دولت ایتالیا تصمیم گرفته ۴۰ میلیارد یورو از هزینه‌های خود بکاهد. این تصمیم، سیلویو برلوسکونی نخست‌وزیر محافظه‌کار ایتالیا را در آستانه بحرانی جدی قرار داده است.آیا جهان باید در انتظار یک "بهار ایتالیایی" باشد ... حمید درستکار : در حالیکه یونان بواسطه وضعیت بد اقتصادی با تظاهرات ادامه دار مردم روبوروست و نهادهای پولی بین المللی برای نجات دادن این کشور و حتی تمام اروپا از بحران اقتصادی تلاش می کنند خبرهایی از ایتالیا به گوش می رسد که حکایت از احتمال وخیم شدن اوضاع اقتصادی در این کشور دارد. دولت ایتالیا تصمیم گرفته ۴۰ میلیارد یورو از هزینه‌های خود بکاهد. این تصمیم، سیلویو برلوسکونی نخست‌وزیر محافظه‌کار ایتالیا را در آستانه بحرانی جدی قرار داده است. خبرگزاری‌ها حتی از احتمال سقوط برلوسکونی گزارش می‌دهد. 40میلیارد یورو صرفه‌جوئی در هزینه‌های عمومی، به معنای تشدید فشار بر لایه‌های کم‌درآمد جامعه ایتالیا است. اجرای این سیاست می‌تواند صحنه‌هائی نظیر یونان را در ایتالیا بیافریند. عدم محبوبیت برلوسکونی در میان مردم ایتالیا، این احتمال را افزایش می‌دهد. تهدید به ترک ائتلاف "اومبرتو بوسی" رهبر جبهه شمال ایتالیا روز سه‌شنبه (۲۸ ژوئن، ۷ تیر) در آستانه اجرای سیاست اقتصادی جدید دولت اعلام کرد که این امر می‌تواند به خروج حزب وی از ائتلاف با برلوسکونی منتهی شود. برنامه صرفه‌جوئی ملی دولت تاکنون در چند همه‌پرسی شکست خورده است. جبهه شمال، که بیشتر رهبران و کادرهای فعال آن را ثروتمندان شمال ایتالیا تشکیل می‌دهند، برای کاهش مشکلات اقتصادی ایتالیا خواستار کاهش مالیات‌ها شده است. اما "جولیو ترمونتی" وزیر اقتصاد ایتالیا مخالف کاهش مالیات‌ها است. ترمونتی که تهیه کننده برنامه صرفه‌جوئی ملی است، تهدید کرده که اگر در این برنامه تغییری ایجاد شود، کناره‌گیری خواهد کرد این در حالی است که برلوسکونی هنوز از بحران پرونده های فساد اخلاقی خود رهایی نیافته است. بسیاری از تحلیلگران بر این عقیده هستند که عملکرد نخست وزیر ایتالیا از منظر سیاسی، اقتصادی و قضایی به هیچ وجه قابل قبول نیست و وی به زودی از قدرت برکنار می شود. از سیلویو برلوسکونی نخست وزیر ایتالیا در چند ماه اخیر با سه واژه "محاصره شده"، "به مبارزه طلبیده شده" و "به دردسر افتاده" نام برده شده است. البته این سه واژه چندان هم از یکدیگر جدایی پذیر نیستند. برلوسکونی سه سال پیش برای سومین دوره به قدرت بازگشت و به مردم قول داد برنامه های مدونی را برای کاهش مالیات ها و بهبود اقتصاد ایتالیا به کار گیرد. اما وی در این مدت نتوانسته هیچ کدام از قول هایش را اجرا کند. صندوق بین المللی پول هم اکنون تخمین می زند که اقتصاد ایتالیا در سال جاری فقط یک درصد رشد داشته باشد و این رقم در سال 2012 نیز 3/1 درصد باشد. البته باید گفت اینها اعدادی هستند که ممکن است با وخیم تر شدن وضعیت یورو بازهم نزول کنند. برای مثال اقتصاد اسپانیا، در این مدت بسیار بدتر خواهد بود و این در حالی است که همین مسئله برای پرتغال و یونان در حد ورشکستگی کامل می باشد. قول های برلوسکونی در زمینه کاهش مالیات ها نه تنها جامه عمل پوشانیده نشده، بلکه سبب ضرباتی به وضعیت مالی ایتالیا نیز شده است. زیرا ترس از زیر بدهی رفتن کشور نیز به وضعیت قبلی اضافه شده است. برلوسکونی در شرایطی است که حیات سیاسی اش به شدت در خطر قرار دارد و بسیاری از تحلیلگران وی را "محاصره شده" در سوابق اقتصادی اش می دانند که اصلا مناسب نبوده و بعید است به برلوسکنی اجازه دهد، بیش از این در جهان سیاست حضور داشته باشد. در مارس 2010 بود که دولت ائتلافی برلوسکونی پیروزی های قابل توجهی در انتخابات محلی به دست آورد. این پیروزی که حدود یک سال و نیم از آن گذشته است، برای دولت ایتالیا بسیار مناسب بود.اما این ائتلاف بیش از 4 ماه دوام نداشت و حالا با گذشت حدود یک سال و اندی از آن هیچ خبری نیست. به غیر از مسائل اقتصادی برلوسکونی در مسائل قضایی هم دارای سابق بدی شده و مشهور است که از قدرت برای پیشبرد برخی اهداف سوء استفاده کرده است. در دو دهه گذشته برلوسکونی از چندین شخص با سوابق نامناسب در مسائل تجاری دفاع کرده و همین سبب تبرئه شدن آنها شده است؛ کوتاه سخن آنکه نخست وزیر ایتالیا به طور ویژه از قدرتش سوء استفاده کرده و در دستگاه قضایی این کشور اعمال نفوذ کرده است. در مورد مسائل بین المللی نیز برلوسکونی نتوانسته سابق خوبی برای خودش جمع کند. برای مثال در همین چند مدت اخیر، نخست وزیر ایتالیا به دلیل عملکردش در قالب ناتو در لیبی مورد حمله شدید قرار گرفته است. وی سربازان ایتالیا را به ناتو فرستاد و این امر سبب انتقادهای شدیدی شد. آیا جهان باید در انتظار یک "بهار ایتالیایی" باشد و به زودی شاهد خواهیم بود که برلوسکونی نیز همچون رهبران کشورهای عربی از قدرت برکنار شود؟ برلوسکونی اخیر گفته است که در انتخابات دو سال آینده در کشورش شرکت نخواهد کرد و احتمالا گمان می کند این سخن زمانی را برای وی می خرد که بتواند تا حدودی محبوبیت از دست رفته اش را بازجوید. آنچه مشخص است، نخست وزیر "به مبارزه طلبیده شده" ایتالیا این روزها بیشتر درگیر حاشیه هاست تا سیاست.