«قاسم سلیمانی» به روایت پژوهشگر آمریکایی
جمعه ۶ آبان ۱۴۰۱ ساعت ۲۲:۱۴
«قاسم
سلیمانی» به روایت پژوهشگر آمریکایی/ از کمک به آمریکا در جنگ با تروریسم
تا شهادت به دست تروریست های آمریکایی/ مامور سابق سیا درباره جذبه حاج
قاسم چه گفت؟ +عکس و فیلم
حاج قاسم پس از
۱۱ سپتامبر مدتی به آمریکا
حاج قاسم پس از
۱۱ سپتامبر مدتی به آمریکا در مبارزه با تروریسم کمک کرد، اما جورج بوش با
گذاشتن نام ایران در «محور شرارت» از پشت به او خنجر زد؛ و نهایتاً
تروریست های آمریکایی او را به شهادت رساندند.
پس از شهادت سردار سلیمانی، صحنه های حیرت انگیزی از عزاداری ملت ها در
چند کشور، از جمله ایران و عراق، قاب رسانه های جهان را پر کرد، اما واقعیت
این است که این مردم تنها کسانی نبودند که با شهادت حاج قاسم عزادار شدند.
اقدام دولت ترامپ در ترور شهید سلیمانی فراتر از قتل یک نفر بود؛ این
اقدام، حقیقتاً جنایتی علیه بشریت بود که حتی خود ترامپ هم ابعاد واقعی آن
را درک نمی کند؛ ابعادی که فراتر از ایران، محور مقاومت و خاورمیانه هستند.
«خون ما و شما در هم آمیخته؛ ایران و عراق جداشدنی نیستند» (+)
«سندر
هیکس» پژوهشگر و فعال مدنی-اجتماعی-بین المللی آمریکایی نتیجه ی چندین ماه
تحقیقات خود درباره شخصیت حاج قاسم سلیمانی و پیامدهای ترور او توسط دولت
ترامپ را در قالب گزارشی مفصل تحت عنوان «اقدام ترامپ در قتل قاسم سلیمانی:
چرا باید مقابل مسیحیتِ سبعیت بایستیم
[۱]
» منتشر کرده است.
برای آشنایی بیش تر با سندر هیکس می توانید مصاحبه قبلی مشرق با او و گزارش دیگری از او را از لینک های زیر بخوانید:
مشرق
ترجمه گزارش هیکس درباره حاج قاسم را به مناسبت سالگرد شهادت شهید سلیمانی
در دو بخش منتشر می کند. بخش اول این دوگانه که آن را در ادامه می خوانید
به حادثه ترور شهید سلیمانی، شخصیت و سابقه مبارزه شهید سلیمانی با
تروریسم، تاریخچه دشمنی های آمریکا علیه جمهوری اسلامی، و نقص قانون اساسی
آمریکا در دادن اختیارات گسترده به رئیس جمهور این کشور می پردازد.
قسمت
دوم ترجمه گزارش هیکس به بررسی تناقض ترور شهید سلیمانی با عقاید مذهبی در
دین مسیحیت، یعنی دین ادعایی محافظه کاران آمریکایی که هیکس نام آن را
ایدئولوژی «مسیحیت سَبُعیّت» (یا «مسیحیت توحّش») می گذارد، تجربه هیکس از
برخوردِ اف بی آی با وی به خاطر روابطش با کنفرانس ایرانی «افق نو»، و
نهایتاً راه دستیابی به صلح در جهان خواهد پرداخت.
خود هیکس گزارش مفصلش درباره حاج قاسم را این گونه خلاصه می کند:
مروری
عمیق بر زیربنای ایدئولوژیکی که طبقه حاکم بر آمریکا می خواست برای توجیه
اقدامش در ترور قاسم سلیمانی، ژنرال ایرانی، در ماه ژانویه سال ۲۰۲۰ از آن
استفاده کند. این مرور، شامل سیری در رابطه ی پیچیده ی عشق/نفرت سیاست
خارجی آمریکا با سلیمانی در سایه ی جنگ های متعدد نیابتی ای می شود که
واشینگتن در منطقه به راه انداخته است. این مقاله با نقدِ «مسیحیت سبعیتِ»
جناح راست آمریکا به پایان می رسد؛ مسیحیتی که با حقایق تاریخیِ آموزه ها و
کیستیِ واقعیِ «مسیح ناصری» در تضاد است.
آن چه در ادامه می خوانید، ترجمه قسمت اول از مقاله هیکس است.
لازم به ذکر است که صرفاً جهت اطلاع نخبگان و تصمیم گیران عرصه سیاسی کشور از رویکردها و
دیدگاه های اندیشکده های غربی این گزارش را منتشر می کند و دیدگاه ها،
ادعاها و القائات این گزارش لزوماً مورد تأیید مشرق نیست.
اوایل
سال جاری [۲۰۲۰ میلادی]، پرزیدنت ترامپ با قتل یک مقام عالی رتبه ایرانی،
جهان را شوکه کرد. ترامپ تحت فشار پمپئو، وزیر خارجه اش، دستور ترور ژنرال
ایرانی ای را داد که در کشور خودش مانند ستاره های سینما، یک سلبریتی، بود:
ژنرال قاسم سلیمانی. این قتل، جهان را در لبه ی پرتگاهِ یک جنگ بزرگِ جدید
قرار داد. یکی از اصول متعددی که این اقدامْ
آن ها را نقض کرد، حاکمیت عراق بود؛ چون این قتل نیمه ی شب ۳ ژانویه ۲۰۲۰،
با یک پهپاد «ام کیو-۹ ریپر[۲]» آمریکایی در عراق اتفاق افتاد.
