نویسنده: چارلی ریس سایت عملیات روانی – آلکساندر سولژ نیتسین، سیاستمدار مشهور روسی در آخرین سخنرانی خود در سال‌های دهه 1970 که در دانشگاه هاروارد ایراد شد، اعلام کرده بود آمریکا به کشور دولتمردان ترسو و بزدل تبدیل شده است. او با تأکید بر این نکته که این خصوصیت را به ملت آمریکا نسبت نمی‌دهد، اظهار داشته بود دولتمردان و مقامات عالی رتبه آمریکا را عده‌ای جبون و ترسو تشکیل می‌دهند که فقط قادرند کشورهای ضعیف و کوچک را تهدید کنند و مجیز کشورهای قدرتمند و بزرگ را بگویند. این ایده در گذشته و حال کاملاً درباره دولتمردان و صاحبان قدرت در آمریکا صدق می‌کند. با مقایسه رفتار دولتمردان آمریکایی در رویارویی با دو کشور عراق و کره می‌توان به صحت اظهارات سولژ نیتسن پی برد. از آن جا که عراق کشوری کوچک و ضعیف بود، دولت بوش بدون انجام هیچگونه مذاکره‌ای به این کشور حمله کرد. بوش ادعا کرد مذاکرات دیپلماتیک زمان زیادی را به هدر خواهد داد. در حالی که همه جهان به خوبی از عدم وجود تسلیحات هسته‌ای و حتا شیمیایی در عراق آگاه بودند. اما همین دولت بر لزوم مذاکره با کره شمالی که در مقایسه با عراق کشوری قدرتمند به شمار می‌رود، تأکید دارد. باید پرسید دلیل دورویی و سیاست‌های دوگانه دولتمردان بوش چیست؟ پاسخ کاملاً واضح است. عراق کشوری کوچک و ضعیف بود و دولت صدام نیز انسجام و قدرت لازم را برای رویارویی با تجاوز بیگانگان نداشت. بوش و حامیان جنگ افروز وی که به خوبی از این حقیقت آگاه بودند، می‌دانستند حمله به این کشور بسیار آسان است و می‌توانند بدون هیچ‌گونه ترسی این کشور را به اشغال خود درآورند. اما در عوض کره شمالی کشوری قدرتمند به شمار می‌آید. ارتش قدرتمند کره از 1 میلیون نیروی انسانی تشکیل شده است. تجهیزات جنگی و تسلیحات شیمیایی یا متعارف کره شمالی، جنگ با این کشور را دشوار می‌سازد. علاوه بر آن چنین جنگی می‌تواند خسارت‌های جانی و مالی فراوانی را برای آمریکا به دنبال داشته باشد. بنابراین واضح است که بوش بخواهد در رویارویی با فعالیت‌های هسته‌ای کره به راهکارهای سیاسی متوسل شود، هر چند راهکارهای سیاسی او نیز آنقدر نامناسب هستند که به حل بحران موجود هیچ کمکی نخواهند کرد. قطعاً تغییر مشی ناگهانی بوش در رویارویی با فعالیت‌های هسته‌ای ایران نیز از همین ترس نشأت می‌گیرد و به هیچ عنوان بیانگر تمایل آمریکا برای حل صلح‌آمیز بحران‌های موجود در جهان نیست. آمریکا و اسراییل بخوبی فهمیده‌اند که حمله نظامی به ایران گزینه مناسبی نیست، چرا که ایران می‌تواند تمام منافع آنها در سراسر خاورمیانه را به خطر اندازد. شکست آمریکا در عراق و ناتوانی رژیم صهیونیستی در حل بحران‌های اراضی اشغالی، بیانگر این واقعیت است که خاورمیانه مکان مناسبی برای سیاست‌های زورگویانه نیست. آنها دانسته‌اند که در خاورمیانه، نیروهای محلی می‌توانند با استفاده از روش‌های کاملاً سنتی، تاکتیک‌های حساب شده را با شکست مواجه سازند. تی‌ای لارنس، محقق برجسته که مطالعات فراوانی درباره اعراب و مردم خاورمیانه به انجام رسانده است، می‌گوید: اعراب ویژگی منحصر به فردی دارند و آن ویژگی آنها را وا می‌دارد تا در راه اهداف و عقاید خود، تمام دارایی و حتا جان خود را فدا کنند. این ویژگی منحصر به فردی است که غربی‌های فاقد آن هستند. همین ویژگی شکست آمریکا و اسراییل در خاورمیانه را به دنبال داشته است. به هر حال بزدلی و ترس دولتمردان آمریکایی هنوز ادامه دارد و دولت کنونی آمریکا درست همانند دولت سال‌های دهه 1970 از مشتی ترسو تشکیل شده است. با یادآوری جنگ‌های اخیر آمریکا – حمله به پاناما، گرانادا، لیبی، صربستان و عراق – می‌توان به بزدلی دولت آمریکا پی برد، دولتی که فقط جرأت حمله به کشورهای ضعیف را دارد. قطعاً پیروزی در این جنگ‌ها نه تنها باعث سرفرازی نیست، بلکه شرم‌آور و مایه ننگ آمریکاست. کاملا واضح است که دولت آمریکا توان و شجاعت رویارویی با کشورهای قدرتمندی چون ایران، روسیه، چین و کره را ندارد و شاید در صورتی که بتواند از گرداب عراق و افغانستان خارج شود، کشور ضعیف دیگری مانند سومالی را هدف سیاست‌های متجاوزانه خود قرار دهد. همانگونه که سولژ نیتسین اظهار کرده است: آمریکا کشور دولتمردان ترسو و بزدل است که به ارعاب کشورهای ضعیف می‌پردازد و مجیز کشورهای قوی را می‌گوید.