روزنامه اسرائیلی «هاآرتص» به نقل از روزنامه کویتی الجریده، نوشته است، اطلاعاتی که درباره احتمال حمله نظامی به ایران به رسانه‌ها درز پیدا کرده، «یوفال دیسکین»، رئیس سابق سازمان امنیت داخلی اسرائیل (شاباک) و مئیر داگان، رئیس سابق سازمان امنیت خارجی این رژیم (موساد) با هماهنگی یکدیگر افشا کرده‌اند تا با بسیج کردن روزنامه‌نگاران معروف در اسرائیل، بنیامین نتانیاهو و ایهود باراک را آماج سیاسی قرار دهند. «دیپلماسی ایرانی» گزارشی را منتشر کرده که بر پایه آن، روزنامه «الحیات»، چاپ لندن نوشته است که روابط دیسکین با نتانیاهو و داگان، هنگامی به هم خورد که وی از نتانیاهو و باراک خواست با جانشینی‌اش به جای داگان در موساد موافقت کنند، ولی هر دوی آنها رد کردند. او همچنین از آنها خواسته بود که در پستش در شاباک دو سال دیگر بماند که با این درخواستش نیز مخالفت شد. جبهه مخالفان نتانیاهو و باراک بنا بر این گزارش، ایجاد این جبهه، تنها محدود به روزنامه‌نگاران و رسانه‌ها نبوده است، بلکه آنها سیاستمداران را نیز به این کار واداشته‌اند. مهمترین چهره‌ سیاسی که وارد این میدان شده است، «زیپی لیونی»، رئیس حزب کادیما و رهبر مخالفان نتانیاهو در مجلس اسرائیل به نام «کنست» است که نتانیاهو و ایهود باراک را متهم کرد که آنها «در حال توطئه و خیانت به مصالح امت» هستند. وی در یکی از سخنرانی‌هایش در پارلمان اسرائیل، خطاب به این دو نفر گفت: «پندهای فرماندهان نظامی و امنیتی را بشنوید»؛ اما این که چرا لیونی به این جبهه پیوسته است، باید گفت که وی به آینده سیاسی نتانیاهو و تغیر نخست‌وزیری او و واگذاری آن به شخصی دیگر دلخوش کرده است؛ با این تصور که در سال 1999 توانسته بود، حمله مشابهی را علیه ایهود باراک انجام دهد و او را شکست دهد.از این روی، بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران بر این باورند که افشای وجود سیاستی هماهنگ و محرمانه در اسرائیل برای حمله به ایران بیش از این که جنبه واقعی داشته باشد، ماحصل کش‌مکش‌های درونی اسرائیل است، به گونه‌ای که نتانیاهو از «یرام کوهین»، رئیس کنونی شاباک خواسته که تحقیقات گسترده‌ای با حفظ گزارش‌های سری اسرائیل انجام دهد تا مشخص شود، چه کسی عامل اصلی افشای این اطلاعات بوده است. گزارش سری اسرائیل حاکی از آن است که ترتیب، رده‌بندی و آموزش نیروهای نظامی لازم برای حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران، تنها روی کاغذ است و تازه قصد آن بوده که وارد مرحله اجرا شود که با این فضای اخیری که پیش آمده، برگه‌ها همگی به هم خورده‌ و باید از اول ترتیبات آن چیده شود. دست‌کم ده خلبان اسرائیلی اسیر خواهند شد در همین راستا، «یوسی یاشوا»، روزنامه‌نگار روزنامه یدیعوت آحارونوت، در این باره نوشته است: در صورتی که اسرائیل حمله نظامی به ایران را آغاز کند، باید خود را برای اسارت دست‌کم ده خلبان اسیر شده در ایران آماده کنیم. این بار دیگر، سخن اسارت یک سرباز اسرائیلی در نوار غزه نیست، بلکه قصه ایران کاملا فرق می‌کند. به رغم این که اسرائیل توانست از خبرگی و توانایی‌هایش برای حمله به عراق و سوریه استفاده کند، ولی درباره ایران وضعیت کاملا متفاوت است. اسرائیل برای حمله به ایران، مجبور است، شمار بیشتری جنگنده ـ که احتمالا بیشتر جنگنده‌هایی که اسرائیل دارد شامل می‌شود ـ استفاده کند؛ افزون بر آن، بیشتر تأسیسات هسته‌ای ایران در مواضعی کاملا امن محصور شده و با رادارها و سامانه‌های تدافعی پیشرفته‌ای محافظت می‌شوند و همین، باعث می‌شود نه تنها نتوانیم تأسیسات هسته‌ای ایران را کاملا ویران کنیم، بلکه درگیر جنگی طولانی مدت و چند ساله خواهیم شد. «آری شافیت» نیز در روزنامه هاآرتص، می‌نویسد: اسرائیل به هیچ وجه آمادگی ندارد که خود را برای یک حمله نظامی به ایران آماده کند. وی از مقام‌های اسرائیلی می‌پرسد: آیا دولت اسرائیل توانسته از پس مشکلات درونی خود برآید، یا بحث اشغال و اشغالگری را پایان دهد و از امنیت مرزهایش مطمئن شود که هم‌اکنون به فکر جنگی تازه افتاده است؟ آیا جبهه داخلی خود را برای انجام چنین کاری آماده کرده است؟ آیا اسرائیل آمادگی دارد با رخدادهایی به مراتب شدیدتر و سخت‌تر ـ که احتمالا از زمان راه‌اندازی رژیم صهیونیستی آن در سال 1948 تا کنون سابقه نداشته است ـ مقابله کند؟ وی در پایان مطلب خود را این گونه به پایان می‌رساند: نتانیاهو و باراک هیچ کدام مطالعات جدی برای انجام چنین حمله‌ای انجام نداده‌اند، بلکه همه اطلاعات آنها مبنی بر این پندار است که: اگر به ایران حمله کنیم، بازتاب آن تنها دراماتیک خواهد بود و وارد یک جنگ رو در رو با ایران نخواهیم شد؛ یعنی تنها باید شاهد حمله نظامی حماس و حزب‌الله باشیم، ولی اگر حمله را به تعویق بیندازیم، مجبوریم در کنار کشوری زندگی کنیم که از امکانات هسته‌ای بالایی برخوردار است و می‌تواند زندگی ما را تا ابد تغییر دهد و حتی زمان بقای ما را کوتاه کند.