00:00
-04:09
گزارش سی ان ان از درون پایگاه «عین الاسد» یکی از پایگاه هایی که در واکنش اولیه ایران به شهادت حاج قاسم بمباران شد [دانلود]
«دِکستِر فیلکینز[۳]» [نویسنده شناخته شده آمریکایی که به قاسم سلیمانی لقب مشهور «فرمانده سایه ها[۴]» را داد] در گزارشی در مجله نیویورکر، قتل سلیمانی را «مهم ترین اقدام علیه رژیم حاکم در تهران طی ۳۰ سال گذشته» توصیف کرد[۵]. این حرف، خیلی معنا دارد، چون آمریکا در گذشته
رنج های زیادی به ایران تحمیل کرده است؛ از کودتاهای سی آی ای گرفته، تا
کمک به عراق برای کشتن یک میلیون ایرانی در «جنگ ایران-عراق»، تا تحریم های
شدید اقتصادی امروز. با این حال، ایران تبدیل به یک ابرقدرت پرنفوذ
منطقه ای شده که توانسته پنجه در پنجه نیروهای نیابتی آمریکا، یعنی اسرائیل
و عربستان، بیندازد و به پشت پرده ی تزویر و فریب کاری سیاست «جنگ با
تروریسم
[۶]
» آمریکا پی ببرد.
لقب «فرمانده سایه ها» را،
که بعدها در رسانه های غربی مشهور شد، اولین بار «دکستر فیلکینز» نویسنده
مجله آمریکایی «نیویورکر» به حاج قاسم داد (+)
ترامپ،
پیش از این، به دنبال شروع مجدد مذاکرات با ایران با هدف دستیابی به یک
توافق هسته ای جدید با این کشور بود؛ با پرزیدنت روحانی هم در ارتباط بود.
اما قتل سلیمانیِ کاریزماتیک، هرگونه احتمال یک توافق جدید را از بین برد.
اکنون ایرانی ها آزادند تا بدون هیچ مانعی ظرفیت های نیروی هسته ای خود را
توسعه بدهند. به این ترتیب، ترامپ مجبور شد توضیحی برای کارش ارائه کند.
اما رئیس جمهور آمریکا چه طور می توانست این حمله را توجیه کند؟
یادتان
هست که یک سال پیش [سال ۲۰۱۹]، اوضاع در عراق/ایران به نقطه جوش رسیده
بود؛ شبه نظامیان مختلف تحت حمایت ایران در بغداد شورش کردند و پنجره های
کنسولگری های آمریکا را شکستند و یک پیمان کار آمریکایی کشته شد. مقامات
آمریکا ترسیدند یک بنغازی دیگر یا یک بحران گروگان گیری جدید در سفارت
آمریکا، به سبک سال ۱۹۷۹ در تهران
[۷]
، اتفاق بیفتد. واکنش ارتش آمریکا و ترامپ، کشتن ۲۵ شبه نظامی شیعه بود. مقامات
ارشد پنتاگون سپس قتل سلیمانی را به عنوان یک گزینه ی اضافی پیشنهاد
دادند، اما تصور می کردند ترامپ آن قدر بی پروا نیست که این گزینه را
انتخاب کند. این کارشان مانند دادن یک جعبه کبریت و یک بشکه بیست لیتری بنزین به نوجوانی بود که عاشق آتش افروزی است.
قتل یک مقام دولتی خارجی، طبق سیاست های آمریکا و قوانین بین المللی، غیرقانونی است. ترامپ
ابتدا ادعا کرد سلیمانی قصد داشته چهار سفارت خانه آمریکا را هدف قرار
دهد؛ ادعایی که حتی «اِسپِر» وزیر دفاع [سابق] خود ترامپ هم نمی توانست آن
را اثبات کند[۸]. «جاستین آماش» نماینده ایالت میشیگان در کنگره هم گفت این ادعا «ظاهراً کاملاً ساختگی است
[۹]
.»
بر
خلاف ادعای ترامپ، «مارک اسپر» وزیر دفاع وقت آمریکا، گفته بود هیچ مدرکی
درباره قصد ایران برای حمله به چهار سفارت خانه آمریکا ندیده است (+)
ترامپ
سپس سعی کرد در توئیتر اتمام حجت کند؛ مدعی شد اقدام آمریکا «دفاع از خود»
بوده، چون سلیمانی یک «تهدید قریب الوقوع» بوده است. اما به نظر می رسید
[۱۰]
حتی خود ترامپ هم از این استدلالش
[۱۱]
قانع نشده، چون در پیام دیگری در صفحه ی توئیترش نوشت قریب الوقوع بودن یا نبودنِ تهدید
[۱۲]
از جانب سلیمانی «به خاطر گذشته ی وحشتناکِ او، اصلاً اهمیتی ندارد!
[۱۳]
»
«رسانه های
اخبار جعلی و شرکای دموکراتشان دارند به شدت تلاش می کنند بفهمند که آیا
حمله ی آینده ی سلیمانیِ تروریست «قریب الوقوع» بوده یا نه؛ و آیا تیم من
اتفاق نظر داشته یا نه. پاسخ هر دوی این سؤال ها یک بله ی قوی است، اما به
خاطر گذشته ی وحشتناکِ او، اهمیتی هم ندارد!»؛ توئیت ترامپ که ادعاهای قبلی
او و دولتش درباره توجیه ترور شهید سلیمانی را زیر سؤال می برد (+)
آه، اما اتفاقاً اهمیت دارد. واقعیت این است که کشتنِ آدم جرم است؛ حداقل خیلی از مردم این طور فکر می کنند. خودِ
آمریکا قوانینی نوشته تا جلوی سر زدنِ این گونه رفتارها از کاخ سفید را
بگیرد، چراکه این کارها لکه ننگی در کارنامه اخلاقیِ آمریکا در جهان ثبت
می کنند. (البته اگر کاپیتالیسم و امپریالیسم این کارنامه را برای همیشه پاره نکرده باشند.)
