درخواست از آژانس برای تدارک فعالیت‌های ایمن‌سازی پیش از آغاز به کار تأسیسات UCF بوده است. حال به اظهارات سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا در همان روزی که ایران این تصمیم خود را اعلام کرد، توجه کنید: «برای ما مهم است که ایران به تعلیق ادامه دهد ‌[در مورد کلیه فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی از جمله تبدیل اورانیم]، تابع توافقنامه پاریس باشد و هیچ اقدامی که ناقض آن باشد، انجام ندهد. اگر ایرانی‌ها این توافقنامه را نقض کنند، واکنش بعدی ما ارجاع موضوع از سوی آژانس انرژی اتمی به شورای امنیت خواهد بود.» توجه کنید: اگر «ایران توافقنامه را نقض کند» - توافقنامه‌ای که نه آمریکا و نه آژانس طرف آن نبوده‌اند. حال، طبق قوانین آژانس انرژی اتمی، این آژانس می‌تواند هرگونه نقض فاحش توافقنامه پادمان ها را به شورای امنیت ارجاع کند. اما ایران با این توافقنامه هماهنگی و همکاری کامل داشته است. علاوه براین توافقنامه پاریس میان ایران و اروپا خواستار آغاز مذاکرات دوطرف برای دادن «تضمین‌های عینی» از سوی ایران به اروپا جهت تضمین صلح‌آمیز بودن برنامه هسته‌ای این کشور و نیز ارائه تضمین‌های محکم به ایران از سوی اروپا در زمینه همکاری‌های هسته‌ای، فناوریک و اقتصادی» بود. در 23 مارس 2005، ایران مجموعه‌ای از «تضمین‌های عینی» پیشنهادی خود را که شامل تعلیق داوطلبانه فعالیت‌های هسته‌ای‌اش بود به اروپا عرضه کرد که عبارت بودند از: 1- صرفنظر کردن از فرآوری سوخت هسته‌ای و تولید پلوتونیم؛ 2- تعیین سقفی برای غنی‌سازی سوخت راکتور؛ 3- محدود کردن برنامه غنی‌سازی به سطح مورد نیاز برای راکتورهای تولید برق؛ 4- تبدیل سریع کلیه اورانیم‌های غنی شده به میله‌های سوخت جهت غیر ممکن شدن احتمال غنی‌سازی بیشتر. 5- اتخاذ رویکردی مرحله به مرحله و روبه رشد برای اجرای برنامه غنی‌سازی اورانیم که از مراحل کمتر حساس آغاز خواهد شد – مثلاً از تبدیل اورانیم . ایرانی‌ها همچنین پیشنهاد کردند که بازرسان آژانس حضور دایم در تأسیسات تبدیل و غنی‌سازی داشته باشند. حال، ایرانیان در نتیجه عدم پاسخ اروپا به پیشنهادات آنها ظرف زمان مقرر، تصمیم به از سرگیری تبدیل اورانیم گرفته‌اند. این تصمیم آنها در نهایت منجر به پاسخی از سوی اروپا شد که سوخت مورد نیاز ایران را در سال‌های آتی تأمین می‌کند. در مقابل ایران را ملزم کرد که تعهد دهد فعالیت‌های چرخه سوخت به غیر از تولید الکتریسیته از آب سبک و ساخت راکتورهای تحقیقاتی را پی‌گیری نمی‌کند. مقامات ایرانی، پیشنهاد اروپاییان را غیر قابل قبول خواندند و آن را نقض آشکار موافقتنامه پاریس توصیف کردند. آیا آژانس انرژی اتمی در جلسه اضطراری امشب موضوع ایران را به شورای امنیت ارجاع می‌کند؟ احتمالاً خیر. آژانس به خوبی می‌داند که تعلیق انجام شده از سوی ایرانیان از لحاظ حقوقی برای این کشور تعهدآور نبوده است. علاوه براین حق با ایرانی‌هاست، شورای حکام هیچ حق قانونی یا حقیقی یا اختیار قانونی برای انجام چنین کاری را ندارد.