سایت عملیات روانی_ روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز در سرمقاله خود تحت عنوان نشست خانه حیوانات با انتقاد از رفتارهای جورج بوش که آن را احمقانه توصیف کرده، نوشته است: به ‌نظر نمی‌رسد بوش هرگز از رفتارهای احمقانه خود دست بردارد چرا که مهارت‌های لازم را برای ریاست جمهوری ندارد. خبرنگارانی که در سال ‪ ۲۰۰۰‬ تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری جرج بوش را پوشش می‌دادند، گاهی از خود می پرسیدند آیا بوش زمانی که به ریاست جمهوری برسد رفتارهای احمقانه خود را کنار خواهد گذاشت؟ . خبرنگاران از خود می‌پرسیدند آیا او هنگام انجام مصاحبه‌هایی که در هواپیما انجام خواهد ‌داد، بازی کردن با دستمال‌های نمناک را متوقف می‌کرد؟ آیا او تکان دادن ابروهای خود در مراسم یادبود را متوقف خواهد کرد؟ آیا وقار و متانت را جایگزین رفتار های سبک و دور از ادب خود خواهد کرد؟ یکی از نویسندگان آمریکایی به نام فرانک برونی در یکی از کتاب‌های خود نوشته است : پیش از انتخابات ریاست جمهوری به خوبی می دانستم که جورج بوش از بسیاری جهات شایستگی ریاست جمهوری را نداشت و برای این کار ساخته نشده بود. شخصیت بوشی که من می‌شناختم بد ذات، شرور و بی توجه به مسایل مهم بود. پسری بی‌پروا که در طول هفته به ورزش می‌پرداخت و تمام آخر هفته را خواب بود. در بزرگسالی نیز اغلب اوقات کودک درون وی نمایان می‌شد. اظهارات جورج بوش هنگام صرف نهار در نشست سران کشورهای گروه هشت و هنگامی که میکروفنش روشن بود، بار دیگر نشان‌دهنده همان جرج بوشی است که هرگز سعی به تغییر رفتار خود ندارد. رییس جمهور آمریکا نابالغی و منزوی بودن خود را جلا بخشیده و در هر محیطی که در آن ساکن شده است، بدون توجه به جدیت یا آراستگی آن مجلس، آن را به محفلی دوستانه و غیر رسمی تبدیل کرده است. بوش نشان داده است که بدون توجه به اینکه به اصطلاح رهبر جهان آزاد در یک مراسم جدی چگونه باید رفتارکند، همان رفتار جلف، ساده و بی‌پروا را انجام خواهد داد. فحاشی، مغرور بودن، صحبت کردن با تونی بلر با دهانی پر و ضربه ناگهانی بر شانه آنگلا مرکل برخی از رفتارهای بوش است که به این ترتیب یک نشست جهانی را اینگونه به تمسخر می‌گیرد. عجیب‌ترین مساله موجود، احساس قربانی شدن بوش است. او به شکل کاملا عجیبی نسبت به اصل وظایف خود بی‌میل است به گونه‌ای که حتی پس از رسوایی‌های عراق و کاترینا، همچنان ریاست جمهوری را در حد تفریحی ساده مانند دوچرخه سواری می‌داند. بوش در بخش‌هایی از اظهارات خود می‌گوید حوصله آماده کردن متن سخنرانی اختتامیه را نداشته و از این که مجبور است به سخنان طولانی دیگر رهبران گوش فرا دهد بسیار ناراحت است. واقعا او چه تصوری از ریاست جمهوری دارد؟ بوش در بخش دیگری از اظهارات خود می‌گوید: `باید به خانه برگردم، کاری است که باید انجام دهم. بروم به فرودگاه، سوار هواپیما شوم و به خانه برگردم. درحالی است که سخنگوی کاخ سفید گفته هیچ کاری در برنامه بوش هنگام بازگشت به واشنگتن نبوده است. شاید این ضعف های شخصیتی از احساسات ضد اشرافی او نشات می گیرد و نمایان گر بخشی از سرکشی او در برابر خانواده‌ای است که رسوم و دیپلماسی را در راس همه امور قرار داده بود. ولی زمانی که بوش ناامید و یا خسته شود، بدون توجه به اینکه در چه محیطی قرار دارد،عصبانیت خود را بروز می دهد. او با تونی بلر به گونه‌ای رفتار کرد که گویی تونی یک خدمتکار است و با رد پیشنهاد سفر بلر به خاورمیانه برای پایان دادن به بحران کنونی، موضوع را عوض کرده و بخاطر هدیه‌ای که بلر به مناسبت شصتمین سالگرد تولدش داده بود، از او تشکر کرد. بوش در ادامه نیز پس از آنکه بهترین تلاش خود برای تضعیف دبیر کل سازمان ملل متحد انجام داد، در مورد عنان گفت : من احساس کردم به کوفی بگویم با اسد تلفنی صحبت کن و کاری کن که اتفاقی بیافتد. : البته اطمینان احمقانه بوش از اینکه همه چیز با یک تماس تلفنی حل خواهد شد بسیار قابل توجه بود بخصوص آنکه این تماس تلفنی توسط او انجام نگرفته و حتی این تماس با ایرانیان که از کنترل بیشتری بر حزب‌الله برخوردار هستند، گرفته نشده است. به ‌نظر می‌رسد بوش اصلا نمی‌داند که ‌اقدامات عجولانه و بی‌پروای خود او در خاورمیانه بوده که باعث عمیق‌تر شدن هرج و مرج در منطقه، افزایش نفوذ ایران و تحلیل اهرم‌های آمریکا شده است. ممکن است بوش مهارت‌های لازم برای رییس جمهور بودن را دارا نباشد ولی زمانی که جهان در حال تبدیل شدن به یک جهنم است، او باید حرافی و سخن گفتن های بیهوده را متوقف و شروع به فکر کردن کند.