«وینسنت بولیوسی» معاون سابق دادستان منطقه ای [لس آنجلس]، در کتاب خود «پیگرد قانونی جورج دابلیو بوش به اتهام قتل
[۱۴]
»، نشان داد که رؤسای جمهور را به دلیل قتل های فراقانونی و ورود به جنگ های نامشروع حتی می توان به زندان انداخت. «کنوانسیون ۱۹۰۷ لاهه[۱۵]» و سازمان ملل قتل مقامات دولتی خارجی را، جز در زمان جنگ، ممنوع کرده اند. حتی «توماس جفرسون
[۱۶]
» [از پدران بنیانگذار آمریکا و سومین رئیس جمهور این کشور] در نامه ای به «جیمز مدیسون
[۱۷]
» [از پدران بنیانگذار آمریکا و چهارمین رئیس جمهور این
کشور] «ترور، مسموم کردن و شهادت دروغ» را از شیوه های وحشیانه ی
حکومت داری معرفی می کند که «کاملاً وحشتناک هستند
[۱۸]
.»
00:00
-10:17
«جان مک کین» سناتور سابق آمریکا در سخنرانی اش در نشست
تروریست های «مجاهدین خلق» اظهار امیدواری می کند یک روز در تهران دور هم
جمع شوند؛ امیدی که مک کین با خود به گور برد [دانلود]
پس از قتل «جان اف. کندی
[۱۹]
» [رئیس جمهور وقت آمریکا که سال ۱۹۶۳ ترور شد] و «مارتین لوتر کینگ
[۲۰]
» [رهبر جنبش حقوق مدنی در آمریکا که سال ۱۹۶۸ ترور شد] و ترورهای داخلی تحت برنامه «کواینتل پرو
[۲۱]
» [پروژه های محرمانه و غیرقانونی اف بی آی بین سال های
۱۹۵۶ تا ۱۹۷۱ برای نفوذ و خرابکاری در برخی سازمان های سیاسی یا علیه برخی
شخصیت ها مانند مارتین لوتر کینگ]، کنگره آمریکا اواسط و اواخر دهه ۱۹۷۰
«کمیته ی چِرچ
[۲۲]
» [در مجلس] و «کمیته ویژه ترورها
[۲۳]
» در مجلس نمایندگان را تشکیل داد. واکنش پرزیدنت «جرالد فورد» هم صدور یک فرمانِ اجرایی بود[۲۴] که از آن زمان تا کنون تبدیل به سیاستِ استانداردِ آمریکا
شده است: هیچ یک از کارمندان دولت آمریکا «نباید اقدام به، یا توطئه برای
اقدام به، ترور سیاسی کند[۲۵].» [عبارت نقل شده در واقع مربوط به فرمان اجرایی
دیگری است که «رونالد ریگان» رئیس جمهور وقت آمریکا، در سال ۱۹۸۱ صادر
کرد.] پرزیدنت «ریگان» نیز این سیاست ضدترور را تأیید کرد و توسعه داد.
اما برگردیم به کاخ سفیدِ ترامپ، جایی که مایک پمپئو، وزیر خارجه ی «مسیحیِ انجیلیِ[۲۶]» ترامپ، او را تحت فشار گذاشت تا سلیمانی را بکشد. سی ان ان گزارش داد که افراد داخلیِ کاخ سفید گفته اند پمپئو «بود که برای قتل سلیمانی دلیل می آورد؛ قطعاً خودش بود
[۲۷]
.» پمپئو همچنین ادعا کرد که سلیمانی یک «تهدید قریب الوقوع» است، اما بعداً از این ادعا عقب نشینی کرد و در عوض توضیح داد
[۲۸]
که «خون [سربازان] آمریکایی» روی دستان سلیمانی است، چون او با نیروهای مقاومت در عراق همکاری کرده است.
مایک
پنس، معاون اول ترامپ، هم که توجیه قانونی ای نداشت، عملاً به سیم آخر زد و
گفت ممکن است میان سلیمانی و «۱۲ عامل حملات ۱۱ سپتامبر[۲۹]» ارتباطی وجود داشته باشد. (البته مایک، عاملان ۱۱ سپتامبر ۱۹ نفر بودند
[۳۰]
.) دانشجویان رشته ی تاریخ حتماً به این نکته پی برده اند
که نومحافظه کارهای جناح راست هنوز هم وقتی در توجیه یک جنایت مستأصل
می شوند، به ۱۱ سپتامبر متوسل می شوند. با این که بیست سال گذشته، اما ۱۱
سپتامبر هنوز هم چنین قدرتی را دارد. مثل افسانه ای می ماند که جاودانه
است؛ اگر ما دست روی دست بگذاریم.
«[قاسم سلیمانی] به سفر
مخفیانه ی ۱۰ نفر از ۱۲ تروریستی به افغانستان کمک کردن که حملات تروریستی
۱۱ سپتامبر را در آمریکا انجام دادند»؛ بخشی از رشته توئیت مایک پنس،
معاون اول ترامپ، که بهانه های آمریکا برای ترور حاج قاسم را برشمرده است (+)
قاسم سلیمانی که بود؟
میلیون ها ایرانی برای تشییع جنازه سه روزه ی سلیمانی در تمام شهرهای مهم ایران به خیابان ها ریختند. یک پژوهشگر ایرانی به من گفت: «ما می دانستیم ژنرال سلیمانی محبوب است، اما هیچ کداممان فکر نمی کردیم میلیون ها نفر [این گونه] به خاطر فوت او عزاداری کنند!» «جان مگوایر» عضو سابق سی آی ای می گوید: قاسم سلیمانی «یک [هاله ی] فرماندهی داشت. وقتی وارد اتاق می شد می توانستید احساسش کنید.» مگوایر سال ۲۰۰۴ با سلیمانی در بغداد مذاکره کرده بود [جزئیات بیش تر].
