اشتباه همیشگی آمریکا غفلت از مردمیست که طلایه‌دار تغییرات در دنیا هستند معاون وزارت‌خارجه آمریکا در دیپلماسی عمومی و امور عمومی بر اهمیت کنترل فن‌آوری‌های جدید به منظور افزایش گفتگو با تعداد بیشتری از مردم در سرتاسر دنیا تأکید کرد تا دیپلماسی عمومی آمریکا در جهان ارتقاء یابد. "جودیت ای. مک‌هیل " معاون وزارت امور خارجه آمریکا در دیپلماسی عمومی و امور عمومی، طی سخنرانی در "شورای روابط خارجی " آمریکا اظهار داشت: تا همین چند وقت پیش منتظر بودیم دنیا سراغ ما بیاید، اما اکنون که هرم قدرت در دنیا وارونه شده، ما باید سراغ دنیا، و نه فقط دولت‌ها، بلکه مردم عادی و نخبگانی برویم که تا پیش از این نادیده می‌گرفتیم. * بهار عرب اهمیت توسعه و تقویت دیپلماسی عمومی را نشان داد "جودیت ای. مک‌هیل " مدت دو سال است که در این بخش مشغول به کار است و پیش از آن نیز به مدت بیست سال مدیر عامل و رئیس کل شرکت رسانه "ارتباطات اکتشافات " بود. او در طول مدت خدمتش در وزارت امور خارجه بسیار کوشیده که نشان دهد دیپلماسی عمومی مفهومی نیست که پس از اتمام وقایع به آن بپردازیم، بلکه بخشی از فرایند تصمیم‌گیری است تا در جریان آن بتوانیم نظرات و اندیشه‌های افراد و نخبگان و رهبران فکری سراسر دنیا را مد نظر قرار دهیم و ارتباط را صرفاً از دولتی به دولت دیگر محدود نسازیم. تا به حال هیچ مسأله‌ای نتوانسته بود به اندازه جنبش‌های اعتراضی جهان عرب، موسوم به "بهار عرب " اهمیت این مسأله را به ما گوشزد کند. جودیت فرصتی برای سفر به تونس در اختیار داشته و اکنون نیز می‌خواهد درباره همین مسأله صحبت کند. * در دنیایی تغییر کرده و در حال تغییر زندگی می‌کنیم که نیازمند شیوه‌های کاملاً جدیدی برای اندیشیدن است مک‌هیل در ادامه اظهار داشت: عبارت "ما امروزه در دنیای به شدت متغیری زندگی می‌کنیم " یا خیلی دست کم گرفتن زمانه است و یا حداقل بیشترین جمله‌ای است که امروزه از زبان مقامات می‌شنویم. اما در زمینه دیپلماسی عمومی هر چقدر هم که این جمله را تکرار کنیم باز کم است. ما در دنیایی تغییر کرده و همچنان در حال تغییر زندگی می‌کنیم و در لحظه‌ای از حضور داریم که نیازمند شیوه‌های تفکر کاملاً جدید است. * "بونو " در ژانویه 2010، ده نظر برای آغاز دهه جدید در "نیویورک تایمز " مطرح ساخت در ژانویه سال 2010، هفت ماه پس از این‌که عهده‌دار این سمت شدم، خواننده و آهنگساز ایرلندی و مدافع مشهور حقوق بشر، "بونو "، در صفحه سرمقاله نشریه "نیویورک تایمز " 10 پیشنهاد برای آغاز دهه جدید مطرح ساخت. یکی از نقاشی‌هایی که همراه با این مطلب کشیده شده بود خیلی نظرم را جلب کرد. * به باور "بونو "، هرم قدرت اکنون وارونه شده و قدرت‌های حاکم باید وزن توده‌های قدرتمند را تحمل کند در بخش اعظم تاریخ بشر، قدرت در دست معدود افرادی از طبقه ممتاز بوده که در رأس هرمی نظام‌مند بر مردمی که در قاعده هرم جای گرفته بودند حکومت می‌کردند. به باور "بونو "، و گرافیست نشریه "نیویورک تایمز "، این هرم اکنون وارونه شده است. لایه‌های گسترده‌ای از مردم که مشت‌هایشان به نشانه شرکت فعالانه بالا رفته است به نوک زیرین هرم ختم می‌شود و این شانه‌های یک سردمدار است که اکنون دارد زیر بار این توده‌های قدرت‌گرفته کمر