حفاظت از محیط زیست کره زمین برای بشری که روی آن زندگی می کند آنچنان با حفاظت از سلامتی و بقاء او بر روی این کره پیوسته است که اهمیت آن نیاز به شرح و توصیف ندارد. با این حال متاسفانه داعیه داران تمدن برتر بشری و پیام آوران زندگی و آزادی در نظم نوین جهانی از درک این بدیهیات عاجز بوده و به بهانه به خطر افتادن سود اقتصادی فئودالیته نوین جهانی تیشه بر ریشه بستر نشو و نمای زندگی و حیات بر روی زمین می زنند که بزرگ ترین نمود آن در اصرار بر تولید و انتشار گاز های گلخانه ای توسط آمریکا و عدم پذیرش پیمان های بین المللی مرتبط با آن است. حتی این عدول دولت آمریکا از قوانین بین المللی حفظ محیط زیست نیز جنبه نظامی داشته و بزرگ ترین دل مشغولی سیاست مداران آمریکا محدود شدن یاغی گری ها، لشکرکشی ها و آزمایش های نظامی وزارت دفاع آن کشور در نتیجه پذیرش کنوانسیون های بین المللی حمایت از محیط زیست است.

گازهای گلخانه ای

گازهای گلخانه ای یکی از بلایای خودساخته بشر است که باعث گرم شدن زمین، تغییر وضعیت اکولوژیکی آن و وقوع سیل ها، طوفان ها، گردو غبارها و ناپایداری های بزرگ جوی می شود. تنها راه جلوگیری از این رویدادهای تخریبی رعایت اصول و قوانین زیست محیطی بیشتر توسط کشورهای بزرگ صنعتی به خصوص آمریکا در بخش های صنعتی خود است.

گرم شدن کره زمین عواقب آب و هوایی بزرگی دارد که از جمله می توان به کاهش منابع آبی، افزایش سیل ها و طوفان ها، از دست رفتن زمین های کشاورزی و در نتیجه کاهش محصولات کشورزی و به خطر افتادن امنیت غذایی ملت ها ...اشاره کرد. در این میان قدرت های بزرگ توجهی به اهمیت این خطر نداشته و روز به روز بر فعالیت های تخریبی خود می افزایند. به اذعان کارشناسان، میانگین درجه حرارت آب و هوای کره زمین در قرن گذشته در هرسال 0.6 درجه سانتی گراد افزایش یافته است که بخش اعظم این افزایش به دلیل افزایش سطح تولید گازهای گلخانه ای در بخش های مختلف صنعتی و به خصوص نظامی آمریکاست.

گازهای گلخانه ای باعث گرم شدن زمین می شوند.

بیش از 25 درصد گازهای گلخانه ای جهان در آمریکا تولید می شود اما این مقدار نیز هنوز نتوانسته عطش دولت مردان این کشور برای تخریب محیط زیست کره زمین را فرونشاند. در نتیجه راه های جایگزین دیگری نیز اندیشیده اند که می توان به موراد زیر اشاره کرد: به کارگیری تسلیحات هسته ای درعملیات ها و آزمایش های متعدد و وسیع نظامی، تولید و صدور زباله های اتمی، آزمایش و تولید مواد شیمیایی شدیدا سمی، آزمایش های خطرناک بیولوژیک و رهاسازی پسماندهای حاصل از این تحقیقات در نقاط مختلف کره زمین، تولید حجم بالایی از زباله های الکترونیکی و... این زباله ها که تعداد آنها سالانه بالغ بر صدها میلیون قطعه می باشد اکثرا به کشورهای فقیر آفریقایی و آسیایی صادر می شود.

واضح است که این کشورها نیز توان بازیافت کامل این زباله ها را نداشته و بخش اعظم آنها به طور غیر اصولی دفن یا در بخش های بدون حفاظی جمع آوری و رها می شود که خود می تواند به آلودگی خاک و منابع آبی آن بخش از کره زمین منجر شود.