میلیون ها نفر در تشییع پیکر شهید سلیمانی در همه شهرهای مهم ایران شرکت کردند (+)
«جان مگوایر» افسر سابق سی آی ای، در مستند بی بی سی به نام «فرمانده سایه ها» حاج قاسم را فردی «اتوکشیده و توانمند» توصیف می کند (تماشای مستند) (+)
00:00
-05:10
ویدیوی جنجالی «ساغر کسرایی» زنی که از شهادت حاج قاسم ابزار
خوشحالی می کرد و به رغم دروغ بودن ادعاهایش میلیون ها بار در فضای مجازی
دیده شد (جزئیات بیش تر) [دانلود]
00:00
-02:49
نظر «نبیل خوری» دیپلمات آمریکایی و عضو «سرویس خارجی» وزارت خارجه آمریکا درباره ترور شهید سلیمانی توسط دولت ترامپ [دانلود]
سلیمانی
که اهل استانِ قبیله ای ترِ کرمان در جنوب ایران است، سال ۱۹۵۷ متولد شد و
در خط مقدم جنگ ایران-عراق حضور داشت؛ همان کشمکش نُه ساله ای [در واقع
هشت ساله ای] که به لطف عراق شامل حملات شیمیایی هم بود. این رنجِ فرسایشی
را، که اغلب در لابه لای سنگرها در جریان بود، با جنگ جهانی اول مقایسه
می کردند. داخل ایران، این جنگ را تحت عنوان «دفاع مقدس» می شناسند؛ اما کاخ
سفید در دوران ریاست جمهوری ریگان، جنگ ایران-عراق را فرصتی برای حمله و
انتقام جویی [از ایران] به خاطر بحران گروگان گیری اواخر دهه ۱۹۷۰
می دانست. وقتی بزرگ ترین رقیب ایران، یعنی صدام حسین، به این کشور حمله کرد، آمریکا از او حمایت نمود. واشینگتن چندین میلیارد دلار کمک اقتصادی و آموزش نظامی در اختیار صدام گذاشت تا به نظام نوپای جمهوری اسلامی حمله کند.
تصویری از حاج قاسم در جبهه جنگ علیه عراق در مستند بی بی سی به نام «مستند سایه ها» (تماشای مستند) (+)
تجربه حمله عراق به ایران عمیقاً روی سلیمانیِ جوان، که دوستان زیادی را در جنگ از دست داد، تأثیرگذار بود. وی
در آن جنگ به یک اسطوره تبدیل شد و به خاطر استعدادش در نفوذ به پشت خطوط
دشمن و برگشتن با بزهای زنده برای تغذیه ی جوخه های تحت فرماندهی اش [در
شبکه های رادیویی عراق] به «بُزدُزد» شهرت پیدا کرد[۳۱]. مرتباً داوطلب می شد تا در خط مقدم بجنگد. با
همرزمانش رفاقت عمیقی داشت و قبل از عملیات ها، پیشانی تک تک آن ها را
می بوسید و با هم دعا می کردند که به شهادت برسند.
سلیمانی
از اواخر جنگ تا سال ۱۹۹۷ خیلی آفتابی نمی شد؛ آبش با پرزیدنت رفسنجانی از
یک جوی نمی رفت. اما چیزی نگذشت که پله های ترقی را طی کرد و فرماندهی
نیروی نخبه «قدس» (یا همان اورشلیم) را در سپاه پاسداران ایران را به عهده
گرفت. قدرت او، و همین طور رابطه اش با آیت الله خامنه ای، رهبر عالی
ایران، بیش تر شد. ژنرال «پترائوس[۳۲]» [فرمانده مقر فرماندهی مرکزی آمریکا، سنتکام، بین
سال های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰] یک بار تعریف کرد سلیمانی به او گفته [پیام داده]:
«بهتر است بدانید که من، قاسم سلیمانی، سیاست ایران را در قبال عراق،
لبنان، غزه و افغانستان کنترل می کنم [جزئیات بیش تر].»
«دیوید پترائوس» فرمانده
سابق نیروهای آمریکایی، در مستند بی بی سی به نام «فرمانده سایه ها» درباره
پیام هایی توضیح می دهد که می گوید میان حاج قاسم و او ردوبدل شده است (تماشای مستند) (+)
رسانه های
جریان اصلی در آمریکا فوت سلیمانی را نادیده گرفتند [و روایت رسمی دولت
آمریکا از این حادثه را نقل کردند]. سلیمانی برای آن ها بی مصرف بود: یک
«تروریست». اما نگاهی عمیق تر و فراتر از این شیطانتراشی از سلیمانی، الگوی جالبی را پدیدار می کند: سلیمانی
سابقه طولانی ای در همکاری با آمریکایی ها داشت. هر وقت با آمریکا همکاری
می کرد، اوضاع برای آمریکایی ها خوب پیش می رفت. اما نهایتاً آمریکا از پشت
به او خنجر زد.
