سایت عملیات روانی_با تصویب ‏قطعنامه 1701 و با عقب نشینی رژیم صهیونیستی از ‏اراضی اشغالی لبنان، حضور نیروهای بین المللی در ‏نقاط مرزی سرزمینهای اشغالی آغاز گردید در حالی ‏که آمریکا از حضور در جمع این نیروها خودداری ‏کرد.‏ پس از آنکه رژیم صهیونیستی در نبرد نظامی ‏شکست را پذیرا شد، شورای امنیت سازمان ملل که ‏به دلیل سیاست های غرب در حمایت از این رژیم ‏سکوت کرده بود، به قطعنامه 1701 مبادرت ‏ورزید. هرچند که غرب تلاش داشت تا از این ‏قطعنامه به عنوان پل پیروزی رژیم صهیونیستی ‏استفاده نماید، اما سیر تحولات به ویژه حمایت های ‏ملت و دولت لبنان و مواضع جهانیان در قبال ‏حزب الله (مبنی بر حفظ سلاح آن) شکستی دیگر برای ‏صهیونیست ها و متحدان غربی آن به ارمغان ‏آورد. ‏ براساس مفاد قطعنامه 1701 نیروهای حافظ ‏صلح سازمان ملل برای برقراری آتش بس و نظارت ‏بر اجرای صحیح آن در جنوب لبنان در کنار ارتش ‏مستقر می شوند. این نیروها که بالغ بر 15 هزار ‏نفر اعلام شده از کشورهای مختلف با مرکزیب ‏فرانسه تشکیل شده اند. آنچه در این راستا ‏قابل تأمل است عدم حضور نیروهای آمریکایی در ‏ترکیب نیروهای سازمان ملل و خودداری آنها از ‏پذیرش این مسئولیت می باشد. با توجه به سیاست ‏های آمریکا در منطقه بخش عظیمی از افکار عمومی ‏جهان بر این باور بودند که آمریکا بخش عظیمی ‏از ترکیب این نیروها را به خود اختصاص خواهد ‏داد. با وجود این مقامات آمریکا سریعاً اعلام ‏نمودند که حاضر به شرکت به در جمع این نیروها ‏نبوده و صرفاً برای ارائه طرح حاضر به مشارکت ‏می باشند. این اقدام از سوی آمریکایی ها در ‏حالی صورت می گیرد که:‏ ‏1ـ آمریکا در عرصه سیاست خارجی محوریت خود ‏را بر عراق و افغانستان استوار کرده است. در ‏طی ماه های اخیر سیر تحولات این کشورها، شکست های ‏پیاپی آمریکا را در پی داشته است. اکنون ‏دولتمردان کاخ سفید (در حالی که در آستانه ‏انتخابات میان دوره ای قرار دارند) تلاش می ‏کنند تا به هر نحو ممکن بار دیگر آرامش را به ‏عراق وافغانستان بازگردانند واز افزایش فشار ‏افکار عمومی و مجامع بین المللی بکاهند. (محوریت ‏نیروهای آنها بر این کشورها استوار گردیده است) ‏بر این اساس در چنین شرایطی آنها توانایی باز ‏شدن جبهه ای جدید برای نظامیانشان را ندارند ‏و نمی توانند که عملاً در جمع نیروهای سازمان ملل ‏در لبنان مشارکت نمایند.