تقریباً تمام کارشناسان و تحلیلگران مسائل سیاسی- اقتصادی بر روی این نکته متفق القول هستند که علت اصلی شروع جنبش "اشغال وال استریت" عموماً مشکلات شدید اقتصادی است و البته اتفاق‌های حقوق بشری مانند اعدام جنجال برانگیز تروی دیویس جوان سیاه‌پوست توسط دستگاه قضایی امریکا نیز به این موضوع دامن زده است. این در حالی است که عمق شکاف موجود در نظام سرمایه‌داری به این بهانه، این روزها نمایان شده است. مردمی که در حال حاضر در اقصی نقاط امریکا و بیش از 1200 شهر دست به تظاهرات زده‌اند تا علیه سیاست‌های اقتصادی دولت و فساد موجود در وال استریت اعتراض کنند، هر کدام به نحوی تحت تاثیر سیاست‌های منفی دولت و موسسات نیمه ورشکسته اقتصادی امریکایی قرار گرفته‌اند. مسائلی مانند بیکاری شدید و همراه شدن آن با افزایش شدید نرخ تورم، نداشتن بیمه درمانی در عین گران شدن بیش از حد هزینه‌های درمانی، شهریه‌های بالای دانشجویی، گرانی اجناس و از همه مهم‌تر کمک‌های مالی بی‌سابقه دولت دموکرات اوباما به موسسات مالی و بانک‌ها برای نجات آنان از ورشکستگی که خود عامل آن بودند، فشار بیش از حد و کم سابقه‌ای را بر مردم امریکا وارد کرده است تا به حدی که احساس می‌کنند برای رساندن پیام خود به دولت مجبور هستند دست به اعتصابات، اعتراض‌های علنی و حتی ناآرامی اجتماعی بزنند. چنین جنبش اعتراضی فراگیری در دهه‌های اخیر امریکا قطعاً بی‌سابقه است تا حدی که بعضاً نشریات و سایت‌های خبری امریکایی از آن با عناوینی مانند "بهار عربی"، "میدان التحریر نیویورک" و "انقلاب" یاد می‌کنند. دستگیری های فراوان و برخوردهای ضربتی و قهرآمیز پلیس خود نشان از آن دارد که پلیس نیویورک شاید انتظار چنین جنبش اعتراضی را نداشت. وقتی اوباما هم به معترضین پیوست! اما در حالی که موج این اعتراض‌ها به کشورهای دیگر غربی در اروپا هم سرایت کرده است، بسیاری از طرفداران جنبش وال استریت از مصادره این جنبش توسط گروه‌های غیردولتی، دولت اوباما، طرفداران احزاب سیاسی و گاهی حتی سازمان‌های جاسوسی ابراز نگرانی کرده‌اند. نگرانی که به نظر می‌رسد بزرگ‌ترین چالش پیش روی جنبش وال استریت در وضعیت کنونی است، این در حالی است که حفظ هویت مردمی این جنبش و جلوگیری از مصادره جنبش به عنوان یکی از اصلی‌ترین چالش‌های معترضان امریکایی در آمده است. اما آنچه از تحلیل‌ها و رصدهای پیاپی وضعیت این روزهای امریکا قابل برداشت است، تلاش و رقابت سه گروه عمده در امریکا برای مصادره احتمالی جنبش جنبش وال استریت است. الف- دولت اوباما و طرفدارانش (با توجه به نزدیکی انتخابات ریاست جمهوری و ناموفق دانستن اوباما در اکثر نظرسنجی‌ها) و همچنین سازمان جاسوسی سیا و ان.اس.ای (با توجه به سابقه طولانی سازمان‌های جاسوسی امریکایی در سرکوب، منحرف کردن و حتی ایجاد جنبش‌های اعتراضی مصنوعی) ب- گروه‌‎های چپ و سوسیالیستی و یا گروه‌های آنارشیستی مانند "جامعه باز روکوس" ج- گروه‌های دست راستی جمهوری خواه و یا هواداران "رون پال" کاندیدای جمهوریخواه برای انتخابات بعدی ریاست جمهوری سوء استفاده اوباما از اعتراض به عنوان سکوی پرش در انتخابات آتی؟ در حالی که مردم معترض حاضر در میدان "لیبرتی" نیویورک و معترضان در دیگر ایالت‌های امریکا با اعتصابات و اعتراض‌های خود قصد دارند تا مخالفت خود را با سیاست‌های دولت اوباما نشان دهند ولی دولت و رئیس‌جمهور با سوء استفاده از این وضعیت، قصد دارند از همین جنبش اعتراضی به عنوان سکوی پرشی برای انتخابات ریاست جمهوری سال آینده استفاده کنند. در همین زمینه، براساس گزارش نیویورک تایمز، اوباما در اولین واکنش به تظاهرات مردمی عنوان کرده که صدای معترضان، صدای من است و آنچه آنها عنوان کرده‌اند به حق است و چیزی بوده که قبلاً توسط من هشدار داده شده است. این فرافکنی اوباما در حالی است که در امریکا، دولت مرکزی (کاخ سفید) مسئول اجرای سیاست‌های اقتصادی است و در نتیجه دولت مهم‌ترین مقصر بحران‌های اخیر است. به همین دلیل، در حالی که از اوباما انتظار می‌رفت که به خاطر حمایت‌های افراطی از موسسات و بانک‌های ورشکسته که باعث بیکاری مردم شده‌اند، از مردم عذرخواهی کند، در فرار رو به جلو عنوان کرد اعتراض تظاهرکنندگان صدای بخش بزرگی از مردم امریکاست و همچنین نظر خود او است. در واقع اوباما قصد دارد همان‎طور که در سال 2008 با شعار "تغییر" سیاست‌های داخلی و بین‌المللی امریکا مردم را فریب دهد، این بار نیز قصد دارد با سوء استفاده از این حرکت مردمی برای تبرئه خود و مقصر مطلق جلوه دادن موسسات مالی-بانکی، خود را پشت سر مردم و در برابر سیستم اقتصادی حاکمیت امریکا قرار دهد تا این بار نیز خواست و اراده مردم امریکا برای رهایی از اقتصاد کاپیتالیستی ایالات متحده، به شیوه‌ای نوین سرکوب شود. تلاش برای نفوذ دادن برخی گروه‌های خاص در میان معترضین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد دولت امریکا و حزب دموکرات تلاش دارند از طریق برخی گروه‌های چپ و دموکرات، در صفوف معترضین رخنه کنند و از این طریق، آنها باشند که اعتراضات را مدیریت کنند و سر بزنگاه، استفاده خود را انجام و در نهایت به اعتراض‌ها پایان دهند. قضیه وقتی جالب‌تر می‌شود که دریابیم جرج سوروس مشهور نیز به عنوان یکی از متحدان سنتی حزب دموکرات در امریکا وارد قضیه شده و تقریباً همزمان با اوباما از معترضان امریکایی اعلام حمایت کرده است. این دخالت‌ورزی جرج سوروس تنها به اعلام حمایت محدود نشده و گزارش‌هایی از سوی برخی منابع مستقل نسبت به کمک مالی بنیاد سوروس به برخی گروه‌هایی که قرار است وارد صفوف معترضین شوند، منتشر شده است. الکس جونز یک تحلیلگر سیاسی امریکایی که از منتقدین سرسخت نظام نوین جهانی امریکاست، عقیده دارد که ممکن است جنبش فعلی اعتراضی به صورت غیرمستقیم توسط نهادهای زیر مجموعه جورج سوروس به نفع دولت امریکا مصادره شود. او برای اثبات تحلیل و مدعای خود می‌گوید که برخی گروه‌های خاص که در اعتراض‌ها وارد شده‌اند، توسط موسسه تایدز حمایت مالی می‌شوند. او می‌گوید شواهد محکمی وجود دارد که موسسه تایدز حدود هفت میلیون دلار از جرج سوروس دریافت کرده است. وی همچنین عنوان کرده که مجله ادباسترز که تبلیغ "روز خشم امریکایی" را چاپ و از مردم برای شرکت در آن دعوت کرد، توسط موسسه تایدز حمایت مالی می‌شود که در یک قلم، کمک مالی حدود 330 هزار دلار از تایدز دریافت کرده است. این در حالی است که موسسه تایدز طبق یک تبصره مخصوص دولتی در سازمان مالیات امریکا، از ارائه حساب‌های مالی خود معاف شده است. بنابراین به احتمال قریب به یقین، میزان کمک‌های با واسطه سوروس به گروه‌های اجیرشده توسط دولت برای رخنه در صفوف معترضین امریکایی، بیش از مبالغ مطرح شده به صورت رسمی است. البته این تنها جرج سوروس نیست که موضوع تلاش وی برای مصادره اعتراضات اخیر به نفع دولت امریکا افشا شده است بلکه ردپای پاتریک گسپارد مشاور امور سیاسی اوباما نیز در این میان به چشم می‌خورد. مجله حزب امریکایی های طرفدار خانواده های زحمتکش که گسپارد در آن عضویت موثر دارد، از مردم برای شرکت در اعتراضات زیر پرچم این حزب، دعوت کرده و طبیعی است که با توجه به دولتی بودن ماهیت این حزب و عضویت اعضای موثر دولت در آن، دولت امریکا تلاش می‌کند مدیریت معترضین را از طریق واسطه‌های خود به دست آورد. نکات آخر یک بررسی اجمالی در تاریخ کوتاه امریکا از نمونه‌های بسیار زیاد جنبش‌های اجتماعی و سیاسی در این کشور حکایت دارد که به واسطه سرکوب و یا انحراف‌هایی که دولت و سازمان‌های جاسوسی در آن به‌وجود آورده‌اند، به سرانجام مطلوب نرسیده است. امریکا تا دهه‌های قبل رسماً بدون هیچ تعارفی اعتراض‌های مردمی را به‌طور وحشیانه سرکوب می‌کرد؛ همان‌طور که اعتراض سیاه‌پوستان معترض به تبعیض شدید نژادی را در سال 1992 و در ایالت لس آنجلس به طرز وحشیانه و خونین سرکوب کرد و با وارد کردن ارتش به خیابان و کشتار 53 تن و زخمی کردن دو هزار سیاهپوست تنها طی شش روز با استمداد از بایکوت خبری مطلق علیه آن‌ها، توانست اعتراض‌ها را سرکوب کند. در اقدام دیگری که یادآوری آن هنوز هم اذهان را متاثر می‌کند، دولت امریکا با ایراد اتهام‌هایی به جنبش اعتراضی مسالمت‌آمیز داویدیان، آنها را در خانه‌ای محبوس کرد و به دور از دوربین‌های رسانه‌‎های خبری بیش از 50 نفر را که 20 نفر آن‌ها زنان و کودکان بودند، به نحوی سوزاند که فقط استخوان‌های اجساد باقی ماند. دولت امریکا در زمینه انحراف حرکت‌های مردمی نیز ید طولایی دارد. به عنوان نمونه، جریان رپ که در امریکا با هدف بیان اعتراض سیاهپوستان به سیاست‌های دولت این کشور ایجاد شد، با وارد کردن مفاهیم غیراخلاقی و الگوسازی خواننده‌های جنسی به عنوان رپرهای مطرح توسط دولت امریکا، مسیر این اعتراض‌ها را به آهنگ‌ها و مفاهیم غیراخلاقی منحرف کرد. به نظر می‌رسد که سرکوب اعتراض‌های مردمی در امریکا طی سال‌های اخیر، بواسطه رشد تکنولوژی رسانه‌ای، روش نوینی پیدا کرده است به نحوی که در جریان اعتراض‌های اخیر نیز این دولت با رسوخ دادن نیروهای خود در معترضین و اعلام حمایت صریح از آنها، تلاش می‌کند این اعتراض مردمی را برای بار دیگر منحرف و حتی به نفع اهداف خود مصادره کند. و این تنها مردم امریکا هستند که می‌توانند با چشمانی باز از اعتراضات خود محافظت کنند.