بعد از ۱۱ سپتامبر رژیم بوش/چنی تصمیم گرفت افغانستان و رژیم طالبان در آن را هدف قرار دهد. قاسم
سلیمانی این تصمیم دولت آمریکا را فرصتی برای تضعیف تروریسم در سرزمینِ
چسبیده به شرق ایران دید، و با نیروهای آمریکا که به افغانستان حمله کرده
بودند، همکاری کرد. سلیمانی و دیپلمات های ایرانی، اطلاعات مربوط به
مواضع طالبان را با آمریکا به اشتراک می گذاشتند؛ آمریکایی ها هم به
ایرانی ها درباره یکی از عوامل القاعده خبر دادند که در شهر مشهد، در شرق
ایران، مخفی شده بود. سلیمانی «از این همکاری راضی بود» و طی همین مدت یک
بار گفته بود «شاید وقت آن شده باشد در رابطه مان با آمریکایی ها تجدیدنظر
کنیم
[۳۳]
.» اما تقدیر، چیز دیگری بود.
بوش و چنی تسلیم فشارهای جناح صهیونیستی شان شدند و با سخنرانی «محور شرارت[۳۴]» [سخنرانی جورج بوش پسر، رئیس جمهور وقت آمریکا، در سال
۲۰۰۲ (پس از ۱۱ سپتامبر) که در آن ایران، عراق و کره شمالی اعضای یک «محور
شرارت» توصیف شدند] به صورت ایرانی ها سیلی زدند. یکی از سیاست های قدیمی
اسرائیل همین است که جلوی هرگونه آشتی میان آمریکا و ایران را بگیرد. بوش
به رغم همکاری های اخیر ایران با آمریکا «علیه تروریسم» در افغانستان،
ایران را یکی از حامیان اصلی تروریسم معرفی کرد. سلیمانی احساس کرد به او
خیانت شده است.
00:00
-01:34
سخنرانی جورج بوش پسر، رئیس جمهور وقت آمریکا، در سال ۲۰۰۲ و قرار دادن ایران در «محور شرارت» [دانلود]
حالا
برویم به سال ۲۰۱۴، زمانی که نیروهای ائتلاف آمریکایی در عراق داشتند شکست
می خوردند و آمریکا دوباره از ایران درخواست کمک ایران کرد. نیروهای
جهادگرا در عراق تاخت وتاز می کردند و مناطقی از این کشور را تصرف کرده
بودند، از جمله شهر بزرگ موصل. [آیت الله] علی
السیستانی، روحانی برجسته ی شیعه در عراق، فراخوانِ شرکت در جنگ [فتوای
جهاد] و مبارزه با تندروهای سُنی [داعش] را داد. جوان های شیعه هزار
نفر-هزار نفر داوطلب شدند؛ سلیمانی و نیروی ویژه ی قدسِ او هم به سازماندهی
این جوان ها کمک کردند.
طی سه سالِ بعد، تا سال ۲۰۱۷، ایران کمک کرد تا ورقِ جنگ علیه داعش و [جبهه] النصره برگردد. در
برخی موارد، همین طور که آمریکایی ها از هوا اهداف مربوط به داعش را هدف
قرار می دادند، ژنرال سلیمانی هم نیروهای زمینی را علیه شبه نظامیان این
گروه هدایت می کرد. همزمان آمریکا، عربستان و اسرائیل علیه سلیمانی و ایران در سوریه کار می کردند. آمریکا تصمیم گرفته بود با بشار اسد، عضو حزب سوسیالیستِ عربِ بعث، که بعضاً از حمایت روسیه و ایران هم بهره می برد، بجنگد.
«تالسی
گابارد» نماینده دموکرات ایالت هاوایی در کنگره آمریکا سال ۲۰۱۷ به سوریه
سفر کرد تا جنگ داخلی این کشور را بهتر درک کند. وی با اسد و مقامات ارشد
سوریه دیدار کرد. سپس به خیابان های سوریه رفت و آن جا شهروندان سوری به او
التماس کردند بودجه ای را که آمریکا به داعش می دهد، قطع کند. گابارد به
کنگره برگشت و لایحه ۶۰۸ مجلس نمایندگان
[۳۵]
را پیشنهاد کرد: «لایحه ی توقف تسلیح تروریست ها
[۳۶]
». چراکه آن زمان آمریکا در عراق علیه داعش می جنگید، اما
در سوریه «کنار» داعش می جنگید. خود من وقتی سال ۲۰۱۷ در کنفرانس «افق نو»
در تهران وقتی از سعودی ها، عرب ها و سایر افراد محلی در منطقه [خاورمیانه]
سؤال کردم «چه کسی بودجه داعش را تأمین می کند؟» این افراد بلااستثنا از
عربستان یا آمریکا نام می بردند.
سؤال: تنها کشوری را نام ببرید که همیشه با داعش و القاعده مقابله کرده است؟
جواب: نخیر، جواب این سؤال آمریکا نیست؛ ایران است.
«تالسی گابارد» نماینده دموکرات ایالت هاوایی در مجلس نمایندگان آمریکا در جریان سفرش به سوریه در سال ۲۰۱۷ (+)
سندر هیکس در کنفرانس سال ۱۳۹۷ «افق نو» در مشهد مقدس (+)
دوره فشرده ی تاریخ روابط آمریکا و ایران از سال ۱۹۵۳ تا کنون
ایران یک ابرقدرت منطقه ای است که درگیر نوعی «جنگ سرد» محلی علیه عربستان و اسرائیل است.
مجموعه ای از حقایق وجود دارد که هر کس می خواهد تاریخ واقعیِ روابط
ایران-آمریکا را بفهمد، نباید از آن ها بی خبر باشد. درک عمیق ترِ این
تاریخ می تواند زمینه را برای برقراری مجدد روابط دیپلماتیک میان دو کشور
آغاز کند؛ روابطی که از زمان انقلاب اسلامی سال ۱۹۷۹ قطع شده اند.