خم می‌کند. * در دنیایی که قدرت و نفوذ در اختیار توده‌های مردم است، دیپلماسی عمومی به معنی ارتباط با مردم بیشتری در دنیاست اکنون که هجده ماه از چاپ آن مطلب گذشته، در میانه جنبش‌های اعتراضی اعراب و وقایعی که در مصر در جریان است، ایده هرم وارونه استعاره‌ای با مصداق‌تر شده است. در دنیایی که قدرت و نفوذ در اختیار بسیاری از مردم قرار گرفته، باید با مردمی بیشتر در نقاطی بیشتر از دنیا ارتباط برقرار کنیم. این همان حقیقت بنیادی در دیپلماسی عمومی عصر اینترنت است. * در گذشته می‌نشستیم تا دنیا به طرفمان بیاید، اما امروز قدرت‌هایی مثل چین، برزیل، و ایران مدام بانفوذتر می‌شوند و با ما رقابت می‌کنند اما صرفاً انتشار قدرت نیست که لزوم ارتباط بیشتر را مطرح می‌سازد. چشم‌انداز بازیگرانی که به دنبال نفوذ بر این قدرت هستند نیز گسترش یافته است. در سال‌های گذشته، ما می‌نشستیم تا دنیا به طرفمان بیاید و انتظار داشتیم این اتفاق بیفتد؛ و وقتی ما جذاب‌ترین گزینه بودیم این اتفاق می‌افتاد. اما اکنون دیگر این‌گونه نیست. امروزه باید با مجموعه‌ای مجرب و باانگیزه از قدرت‌های پرنفوذ در صحنه جهانی رقابت کنیم، نفوذگرانی که هر کدام مجهز به مجموعه‌ای گسترده از ابزار ارزان قیمت و سازگار با محیط برای انتشار پیامشان هستند. قدرت‌هایی مثل چین، برزیل و ایران ماهیچه‌های سیاسی و اقتصادی‌شان را پرزورتر می‌سازند و شبکه‌ها و مراکز فرهنگی و مؤسسه‌های آموزش زبان خود را در سراسر دنیا تأسیس می‌کنند. * ما تنها با کشاندن دیپلماسی عمومی‌مان به بازار اندیشه‌های جهانی می‌توانیم در چنین محیط پیچیده‌ای قد علم کنیم همچنین باید با افراط‌گرایان منفردی مبارزه کنیم که اندیشه‌های خود را به سادگی بازیگران مشروع عرصه جهانی در چرخه اطلاعات می‌اندازند. این مبارزان جدید وادارمان می‌کنند که بپرسیم در چنین محیط شلوغ و پیچیده‌ای ما چگونه سر بلند کنیم؟ پاسخ ما ساده است: با کشاندن دیپلماسی عمومی‌مان به بازار اندیشه‌های جهانی. * مردم برای بیان نظراتشان منتظر ما نمانده‌اند، پس ما باید به سوی آنها برویم هرم قدرت وارونه شد چون مردم سراسر دنیا خواستار این هستند که صدایشان شنیده شود و آینده‌شان را خودشان تغییر دهند. اکنون نیز گفتگوهای مهمی را در تالارهای گفتگوی اینترنتی، کلاس‌های درس، و جلسات ترتیب می‌دهند، و منتظر ما نمانده‌اند. اگر ما می‌خواهیم بخشی از این جریانات باشیم، باید خودمان به طرف آن‌ها برویم. باید به هر شیوه ممکن و در هر ساعت و روزی که بشود در دسترس باشیم. این مهمی است که از رئیس‌جمهور اوباما، وزیر امور خارجه کلینتون، آغاز شد و بخش‌نامه‌هایش به همه مقامات سفارتخانه‌های ما صادر می‌شود. *ما کوشیدیم داستانمان را از زبان خودمان بازگو کنیم و این بار به مردمی نظر کنیم که تا پیش از این در دسته‌بندی‌های مهم نبودند، اما اکنون طلایه‌دار تغییرات جهانی‌اند حضور در بازار جهانی اندیشه‌ها به معنی کاربرد همان ابزار و تریبون‌هایی است که جوامع و فعالان از آن استفاده می‌کنند. بنابراین ما کوشیده‌ایم مباحثات مهم را بیابیم و برای شرکت فعالانه در رسانه‌های جهانی و پس راندن اطلاعات نادرست نظر خودمان را در کمال احترام بیفزاییم؛ کوشیده‌ایم جایی که دیگران دارند داستان ما را نقل