راشا تودی در گزارشی پیرامون طرح آمریکا برای ترویج دموکراسی، می‌نویسد: هدف واشنگتن از دنبال کردن این طرح تغییر رژیم‌های مخالف و اطمینان از امنیت منافع سیاسی و اقتصادی ایالات متحده است. "راشا تودی " (rt.com) در گزارشی به بررسی برنامه ترویج دموکراسی ایالات متحده پرداخته و با اشاره به تغییر رویه واشنگتن در مداخله در کشورها می‌نویسد: با توجه سابقه ننگین سیا در دخالت در کشورها واشنگتن تصمیم گرفته است تا در قالب ترویج دموکراسی و نام بنیاد ملی دموکراسی برای تغییر رژیم‌های مخالف فعالیت کند. فرمول واشنگتن برای تغییر رژیم در دهه 1980 مورد تجدید نظر قرار گرفت. در یک پیشنهاد برای اطمینان از امنیت منافع سیاسی و اقتصادی ایالات متحده، سازمان سیا از طرح کودتا برای سرنگونی رهبران دموکراتیک از ایران تا شیلی حمایت کرد. از نظر آنان یک دیکتاتوری بی‌رحمانه شکل گرفته بود و دولت‌ها بر علیه مردم خود جنایات شنیعی را مرتکب شده بودند. در دهه 1980 ترور و وحشتی که سراسر آمریکای لاتین را فراگرفته بود بیشتر از آن حدی بود که بتوان آن را نادیده گرفت. از جوخه‌های مرگ تا اتاق‌های شکنجه و قتل عام‌های مختلف، ژنرال‌های آمریکای لاتین که در ایالات متحده آموزش دیده بودند با نقض حقوق بشر درصدد گسترش دموکراسی در سراسر جهان بودند. برای تغییر این پشتیبانی آشکار از دیکتاتوری، مفهوم جدیدی را برای تغییر رژیم ارائه کردند؛ که ظاهر آن نیز موجه‌تر بود، ترویج دموکراسی. این سایت مفهوم ترویج دموکراسی را ساده دانسته و در این باره می‌نویسد: ترویج دموکراسی یعنی حمایت مالی، آموزش و از نظر سیاسی حمایت از نیروهای محلی مخالف در سراسر جهان برای کمک به اجرای طرح‌های آمریکا. پایگاه اینترنتی راشا تودی در ادامه توجه مخاطب خود را به اظهارنظر چندتن از صاحب‌نظران و مسئولان آمریکایی این طرح جلب می‌کند: دکتر "ویلیام رابینسون "، یکی از کارشناسان با سابقه طرح ترویج دموکراسی در واشنگتن، کتابی نوشت به‌نام: "ترویج حاکمیت چندگانه. " رابینسون تصریح کرد: "در آمریکای لاتین و شرق اروپا، (با انقلاب مخملی) و در آفریقا، خاورمیانه و در حقیقت در سراسر جهان، ایالات متحده در حال اجرای این مکانیسم‌های مختلف برای نفوذ در جوامع مدنی این کشورها و دخالت در نظام‌های سیاسی آنها برای اطمینان از حصول نتایج مورد نظر اهداف سیاست خارجی واشنگتن است. " " استفاده از عناصری که کمتر مورد سو‌ءظن هستند "لارنس ویکرسون "، رئیس ستاد وزیر امور خارجه اسبق "کالین پاول "، عنوان کرد: "ما این‌کار را از طریق عناصر عملیاتی و سازمان‌های غیردولتی و از طریق افرادی که در مورد اقدامات پشت پرده قبلی خود کم‌تر مورد سوءظن هستند انجام می‌دهیم. اما سئوال این است که آیا ما درس‌هایی از آن آموخته‌ایم؟ آیا عمل‌کرد خود را بهبود بخشیده‌ایم؟ و آیا توانسته‌ایم وجهه شنیع آن را موجه‌تر جلوه دهیم؟ بنابراین تغییری در هدف ایالات متحده به‌وجود نیامده است، اما دیگر به‌جای سازمان سیا، آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا و همکارانش رهبری این فعالیت‌ها را در دست گرفته‌اند. "آلن وین‌تین "، یکی از بنیان‌گذاران بنیاد ملی دموکراسی به روزنامه "واشنگتن پست " در سال 1991 توضیح داد، "بسیاری از کارهایی که ما در حال حاضر انجام می‌دهیم به‌صورت مخفیانه توسط سازمان سیا از 25 سال پیش انجام می‌شده است. " " آمریکا از محل مالیات مردم خود میلیون‌ها دلار صرف مبارزات انتخاباتی دیگر کشورها می‌کند "اوا گالینگر " که در مورد ترویج دموکراسی در ونزوئلا تحقیق می‌کند، گفت: "هر ساله میلیون‌ها و میلیون‌ها دلار از پول‌های مالیات‌دهندگان آمریکایی بابت تامین بودجه سازمان‌های سیاسی و مبارزات انتخاباتی در کشورهای‌ مختلف در جهان برای ترویج دموکراسی آمریکایی هزینه می‌شود. اکثر شهروندان ایالات متحده از این واقعیت که چگونه پول آنها صرف نفوذ و دخالت در امور کشورهای دیگر می‌شود اطلاعی ندارند. " ایده تسهیل تغییر رژیم از طریق ترویج دموکراسی نه تنها در خارج، بلکه در داخل خود ایالات متحده نیز شدیدا مورد انتقاد بوده است. "ران پال " نماینده کنگره در جایی نوشت: "این دخالت در انتخابات کشورهای دیگر به بهانه ترویج دموکراسی تنها تغییر نوع دیکتاتوری است. ما آمریکایی‌ها چه احساسی خواهیم داشت اگر به‌عنوان مثال چینی‌ها در کشورمان میلیون‌ها دلار برای حمایت از نامزد خاصی که طرف‌دار چین است هزینه کنند؟ " این نماینده کنگره در مصاحبه با راشا تودی گفت: "من فکر می‌کنم این وحشتناک است، ما پول مالیات دهندگان را صرف اعزام نیروهای نظامی و برنامه‌های سازمان سیا می‌کنیم تا در امورات کشورهای دیگر دخالت کرده و به آنها بگوییم که این‌ کاری بود که شما خودتان باید انجام می‌دادید. ما حق نداریم چنین کاری بکنیم، این کار باعث نفرت اکثریت مردم از ما می‌شود. " " سرمایه‌گذاری و نحوه عملکرد آن ترویج دموکراسی یکی از عناصر بلندمدت سیاست خارجی ایالات متحده بوده، و به‌عنوان یکی از اجزاء کلیدی قدرت نرم دستگاه دیپلماسی واشنگتن عمل کرده است. رابینسون توضیح داد: "پول مردم ایالات متحده تنها به خاطر اینکه دولت آمریکا باید چنین کارهایی را انجام دهد به هدر می‌رود. آنها به کشوری که قصد مداخله در آن را دارند می‌روند و مجموعه‌ای از گروه‌هایی مخالف را برای دریافت پول شناسایی کرده و به همراه این پول سیاست‌های مداخله‌جویانه خود را نیز تحمیل و پیاده می‌کنند. هنگامی‌که ایالات متحده برنامه مداخله خود را شروع می‌کند بخش‌های مختلفی را که خواستار تغییر آنها است شناسایی می‌کنند. و در نتیجه جنبش‌های احزاب معامله‌گر و بخش‌های نرم آنها را با هدف به حاشیه راندن احزاب تندرو و تقویت احزاب محافظه‌کار معامله‌گر شناسایی می‌کنند. آنها جنبش‌های زنان را با هدف به حاشیه راندن جنبش‌های تندرو و تحریک نیروهای موجود در جنبش‌های محافظه‌کار زنان شناسایی می‌کنند. آنها همین کار را با بخش‌های جوانان و تمام بخش‌های دیگر جامعه مدنی انجام می‌دهند تا کسانی که می‌توانند در طرح‌های مداخله‌جویانه آمریکا کمک کنند شناسایی و حمایت شوند. " " یکی از نمونه‌های انقلاب‌های رنگی در شرق اروپا است "ویکرسون " به‌عنوان یکی از اعضای آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا و بنیاد ملی دموکراسی اضافه کرد: "همان‌طور که من در اوکراین و گرجستان و دیگر کشورها دیدم، آنها نه‌تنها به‌صورت کلامی و تبلیغاتی از گروه‌های مخالف حمایت می‌کنند بلکه عملا نیز از هیچ‌کاری برای تقویت آنها فروگذار نیستند. " "ویلیام بلوم "، مورخ آمریکایی و نویسنده کتاب "قتل امید، مداخلات ارتش آمریکا و سازمان سیا پس از جنگ جهانی دوم " گفت: "آنها از یک منطقه برای سایر مناطق نسخه‌برداری می‌کنند وقتی که اولین