یک نشریه آمریکایی در تحلیلی با اشاره به تیم جدید امنیت ملی آمریکا تأکید کرد، تیم بی‌تجربه جدید آمریکا نشان داد که اوباما نه‎تنها به وعده تغییر خود عمل نکرده است بلکه سیاست‌ خارجی آمریکا را ابزاری برای سیاست داخلی آمریکا می‌داند. به گزارش مجله آمریکایی "پولتیکو "، نامزد شدن "لئون پانتا " بعنوان وزیر دفاع آمریکا و ژنرال "دیوید پترائوس " بعنوان رئیس سازمان جاسوسی "سیا " آمریکا توسط "باراک اوباما " رئیس‌جمهوری آمریکا، نمایانگر این مطلب است که اوباما وعده خود برای تغییر سیاست خارجی آمریکا را فراموش کرده است. در واقع نامزدی این افراد نمایانگر این مطلب است که بیش از آنکه اوباما واشنگتن را تغییر داده باشد، واشنگتن اوباما را تغییر داده است. بر اساس این گزارش، اوباما برای مدت‌ زمان بسیار طولانی است که اصرار دارد که می‌خواهد تمرکز آمریکا را تغییر دهد و پروژه‌هایی را در جهان اسلام و سراسر آسیا احداث کند. وی همچنین اصرار دارد که می‌خواهد هزینه‌های نظامی را اصلاح کند و آنرا کاهش دهد اما اگر پترائوس، ریاست سیا را برعهده گیرد و پانتا وزیر دفاع آمریکا شود، هیچ‌کدام از وعده‌های اوباما احتمالاً عملی نمی‌شود. در واقع، این نامزدهای پیشنهادی اوباما، این مسئله را پیشنهاد می‌دهد که اوباما عمدتاً سیاست‌ خارجی آمریکا را به عنوان یک ابزار سیاست داخلی آمریکا می‌داند. پولیتیکو افزود: همانطور که "زبیگنیو برژینسکی " اخیراً به نیویورکر اعلام کرد، "اوباما راهبردی عمل نمی‌کند بلکه موعظه می‌کند "، اوباما نشان داده است که برای دگرگون کردن و تغییر نظم پایه‌ای واشنگتن و ارائه ایده‌های جدید از خود تمایل زیادی نشان نمی‌دهد. پولیتیکو اینگونه نوشت که بیش از آنکه اوباما واشنگتن را تغییر دهد، واشنگتن اوباما را تغییر داده است. بر اساس این گزارش، قبل از آنکه اوباما پانتا را به عنوان رئیس‌ سیا معرفی کند، این عضو سابق کنگره آمریکا از ایالت کالیفرنیا، تجربه کمی در زمینه مسائل امنیت ملی داشت. این تازه بخشی از یک روند بزرگتر است، روندی که در آن بسیاری از مشاوران مهم سیاست خارجی آمریکا آموزش‌های لازم در زمینه سیاست خارجی ندیده‌اند. به طور مثال، "تام دانیلون " مشاور امنیت ملی "باراک اوباما " رئیس‌جمهوری آمریکا یک وکیل و لابی و عضو هیأت رئیسه انجمن "Fannie Mae " است. "بن رادز " نویسنده پیشرو "راهبرد امنیت ملی رئیس‌جمهور " در خصوص داستان‌های تخیلی و شعر پیشینه دارد و نوشتن اولین رمان خود با نام "آبادی عشق " را کنار گذاشت تا به تیم نطق‌نویسی دولت آمریکا بپیوندد و از آنجا نیز به شورای امنیت ملی آمریکا پیوست. اگر بخواهیم در خصوص کارآموزان سیاست خارجی منصف باشیم، کارشناسان خوش نیت آمریکا نیز همچنان بهتر از این افراد نبودند. "آنی ماری اسلاتر " رئیس سابق برنامه‌ریزی سیاسی در وزارت خارجه آمریکا در سخنرانی پایانی خود ابراز تأسف کرد که در سیاست خارجی آمریکا، مردان، "سیاست‌های مهم " دیپلماسی و جنگ را برعهده می‌گیرند و این در حالی است که زنان بر روی سیاست‌های ناچیزی چون توسعه اقتصاد و حقوق بشر کار می‌کنند. اسلاتر همچنین تصریح کرد که سیاستگذاران زن در بخش خارجی اغلب احساس می‌کنند که باید خشن‌تر از مردان سیاستگذار باشند. زمانی که اسلاتر در دولت فعالیت می‌کرد در جبهه افرادی قرار داشت که رئیس‌جمهور را مجبور به بمب‌گذاری لیبی کرد. علاوه بر آنکه پانتا تجربه‌ای در زمینه موضوعات امنیت ملی ندارد، انتظار نمی‌رود که بتواند درخواست اخیر اوباما برای کاهش هزینه‌های نظامی را نیز اجرا کند. این گزارش می‌افزاید، علیرغم آنکه پانتا زمانی یک جمهوری‌خواه بوده است، بعنوان یک دموکرات در انتخابات کنگره شرکت کرد و به طرز قابل‌توجهی در دولت‌های