سایت عملیات روانی_ ایهود اولمرت نخست وزیر رژیم اشغالگر قدس اخیرا در اجلاس دارندگان جوایز صلح نوبل در اردن شرکت کرد تا گامی دیگر برای حل بحران مشروعیت این رژیم بردارد. یکی از مهمترین مسائل برای دولت ها و سیاستمداران حتی آنها که به صورت غیر قانونی تشکیل شده اند،‌ پذیرش بین المللی و به عبارتی دیگر مشروعیت بخشیدن به ماهیت وجودی خود است. در این چارچوب دولت ها و رژیم ها تلاش می کنند تا به هر نحو ممکن رضایت سایر کشورها و مجامع جهانی را برای پذیرش آنها جلب نمایند . رژیم اشغالگر قدس در طول حیات خود در کنار مشکلات داخلی در عرصه جهانی با بحران عدم مشروعیت مواجه بوده است. هر چند این رژیم در سرزمینهای اشغالی فلسطین با توسعه طلبی و جنایات ضد بشری توانسته به توسعه اراضی خود بپردازد اما در معادلات جهانی این رژیم همچنان به عنوان دولتی نامشروع و غیر قابل پذیرش شناخته می شود . بسیاری از کشورها و سازمان های جهانی هنوز حاضر به قبول تل آویو به عنوان یک دولت مستقل نشده و از برقراری روابط با آن خود داری می کنند. با توجه به اینکه رژیم صهیونیستی برای تحقق اهداف داخلی و جهانی خود نیازمند کسب مشروعیت می باشد بخش اصلی سیاست خارجی آن در جلب رضایت کشورها و سازمانها برای مشروعیت بخشیدن به آن معطوف گردیده است. رژیم اشغالگر قدس با هدف اولا معرفی خود به عنوان تنها دولت حاکم بر اراضی اشغالی که قیمومیت ملت فلسطین را دارد ، ثانیا وادار نمودن کشورهای عربی و اسلامی به برقراری روابط با این رژیم از طریق مجامع جهانی که پایانی بر سرزمین فلسطین است ، ثالثا حل بحران های اقتصادی و سیاسی که این رژیم را به زوال کشانده است رابعا حفظ و توسعه توان هسته ای به عنوان قدرتی جهانی تلاش می کند . در این چارچوب آنها از ابزارهای گوناگون بهربرداری می کنند ا ز جمله : 1- برگزاری و میزبانی اجلاس های بین المللی در تل آویو که آنها را دولتی جهانی با اهدافی در چارچوب خواسته های بین المللی معرفی می کند. در این راستا آنها تا کنون میزبانی دهها اجلاس جهانی بویژه در امور خلع سلاح هسته ای و امور بشر دوستانه را برگزار کرده اند که اولا آنها را حامی صلح و امنیت جهانی معرفی می نماید ، ثانیا حضور کشورها در تل آویو خود مشروعیت بخشیدن به ماهیت این رژیم است که در بلند مدت می تواند پایان بخش بحران مشروعیت آن باشد . 2- از دیگر راههای رژیم صهیونیستی عضویت در سازمانهای جهانی و منطقه ای بویژه سازمان های حقوق بشر است. رژیم صهیونیستی در چارچوب سیاست خارجی خود عضویت در سازمانها یی نظیر صلیب سرخ جهانی، نهادهای بشر دوستانه ، سازمانهای منطقه ای و بین المللی، حضور در نشستها و اجلاس های بشر دوستانه نظیر شرکت اولمرت در اجلاس برندگان جوایز صلح نوبل در اردن قرار داده است. در همین راستا آنها با استفاده از حمایت متحدان غربی خود ، با در اختیار قرار گرفتن پستهای ارشد در سازمانهای جهانی نظیر معاونت مجمع سازمان ملل ، وجود نام حداقل یکی از سران این رژیم در برندگان صلح نوبل در عرصه جهانی برای این مهم فعالیت می کنند . ( حضور در میادین ورزشی به عنوان نماد صلح و دوستی بخش دیگری از این سیاست می باشد). 