می‌کنند وارد شویم و داستانمان را از زبان خودمان بازگو کنیم. به مقامات خود آموخته‌ایم که در هر مسأله‌ای که وارد می‌شوند از عدسی یک ببیننده و شنونده نگاه و کار را دنبال کنند. ما سال‌ها مردمان کشورهای دیگر را از عدسی سیاسی یا اقتصادی تماشا کردیم. همواره خواستیم در رأس هرم باشیم. به نظر رهبران سیاسی، نظامی و کارگری در این فرایند جوانان را، غیروابسته‌ها را، کسانی که شغل رسمی نداشتند و هر کسی را که در دسته‌بندی‌های مشخص جای نمی‌گرفت را فراموش کردیم. بسیاری از مردمی را که اکنون طلایه‌دار تغییرات در سراسر دنیا هستند نادیده گرفتیم. * چون سیاست‌گذاری و دیپلماسی عمومی سالها دو بخش جدا و نابرابر از دستگاه سیاست خارجی بود نتایج ما از همان ابتدا تضعیف شد هرم وارونه لحاظ کردن بینش‌ها و اندیشه‌های مردم کشورهای خارجی را بخش مهمی از فرایند تصمیم‌گیری سیاست خارجی در قرن بیست‌ویکم ساخته است. سیاست‌گذاری و دیپلماسی عمومی دو بخش جدا و نابرابر از دستگاه سیاست خارجی دیده می‌شد و ساختار سازمان نیز بر این اساس بود. همین مسأله سال‌ها نتایج ما را از همان ابتدا تضعیف کرد. *دیپلماسی عمومی نه برای مشکلات که برای وقتی است که تازه می‌خواهیم سیاست‌گذاری کنیم "ادوارد آر. مورو "، خبرنگار بزرگ و نخستین رئیس آژانس اطلاعاتی آمریکا، همین نکته را در لحظه‌ای که دچار یأس و سرخوردگی شده بود، به بهترین شکل بیان کرد. پس از آنکه از او خواستند در مورد بحران "خلیج پیگز " (حمله تبعیدی‌های کوبا به پشتیبانی آمریکا به خلیج پیگز) به جنبه مثبت قضایا اشاره کند، گفت: "آنها مرا برای موقعی می‌خواهند که هواپیما سقوط می‌کند و زمین می‌خورد، ولی من برای موقعی به درد می‌خورم که هواپیما دارد اوج می‌گیرد. " در طول دو سال گذشته، یکی از اصول راهنمای ما این بوده که دیپلماسی عمومی را جایی قرار دهیم که هواپیمایش دارد اوج می‌گیرد. * ابتکار در دیپلماسی عمومی برای اصلاح ساختارها و فرایندهای سنتی لازم است ما چشم‌اندازهای دیپلماسی عمومی را در بالاترین سطح قرار داده‌ایم و بر ابتکار در این حوزه تأکید کرده‌ایم تا به این شکل اهداف سیاست خارجی‌مان را پشتیبانی کنیم. برای اصلاح ساختارها و فرایندهایی که به وزارت امور خارجه کمک کند نتایج بهتری به دست آورد بسیار کوشیده‌ایم. * اوضاع تونس ظرف چند هفته دگرگون شد و کلید قدرت تجاری و سیاسی از دست تعدادی معدود به دست کل مردم افتاد وقایع اخیری که در تونس شاهد آن بودیم نشان می‌دهد که چرا این رویکرد امروز اینقدر حیاتی است. تا همین چند ماه پیش مجموعه عواملی که در تونس قدرت را در دست داشتند بسیار محدود بود. تنها یک گروه کوچک در تونس بود که کلید قدرت در تجارت یا سیاست را در دست داشت. دسترسی گسترده عملاً ناممکن بود و سفارتخانه و برنامه‌های ما طوری طراحی شده بود که عملکرد کارآمدی در جهان داشته باشد. اما در عرض چند هفته اوضاع دگرگون شد. جایی که تنها چند صدای معدود جهت حرکت کشور را مشخص می‌کرد، اکنون 11 میلیون تونسی مغرور و سربلند مشتاقانه در شکل دادن به آینده‌شان، از انتخابات گرفته تا آموزش و توسعه اقتصادی، شرکت می‌کنند. مهم‌تر از آن اینکه، برای نخستین بار به اطلاعات و ابزاری که برای این مشارکت نیاز دارند، دسترسی پیدا کرده‌اند.