یک دیپلمات سابق انگلیسی تصریح کرد جامعه بشری پس از پایان بحران کرونا، باید به نئولیبرالیسم پایان دهد.

مارکو کارنلوس در میدل ایست آی می نویسد رنسانس پنج قرن قبل در اروپا به اوج رسید. در آن سالها قاره اروپا در قرون وسطا قرار داشت و به تدریج درگیر مرگ ناشی از طاعون سیاه شد. امروزه، بیماری همه گیر کرونا ویروس ممکن است یادآور اتفاقات سال های دور باشد.

خیلی زود است که بگوییم چطور این مشابهت ایجاد می شود، اما مهم است که به روز بعد از پایان بحران کرونا فکر کرد.

بیشتر بخوانید:

اذعان دیپلمات ایتالیایی به پایداری انقلاب اسلامی ایران

به گزارش انتخاب، در ادامه این تحلیل آمده است: بیماری همه گیر کرونا درس های زیادی برای ما دارد. یکی از این موارد در مورد ماهیت رهبری است که می تواند الهام بخش و اطمینان بخشیدن برای دیگر کشورها باشد. این رهبری محدود به برخورد موثر در موارد اضطراری نیست.

رهبران جهان به اندازه کافی نسبت به گذشته یا آینده تأمل ندارند. اکنون اولویت فقط احیای اقتصاد نیست، بلکه مهمتر از همه، تغییر نحوه مدیریت اقتصاد و جامعه است.

دوره پس از کروناویروس به نحوه برخورد با برخی از چالش های اصلی بستگی و بر اساس آن شکل خواهد گرفت. برخی دولت های ملی نسبت به جهانی سازی بی حد و حصر اعتراض دارند که ضمن محترم شمردن حقوق آنها باید از افتادن کشورها در ورطه ملی گرایی بی خردانه جلوگیری کرد، بین ملی گرایی و افتادن در دام اقتدارگرایی مرز باریکی است.

در جهانی سازی معتدل، همکاری بین دولت ها و نهادهای بین المللی باید حفظ شود، زیرا آنها ابزارهای اساسی ای برای غلبه بر شرایط اضطراری هستند. با توجه به این که جهانی شدن باعث سود سرشار غول های وب از جمله فیس بوک، اپل، آمازون، نت فلیکس و گوگل شده، اکنون زمان آن رسیده که آنها به شرکت هایی عادی تبدیل شوند.

مفاهیم فعلی پیرامون تهدید و امنیت باید بررسی شوند. اکنون هشدارها و تهدیدها علیه روسیه، چین و ایران، حتی اگر ویروس از چین نشأت گرفته باشد، قانع کننده به نظر نمی رسد.

صدها میلیارد دلاری که آمریکا سالانه برای اسلحه خرج می کند، در کنار صدها پایگاه نظامی آمریکا در سراسر جهان، در جلوگیری از بزرگترین تهدید کشور از زمان جنگ جهانی دوم بی فایده بوده است. بیماری همه گیر کرونا ویروس می تواند نظم جهانی را تغییر دهد.

انتخاب های انجام شده در واشنگتن مشخص خواهد کرد که آیا نظم جهانی که سال ها ثابت شده ناعادلانه و ناپایدار است ادامه پیدا می کند یا اینکه تغییر خواهد کرد.

عبور از فداکاری ها و دردهای کنونی و پس از آن از سرگیری دوباره فعالیت های نولیبرال طبق معمول، احمقانه خواهد بود. فشارها و وسوسه های چنین نتیجه ای بسیار زیاد خواهد بود، اما رهبران اصلی سیاسی این وظیفه را دارند که مقاومت و برای یک بار انتخاب کنند.

هیچ وقت فرصتی بهتر از این بحران غم انگیز وجود نداشته تا بتوانیم در مدل اقتصادی و اجتماعی نئولیبرال تجدیدنظر کنیم. باید به نظمی برسیم که کمتر ناعادلانه باشد. به عبارت ساده تر، باید یاد بگیریم نسبت به مردم و محیط پیرامون احترام بیشتری قائل باشیم. به بیانی بهتر بشریت سزاوار رنسانس جدید است.

ویژه های روزنامه «کیهان»