از جمله خطرناک ترین گازهای گلخانه ای در سطح جهان گازهای دی اکسید کربن، متان، اکسید نیتروس، هیدروفلوروکربن، پری فلوروکربن و هگزوفلوراید سولفور و بخار آب هستند که به وفور توسط کارخانه های بزرگ کشورهای صنعتی به خصوص آمریکا تولید می شوند. هم اکنون تراکم این گازها در لایه های جوی زمین به سطحی بی سابقه رسیده است که در آینده ای نه چندان دور به پیشرفت روند افزایش دمای حرارت زمین و دیگر تغییرات شدید جوی منجر خواهد شد. تغییراتی شدیدتر از آنچه که در سال های اخیر دیده ایم.

علاوه بر این، این گازها بر سلامتی انسان نیز تاثیرات مضری داشته و منشا برخی از بیماری های صعب العلاج می باشند. با این وجود دولت آمریکا بدون در نظر داشتن عواقب شدید این رویدادها همچنان به عدول از قوانین بین المللی زیست محیطی و سنگ اندازی در مسیر تلاش کشورهای دیگر برای کاهش هماهنگ اعمال تخریبی ادامه می دهد. در زیر به چند نمونه از این پیمان های بین المللی و عدم توجه آمریکا به آنها اشاره می شود.

پیمان کیوتو

در دسامبر 1997 نمایندگان بیش از 160 کشور جهان جهت متوقف کردن روند گرم شدن کره زمین و آثار مخرب آن، با هدف موظف ساختن کشورها به کاهش تولید گازهای گلخانه ای "پیمان کیوتو" را تصویب کردند. بر اساس این پیمان، 36 کشور صنعتی جهان موظف شدند که تا سال 2012 میزان تولید گازهای گلخانه ای خود را به طور میانگین به 5 درصد پایین تر از میزان تولیدی در سال 1990 برسانند.

اجلاس جهانی کیوتو، با حضور بیش از 160 کشور جهان، نتوانست آمریکا را متوجه اهمیت رعایت محیط زیست کره زمین کند.

اما اجرای این پیمان تا سال ها بعد مسکوت مانده و بالاخره در فوریه 2005 و پس از پیوستن روسیه به آن آغاز شد. آمریکا با گذاشتن پیش شرط هایی همچون استثنا قائل شدن برای ارتش این کشور، در این پیمان نیز حضور نیافت و مقررات این پیمان را به زیان منافع اقتصادی خود اعلام کرد. به تبع آن استرالیا هم که دومین تولید کننده گازهای گلخانه ای دنیاست تفاهم نامه کیوتو را نپذیرفت و چین نیز با وجود این که پیمان را امضا کرده بود عمل به آن را منوط به امضای امریکا اعلام کرد.

	ارتش آمریکا از رعایت اصول زیست محیطی معاف است

کنوانسیون تغییرات اقلیم

علاوه بر پیمان کیوتو کنوانسیون های بین المللی دیگری نیز وجود دارند که آمریکا و دیگر کشورهای صنعتی را ملزم به کاهش گازهای گلخانه ای دانسته اند. برای مثال کنوانسیون تغییرات آب و هوایی با نام رسمی کنوانسیون ساختاری سازمان ملل درباره تغییرات اقلیم، در سال 1992 در اجلاس "ریو" تصویب شد که در خصوص محیط زیست و توسعه جهانی می باشد.

بر اساس آن کشورهای عضو مسوولیت های مشترک اما در عین حال متمایز و متفاوتی بر عهده دارند. اساسی ترین الزام در این کنوانسیون برای کشورهای توسعه یافته عبارت است از برگرداندن سطح انتشار گازهای گلخانه ای توسط آنها به سطح سال 1990 و تثبیت تولید این گازها در این سطح. اما این کنوانسیون نیز با عدم توجه آمریکا و کشورهای صنعتی روبرو شده است.

