پایگاه خبری الجزیره در گزرشی راهکارهای فراروی تل آویو برای مقابله با انقلاب های منطقه‌ای را بررسی کرده و تلاش برای تجزیه منطقه به قدرت‌های کوچک و دامن زدن به اختلافات قومی و طائفه‌ای را یکی از مهم‌ترین این راهکارها می‌داند. پایگاه خبری الجزیره در مقاله‌ای ضمن بررسی تحولات جاری منطقه به تحلیل شرایط پیش روی رژیم صهیونیستی و سیاست‌های احتمالی که از سوی این رژیم اتخاذ خواهد شد، می‌پردازد. در این گزارش که "محسن صالح " کارشناس مسایل سیاسی و بین المللی نوشته، آمده است: طرح رژیم صهیونیستی طبق معادله‌ای شکل گرفته که بر اساس آن شرط بقای این رژیم تضعیف هر آن چیزی است که پیرامونش قرار دارد. به عبارت دیگر شرط صعود طرح انقلابی عربی اسلامی، پایان یافتن طرح صهیونیستی می باشد که همچون سرطان در قلب امت عربی اسلامی چنگ انداخته است. *تعامل اسرائیل و غرب برای تجزیه منطقه طرح صهیونیستی در تناسب با طرح امپریالیستی غرب است که در درجه اول خواهان باقی ماندن منطقه پیرامون ایشان در حالت ضعف است و در درجه دوم می خواهد آن را تجزیه کرده و همچنین به دنبال قرار دادن آن در عقب ماندگی مادی، معنوی و تمدنی است؛ این همان چیزی است که از بعد چهارم منجر به باقی ماندن منطقه تحت سیطره بیگانگان شده و آن را به منبعی از مواد خام و بازاری برای تولیدات غربی تبدیل می سازد. عملا بیش از 60 سال است که منطقه عربی شامل فلسطین اشغالی از عقب ماندگی، تفکیک و ضعف رنج می برد؛ لذا چنانچه تغییرات رخ داده در منطقه در مسیر صحیح ادامه یابد، خطری برای معادله مبارزه‌ای خواهد بود که می تواند اساس طرح صهیونیستی را به خطر بیندازد. طرح صهیونیستی بر پایه اختلال عظیم در موازنه قدرت با فلسطینیان و سازمانهای عربی شکل گرفته و تداوم دارد. تکبر و غرور نیروهای صهیونیستی و آمریکایی حالت سکونی را بر طرف‌های عربی تحمیل کرده و سازمانهای عربی را به سمت سرنوشت طرح سازش می برند؛ این مسأله قطعا نتیجه اعتقاد ملت‌های منطقه (که محکوم به حضور نظامهای دیکتاتوری فاسد هستند) به نتیجه سازش یا آنچه "حق وجودی اسرائیل است " نمی باشد. راهایی ملتها از نظامهای عاجز و مستبد و برپایی نظام‌های حامی کرامت امت و آزادی و عزت ایشان منجر به نگاهی متفاوت در مدیریت تقابل با رژیم صهیونیستی خواهد شد که بر پایه خودمحوری یا پیروی از غرب نیست؛ بلکه بر پایه انقلابی خواهد بود که پستی دین و دنیا را رد می نماید و به کمتر از آزادی سرزمین، انسان و بازگرداندن تمامی حقوق غصب شده راضی نمی شود. *خطرات استراتژیک پیش روی رژیم صهیونیستی از چندین سال پیش، کارشناسان و استراتژیستهای صهیونیستی، از سه خطر پیش روی رژیم صهیونیستی سخن می گویند: 1-رشد نیروها و جریانهای اسلامی در داخل فلسطین اشغالی و مسائل حاصل از آن مانند رشد نیروهای مقاومت در "دامان فرعون " و بدست گیری رهبری فلسطین توسط نیروهای فلسطینی، تعطیلی روند سازش و ناتوانی رژیم صهیونیستی در تحمیل شروط خود بر فلسطینیان. 2-ضعف و فساد نظام‌های عربی منطقه در کنار افزایش نیروها و جریانهای تندرو که می‌تواند جای این نظامها را اشغال نماید که همین مسأله جوی علیه رژیم صهیونیستی را ترتیب خواهد داد. 3-رشد جمعیت فلسطینیان ساکن فلسطین اشغالی در کنار کاهش مهاجرت یهودیان، تا جائیکه شمار فلسطینیان فلسطین اشغالی ظرف چند سال (حدود سال 2015) بیشتر از یهودیان خواهد بود. ما همچنان در میانه انقلاب های عربی و بحبوحه طوفانی قرار داریم که نشانه های آن کامل نشده است و اگر تغییرات شکل مثبت به خود گرفته و با کامل شدن خود نظامهای سیاسی جدیدی را بر سر کار آورد که قادر است خواست ملت را محقق سازد، خطر استراتژیکی که رژیم صهیونیستی از آن سخن می گوید امری واقعی و محقق خواهد شد. اما چنانچه تغییرات شکلی