سایت عملیات روانی _بازی شطرنج ایران و غرب به مراحل حساسی رسیده است و به نظر می‌رسد که این بازی در نهایت به «پات» دو طرف بینجامد. پرونده هسته‌ای ایران را می‌توان به یک بازی شیرین شطرنج تشبیه کرد. در یک طرف صفحه شطرنج، ایران قرار دارد با مهره‌های مشخص که هر کدام در جایگاه خود نقش تاثیرگذاری را ایفا می‌کنند و در آن سوی صفحه شطرنج،کشورهایی قرار دارند که در این بازی نظرات، سیاست‌ها و مواضع گوناگونی دارند. هر یک از آنها در این بازی قصد دارند فکر خود را اعمال کنند؛ یکی حمله زود هنگام وزیر را پیشنهاد می‌کند،دیگری ابتدا پیشروی سرباز را در نظر دارد؛ آن یکی از حرکت فیل حرف می‌زند،رخ نیز در این میان از سوی دیگری به حرکت در می‌آید و در حرکتی دیگر اسب؛ با آن حرکت جالبش درصدد است تا مهره‌هایی از طرف مقابل را بگیرد و به سوی مات پیش ببرد. بازی شطرنج نمونه‌ای شاخص از یک بازی مبتنی بر استراتژی است،اما همیشه همه بازی‌ها شبیه شطرنج نیستند. علی لاریجانی پیش از این که دبیر شورای عالی امنیت ملی شود،گفته بود:«دیگر قرار نیست ما در صفحه شطرنج حریف،حرکت کنیم و تمام ذهن ما به پاسخگویی اختصاص یابد.این موضع، خود یک حرکت مناسب و خوب در صفحه شطرنج است.» اما همیشه باید به یاد داشت در صورتی که یکی از بازیگران عرصه شطرنج استاد بزرگی باشد و دیگری مبتدی، اگر صفحه شطرنج را به هم بریزیم و به استاد شطرنج بگوییم صفحه را به حالت قبل بچیند،موفق می‌شود 95 درصد آن را انجام دهد و این در حالی است که فرد مبتدی تنها می‌تواند 25 درصد بازی را به شکل پیش درآورد. بازیگران عرصه سیاست هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران هم از این امر مستثنی نیستند. سال‌های سال است که در این عرصه دست و پنجه نرم کرده‌اند و تجربه اندوخته‌اند و اینک به استاد بزرگی مبدل شده‌اند. حرکت اخیر جمهوری اسلامی ایران در بهره‌برداری از مجتمع آب سنگین اراک را می‌توان یک حرکت جانانه در این بازی دانست. این حرکت را می‌توان حرکت «رخ» ایران تلقی کرد. مهره رخ در شطرنج مهره‌ای تاثیرگذار و حساس است که در صفحه شطرنج باید میدان عمل برایش مهیا باشد. اما گزارش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که روز پنجشنبه گذشته از سوی البرادعی، «سرباز» عرصه این صحنه ارائه شد،حرکتی تکراری بود که طرف مقابل جمهوری اسلامی ایران را یک بازی به تاخیر انداخت و اکنون نوبت به بازی متفکرانه بازیگران هسته‌ای ایران رسیده است. البرادعی در این گزارش آورده است که ایران به درخواست‌های شورای امنیت عمل نکرده و به فعالیت‌های اتمی خود ادامه داده است. این در حالی است که معاون موسسه صلح بین‌المللی کارنگی در واشنگتن مدعی شده است:«تنها مشکلات فنی مانع از پیشرفت ایران در فعالیت‌های هسته‌ای شده و هیچ مصلحت اندیشی سیاسی در کار نبوده است.» این ادعا در راستای بخشی از گزارش البرادعی که تاکید کرده است فعالیت‌های ایران در زمینه غنی‌سازی اورانیوم، محدود و تنها در سطح تحقیقاتی باقی مانده است، مطرح شده است. البته اگر چنین برداشتی از گزارش البرادعی صورت گرفته باشد،بعید به نظر می‌رسد اعضای دائم شورای امنیت به دنبال اعمال تحریم‌ها علیه ایران باشند و راه برای ادامه مذاکرات سازنده باز خواهد ماند. وزرای خارجه کشورهای اتحادیه اروپا نیز در نشستی در فنلاند خواهان ادامه گفت‌وگوها با ایران شدند و طرح تحریم اقتصادی کشورمان را زود هنگام دانستند. در این میان سه‌شنبه این هفته علی لاریجانی دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران و خاویر سولانا مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا قرار است «رخ در رخ» در برلین پایتخت آلمان دیدار داشته باشند و این در حالی است که آمریکا نیز اعلام کرده است پیش از هر اقدامی در انتظار نتایج این دیدار خواهد ماند. به نظر می‌رسد این پرونده مراحل پایانی خود را طی می‌کند،اما باز هم قضاوت برای انتخاب پیروز این بازی مشکل است. عواملی دست به دست هم داده‌اند تا نظرات متفاوت کشورهای طرف مذاکره، تصمیم قطعی نگیرند و همین عدم اتفاق نظر، علاوه بر این که مذاکرات را طولانی کرده است، جمهوری اسلامی ایران را به سوی دستیابی به خواسته به حق خود رهنمون می‌سازد. پیش از این به عدم رضایت کشورهایی از جلمه ژاپن، استرالیا، چین و روسیه... برای همراهی در تحریم اقتصادی ایران اشاره کردیم. عواقب و عوارض تحریم ایران بیشتر از آن که گریبانگیر جمهوری اسلامی را بگیرد، متضرر اصلی آن غرب و اروپا خواهد بود. اتاق بازرگانی آلمان در همین زمینه هشدار داده است که در صورت تحریم ایران، بیش از 10 هزار شغل در آلمان در معرض تهدید قرار خواهد گرفت. کشورهای گوناگونی که با ایران مبادلات اقتصادی فراوانی دارند، دست به بررسی و تحقیق در زمینه پیامدهای تحریم ایران شده‌اند. بازی شطرنج ایران و غرب به مراحل حساسی رسیده است و به گمان می‌رسد که این بازی در نهایت به «پات» دو طرف بینجامد.