نویسنده: ایوان ایلاند سایت عملیات روانی – اگر چه جورج بوش را نمی‌توان بدترین رئیس جمهور تاریخ آمریکا دانست (چرا که این لقب ننگ آور به وود رو ویلسون اختصاص دارد) اما با قاطعیت می‌‌توان گفت وی بدترین رئیس جمهور آمریکا پس از جنگ جهانی دوم است. اگر چه هنوز تا پایان دور دوم ریاست جمهوری وی دو سال و اندی زمان باقی مانده است و او فرصت جبران سیاست‌های نادرست خود در گذشته را دارد، اما عملکرد و خط مشی وی تاکنون امکان این امر را غیرممکن ساخته و به خوبی واضح است که بوش در این فرصت باقی مانده نیز نمی‌تواند وجهه مخدوش خود را اصلاح و ترمیم بخشد. وی از تمامی روسای جمهوری آمریکا که پس از جنگ جهانی دوم در راس کار قرار گرفته و در ایفای مسوولیت خود شکست خورده اند (جان اف کندی، لیندن جانسون و ریچارد نیکسون) نیز ضعیف‌تر عمل کرده و در عملکرد ناشیانه خود گوی سبقت را از آنان ربوده است. جان اف کندی به دلیل برخی ویژگی‌ها و نیز به دلیل مرگ نابهنگامش خود هنوز رئیس جمهور محبوبی به حساب می‌آید، اما اکثر مورخان عقیده دارند که مردم آمریکا به جان اف کندی بیش از حد بها می‌دهند در حالی که عملکرد وی آنقدرها هم درست نبوده است. جان اف کندی در دوران ریاست جمهوری خود بارها آزادی‌های فردی را نادیده گرفت و نقض کرد. مثلا وی در اقدامی مزورانه با تحریک تبعیدی های کوبا برای براندازی دولت فیدل کاستر و، چهره خود و آمریکا را نزد جهانیان مخدوش کرد. اما خطرناک‌ترین اقدام وی در طول بحران موشکی کوبا صورت گرفت. اقدام کندی در آن زمان باعث شد خروشچف، رهبر شوروی سابق، موشک‌های هسته‌ای خود را از کوبا خارج کند. در آن زمان شوروی به منظور مقابله با حمله احتمالی آمریکا به کوبا، در این کشور موشک‌های دوربرد مستقر کرده بود. کندی با کمک وزیر دفاع خود فهمید موشک‌های شوروی قابل تبدیل به موشک‌های هسته‌ای نیستند و این امر باعث شد تا هراس دولت آمریکا از موشک‌های شوروی کاهش یافته و خیال حمله به کوبا را در سر بپروراند، غافل از آن که شوروی کاملاً مخفیانه و بدون آگاهی دیگران، در کوبا تسلیحات هسته‌ای کوتاه برد مستقر کرده است تا به این ترتیب از حملات احتمالی آمریکا به تجهیزات موشکی دوربرد خود دفاع کند. اگر آمریکا تصمیم خود را مبنی به حمله به کوبا عملی می‌کرد، هم اکنون جهان در آتش بزرگ هسته‌ای سوخته و نابود شده بود. حس رقابت و زیاده‌خواهی جان اف کندی نزدیک بود جهان را به نابودی بکشاند. لینسون جانسون بیشتر از کندی آزادی‌های فردی را نقض کرده است با وجودی که مطمئن بود در ویتنام شکست خواهد خورد (زیرا فرانسه اندکی قبل در این کشور شکست خورده بود)، یکی از نامشروع‌ترین جنگ‌های تاریخ آمریکا را رغم زد. در این جنگ 58 هزار سرباز آمریکایی و تعداد بیشماری از مردم ویتنام کشته شدند. جانسون به بهانه ای واهی یعنی آزادی‌سازی ویتنام از چنگال کمونیسم، این کشور را به انحطاط کشاند. این جنگ همچنین مشکلات فراوانی را برای مردم آمریکا به دنبال داشت و شهروندان آمریکایی همواره تحت کنترل دولت بودند. فساد گسترده در دولت ریچارد نیکسون و سوء استفاده از اف‌بی‌‌آی و سیا از سوی مقامات این دولت باعث شد تا در تاریخ آمریکا از نیکسون به عنوان رئیس جمهوری نالایق یاد شود. وی قبل از پایان جنگ هند و چین به کلمبیا، حمله کرد، از حمله به لائوس حمایت نمود و ویتنام را بمباران کرد. تمام اعمال فوق نقض صریح قانون اساسی آمریکا و جنایت جنگی محسوب می‌شوند. اما به نظر می‌رسد جورج بوش در سیاست‌های ناکار آمد خود و نقض قوانین بین‌المللی گوی سبقت را از هر سه رئیس جمهور مذکور بوده است. وی به جای بهره‌گیری از تمهیدات امنیتی برای دستگیری عاملان اصلی حملات 11 سپتامبر به کشوری حمله کرد که در وقایع فوق دست نداشت و آن را تا مرز جنگ داخلی کشاند. حمله بوش به عراق باعث گسترش احساسات ضدآمریکایی شد و هم‌اکنون مخالفان آمریکا به دلیل جنایات دولت بوش در عراق سالیان سال حملات ضدآمریکایی خود را ادامه خواهند داد. شاید اگر بوش در جنگ جهانی دوم رئیس جمهور آمریکا بود، دشمنی‌های ژاپن و آلمان را با حمله به رومانی پاسخ می‌داد!!! اما جنگ عراق تنها شکست مفتضحانه دولت بوش به شمار نمی‌رود. جنگ به اصطلاح ضدتروریسم بوش که پایان ندارد، خطرناکترین اقدام این رئیس جمهور نالایق به شمار می‌رود. وی به بهانه مبارزه با تروریسم، دامنه قدرت و اختیارات خود را افزایش داده است. نگهداری مظنونین در زندان‌ها بدون محاکمه، جاسوسی غیرقانونی از شهروندان آمریکایی و توسل به شکنجه از جمله موارد صریح نقض قانون اساسی آمریکا هستند. هیچ یک از روسای جمهور آمریکا در دوران پس از جنگ جهانی دوم ادعا نکرده‌اند در زمان جنگ یا بحران، رئیس جمهور می‌تواند قدرت و اختیارات نامحدودی داشته باشد. این ادعا آن هم زمانی که پایانی برای جنگ مد نظر نیست، بسیار خطرناک می‌باشد. آزادی‌های فردی مردم آمریکا که در قانون اساسی تضمین شده‌اند، با خطر جدی مواجه هستند و قدرت طلبی روزافزون بوش می‌تواند در آینده این آزادی‌ها را بیش از پیش تهدید کند. بنیان‌گذاران قانون اساسی آمریکا در مخالفت با نظام‌های پادشاهی اروپا قدرت اجرایی دولت آمریکا را بسیار محدود کرده اند. اما قدرت‌طلبی بوش باعث شد خصوصی‌ترین زوایای زندگی مردم آمریکا نیز از سوی دولت کنترل شود. این قدرت طلبی، بوش را به خطرناک ترین و در نتیجه بدترین رییس جمهور آمریکا در دوران پس از جنگ جهانی دوم تبدیل کرده است.