مکس کاسترو - بیش از چند ماه از دوره دوم ریاست جمهوری جرج دبیلو بوش نگذشته که نشانه‌هایی از شکست دولت وی آشکار شده است. دو هدف اصلی بوش، موفقیت در عراق (یا دست کم ایجاد تأثیر موفقیت) و نجات آخرین بقایای برنامه تأمین اجتماعی بوده است. آنچه روشن است، تاکنون بوش در هر دو هدف خود ناکام مانده است. قتل و خونریزی وحشتناک اخیر در عراق، خوشبینی متعاقب برگزاری انتخابات 30 ژانویه را خنثی کرده است. حتا با تشکیل دولت عراق – پس از هفته‌ها بحث و چانه زنی – نیز اوضاع تغییری نکرد، حتا هنگامی که آمریکا نیروهای دفاعی خود را در ماه های اخیر افزایش داد، تعداد حملات شورشیان و مرگبار بودن آنها به شدت بالا رفت و منجر به مرگ حدود 500 نفر از مردم عراق، ماموران پلیس و سربازان شد. موج بمب گذاری‌های انتحاری، اعدام های دسته جمعی و حملات خمپاره‌ای، تلاش‌های دولت بوش را در قلمداد کردن اشغال عراق به عنوان یک موفقیت و استفاده از این موفقیت برای توجیه شروع جنگ عقیم گذاشته است. در این حال، بازدید غیر منتظره کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه آمریکا از عراق با هدف تقویت روحیه تضعیف شده‌ نیروهای آمریکایی – که در جنگی بی پایان با دشمنی پنهان و مصمم گرفتار شده‌اند – و به ویژه متحدان عراقی ایالات متحده که از حملات شورشیان متحمل لطمه‌های جدی شده‌اند، صورت گرفت. اما نوع این بازدید – از پیش اعلام نشده، کوتاه و تحت تدابیر شدید امنیتی – بیشتر از سخنان رایس ، نگرانی آمریکا از شرایط فعلی حاکم بر عراق را بازگو می‌کند. وضعیت سیاسی تنها کمی بهتر از شرایط وحشتناک امنیتی است. با ورود رایس به عراق مقتدی صدر، روحانی شیعه از مخفی گاه بیرون آمد و از دولت عراق خواست نیروهای آمریکایی را از این کشور بیرون کند. بازگشت صدر و هوادارانش به عرصه کشمکش ها موقعیتی را که به اندازه کافی پیچیده است، برای آمریکا و ائتلاف متزلزلش، پیچیده تر می کند. فروپاشی درونی این دولت هنوز خوشبین ‌‍[آمریکا‌‍‌‍‌] و رسانه‌های نگران در مورد عراق، در آرای مردم آمریکا بازتاب یافت و نشان داد حمایت عمومی از جنگ و رییس جمهور کاهش یافته است. مواضع رسمی دولت مبنی بر بهتر شدن اوضاع برای آمریکاییانی که به محض روشن کردن تلویزیون شاهد خشونت واغتشاش در عراق هستند، قابل قبول نیست. دولت که از متقاعد کردن مردم از پیشرفت اوضاع در عراق ناتوان بوده است، قطعاً سعی خواهد کرد با تغییر موضوع از گزارش مجله نیوزویک مبنی بر هتک حرمت قرآن در زندان گوانتانامو نهایت استفاده را ببرد. دولتی که خودخواهی آن خسارات عظیمی به وجهه آمریکا در جهان وارد کرده و سیاست هایش احساسات ضد آمریکایی را در کشورهای اسلامی برانگیخته است، هم اکنون سعی در انداختن تقصیرات هر چه بیشتر به گردن رسانه ها دارد. اما این بازی وضعیت مبهمی راکه آمریکا مدتهاست در آن قرار دارد، بهبود نخواهد بخشید. شورشیان، عراق را به کشوری تقریبأ حکومت ناپذیر تبدیل کرده اند – به‌رغم حضور نیروهای آمریکایی. اگر نیروهای امریکا از عراق خارج شوند چه اتفاقی روی خواهد داد؟ دولت عراق احتمالاً فرو خواهد پاشید و این اتفاق برای بوش فاجعه است. از سوی دیگر، نیروهای امریکایی موفق به تثبیت اوضاع عراق نشده‌اند و از آنجا که این نیروها در این کشور حضور دارند، آمار تلفات آنها بالا خواهد رفت (بیش از 1600 نفر آمریکایی تا به حال کشته شده اند.) حمایت سیاسی از جنگ و کابینه کاهش یافت و شورشیان خود را با دشمن آسانی روبرو می بینند که در مقابل آن می توانند مقاومت کنند. آنها کار دشواری برای قلمداد کردن جنگ خود به عنوان مقاومت در برابر نیروهای بیگانه نداشته اند؛ هنگامی که نیروهای آمریکا و دولت عراق کنترل دستگاه های اطلاعاتی کشور را دردست دارند، مردم عراق حق دارند اعتقاد داشته باشند که کشورشان اشغال شده است. چنانچه وضعیت عراق، همچنان به شکل شکستی برای بوش ادامه یابد، دولت وی در زمینه برنامه تأمین اجتماعی نیز با ناکامی فاحشی مواجه خواهد شد. در ژانویه گذشته، پیش از رقابت های 60 روزه بوش در سراسر کشور برای جلب حمایت آمریکاییان از سیاست های کاهش بهره و خصوصی سازی خود، 38 درصد از مردم موافق سیاست های وی در زمینه تأمین اجتماعی بودند اما در اواخر آوریل با فروکش کردن هیاهوی بوش در این زمینه آمار حمایت کنندگان از برنامه تأمین اجتماعی وی به 31 درصد کاهش یافت. اشتباه بوش در این دو جبهه آن است که در خلاف جهت جریان افکار عمومی شنا می کند. دمکرات ها به رهبری باربارا باکسر، سناتور کالیفرنیایی پس از فرونشستن هیاهوی انتخابات شروع به انتقاد از دولت بوش کرده اند. اکنون زمان آن است که دمکرات ها با نگرشی جایگزین در مورد آینده آمریکا در داخل و خارج از کشور، در برابر سیاست های بوش مقاومت نمایند.