سال ۲۰۰۰، حتی «مادلین آلبرایت[۳۷]» [وزیر خارجه آمریکا وقت آمریکا در دولت بیل کلینتون] هم اذعان کرد[۳۸] کودتای بی رحمانه ی سی آی ای در سال ۱۹۵۳[۳۹] [کودتای ۲۸ مرداد] محمد مصدق، نخست وزیر ترقی طلب ایران
را که طی روندی دموکراتیک انتخاب شده بود، سرنگون کرد و رضا شاه، شاه
متزلزل ایران، را جایگزین او کرد [باراک اوباما، رئیس جمهور سابق آمریکا،
نیز در کتاب جدیدش به همین واقعیت اعتراف کرده است - جزئیات بیش تر]. شاه با پلیس مخفی اش «ساواک
[۴۰]
» مخالفان و کمونیست ها را سرکوب کرد و بنابراین «اسلام» به روش قانونی مقاومت تبدیل شد.
«عملیات برای انتصاب یک
دولت طرفدار غرب در ایران///مسئول: تأییدشده توسط رئیس جمهور، وزیر خارجه
و مدیر اطلاعات مرکزی در تاریخ ۱۱ جولای ۱۹۵۳ [۲۰ تیر ۱۳۳۲ شمسی]///هدف:
مصدق، نخست وزیر [ایران]، و دولتش///اهداف: استفاده از روش های قانونی، یا
شبه قانونی، برای سرنگون کردن دولت مصدق؛ و جایگزینی آن با دولتی طرفدار
غرب به رهبری [محمدرضا] شاه و نخست وزیری [فضل الله] زاهدی///اقدام
سی آی ای: طرح اقدام در چهار مرحله اجرا شد:...»؛ تصویر منتسب به مجوز دولت
آمریکا برای اجرای عملیات آژاکس و کودتای ۲۸ مرداد در ایران؛ متن کامل تر
این سند را می توانید (به زبان انگلیسی) از این جا بخوانید(+)
«ز جنبش توده ها شاه فراری
شده»؛ «مرگ بر شاه خائن»؛ (متن انگلیسی) «یانکی [آمریکایی] برگرد خانه»؛
پاک کردن شعارهای ضدشاه از روی دیوار در تهران در تاریخ ۳۰ مرداد ۱۳۳۲، پس
از کودتای ۲۸ مرداد؛ فضل الله زاهدی، نخست وزیری که جایگزین مصدق شد، پس از
کودتا دستور داده بود این گونه شعارها را از روی دیوار پاک کنند (+)
وقتی
پرزیدنت «جیمی کارتر» به شاهِ بیمار اجازه داد برای دریافت خدمات درمانی
به آمریکا سفر کند، آیت الله خمینی خواستار اعتراضات سرتاسری در ایران شد و
از تبعیدگاهش در فرانسه به ایران بازگشت. سپس در همه پرسی ای که در ایران
برگزار شد، ۹۸ درصد مردم رأی به جایگزینی جمهوری اسلامی به جای سلطنت
دادند. به دلیل حمایت آمریکا از شاه، انقلاب
اسلامی منجر به تصرفِ برنامه ریزی نشده ی سفارت آمریکا شد. ۵۳ آمریکایی ۴۴۴
روز گروگان گرفته شدند و نهایتاً روز تحلیفِ رونالد ریگان آزاد شدند.
یادآوری
این نکته خالی از اهمیت نیست که در طول جنگ ایران-عراق، قاسم سلیمانیِ
جوان با محمود احمدی نژادِ جوان آشنا شد؛ وقتی هر دو در حال مبارزه علیه
حمله ی عراق بودند. این دو بعداً رابطه ی طولانی و پیچیده ای با هم داشتند،
به خصوص بین سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۳، زمانی که احمدی نژاد رئیس جمهور منتخبِ
ایران بود. سیاست های احمدی نژاد در مقایسه با جانشینِ میانه روترش،
روحانی، «تند» بودند. احمدی نژاد شاید به خاطر
سخنرانی اش در سازمان ملل در سال ۲۰۱۰، شهرت داشته باشد، زمانی که روایت
رسمی درباره ۱۱ سپتامبر را زیر سؤال برد[۴۱].
00:00
-02:39
بخشی از سخنرانی سال ۱۳۸۹ محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور وقت
ایران، در سازمان ملل درباره ۱۱ سپتامبر و ترک جلسه توسط هیأت های برخی
کشورها از جمله آمریکا [دانلود]
درباره حوادث ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱
[۴۲]
این را هم بگویم: در حالی که ایران در این ماجرا دخالت نداشت، متحدان آمریکا در آن دخیل بودند. گزارش
پایگاه داده ضدجاسوسی سی آی ای نشان می دهد پلیس نیوجرسی، ۱۱ سپتامبر
۲۰۰۱، پنج اسرائیلی را به خاطر تماشای آتش سوزی در مرکز تجارت جهانی و
ابراز خوشحالی عمومی از حملات آن روز دستگیر کرده که دو نفر از آن ها مأمور
موساد بوده اند. این اسرائیلی ها دو ماه در بازداشت اف بی آی بودند
تا این که با میانجیگری مقامات دولت بوش، هر پنج نفر آزاد شدند و به
اسرائیل برگشتند. تلویزیون اسرائیل، این پنج نفر را به عنوان قهرمان تحسین
کرد.
۱۵ نفر از ۱۹ هواپیماربای ۱۱ سپتامبر، سعودی بودند[۴۳] و دو نفرشان («المحضار[۴۴]» و «الحازمی[۴۵]») با سازمان اطلاعات عربستان ارتباط داشتند. سال ۲۰۱۶، وقتی گزارش «۲۸ صفحه ایِ[۴۶]» خودِ کنگره که جلوی انتشار گرفته شده بود، بالأخره منتشر شد[۴۷]، مستندات اقدام سعودی ها در تأمین مالی ۱۹ هواپیماربا هم
افشا شد؛ کسی که این بودجه را تأمین کرده بود، کسی نبود جز شاهزاده «بندر
بن سلطان[۴۸]» (معروف به «بندر بوش[۴۹]» [به خاطر ارتباط نزدیکش با جورج بوش پدر و بعدها جورج بوش پسر]) سفیر عربستان در آمریکا [بین سال های ۱۹۸۳ تا ۲۰۰۵].
