منبع : خبرگزاری ها ترجمه علی معرفی اشاره: کشور سودان به عنوان پهناورترین کشور مسلمان آفریقایی از دیرباز هدف استعمار بوده است و استعمارگران به شیوه های مختلف تلاش کرده اند که با تجزیه آن موجب تضعیف مسلمانان در قاره سیاه شوند. اتهاماتی همچون حکومت دیکتاتوری، نسل کشی و قتل و غارت بارها به سودان نسبت داده شده است ولی برگزاری انتخابات چندمنظوره ریاست جهوری، پارلمانی، شوراها در سال گذشته میلادی، توطئه های غرب و آمریکا را نقش بر آب کرد. اما از آن جایی که آنها بر تصمیم خود مبنی بر تجزیه این کشور مصمم هستند، این بار، موضوع برگزاری همه پرسی را مطرح کرده اند و همه هم و غم خود را بر این گذاشته اند که جنوبی ها را برای ایجاد یک کشورمستقل در کنار سودان راضی کنند. کشور جدیدی که قرار است تاسیس شود چه نامی خواهد داشت و در قاره آفریقا به آن چگونه نگریسته خواهد شد. مولود جدید چشمان خود را در حالی به جهان خواهد گشود که آمریکا به طور مستقیم به او توجه دارد و با پوششی از قانون تحت نظر سازمان ملل متحد از او حمایت خواهد کرد. به هر جهت همه پرسی که قرار است در ژانویه (دی ماه) برای تعیین سرنوشت جنوب سودان برگزار شود، دو راه بیشتر در پیش روی انتخاب کنندگان نخواهد گذاشت. اول اینکه جدایی آن از شمال و تاسیس کشور جدید یا ادامه سودان یک پارچه و متحد به عنوان کشوری اسلامی و قدرتمند در قاره سیاه آفریقا. به هر حال این هدیه ای آمریکایی و جهانی برای جهان عرب و اسلام است که همزمان با آغاز سال نو مسیحی به مسلمانان از سوی غرب و آمریکا اهدا خواهد شد. در واقع این یک همه پرسی نیست، بلکه نوعی سلاخی سودان است که بزرگترین کشور مسلمان در قاره سیاه به دست آمریکا و اسرائیل تکه تکه خواهد شد. استقرار ماموران موساد، ارسال تانک و سلاح های سنگین و همچنین تقویت بنیه دفاعی جنوبی ها در صورت لزوم برای مقاومت در برابر ارتش سودان، از جمله کارهایی است که غرب برای جدایی جنوب سودان از این کشور انجام داده است. با توجه به اختلافات مصر و برخی کشورهای آفریقایی بر سر تقسیم رود نیل و نقش اسراییل دراین میان، هدف آمریکا از جدایی جنوب سودان از این کشور در حقیقت تاسیس اسراییل دوم در کنار مصر و قاره آفریقا و ایجاد اختلاف درمیان کشورهای آفریقایی است. رهبران جنوب سودان صرفا به خاطر وعده و وعیدهای آمریکا برای تاسیس کشور جدید، به این ابرقدرت اعتماد کرده و حاضرند منافع ملی کشورشان را زیر پا بگذارند. به عقیده بسیاری از صاحبنظران مسائل سودان این توطئه در صورت اجرا، باعث ریخته شدن خون های زیادی در جنوب این کشور خواهدشد. صاحبنظران به نقش آمریکا و عوامل بوجود آورنده موضوع همه پرسی در کشور سودان پرداخته و معتقدند که ملت سودان می تواند با وحدت خود، این توطئه را علی رغم فشارهای خارجی همانند گذشته پشت سربگذارد. به عقیده کارشناسان با بررسی وقایع پس از انتخابات چند ضلعی در سودان و نگاهی به وضعیت این کشور سودان در حال حاضر در وضعیت بسیار خطرناک قراردارد، که جنگ داخلی و جدایی جنوب می تواند از آن جمله باشد. به اعتقاد صاحبنظران سودانی، وضعیت جدید پیش آمده در سودان درگذشته، بی سابقه بوده است و نمی توان با دیپلماسی و راه حل های سیاسی معمول این معضل را برطرف کرد، بلکه باید دید که گذشت زمان چه سرنوشتی را برای کشور پنهاور اسلامی در آفریقا رقم خواهدزد. سرویس خارجی کیهان توطئه تجزیه نام جدید کشوری که قرار است به نقشه جهان اضافه شود، چه خواهدبود و درآفریقا چه جایگاهی خواهدداشت؟ طبیعتا این نوزاد (کشور جدید) تازه متولدشده، با نظارت و توجه مستقیم آمریکا و با پوشش و حفاظت قانونی سازمان ملل در نهم ژانویه سال آینده پا به عرصه وجود خواهد گذاشت. حتی تاریخ تولد آن از قبل مشخص شده است (نهم ژانویه) سال آینده به عنوان موعد اجرای همه پرسی برای تعیین سرنوشت منطقه جنوب سودان است.رأی دهندگان هم به ناچار تنها دو چیز را می توانند انتخاب کنند که جدایی از سودان و تشکیل کشور جدیدالتأسیس یا ادامه اتحاد با سودان یکپارچه و قوی می تواند یکی از این دو انتخاب باشد. این هدیه آمریکا و جهان غرب به کشورهای عربی و مسلمان است که با آغاز سال میلادی 2011 به آنها داده خواهد شد. این هدیه چیزی جز تجزیه جزئی از این کشور مسلمان عربی (سودان) که نام پهناورترین کشور آفریقایی را یدک می کشد نخواهد بود. البته ویژگی های دیگری نیز سودان دارد و آن جایگاه سیاسی و اهمیت اقتصادی آن در قاره سیاه است که به عنوان یک کشور مسلمان و عربی وزنه ای در منطقه محسوب می شود. سؤالات بسیاری در اذهان وجود دارد که این کشور جدید التاسیس با همسایگان خود و به خصوص مصر چگونه تعامل خواهد کرد و پس از گذراندن دوره پنجساله تجربی که از سال 2005 آغاز شده بود، آیا خواهد توانست بدون کمک آمریکا، اسرائیل و غرب به حیات خود ادامه دهد، یا همانطور که کشورهای اطراف آن منجمله مصر نگرانند، اسرائیل از این کشور جدید برای اعمال سیاست های خود و وارد کردن فشارها به مصر و اعراب بهره خواهد گرفت. دستاویزی به نام همه پرسی همانطوری که قبلا اشاره شد، از هم اکنون نتیجه همه پرسی معلوم است و همچنانکه، سخنان مسئولان بلندپایه آمریکایی، رهبران جنوب سودان و تحرکات سیاسی منطقه از این موضوع حکایت می کند، کشوری که کاخ سفید و اسرائیل خواهان آن است در کنار سودان مسلمان شکل خواهد گرفت. استفاده آمریکا و غرب از ابزارهایی همانند دادگاه بین المللی لاهه و قراردادن شمشیر بر بالای سر «عمرالبشیر» رئیس جمهور سودان توانست بسیاری از مقاصد آنها را در قاره سیاه جامه عمل بپوشاند. آمریکایی ها، بدون هیچ گونه پرده پوشی، از سودان و اهمیت استراتژی آن در منطقه سخن به میان می آورند. آنها در توجیه منافع خود در منطقه قاره سیاه، نزدیک بودن سودان به مناطق بحران زده را مورد توجه قرار داده و ویژگی راهبردی آن را بارها متذکر شده اند. برای اثبات این مدعا می توان به این موضوع استناد کرد که بزرگترین تشکیلات دیپلماسی آمریکا (سفارتخانه) در قاره آفریقا، در کشور سودان قراردارد، همانطور که بزرگترین سفارتخانه آمریکا در خاورمیانه هم اکنون در عراق مستقر است. به این خاطر است که آمریکا، در تلاش است با اشراف کامل بر حوادث سودان، اهداف خود را برای تجزیه آن به اجرا درآورد. هشدارهایی که آمریکایی ها در مورد سودان مطرح می کنند، این موضوع را به جهانیان القا می کند که مقامات مسئولان سودان یک بحران بین المللی را ممکن است به وجود آورد، بحرانی که برای دولت شکننده باراک اوباما، تکان دهنده و برای سودان خونین خواهد بود. البته این استدلال ها را قبلا آمریکایی ها در مورد «دارفور» مطرح کردند و با بازی با افکار جهانی و وارد کردن فشار به سازمان ملل، دادگاه جنایی لاهه را به مداخله واداشته و عمرالبشیر را به اتهام نسل کشی، به عنوان متهم به جهانیان معرفی کردند. «هیلاری کلینتون» وزیر خارجه آمریکا، به عنوان یکی از بلندپایه ترین مسئولان آمریکایی در مورد سودان، حتی به اظهارنظرهای خارج از چارچوب دیپلماسی دست زده است و صراحتاً شمالی ها (رئیس جمهور سودان) را تهدید کرده است در صورتی که در همه پرسی دخالت یا کارشکنی کنند، این امر عواقب وخیمی برای آنها در پی خواهد داشت. اما جالب ترین بخش این قضیه مربوط به اهمیت اقتصادی منطقه است، چرا که منطقه «ابیی» با ذخایر فراوان