موقت بگیرد به گونه ای که بار دیگر نظامهای فاسد مستبد بر سر کار آیند و انقلاب ها را مهار کنند، در این صورت رژیم صهیونیستی می تواند از این ورطه نجات یابد و باید به دنبال آغاز موج دیگری از این بیداریها باشد که بر اساس سابقه انقلاب های قبلی شکل گرفته است. *بازتابهای انقلابهای عربی چنانچه عملیات تغییر مثبت عرصه عربی بویژه در منطقه پیرامون فلسطین اشغالی تکمیل شود، زمینه برای تغییرات زیر که به طور مستقیم و غیر مستقیم به رژیم صهیونیستی مربوط است، باز خواهد شد: 1-شکل گیری جو استراتژیک رسمی و ملی در تأیید مقاومت و علیه رژیم صهیونیستی. 2-وارد عمل شدن بعد عربی و اسلامی در قبال مسأله فلسطین. 3-گشوده شدن در به روی برپایی یک طرح عربی اسلامی انقلابی که می تواند معادله تقابل و موازنه قدرت با رژیم صهیونیستی را در دراز مدت و کوتاه مدت تغییر دهد. 4-تضعیف سلطه آمریکا و غرب بر نظام های منطقه، پایان یافتن حالت پیروی و تبعیت و نیز ایجاد نظامهایی مستقل مطابق با منافع و اولویتهای خود بدون دیکته خارجی. 5-ساخت انسان جدید در منطقه که قدرت، اراده، آزادی و کرامت دارد، انسانی که ترس را در هم می شکند و تنها عملیات تغییر سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و نظامی را رهبری نمی کند، بلکه راضی به آن نیست که سرزمین و مقدساتش زیر سلطه اشغالگران باقی مانده و پستی را برای دین و دنیایش نمی خواهد. 6-عقب نشینی از طرح سازش با نظام های عربی و نیز لغو، توقف و یا تعطیلی دو پیمان کمپ دیوید و وادی عربة؛ همچنین بازگشت و تعطیلی عادی سازی روابط میان اعراب و رژیم صهیونیستی. 7-بهره گیری بهینه از توان و ثروت ملت که فرصت تحقق رقابت و برتری در رویارویی با رژیم صهیونیستی را در آینده فراهم خواهد نمود. *رژیم صهیونیستی و نگرانی های این رژیم در عرصه سیاسی عرصه رژیم صهیونیستی، نشانگر تنش و نگرانی های بسیار در عرصه سیاسی این رژیم است، چرا که اسرائیل شکل گرفته بر پایه فرضیه منطقه ای احاطه شده، ضعیف، از هم گسسته و عقب مانده، است که شاهد کابوسی واقعی در تحول منطقه به حالت قوی، منسجم و پیشرفته است. رژیم صهیونیستی در ارائه طرح سازش که اعراب بتوانند بر سر آن توافق کنند شکست خورده و حتی در ضعیف ترین و بدترین حالات خود قرار دارد؛ این رژیم متکی به شیوه مدیریت تقابل است و نه حل آن؛ از طرفی ضعف اعراب این رژیم را در خشونت بیشتر و اجرای طرح یهودی سازی، جسور ساخته است. تغییر شرایط نشان می دهد با از بین رفتن معنای سازش و خریداران آن، رژیم صهیونیستی فرصت طلایی خود را از دست داده است. ماجرا تنها این نیست، موضوع زمانی برای صهیونیستها پیچیده تر می شود که جامعه صهیونیستی در فلسطین اشغالی تمایل بیشتری به سمت رویکرد دینی و راستگرا پیدا کرده و این رژیم نگاه واحد خود به چگونگی حل درگیری میان فلسطینیان و اعراب را از دست می دهد. مضاف بر اینکه غرور نیروهای نظامی این رژیم، در از بین رفتن محاسبات سیاسی فعلی و آینده رژیم اشغالی سهیم خواهد بود. *اقدامات احتمالی رژیم صهیونیستی برای مقابله با شرایط کنونی 1-احتمال می‌رود روش و منش رژیم صهیونیستی بسته تر و منزوی تر شود؛ چرا که این رژیم ذاتا در بحران ترس از آینده به سر می برد، همانگونه که در بحران عدم مشروعیت و مقبولیت در محیط پیرامون خود قرار دارد و چه بسا تغییرات رخ داده این ترس را افزایش دهد، تا جائیکه وادار شود متمسک به یکی از صفات قدیمی خود یعنی "عقل کلیمی " شود. 2-به نظر نمی رسد تغییرات فعلی، رژیم صهیونیستی را وادار به دادن امتیازات واقعی مرتبط با طرح سازش همچون موافقت با اقدامات عربی و چیزی شبیه آن نماید؛ هر چند ممکن است برخی پیشنهادات ظاهری که پیشتر از جانب فلسطینیان و اعراب رد شده است، مطرح شود. این رژیم همچنین