اجلاس پتسدام آلمان

همچنین آمریکا در سال 2007 نیز از پیوستن به برنامه گروه جی ۸ + ۵ که در زمینه ی مقابله با گرم شدن آب و هوای کره زمین تدوین شده بود خود داری کرد. طی اجلاسی در آلمان، وزرای محیط زیست هشت کشور بزرگ صنعتی به اضافه ی پنج کشور چین، مکزیک، هند، برزیل و آفریقای جنوبی گرد هم آمده بودند. وزرای محیط زیست آمریکا و نیز چین، در این اجلاس با پیشنهادهای کشورهای دیگر در زمینه ی اقداماتی هماهنگ برای کاهش گازهای گلخانه ای مخالفت کردند. این در حالیست که تمامی وزرای محیط زیست به خوبی می دانستند که آمریکا بیش از همه ی کشورها محیط زیست جهان را آلوده می کند و چین نیز تا رسیدن به سطح آمریکایی تخریب محیط زیست کره زمین راه زیادی در پیش ندارد.

وزارت دفاع آمریکا، بزرگترین مخرب محیط زیست کره زمین

ارتش آمریکا مسئول شدیدترین و گسترده ترین تخریب ها در محیط زیست سیاره ما می باشد؛ با این حال، اطلاعات و اسناد مربوط به آن تقریبا هیچگاه مد نظر قرار نمی گیرد. علی رغم شواهد موجود، تاثیر اقدامات ارتش آمریکا بر روی محیط زیست توسط سازمان های مرتبط با محیط زیست نادیده گرفته شده و هیچ اقدامی برای محدود سازی این اقدامات وسیع تخریبی انجام نمی شود. این اقدامات شامل استفاده بی رویه از سوخت های فسیلی، تولید عمده گازهای گلخانه ای و رهاسازی گسترده آلودگی های رادیواکتیوی و شیمیایی در آب، هوا و خاک می باشد.

عملیات های نظامی وسیع ارتش آمریکا در سراسر جهان (جنگ ها، مداخلات و عملیات های مخفی که در بیش از یک هزار پایگاه خارجی و شش هزار پایگاه داخلی انجام می دهد) در محدودیت تصویب شده برای تولید گازهای گلخانه ای در آمریکا به حساب نمی آید. سارا فلوندرز (Sara Flounders) که از دبیران حزب جهانی کارگران است؛ می نویسد "با هر معیاری که بسنجیم، پنتاگون بزرگترین سازمان مصرف کننده محصولات نفتی و انرژی در جهان است و در عین حال از تمامی موافقت نامه های بین المللی در مورد شرایط آب و هوا نیز معاف است."

سارا فلاندرز  پنتاگون از تمامی موافقت نامه های بین المللی در مورد شرایط آب و هوا معاف است.

بر اساس گزارش های رسمی، ارتش آمریکا روزانه 320000 بشکه نفت مصرف می کند؛ که البته این آمار، سوخت مصرف شده توسط شرکت های تابعه ای که به صورت خصوصی یا اجاره ای با وزارت دفاع کار می کنند و یا سوختی که در کارخانه های اسلحه سازی مصرف می شود را شامل نمی شود. ارتش آمریکا تولید کننده عمده دی اکسید کربن است که به گاز گلخانه ای معروف بوده و به اعتقاد دانشمندان عامل اصلی تغییرات آب و هوایی می باشد.

استیو کرتزمان (Steve Kretzmann) از مدیران موسسه بین المللی تبادلات نفتی گزارش می دهد که "در طی جنگ عراق از مارس 2003 تا دسامبر 2007 به مقدار حداقل 141 میلیون متر مکعب گاز دی اکسید کربن تولید شد که بیش از 60 درصد مقدار کل تولید شده توسط کشورهای دیگر است. اما هیچگاه چیزی در این مورد گزارش نمی شود زیر که عملیات های نظامی خارجی با توجه به قوانین آمریکا و کنوانسیون تغییرات آب و هوایی سازمان ملل از ارایه گزارش معاف هستند."

دی اکسید کربن تولید شده در طی جنگ عراق بیش از 60 درصد مقدار کل تولید شده توسط کشورهای دیگر است.