با این حال، حتی بارها ذکر نام بندر بن سلطان در گزارش ۲۸ صفحه ایِ
سانسورشده کنگره هم باعث نشد یک هیأت منصفه عالی برای تحقیق در این باره در
دادگاه های آمریکا تشکیل شود.
اواخر
همان ماه، یعنی ماه سپتامبر سال ۲۰۰۱، ژنرال «وسلی کلارک» گفت یک ژنرال
ارشد در داخل پنتاگون [مقاله ای به او داده و] به او گفته: «این مقاله دفتر
وزیر دفاع (رامسفلد) است که استراتژی ما را تشریح کرده است. در عرض پنج
سال [دولت های] هفت کشور را سرنگون خواهیم کرد.» ژنرال ارشد سپس نام این
کشورها را آورد که آخرینِ آن ها ایران بود [جزئیات بیش تر].
ژنرال «وسلی کلارک»
فرمانده سابق ناتو می گوید مدت کوتاهی پس از حادثه ۱۱ سپتامبر، یکی از
ژنرال های آمریکایی یک یادداشت محرمانه در پنتاگون درباره جزئیات
برنامه های آمریکا برای سرنگونی دولت های عراق، لیبی، لبنان، سومالی،
سودان، سوریه و ایران به وی نشان داده است (+)
جنگ عراق رسماً سال ۲۰۰۳ آغاز شد و مرحله اول آن تا سال ۲۰۱۱ ادامه داشت. جنگ
عراق هم، مانند روایت رسمی درباره ۱۱ سپتامبر، بر مبنای مجموعه ی نامشخصی
از پیش فرض ها و القائات بود، نه واقعیت ها و اسناد محکم درباره سلاح های
کشتار جمعی صدام. سرنگونی و اعدامِ صدام هم یکی دیگر از قتل های
هدفمند آمریکا در مقیاس بزرگ تر بود؛ به همان سبک قتل سلیمانی. اندیشکده ی
لیبرترینِ «مؤسسه کِیتو
[۵۰]
» سیاست «جنگ با تروریسم» دولت بوش-چنی را یک اتلاف پول نجومی توصیف می کند و می نویسد:
طبق یک تحقیقات جدید... هزینه جنگ با تروریسم تقریباً ۵ تریلیون دلار بوده است
[۵۱]
؛ رقمی واقعاً حیرت انگیز. حتی اگر کسی اعتقاد داشته باشد
اقدامات آمریکا در قالب این سیاست باعث شده امنیتِ ملت ما اندکی بیش تر
شود، باز هم آمریکا می توانست به روش های دیگر و با هزینه ای بسیار کم تر
به پیشرفت های بسیار بزرگ تری در زمینه ایمنی و امنیت دست پیدا کند.
سال ۲۰۰۷، مجله آلمانی «اشپیگل» فاش کرد
[۵۲]
که دیک چنی، معاون وقت رئیس جمهور آمریکا [جورج بوش پسر]، برنامه ای مخفی برای حمله به ایران در آینده دارد.
باراک
اوباما به عنوان نماد «امید» و «تغییر» انتخاب شد، اما اقدامش در انتخاب
هیلاری کلینتون به عنوان وزیر خارجه، برای ایران اتفاقی تراژیک بود.
کلینتون سال ۲۰۱۲ گروه تروریستی ایرانی «مجاهدین خلق[۵۳]» را از «فهرست گروه های تروریستی» وزارت خارجه آمریکا خارج کرد[۵۴]. رسانه ها با افتخار در بوق وکرنا کردند که
لابیگرها دوباره کار خودشان را کرده اند؛ چراکه مجاهدین خلق نماینده ی
ایرانی های پول دارِ خارج نشینی است که دلشان می خواهد در ایران تغییر
رژیمِ خشونت آمیز اتفاق بیفتد.
«تغییری که بتوانیم باورش
کنیم»؛ یکی از اصلی ترین کلیدواژه های تبلیغات انتخاباتی اوباما، تغییرِ
سیاست های دولت(های) قبلی در آمریکا بود (+)
مسعود رجوی (چپ) سرکرده وقت مجاهدین خلق در کنار صدام، دیکتاتور وقت عراق؛ منافقین در حمله عراق به ایران طرف صدام را گرفتند (+)
مجاهدین
خلق زمانی یک فرقه ی اسلامیِ عجیب وغریب و انحرافی بود که به آلبانی تبعید
شد و ایرانی ها به دلیل حمایتش از عراق در جنگ ایران-عراق از آن متنفر
بودند. اما پول همه چیز را تغییر می دهد؛ مجاهدین
خلق هم این روزها با بودجه ی هنگفتش ریخت وپاش می کند، مراسم های بزرگ در
واشینگتن و نیویورک برگزار می کند، و به «رودی جولیانی» [وکیل شخصی ترامپ] و
«جان بولتون» [مشاور امنیت ملی سابق ترامپ] پول می دهد تا در این مراسم ها
سخنرانی کنند. پرزیدنت باراک اوباما پس از آن که هیلاری کلینتون را
از وزارت خارجه بیرون انداخت توانست از طریق همکاری با روحانی، رئیس جمهور
میانه روی ایران، و امضای «توافق هسته ای ایران»، موسوم به «برجام
[۵۵]
»، در سال ۲۰۱۵، به پیشرفت های بزرگی دست پیدا کند.