تلاش آنها در صربستان موفقیت‌آمیز بود آنها از آن درس‌هایی را آموختند. شعارها، نمادها و رنگ‌های مشخصی که بارها از آنها استفاده می‌کنند. " تحلیل‌گران به‌خاطر شباهت‌های انقلاب‌های رنگی در تقویت گروه‌های جوانان، گروه‌های موسیقی و نمایشی آن‌را حرکت ملایم نامیده‌اند. " بیشترین پول در ونزوئلا خرج شده است به گفته نیویورک تایمز، "آتپور " از رهبران دانشجویی گروه جوانان صرب که نقش کلیدی در برکناری "اسلوبودان میلوشویچ " در سال 2000 بازی کرد 7 الی 10 بار با مقامات آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا ملاقات کرد. همان گروه هم‌چنین چند صد هزار دلار برای تظاهرات، تی‌شرت و برچسب دریافت کرد. در آن سوی جهان، در آمریکای لاتین، در کشورهایی که در آنها سرمایه‌داری رایج نیست نیز برنامه‌های فعال و توان‌مندی در جریان است. بلوم ادعا کرد: "ونزوئلا از کشورهایی است که تاکنون بیشترین پول در آنجا هرینه شده است. چاوز دشمن شماره یک ماست. " "ماریا کورینا ماچادو " از نمایندگان مخالف مجلس که نقش کلیدی در برنامه ترویج دموکراسی واشنگتن در ونزوئلا دارد. این زن که از یک طرف واجد ارزش‌های بسیاری بوده و از طرف دیگر شدیدا مورد انتقاد است، از دست‌آوردهای مداخلات آمریکاست. خواستگاه ماچادو یکی از سازمان‌های غیردولتی به نام "سوماته " است که با کمک‌های چند صد هزار دلاری آژانس توسعه بین المللی آمریکا مشغول به فعالیت است. سوماته رهبری مبارزات علیه رئیس جمهور متنخب بولیوی از جمله همه‌پرسی برای برکناری رئیس جمهور در سال 2004 را بر عهده داشته است. ماچادو اعتراف کرد: "ما نیز مانند ده‌ها سازمان دیگر فعال در ونزوئلا از طرف بنیاد ملی دموکراسی حمایت مالی می‌شدیم. " مانند "ساکاشویلی " در گرجستان، تامین مالی خارجی موجب تقویت وجهه ماچادو در صحنه ملی و بین المللی و حتی ملاقات وی با رئیس جورج دبلیو بوش شد. گالینگر گفت: "این کار تقویت وجهه افراد است، تقویت وجهه کسانی که توانایی و قدرت این را دارند که به ایالات متحده در پیش‌برد برنامه‌هایش کمک کنند. " در سال 2002، طبق یک سند دولتی از دفتر آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا یک کودتای احتمالی علیه چاوز در حال شکل‌گیری بود. نویسنده یادداشت "راسل پورتر " می‌نویسد: "ارسال تیم ارزیابی به ونزوئلا در اسرع وقت برای شروع برنامه‌های فعال برای حمایت از جامعه مدنی و رسانه‌ها ضروری است. " در یکی دیگر از یادداشت‌های محرمانه آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا در رابطه با همه پرسی سال 2004 آمده است: "اهداف راهبردی برنامه تغییری نکرده و همان حمایت از تداوم ثبات و ترویج دموکراسی آزاد در ونزوئلا است. " این گزارش در پایان قسمت اول تاکید می‌کند: اسناد دیگر افشا شده از طریق آزادی اطلاعات نشان می‌دهد آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا با کمک 500 هزار دلاری به دو سازمان در ونزوئلا در صدد راه‌اندازی مبارزات انتخاباتی، سازمان‌دهی، پیام‌رسانی، روابط عمومی، جمع‌آوری آراء و انتخاب نامزد بوده است. نشانه‌های این فعالیت‌ها در ایجاد ارتباط با طبقات فقیر ونزوئلا که حامی اصلی چاوز بوده‌اند دیده می‌شود. در آمریکای لاتین، هدف برنامه‌های ترویج دموکراسی دولت‌ها یا سازمان‌های سوسیالیستی است که رویکرد دموکراسی آزاد را تعقیب نمی‌کنند.