‏ ‏2ـ افکار عمومی جهان همواره دیدی منفی به ‏سیاست های آمریکا (به ویژه در بعد نظامی) ‏دارد. امروز افکار عمومی حضور نیروهای سازمان ‏ملل را گامی برای تحقق اهداف آمریکا می داند و ‏چندان رضایتی از این امر ندارد، لذا واشنگتن بر ‏آن است تا با عدم مشارکت در این نیروها از ‏نگاه منفی به آن کاسته در حالی که با برعهده ‏گرفتن مسئولیت سازماندهی طرح ها تلاش می کند ‏تا به نوعی آن را در جهت خواسته های خود ‏هدایت نماید در حالی که در ظاهر خود را به دور ‏از این تحولات نشان می دهد. (نکته قابل تأمل آن ‏است که آمریکا برای ارائه طرح به نیروهای ‏سازمان ملل اعلام آمادگی کرده که به نوعی بر ‏عهده گیری فرماندهی آن در لوای همکاری فکری و ‏اطلاعاتی می باشد)‏ ‏3ـ آنچه در سیاست های دولتمردان کاخ سفید ‏مشهود است، همراهی بدون قید و شرط آنها با ‏خواسته های رژیم صهیونیستی می باشد. آنها همواره ‏تلاش نموده اند تا در چارچوب اهداف و سیاست های ‏توسعه طلبانه این رژیم گام بردارند. پس از ‏آنکه رژیم صهیونیستی با گذشت یک ماه جنگ تمام ‏عیار نتوانست به اهدافش در لبنان دست یابد، ‏اکنون بر آن است تا بار دیگر راه را برای ‏تجاوزکاری های آن بازگشایی نماید. به عبارتی ‏دیگر می توان گفت که یکی از دلایل عدم مشارکت ‏آمریکا و نیروهای حافظ صلح، عدم رویارویی با ‏رژیم صهیونیستی و در نهایت ایجاد شرایطی برای ‏استمرار توسعه طلبی آن است. عدم حضور آمریکا ‏در این نیروها مانع از تقابل آن با رژیم ‏صهیونیستی می گردد که در بلندمدت می تواند ‏چراغ سبزی برای آغاز دوباره تجاوزگری های آن ‏باشد.‏ ‏4ـ نکته قابل تأمل در سیاست خارجی ‏نومحافظه کاران مخالفت با سازمان ملل و عدم ‏همراهی با آن است. دولتمردان کاخ سفید در سال ‏های اخیر چنان وانمود ساخته اند که تنها نیروی ‏حافظ صلح و امنیت جهانی آمریکاست و بر خلاف ‏عرف بین الملل سازمان ملل باید همسو با آنها حرکت ‏نماید. بر این اساس عدم حضور آمریکا در قالب ‏این نیروها را می توان اقدامی دیگر برای مخالفت ‏با سازمان ملل و از سوی دیگر استمرار سیاست ‏تک قطبی ارزیابی کرد. التبه این نکته قابل ذکر ‏است که آمریکایی ها این احتمال را که نیروهای ‏سازمان ملل در لبنان نتوانند اهداف خود را ‏محقق سازند(با توجه به توسعه طلبی های رژیم ‏صهیونیستی) دور از ذهن نمی دانند. لذا برآنند ‏تا در آینده با تأکید بر شکست سازمان ملل ‏گامی دیگر برای اجرای نظام تک قطبی و استمرار ‏سیاست هایشان در عرصه بین الملل بردارند.‏ در نهایت می توان گفت که عدم حضور آمریکا ‏در نیروهای سازمان ملل هر چند اقدامی دیگر از ‏جانب آمریکا برای حمایت از توسعه طلبی های رژیم ‏صهیونیستی و نیز به دلیل گرفتاری های آمریکا ‏در سایر نقاط جهان می باشد، اما آن را می ‏توان گامی در جهت اعلام وجود بازیگران جدید در ‏عرصه جهانی به ویژه خاورمیانه دانست که ‏ازقدرت جهانی آمریکا خواهد کاست. البته این ‏امر در شرایطی روی خواهد داد که این نیروها ‏بتوانند مانع از استمرار تجاوزگری های رژیم ‏صهیونیستی گردند که مسلماً این امر شکستی بزرگ ‏برای طرح های آمریکا در منطقه خواهد بود در ‏حالی که واشنگتن با عدم حضور در جمع این نیروها ‏برای تحقق آنها فعالیت می کند.