تلاش خواهد کرد با بهره گیری از شرایط زمانیکه تندروی اعراب رو به افزایش است، سخن از تمایل خود در حفظ "صلح " بزند. 3-اسرائیل تلاش خواهد کرد تا تکیه بیشتری بر نیروی نظامی داشته و برای رویارویی با احتمالات پیش رو از سوی هر یک از کشورها از جمله مصر آماده شود. با سقوط حسنی مبارک این رژیم بودجه نظامی خود را 700 میلیون دلار افزایش داد. ایهود باراک وزیر جنگ رژیم صهیونیستی در مصاحبه تاریخ 8/3/2011 با روزنامه وال استریت ژورنال گفت که این رژیم کمک مازاد نظامی به ارزش 20میلیون دلار از آمریکا درخواست نموده است. 4-رژیم صهیونیستی بعنوان همپیمان استراتژیک قابل اعتماد و مستقر در منطقه برای آمریکا، برای اعاده نقش خود در قبال آمریکا و غرب تلاش خواهد کرد. باراک در همان مصاحبه ضمن تأکید بر این مطلب اظهار داشت: "اسرائیل قوی و مسئول، عامل ثبات در این منطقه آشفته خواهد بود "!!! 5-رژیم صهیونیستی برای حفظ جایگاه جهانی خود که رفته رفته حتی در اروپا و آمریکا از بین می رود، تلاش خواهد کرد؛ همچنانکه علاوه بر چین و هند، در ایجاد هم پیمانان جدیدی مانند یونان، بلغارستان، مقدونیه و اوکراین تلاش خواهد نمود. 6-رژیم صهیونیستی و هم پیمانان آن از اوضاع آشفته و بی ثباتی ناشی از انقلابها، برخوردها و تنشها میان ملت و نظامهایشان و نیز اختلافات میان طرفهای انقلابی و عوامل آن، برای انحراف روند تغییرات از مسیر حقیقی خود بهره خواهند برد. شاید خطرناکترین جنبه ای که این رژیم در جهت آن تلاش خواهد کرد، برانگیختن دشمنی ها و اختلافات قومی و طائفه ای باشد که موجب تجزیه منطقه عربی می شود و این رویکردی است که دیگر بر بسیاری از محافل پوشیده نیست. *اسرائیل و رویای تجزیه منطقه برنارد لوئیس (اندیشمند یهودی صهیونیستی- آمریکایی و یکی از مشهورترین مستشرقین جهان) در مقاله ای که وزارت دفاع آمریکا در ژوئن 2003 آن را منتشر کرد، پیشنهاد تقسیم دوباره عراق به 3 دولت (کرد، سنی و شیعه)، سوریه به 3 دولت (علوی، درزی و سنی)، اردن به 2 دولت یکی برای فلسطینیان و دومی برای بدوی ها، لبنان به 5 دولت (مسیحی، شیعی، سنی، درزی و علوی) و عربستان به چندین دولت کوچک مانند پیش از آنکه توسط ملک عبدالعزیز بن سعود یکپارچه و متحد شد، مصر به 2 دولت (اسلامی و قبطی)، سودان به 2 دولت جنوبی زنگی و شمالی عربی، موریتانی به 2 دولت عربی و زنگی و نیز شکل گیری یک دولت ویژه بربر و نیز تقسیم ایران به 4 دولت را مطرح کرد. لوئیس می افزاید این تقسیم بندی به نفع رژیم صهیونیستی خواهد بود؛ البته این دولتها و رژیمها ناتوان از اتحاد نخواهند بود ولی اختلافات پایان ناپذیر، آنها را فلج خواهد کرد... چرا که ضعیف تر از اسرائیل خواهند شد و همین مسأله حداقل در 50 سال آینده برتری رژیم صهیونیستی را حفظ خواهد کرد. به نظر می رسد، "الوف بن " تحلیلگر معروف اسرائیلی از اندیشه برنارد لویس پیروی کرده و در روزنامه هاآرتص در تاریخ 25/3/2011 اینگونه نوشته که انقلابهای عربی شکل و صیاغ منطقه را باز خواهد گرداند و اوضاع بشارت از پایان یافتن محدودیتها و مسئولیتهای ناشی از پیمان "سایکس/پیکو " می دهند؛ این در حالی است که این پیمان به اندازه کافی کشورهای عربی را از هم جدا نکرده و سالهای آتی شاهد حکومتهای جدیدی خواهد بود. الوف بن پیش بینی جدایی امارتهای خلیج فارس از اتحاد دولت امارات، تقسیم عربستان، سوریه، لیبی، سودان، یمن، ظهور کردستان و جدایی صحرای غربی را دارد. وی تأکید داشت این تقسیم بندی کار را برای رژیم صهیونیستی آسان خواهد کرد. اما رژیم صهیونیستی خود می داند که برخلاف سیر تاریخ در حرکت است و هیچ ضمانتی برای نیرو و قدرتش وجود ندارد، همانطور که هیچ ضمانتی برای ضعیف ماندن منطقه وجود ندارد و ظلم و اشغالگری باید پایان یابد.