نفتی چشم آمریکایی ها را کور کرده است و تلاش آنها بر این است که در صورت جداسازی شمال از جنوب این منطقه به جنوب تعلق گیرد. برای کشور سودان که 80درصد از نفت مورد نیاز خود را از این منطقه تأمین می کند، سخت خواهد بود که از ثروت ملی کشورشان صرفنظر کنند و به راحتی به خواسته یک ابرقدرت که هیچ سنخیتی با آنها ندارد تن در دهند. در حالی که کشور جدیدالتأسیس به احتمال زیاد نه کشوری با هویت عربی و اسلامی، بلکه هویتی مانند اسرائیل خواهد داشت. اهداف آمریکا در سودان آمریکا این موضوع را از مدت ها قبل مدنظر قرار داده است که ممکن است، دولت سودان با توجه به اهمیت منطقه جنوب، به همه پرسی و سایر خواسته های مطرح شده تن ندهد، بنا بر این تلاش کرده است در این راه از سیاست «هویج و چماق» استفاده کند. از این رو، از ابتدا زمزمه نسل کشی در دارفور، دیکتاتوری در سودان و... را مطرح کرد و تحت نظارت سازمان ملل با وادار کردن عمرالبشیر به برگزاری انتخابات در این کشور پهناور آفریقایی، اهداف و مقاصد خود را یکی پس از دیگری دنبال و اجرا کرد. کاخ سفید در مورد این قضیه تا آنجا پیش رفت که حتی در تعیین مرزهای رسمی کشور جدید التاسیس در آینده حق دخالت را به خود بدهد تا در مواقع لازم فشارهایی را وارد کند تا بتواند هدف اصلی خود که خواسته صهیونیسم جهانی مبنی بر تکه تکه کردن پهناورترین کشور جهان اسلام است را به منصه ظهور برساند. البته آمریکا طی این سال ها که به طور مشخص از دهه 90 میلادی آغاز شده، فقط به واردکردن فشار و استفاده از سیاست چماق اکتفا نکرده است، بلکه پیشنهادهای آب و نان داری را هم مطرح کرده است که از جمله آن احتمال، بخشیدن بدهی های 25 میلیارد دلاری خارطوم به کاخ سفید و خارج کردن نام آن از فهرست کشورهای حامی تروریسم است. هیلاری کلینتون وزیرخارجه امریکا به صراحت در این باره می گوید: «اگر خارطوم دست به این اقدامات عملی بزند، کاخ سفید به تدریج، تحریم ها را که از دهه 90 علیه سودان اعمال شده است، بر خواهد داشت، که البته این تحریم ها همان طور که قبلا اشاره شد، شامل جلوگیری از صدور کالاهای امریکایی به این کشور و ممنوعیت ورود مسئولان سودانی به امریکا است.» علاوه بر این برگ برنده ای که هم اکنون در دست کاخ سفید قرار دارد، موضوع بدهی های 25 میلیارد دلاری سودان به امریکا است که خارطوم از مدت ها پیش خواهان بخشودگی آن از سوی کاخ سفید است. درخواست های آمریکا در درجه اول شامل حمایت از کمیته انتخابات (همه پرسی)، آماده کردن کارت های ثبت نام و برگه های رای، رای دهندگان است که همه آنها برای برگزاری یک همه پرسی ضروری است. در مقابل واشنگتن این تهدید را هم به سودان متوجه کرده است که در صورت ایجاد موانع یا کارشکنی در روند همه پرسی علاوه بر در نظر گرفتن تحریم های بیشتر، موضوع پیگرد بین المللی از سوی دادگاه جنایی لاهه همچنان در مورد عمرالبشیر دنبال خواهد شد. همچنان که باراک اوباما در هنگام برگزاری نشست سازمان ملل متحد درباره سودان به این موضوع اشاره کرد و گفت که بدون حل مسئله جنایتکاران جنگی، برقراری صلح دائمی در دارفور غیرممکن خواهد بود. اگرچه واشنگتن نقش اصلی را در این بحران ایفا می کند، اما بازیگران دیگری نیز در صحنه وجود دارند که آمریکا با نگرانی در تلاش برای هماهنگ کردن آنها با سیاست هایش برای دستیابی به مرحله بعد از همه پرسی است. همچنانکه در این مورد، شورای روابط خارجی آمریکا، به اوباما توصیه کرده است که با این بازیگران وحدت رویه داشته باشد، همانطوری که این هماهنگی در حال حاضر بین واشنگتن و خارطوم وجود دارد. البته این بازیگران که برخی از آنها در