3- یکی از ابزارها ی کسب مشروعیت ، حضور در معادلات جهانی و اظهار نظر در قبال آنها است. تل آویو هر چند در عرصه جهانی جایگاه یک ابر قدرت را ندارد و بسیاری آن را اشغالگر می دانند اما آنها با حضور (حداقل در حد اظهار نظر لفظی ) بر آنند تا به عنوان قدرت تصمیم گیرنده مشروعیت هرچند نسبی برای خود کسب نمایند . موضع گیری در قبال تحولات مجامع جهانی، انتصابات و عملکردهای ساز مانهای بین المللی ، پرونده هسته ای ایران ، مداخله در روابط سایر کشورها با یکدیگر از راهکارهای آنها در عرصه جهانی است . البته این نکته قابل ذکر است که آنها با بهره گیری از امکانات رسانه ای و تبلیغاتی به عنوان ابزاری کار آمد برای تحقق این مهم گام بر می دارند . 4- برقراری روابط دیپلماتیک با سایر کشورها با دوهدف جلب رضایت آنها برای احداث سفارت در تل آویو و از سوی دیگر پذیرش نماینده این رژیم از دیگر اقدامات این رژیم در بعد مشروعیتی می باشد . آنها می دانند که تا زمانی که کشورها و دولتها حاضر به برقراری روابط سیاسی، اقتصادی با این رژیم نشوند همچنان مشروعیت آن تحت الشعاع قرار خواهد داشت . لذا آنها تلاش می کنند تا با به کار گیری ابزاری همچون بهره گیری از لابی های اقتصادی صهیونیستی که در بسیاری از کشورها نفوذ دارند همچنین اعمال فشار از سوی متحدان غربی و مداخله آشکار و پنهان برای به قدرت رسیدن افرادی همسو در سایر کشورها و بحران آفرینی در سایر کشورها جهت واداشتن آنها به پذیرش این رژیم و ... این خواسته را محقق سازند تا در نهایت گامی باشد برای شکستن بحران مشروعیت این رژیم. بر اساس آنچه ذکر شد می توان گفت که رژیم اشغالگر قدس هر چند با تشدید جنایات و سیاستهای توسعه طلبانه برای توسعه سرزمین فعالیت می کند اما به خوبی آگاه است که این توسعه بدون پذیرش جامعه جهانی ارزش نخواهد داشت و آنها ناچار باید رضایت جهانی برای پذیرش آنها را جلب نمایند . بر این اساس بر آنند تا در بعد سیاست خارجی پیش از هر اقدامی بحران عدم مشروعیت خود را پایان بخشند تا گامی باشد برای تحکیم اشغالگری آنها . چنانکه امروز اولمرت برای به نمایش گذاردن چهره ای صلح طلب و آزادی خواه از این رژیم در اجلاس دارندگان جوایز صلح نوبل در اردن شرکت نموده است . لذا در چنین شرایطی جا دارد تا کشورهای اسلامی با بهرگیری از ظرفیتهای موجود از جمله عدم برقرای روابط با این رژیم ، عدم حضور در اجلاسهایی که در تل آویو برگزار می گردد ، اعتراض خود را به حضور این رژیم در نهادهای حقوق بشر نظیر صلیب سرخ نشان دهند و با تحریم اجلاس هایی که نمایندگان این رژیم در آن حضور دارند و ... موجب شکست سیاستهای این رژیم برای حل بحران عدم مشروعیت گردند . چرا که از تبلیغات مشروعیت یابی تل آویو ، تایید اشغالگری ها و در نهایت حذف سرزمین فلسطین خواهد بود ، امری که رژیم صهیونیستی و متحدان غربی آن در چند دهه حیات این رژیم برای تحقق آن فعالیت می کنند.