سایت عملیات روانی - رد قانون اساسی اروپا از سوی رأی دهندگان فرانسوی و هلندی به مثابه انقلاب مردم علیه افراط ها و ابهامات جهانی سازی بود. برای اکثر مردم، جهانی سازی، قوه محرکه اقتصادی در عصر جدید، واژه‌ای بی‌معنی است که آنها از آن سر در نمی‌آورند. با این حال، تأثیرات آن را احساس می‌کنند به شکل از دست دادن شغلشان، سیل مهاجران و تهدید هویت ملی خود به واسطه سیاست مرزهای باز، کاهش فرصت های کاری سازمان یافته و – چیزی که بیش از همه از آن می ترسند – کاپیتالیسم غارتگر شرکت‌های چند‌ملیتی که از الگوی آمریکایی تبعیت می‌کنند. هر یک از عوامل فوق را، در درجات مختلف ، می‌توان در رأی قاطع فرانسویان و هلندیان مشاهده کرد و در درجه پایین‌تر، اما رو به گسترش در ایالات متحده نیز به چشم می‌خورد. اعتراض آمریکاییان به صدور نیروی کار به بازار های ارزانی همچون چین و هند در مقایسه با سرتاسر اروپای غربی به خصوص فرانسه که با نرخ بیکاری 9 تا 12 درصدی مواجه هستند، شدت کمتری دارد. مهاجرت عامل محرک دیگری است که با اقتصاد و بازار آزاد جهانی ارتباط دارد، در اروپا سیاست مرزهای آزاد باعث مهاجرت غیرقانونی شده که مانند غده ای هضم نشدنی در بدنه سیاست اروپای غربی خود نمایی می‌کنند. در ایالات متحده مهاجرت غیر قانونی اتباع کشورهای آمریکای لاتین ، عمدتاً از مکزیک عاملی مشکل زا است. آمریکا هنوز با مشکل بیکاری که گریبانگیر کشورهای اروپای غربی است، مواجه نشده است اما ترس از آن وجود دارد و روی لبه پرتگاه حرکت کند. جهانی سازی بازگشت پذیر نیست؛ جهانی شدن محصول جانبی انقلاب اطلاعات رایانه ای است که به نوبه خود همکاری و یکپارچه سازی را در کلیه صنایع مهم ارتقا می‌بخشد و در نهایت منجر به بین المللی شدن شرکت های بزرگ می‌شود . جهانی سازی اختراع اقتصاد آمریکاست اما با فروپاشی کمونیسم به نظر می رسد تنها الگوی اقتصادی در جهان باشد . اما اگر جهانی سازی قابل بازگشت نیست، پیشرفت آن را می توان تا حد زیادی کند نمود و چنانچه رهبران تجاری سازمان‌های جهان که به نحو فزاینده تحت سلطه دولت آمریکاست، چهره ای انسانی‌تر از خود به نمایش نگذارند، اینگونه نیز خواهد شد. غول‌های جهانی سازی برای بقا نیازمند اروپای متحد هستند – با یک نظام بوروکراتیک واحد و مقررات تجاری و پول واحد . جهانی سازی نمی‌تواند با نیروی کار ارزان چین ادامه حیات دهد. اما اگر آرای مردم تأثیر داشته باشد، انگلیسی‌ها، سوئدی‌ها و دانمارکی‌ها نیز مانند فرانسویان و هلندی‌ها تمایلی به قانون اساسی یی که از سوی اعضای غیر منتخب پارلمان اروپا دیکته می شود، ندارند. آنها می‌دانند که این بهای بازی‌ جهانی سازی است اما هنوز مطمئن نیستند که حاضرند آن را بپردازند یا خیر .