صحنه بین المللی و برخی دیگر کشورهای همجوار سودان به شمار می آیند، توانایی و تاثیرگذاری خود را در پایان بخشیدن به جنگ داخلی در این کشور قبلا به اثبات رسانده اند. بشکه باروت به هر صورت در حال حاضر جنوب همانند یک بشکه باروت آماده انفجار است و فقط جرقه ای کوچک می تواند، جنگ خونینی را در این منطقه راه بیندازد. رهبران جنوب در حال حاضر تانک و سلاح های سنگین مورد نیاز خود را تامین کرده و خود را برای یک برخورد قهرآمیز با ارتش سودان آماده می کنند. همچنانکه پیش از این سه تن از ژنرال های جنوبی به هنگام برگزاری انتخابات چند ضلعی در سودان، به جای گفت وگو و تبادل نظر دست به اسلحه شده و با ارتش درگیر شدند و بهانه خود را فساد و تقلب در دولت عنوان کرده بودند. از سوی دیگر، بسیاری از رهبران جنوب، رقبای سابق خود در شمال را به مسلح کردن قبایل جنوبی متهم و این امر را باعث بر هم زدن توازن و امنیت در منطقه عنوان کرده اند. در حالی که عکس این موضوع هم وجود دارد و دلایل و شواهدی بر این موضوع دلالت می کند که رهبران جنوبی، مردان قبایل طرفدار خود در جنوب را تا بن دندان مسلح کرده اند. موضوع منطقه نفت خیز «ابیی»، به عنوان شراره ای است که می تواند این انبار باروت را به سرعت منفجر کند. دادگاه لاهه سال گذشته با دخالت در این موضوع اقدام به تعیین مرز منطقه «ابیی» با سودان کرد، تا به اصطلاح از احتمال برخورد بین شمال و جنوب در آینده جلوگیری کند. اما خود قبایل ساکن در منطقه پس از تعیین مرزها، نسبت به آن اعتراض کرده و عنوان می کنند در صورتی که همه پرسی به نفع جنوب باشد، آنها حق استفاده از چراگاه های حاصلخیز را از دست خواهند داد و در صورتی که شمالی ها برنده شوند، مشکلات آنها با ساکنان محلی (الدتکا) ادامه خواهد داشت. کلام آخر اینکه، همه عوامل ایجاد درگیری در منطقه جنوب مهیا شده است، همچنانکه، بحران دارفور روز به روز به این موضوع دامن می زند، تا به وسیله آن حکومت عمرالبشیر تحت فشار قرار گیرد. گرچه بسیاری از کارشناسان بر این اعتقادند در صورتی که به صورت عادلانه و با توافق طرفین، مرزهای شمال و جنوب با دقت تقسیم شود و ثروت های موجود در آن در اختیار دو طرف به صورت مساوی قرار گیرد، احتمال شعله ور شدن یک جنگ خونین در منطقه از بین خواهد رفت. اما موضوع مهم، مردم سودان هستند که یا باید از تمامیت و وحدت کشورشان به عنوان پهناورترین کشور اسلامی دفاع کنند یا اینکه به تقسیم آن رای دهند. کشور سودان در شمال شرقی آفریقا با دو میلیون و 505 هزار و 813 کیلومتر مربع مساحت در کنار دریای سرخ و میان کشورهای مصر و اریتره واقع شده است و پهناورترین کشور مسلمان قاره آفریقا را تشکیل می دهد. جدیدترین آمارها حکایت از این دارد که جمعیت سودان بیش از 40 میلیون نفر است که 45 درصد از آن را افراد نوجوان، 53 درصد میانسال و دو درصد دیگر کهنسال هستند. همچنین 52 درصد از ساکنان این کشور را سیاهپوستان آفریقایی تبار، 39 درصد عرب و هشت درصد دیگر را نژادهایی از قبایل گوناگون تشکیل می دهند. طبق آمارهای رسمی دولتی، اکثریت این کشور را مسلمانان تشکیل می دهند که اکثراً سنی مذهب هستند اما درصدی از مسیحیان نیز در جنوب این کشور به سر می برند. زبان رسمی مردم سودان عربی است و به عنوان بزرگترین کشور آفریقایی دارای 26 استان پهناور و متنوع است که دارفور- کردفان و خارطوم معروفترین آنها است اگرچه دارفور در غرب سودان در برگیرنده سه استان «دارفور غربی»، «شمالی» و «جنوبی» است اما مساحتی به اندازه ایالت کالیفرنیا دارد و در چند سال گذشته به دلیل مداخله آمریکا و کشورهای غربی دچار ناآرامی هایی شده است.