دموکراتیک فعالیت کرد. بعید است که او بتواند توافقی واقع گرایانه که مورد نیاز برای اصلاح وزارت دفاع آمریکا است، ارائه کند. این نشریه آمریکایی با انتقاد از سیاست‌های اوباما در نامزد کردن افراد برای پست امنیت ملی آمریکا تأکید کرد که کاندیدا شدن پترائوس برای احراز سمت ریاست سیا، یک مشکل دیگر ایجاد می‌کند، او در یک دهه گذشته بر خواسته‌های فرماندهان خود که جنگ با تروریسم بوده، متمرکز بوده است اما آیا ایجاد یک کشور آمریکایی در جهان اسلام مهم‌ترین مسئله امنیت ملی محسوب می‌شود و مشکل اطلاعاتی است که ما با آن مواجهیم؟ بهتر نیست که ما فردی را در سازمان سیا داشته باشیم که پیشینه‌ای در زمینه آسیای شرقی داشته باشد یا در خصوص مشکلات بالقوه آتی چون جنگ سایبری تفکر کند؟ آیا قرار دادن یک کهنه‌سرباز جنگ با تروریسم به عنوان رئیس‌ سیا نمایانگر این مطلب نیست که اوباما وعده خود بر تمرکز مجدد بر سیاست آمریکا را نادیده گرفته است؟ آمریکا باید تمرکز خود را تغییر دهد، ما نیمی از هزینه‌های نظامی جهان را برعهده داریم اما هنوز به طرز وحشتناکی احساس ناامنی می‌کنیم. ما همپیمانان خود را تضعیف و عقب‌مانده نگاه می‌داریم به طوریکه اهمیتی به دفاع از خود نمی‌دهند و به جای آن به ما اجازه می‌دهند تا از آنها دفاع کنیم. ما به گونه‌ای که مردم صبحانه می‌خورند، اغلب اوقات و بدون هرگونه تفکری در داخل مرداب و باتلاق‌‌های کوچک و متوسط سیاست خارجی می‌لغزیم. از زمان پایان جنگ سرد، جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها، سیاست خارجی آمریکا را به نحوی دچار مشکل کردند و این سیاست خارجی متشکل از ایدئولوژی‌های جنگ صلیبی، خودشیفتگی ملی، مبارزات داخلی بروکراتیکی، سیاست‌های داخلی و تفکر گروهی بوده است. با نفوذ این عوامل در سیاست خارجی آمریکا، معجزه‌ نیاز است که امور بدتر از این نشود. اوباما از جانب خود که به نظر می‌رسد گمان می‌کند همه گزینه‌ها اشتباه هستند، معتقد است که رویکرد سیاست خارجی خود ضد ایدئولوژیک است و اقلام و ایدئولوژی‌های سنتی را به چالش می‌کشد. برخی از مشاوران اوباما که نخواستند نامشان فاش شود اخیراً به نیویورکر اعلام کردند که رئیس‌جمهوری آمریکا یک سیاستمدار مخالف ایدئولوژی است که تنها به آن چیز‌هایی که واقعا وجود دارد علاقمند است. پولیتیکو با اشاره به این موارد اینگونه نوشت که مشکل اینجاست که در سیاست خارجی به هیچ عنوان نمی‌توان مخالف ایدئولوژی بود و تعداد کمی از روسای جمهور وجود دارند که اعتراف می‌کنند که بیش از واقعیات به ایدئولوژی علاقمند هستند. رهبران کشورها باید تصمیم بگیرند که کدام یک از این دو مهم‌تر و کدام کم اهمیت تر است. و چرا مورد مهم‌تر برای آنها مهم‌تر است و باید چه اقداماتی در ارتباط با موارد مهم صورت گرفت. بدون تئوری نمی‌توان به این سوالات پاسخ داد. اگر رئیس‌جمهوری در خصوص اعتقاد خود مبنی بر آنکه به دلایل سیاسی ضد ایدئولوژی است، دروغ بگوید، خوب است. اما اگر واقعا به چنین امری اعتقاد داشته باشد، بسیار وحشتناک است. این مجله آمریکایی در پایان نتیجه‌گیری کرد که در یک جهان بهتر، روسای جمهور در حالی وارد دولت می‌شوند که تعریف کامل و مفصلی در خصوص دیدگاههای جهانی سیاست خارجی خود دارند و اطراف خود را با گروهی از افرادی پر می کنند که رزومه‌های چشمگیری در بخش سیاست‌های بین‌المللی دارند. اما به طور قطع، ما در یک جهان بهتر زندگی نمی‌کنیم. آمریکا به اندازه‌ای امن است که سیاستگذاران خارجی می‌توانند بدون آنکه حتی اهمیتی به رأی‌دهندگان دهند، اقدامات احمقانه‌ای را مرتکب شوند. به قول خواننده معروف :اگر می‌خواهی احمق باشی، باید پوست کلفتی داشته باشی " و خدا را شکر که ما پوست کلفتی داریم.