سایت عملیات روانی_مطبوعات لیبی در روزهای اخیر بخش‌های مهمی از اخبار و نیز مقالات خود را به حوادث لبنان و جنایات رژیم صهیونیستی علیه مردم این کشور اختصاص داده اند. روزنامه `الزحف الاخضر` (جنبش سبز) درسرمقاله خود با عنوان `قطار مرگ زنگ‌ها را به صدا آورده است`، به بحران فلسطین و لبنان پرداخت و نوشت: آنچه که امت عربی بر اثر تجاوز آشکار، پی در پی و بدون انقطاع شاهد آن است ناشی از خوی وحشی‌گیری و نهایت قساوت و خونریزی است که در چارچوب دشمنی مستمر، تاریخ، کیان و تمدن این امت را نشانه گرفته است. هر که می‌گوید این درگیری، نزاع مرزهاست دروغ می‌گوید، نسل کشی‌های پی در پی به گویاترین شکل آشکار کرده‌است که این درگیری برای موجودیت است`. نویسنده با اشاره به جنایات صهیونیست‌ها و عدم عکس‌العمل مناسب کشورهای عربی ادامه داده است: اعراب برای اینکه در آینده بتوانند از وجود، کیان، سرزمین و ناموس خود دفاع کنند، هیچ اقدامی نکرده‌اند. آنها دولت‌های کوتوله و کارتونی هستند که با هر نسیمی به هوا پرتاب می‌شوند. آن‌ها به نداهای حکمتی که آنها را به وحدت دعوت می‌کرد که قدرتشان در آن بود گوش فرا ندادند تا امروز در برابر دو راهی بودن و نبودن قرار گرفتند. امروز و پس از این همه مناظر مصیبت بار در فلسطین، لبنان و عراق و احتمال تکرار آنها در سایر کشورهای عربی، اعراب تنها باید بدنبال یکپارچه کردن قدرت و امکانات خود برای مواجهه با قطار مرگی باشند که بر فراز سرزمین هایشان به حرکت درآمده است. روزنامه `الشمس` نیز درسرمقاله خود تحت عنوان `آیا با اشغال مجدد لبنان همچون سال ‪۱۹۸۲‬مواجه هستیم؟` نوشت: عجله و شتاب کشورهای غربی در خارج کردن اتباع خود از لبنان نشانه اینست که راه حل سیاسی بحران بعید بنظر می‌رسد. انگلیس با ارسال دو کشتی جنگی و با خارج کردن حدود ‪ ۴۰‬نفر از اتباع خود توسط یک بالگرد در فکر خارج کردن حدود ده هزار بریتانیایی دیگر است. فرانسه نیز نخست وزیر خود را جهت نظارت بر بیرون آوردن حدود ‪ ۲۰‬هزار نفر از اتباع خود از لبنان به این کشور گسیل داشته و آمریکا نیز برنامه‌ای جهت بیرون آوردن حدود ‪ ۲۵‬هزار نفر از اتباع خود را در دست تهیه دارد. کاناداچندین کشتی مسافربری را برای بیرون آوردن حدود ‪ ۴۰‬هزار کانادایی اختصاص داده و حدود یک هزار و ‪ ۳۰۰‬نفر از اتباع سوئد تاکنون از مرز زمینی سوریه به کشور خود بازگشته‌اند. عملیات خارج کردن اتباع خارجی در این سطح نمایانگر حل نشدن مساله است. روزنامه `الجماهیریه` هم در سرمقاله خود تحت عنوان `آیا اعراب با کفن به لبنان خواهند رفت؟` نوشت: آیا اعراب موفق به برپایی یک اجلاس فوق‌العاده سران خواهند شد یا نه؟ در این خصوص دو احتمال وجود دارد که یکی بدتر از دیگری است. اگر تلاش برای تشکیل اجلاس سران نتیجه‌ای ندهد، مساله فاجعه آمیز خواهد بود. ولی اگر اجلاس تشکیل شود شاید ابعاد فاجعه اثرات کمتری از خود بر جای بگذارد اما اگر اجلاس تشکیل شود و با قطعنامه‌های سست و بی‌پایه به کار خود پایان دهد، هر آینه نتایج بحران فاجعه آمیزتر خواهد بود. به‌هرحال این اجلاس سران چه چیزی را می‌تواند به لبنان بدهد جز کفن؟! این روزنامه در مقاله دیگری با عنوان `راه حل بحران تنها بدست عربها است`، نوشت: جنایاتی که ارتش اسراییل در شمال و جنوب لبنان مرتکب می‌شود، این روزها جهان و مخصوصا اعراب را به‌خود مشغول داشته و با وجود بزرگی فاجعه، جامعه بین‌الملل طبق عادت همیشگی خود سکوت اختیار کرده‌است. مقاله نویس افزود: ظاهرا بسیاری از کشورها و در راس آنها اعراب، این بحران را فرصتی برای فراموش کردن جنایاتی که در طی سه سال گذشته در عراق رخ داده بشمار آورده‌اند در حالی که آنچه که در عراق روی می‌دهد، کم اهمیت- تر از آنچه که در لبنان اتفاق می‌افتد نیست. نویسنده پرسیده‌است: آیا این آفت که با هر حادثه جدیدی مسایل مربوط به پیشامد قبلی از یاد می‌رود مخصوص مکانیزم کار اعراب است؟ بگونه‌ای که مساله قبلی را بکلی فراموش می‌کنند و منکر آن هم می‌شوند؟ مقاله نویس آورده‌است: آیا اعراب بمنظور التیام دادن به زخمهایشان و تسکین دادن به دردهایشان از یک فاجعه به فاجعه دیگری پناه می‌آورند؟ مشغول شدن اعراب به رویدادهای لبنان نباید آنها را از آنچه که در عراق روی می دهد غافل کند.