(Barry Sandersپروفسور باری ساندرز ( نویسنده کتاب «منطقه سبز: هزینه زیست محیطی نظامی گری» ( The Green Zone: The (Environmental Costs of Militarism می نویسد: "بزرگترین یورش به محیط زیست ما در کل کره زمین از طرف یک سازمان انجام می شود: نیروهای مسلح ایالات متحده." در طول تاریخ طولانی عملیات ها و مانورهای نظامی و جنگ ها، ارتش آمریکا هنوز مسئولیتی در قبال تاثیرات فعالیت هایش بر روی محیط زیست، مردم و حیوانات به عهده نگرفته است.

	پرفسور ساندر ارتش آمریکا را بزرگترین دشمن محیط زیست می داند

در طی مذاکرات اجلاس کیوتو در دسامبر 1997، آمریکا به عنوان پیش شرطی برای امضای توافق نامه خواستار آن شد که تمامی عملیات های نظامی اش در سراسر جهان از جمله عملیات هایی که در همکاری با سازمان ملل و ناتو انجام می دهد؛ از ارزیابی زیست محیطی یا اعمال محدودیت معاف شوند. بعد از به دست آوردن این امتیاز انحصاری، دولت بوش از امضای موافقت نامه خودداری کرد! و کنگره آمریکا ماده قانونی صریحی را تصویب کرد که بر اساس آن معافیت ارتش آمریکا از هرگونه کاهش مصرف انرژی یا تدابیر مربوط به آن تضمین شد.

Johanna Peaceجوآنا پیس () که روزنامه نگاری فعال در حوزه محیط زیست است گزارش می دهد که معافیت فعالیت های نظامی آمریکا بر اساس دستور اجرایی رئیس جمهور باراک اوباما ادامه خواهد داشت. او در این دستور از سازمان های فدرال به غیر از ارتش خواسته است که تا سال 2020 تولید گازهای گلخانه ای خود را کاهش دهند. این روزنامه نگار تصریح می کند که: "ارتش 80 درصد تقاضای انرژی دولت فدرال را به خود اختصاص داده است."

با این حساب، وزارت دفاع آمریکا بزرگ ترین آلوده کننده کره زمین است که در مقایسه با پنج کمپانی بزرگ تولید کننده مواد شیمیایی آمریکا، به تنهایی بیش از مجموع همه آنها زباله های خطرناک تولید می کند. رهاسازی اورانیوم، مواد نفتی، روغن ها، حشره کش ها، عوامل شیمیایی سمی مانند ماده نارنجی و مهمتر از آن پرتوهای ساطع شده از بخش های آزمایش تسلیحاتی، تنها بخشی از آلودگی هایی است که ارتش آمریکا با آن کره زمین را به منجلاب می کشد. در زیر به چند مثال توجه می کنیم:

اورانیوم دور ریز: هزاران کیلو از مواد رادیواکتیو و زباله های به شدت سمی ارتش آمریکا، خاورمیانه، آسیای مرکزی و بالکان را آلوده کرده است.

آمریکا، مین ها و بمب های خوشه ای مختلفی تولید کرده است که در بخش های وسیعی از آفریقا، آسیا، آمریکای لاتین و خاورمیانه پراکنده شده و حتی بعد از جنگ، مرگ و میر و تخریب ناشی از آنها ادامه دارد.

با گذشت چند دهه از پایان جنگ ویتنام، آلودگی های دیوکسین از سطح بی خطر استاندارد از سیصد تا چهارصد برابر بیشتر است که منجر به تولد نوزادان ناقص الخلقه و ابتلای وسیع به سرطان در سه نسل بعدی شده است.

سیاست های نظامی آمریکا در عراق و جنگی که به راه انداخت؛ 90 درصد خاک حاصلخیز این کشور را نابود ساخت و یک کشور صادر کننده غذا را به کشوری که 80 درصد غذای مورد نیازش را وارد می کند تبدیل کرد.

در خود آمریکا، پایگاه های نظامی در راس فهرست آلوده ترین مکان ها قرار دارند که در آن مناطق مواد سمی همچون پرکلرات و تری کلرواتیلن آب آشامیدنی منطقه، سفره های آب زیر زمینی و خاک را آلوده کرده است.

آزمایش های اتمی انجام شده در جنوب غربی آمریکا و جزایر جنوبی اقیانوس آرام میلیون ها هکتار زمین و آب را با پرتوهای خطرناک آلوده کرده است.