«جان بولتون» مشاور امنیت ملی سابق ترامپ یکی از سخنران های موردعلاقه منافقین است (+)
00:00
02:30
«جان بولتون»: آمریکا باید حکومت ایران را پیش از جشن چهل سالگی اش سرنگون کند [دانلود]
از
سال ۲۰۱۷ به بعد، با روی کار آمدن ترامپ، «جیم متیس» وزیر دفاع آمریکا و
عده ای دیگر مرتباً درخواست های متعدد کاخ سفیدِ ترامپ برای آوردنِ فشار
نظامی به ایران را نادیده می گرفتند. اعتقاد آن ها این بود که اسد، به لطف
ایران و روسیه، عملاً در جنگ داخلی سوریه پیروز شده و اکنون جنگ با داعش در
اولویت قرار دارد. در انتهای سال ۲۰۱۸، وقتی ترامپ خواستار خروج نیروهای
آمریکایی از سوریه شد، متیس از سِمت خود استعفا داد.
همان سال ۲۰۱۸، «رکس تیلرسون
[۵۶]
» مدیرعامل سابق «اکسان موبیل
[۵۷]
»، از سِمت خود به عنوان وزیر خارجه کناره گیری کرد و مایک پمپئو جانشین او شد. پمپئو
حتی لحظه ای برای تمرکز روی هدف گرفتنِ دشمنِ اصلیِ قدیمی اش، قاسم
سلیمانی، تعلل نکرد. کار پمپئو ماه آوریل سال ۲۰۱۹، با اقدام شوکه کننده ی
آمریکا در تعیین کلِ سپاه پاسداران به عنوان یک «سازمان تروریستی» آغاز شد. به گفته «ریس اِرلیش» خبرنگار رویترز در کتاب «دستورکار ایران
[۵۸]
»، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی یک نهاد اقتصادی عظیم در ایران است و حدود ۱۰ درصد از کل اقتصاد ایران را در اختیار دارد. بنابراین اضافه کردن سپاه پاسداران ایران به فهرست گروه های تروریستی مانند اضافه کردن «آمازون[۵۹]» [غول فناوری و تجارت الکترونیکی] آمریکا به فهرست سازمان های تروریستی است. اما بیانیه ای
که سپاه پاسداران را به فهرست گروه های تروریست اضافه کرد، چیزی بیش تر از
چند جمله متن بود: اکنون شمشیرها از رو بسته شده بودند. یکی از
مقامات ارشد سابق دولت ترامپ می گوید: «بولتون و پمپئو می دانستند که
تروریستی اعلام کردن سپاه، دامنه ی اهداف آمریکا را گسترش می دهد
[۶۰]
.»
00:00
-25:34
سخنرانی «مایک پمپئو» درباره سیاست ضد ایرانی آمریکا پس از برجام و اِعمال «شدیدترین تحریم های تاریخ» علیه ایران [دانلود]
00:00
-04:46
توضیحات بیش تر درباره اقدام ترامپ علیه سپاه پاسداران [دانلود]
کنگره آمریکا، سال ۱۹۷۳، «قطعنامه اختیارات جنگی
[۶۱]
» را تصویب کرد. طبق این قعطنامه،
رئیس جمهور آمریکا موظف است هر زمان که نیروهای مسلح وارد «درگیری یا
موقعیت هایی که در آن ها به وضوح درگیریِ قریب الوقوع محتمل است» به کنگره
خبر بدهد و هرگونه درگیری ای را پس از ۶۰ روز متوقف کند، مگر آن که از
کنگره مجوز تداوم درگیری را دریافت کرده باشد. این در حالی است که
از سال ۱۹۷۳ تا کنون، کنگره برای استیفای مسئولیت معین شده اش در قانون
اساسی مبنی بر کنترل ماشین جنگ آمریکا، تلاش زیادی نکرده است. پروفسور «جک
گلداسمیت
[۶۲]
» [استاد دانشکده حقوق دانشگاه هاروارد و کارشناس
محافظه کار و شناخته شده حوزه های حقوق بین الملل و قانون امنیت ملی]
خاطرنشان می کند: «کشور ما، کاملاً آگاهانه، به
یک شخص، یعنی رئیس جمهور، ارتشی به شدت بزرگ و اختیاراتی به شدت گسترده
داده است تا از آن به شیوه هایی استفاده کند که به راحتی منجر به یک جنگ
گسترده می شوند.»
اگر
فقط یک مسئله وجود داشته باشد که یک روز منجر به تشکیل نشستی برای
[باز]تدوین قانون اساسی آمریکا شود، آن مسئله همین سابقه ی طولانی آمریکا
در «انحصار قوه ی مجریه[۶۳]» [به موجب اصل دوم قانون اساسی آمریکا[۶۴]] در دستان رئیس جمهوری است که از اختیارات خود برای به
راه انداختن جنگ های اعلام نشده علیه کشورهای کوچک تر و ضعیف تر سوءاستفاده
می کند. سیستم ما دارد خلافِ روح و متنِ قانون اساسی آمریکا عمل می کند.
آن چه درباره سلیمانی رخ داد، چیزی فراتر از قتل یک نفر است. این اقدام
نشان می دهد طبقه حاکمِ فعلی ما، از کلینتون گرفته تا ترامپ، چنان عاشق
خشونت است که از خط قرمزِ «تحقیر قانون اساسی» هم عبور می کند؛ «عشق به
جنگ» همه چیز است. چه چیزی می تواند روح این آدم ها را تسخیر کرده باشد؟
[۱]
Trump’s Murder of Qassem Soleimani: Why We Must Stand Up to the Christianity of Brutality Link