ارتش با بی خیالی کامل بشکه های زنگ زده مواد شیمیایی و حلال ها و میلیون ها جعبه مهمات مختلف را در پایگاه هایش در سراسر جهان به حال خود رها کرده است.

پسماندهای رها شده ارتش آمریکا در عراق

بزرگترین تاسیسات نظامی معاصر در گوآم

آمریکا در حال راه اندازی یک پایگاه نظامی در گوآم در ناحیه اقیانوس آرام است که 15 میلیارد دلار برای آن بودجه در نظر گرفته است. این پایگاه به عنوان مرکز اصلی عملیات های ارتش در اقیانوس آرام کار خواهد کرد و از آن به عنوان بزرگترین تاسیسات نظامی معاصر یاد می شود که می تواند پانزده هزار نفر را در یک جزیره کوچک جای دهد.

فعالان حقوق بشر گوآم هشدار داده اند که این پایگاه باعث ایجاد مشکلات اجتماعی و زیست محیطی فراوانی برای آن کشور خواهد بود. این درحالیست که مردم گوآم هیچ ابزاری برای اعتراض به این طرح ندارند. بین سال های 146 تا 1958 آمریکا بیش از شصت بمب اتمی را در جزایر مارشال آزمایش کرد. مردم گوآم در پایین دست این جزایر زندگی می کنند و به دلیل رسیدن آلودگی ها به ناحیه زندگی شان سطح بالایی از سرطان در بین آنها رواج یافته است.

آزمایش ها و زباله های اتمی آمریکا، از بزرگترین عوامل تخریب محیط زیست کره زمین

قطب شمال نیز نتوانست جان سالم به در برد

از آجا که از دهه های گذشته تا کنون ارتش آمریکا نتوانسته است تمام نقاط زمین را کاملا به آلودگی بکشاند طرح هایی در دست دارد تا به این مهم به طور کامل نایل آید! طرح استراتژیک نیروی هوایی آمریکا برای نظامی سازی قطب شمال به بهانه صیانت از امنیت ملی و ثروت های بالقوه بستر دریا و... یکی از این طرح هاست. این طرح شامل رفت و آمد ناوگان ها، توسعه منابع، تحقیقات، توریسم و ... بوده و درنتیجه محیط زیست این منطقه را که تا کنون در سایه یخ زدگی و سرمای شدید از دست ارتش آمریکا جان سالم به در برده است؛ تا سال 2030 با آلودگی های گوناگون تخریب خواهد کرد.

اگرچه در این طرح به ظاهر بر همکاری با دیگر کشورها (کانادا، نروژ، دانمارک، و روسیه نیز بر استفاده نظامی از قطب شمال سرمایه گذاری کرده اند) تاکید می شود؛ اما کاملا آشکار است که آمریکا برای افزایش حضور نظامی و گسترش ناوگان دریایی جنگی خود د قطب شمال صرفا جهت تاثیر گذاری بر توان عملیات نظامی روسیه و محدود کردن قدرت مانور این کشور انجام می شود. این درحالیست که در مورد اثرات نظامی سازی قطب شمال بر محیط زیست هیچگونه گزارش و نظری ارائه نمی شود.

در طی دهه نود وزارت دفاع آمریکا 3.5 میلیارد دلار برای پاکسازی پایگاه های نظامی اش از مواد سمی بودجه دریافت کرد. در سال 1998 یک کمیته مشورتی فدرال تشکیل شد تا پیشنهادهای مستقلی را به وزیر دفاع ارائه دهد. این کمیته پس از بررسی موضوع به این نتیجه رسید که پنتاگون هیچ سیاست مشخص، برنامه یا هدفی برای پاکسازی محیط زیست ندارد. در نتیجه این گزارش یکی از وکلای دادگستری به نام جاناتان تورلی ((Jonathan Turley که کرسی استادی حقوق را در دانشگاه جرج واشنگتن در اختیار دارد اظهار lکرد که:

"پنتاگون، یک پست فطرت ضد محیط زیست است."

____________________________________________________________________________

منابع و مآخذ: