نیویورک - یک حقوقدان آمریکایی می گوید تا زمانی که سازمان ملل در برابر نابرابری ها در آمریکا ایستادگی نکند، نقش حقوق بشر در این کشور ادامه می یابد و شانس اینکه اعتراض ها در این زمینه به نتیجه برسد تقریبا صفر است. دکتر 'استفن کوهن' در نیویورک گفت: تصور این که نظام سیاسی و دولت آمریکا ذره ای دلسوزی به حال مردم کشورهای دیگر و حتی کشور خودشان داشته باشند، یک تصور ساده لوحانه است. کوهن در پاسخ به این پرسش که هفته گذشته شورای حقوق بشر سازمان ملل در گزارشی در مورد آمریکا، این کشور را با ذکر نمونه های زیادی در زمینه های نژادی، قومی، مذهبی و اقتصادی به نقض آشکار حقوق بشر متهم کرد و بخصوص رفتار نیروهای امنیتی و انتظامی این کشور را با این اقلیت ها سبعانه خوانده، به نظر شما آمریکا با چنین پرونده سیاهی آیا در موقعیتی هست که ملت های دیگر را در ارتباط با حقوق بشر نکوهش کند؟ گفت: به نظر من مساله مهم این نیست که آیا آمریکا با پرونده ای که لبریز از شواهد و مدارک نقض حقوق بشر در این کشور است، حق انتقاد در مورد سایر کشور ها را دارد یا نه. وی افزود: مساله این است که وقتی که آمریکا با حمایت کورکورانه ای که از جنایت های اسراییل می کند و بعد هم در مقابل اظهارنامه های بی شماری که سازمان ملل در این رابطه صادر کرده به همه دهان کجی می کند، سازمان ملل چه واکنشی نشان می دهد. کوهن گفت: یک نمونه اخیر، همین گزارش قاضی 'ریچارد گلدستون' درباره اقدامات جنایتکارانه اسراییل در غزه بود. با این همه نشست ها و مذاکراتی که صورت گرفت سازمان ملل تا به حال در این رابطه چه کرده است؟ هیچ. خبرنگار ایرنا پرسید وقتی مرکز حقوق بشر وابسته به دانشکده علوم قضایی دانشگاه نیویورک نیز در بیانیه ای می گوید که آمریکا تبعیض و نمایه سازی در رابطه با مسلمانان، اعراب، آفریقایی ها و خاورمیانه را در این کشور به شکل نهادی در آورده است، اما گردانندگان آمریکا انگشت ملامت به روی کشورهای دیگر بلند می کنند، آیا غیر از این است که می خواهند از این مقوله به عنوان اهرم فشاری علیه این کشور ها و در جهت نیل به اهداف سیاسی خودشان استفاده کنند؟ کوهن در پاسخ گفت: تردیدی نیست. تصور این که نظام سیاسی و دولت آمریکا ذره ای دلش به حال مردم کشورهای دیگر و حتی کشور خودش می سوزد. یک تصور ساده لوحانه است. این حقوقدان یهودی آمریکایی افزود: تا آن جایی که من و امثال من که بیش از دو دهه است دعاوی مربوط به نقض حقوق مسلمانان را در داخل و خارج کشور دنبال کرده ایم و دفاع از آنها را به عهده داشته ایم، شاهدیم که این سازمان ها و مراکز در طی این سالها طومار های بیشماری را در رابطه با این گونه تخلفات جمع آوری کرده و به سازمان ملل ارایه داده اند که همه آنها حالا در بایگانی این سازمان خاک می خورند و تا کنون نیز هیچ نتیجه ای هم از این تلاش ها حاصل نشده است. وی اظهار داشت: می دانید دلیلش چیست؟ دلیلش این است که آمریکا پای هیچ یک از معاهدات و توافقنامه هایی را که مربوط به این گونه موضوعات می شود را امضا نکرده است. برای آنکه خودش را تافته ای جدا بافته از دیگر کشورها می داند و دلش نمی خواهد با همان معیاری مورد داوری و ارزیابی قرار بگیرد که سایر کشورها مورد ارزیابی قرار می گیرند و می گوید که ما کاری نداریم در نقاط دیگر دنیا چگونه عمل می شود، اینجا آمریکا است و ما هر کاری که لازم باشد بکنیم، انجام می دهیم. کوهن گفت: اگر یادتان باشد این همان حرفی است که 'جرج بوش' همین اواخر زد و گفت که اگر بازهم لازم باشد همان کارهایی را که در این هشت سال کرده است تکرار می کرد. به عبارت دیگر در این کشور سیستم فقهی خاصی حاکم است و به دولت این کشور، نوعی مصونیت را تفویض می کند و در نتیجه شما نمی توانید در داخل این کشور دولت آمریکا را بدون آنکه خود دولت مجوزش را صادر کند به دادگاه بکشانید و اسمش را هم گذاشته اند 'مصونیت حاکمیت'. این حقوقدان آمریکایی افزود: شما در این کشور نمی توانید افرادی را که در پناه دولت آمریکا هستند در رابطه با پرونده های مربوط به نقض حقوق بشر تعقیب قانونی کنید. در نتیجه هیچ گونه درمان و یا راه حل قانونی برای سیستم قضایی در این کشور وجود ندارد. وی خاطرنشان کرد: از طرف دیگر با جو سیاسی حاکم بر جامعه به خصوص از واقعه 11 سپتامبر به این طرف، تمایلی هم در کنگره کشور وجود ندارد به اینکه راه حلی برای این مشکل اساسی نظام قانونی کشور پیدا کنند. کوهن گفت: به عبارتی نه تنها قانونی وجود ندارد، بلکه حتی به فرض وجود هر گونه قانون، دولت در مقابل آن مصونیت دارد. خبرنگار ایرنا از این حقوقدان آمریکایی پرسید: این جو سیاسی را می دانیم که از زمان بوش و به خصوص با واقعه یازدهم سپتامبر و پس از آن با احکام ویژه ریاست جمهوری که او در رابطه با امنیت ملی صادر کرد شدت و عمومیت گرفت، اما حالا که بوش رفته است و اوباما آمده است. چه؟ آیا او با همه شعارها و ادعاهایی که در رابطه با رعایت حقوق بشر داشته و دارد، کاری برای تغییر این نظام قانونی کرده است؟ این حقوقدان آمریکایی جواب داد: اوباما؟ اوباما به نظر من یک شارلاتان تمام عیار است که خیلی زیرکانه و در کمال سکوت به همه این آتش ها دامن می زند و با فرامین ویژه چپ و راستی که تحت عنوان ضرورت حفظ و حراست امنیت ملی صادر می کند از بوش هم پیشی گرفته است و ابدا هم برایش مهم نیست که این کشور چه وجهه ای در جهان پیدا کرده و یا خواهد کرد. وی افزود: حالا هم که می بینید هر روز سنگ به سینه زدن هایش در مورد به اصطلاح مبارزه با تروریسم بیشتر و بیشتر می شود. از وی سوال شد: این طور به نظر می رسد که شما با این حرف هایتان می گویید این نظامی است که وجود دارد و هیچ کاری هم در باره اش نمی توان کرد......؟ کوهن جواب داد: نه نه نه نه، اشتباه نکنید من منظورم ابدا این نیست و نمی خواهم بگویم که چون آمریکا از این قدرت و امتیازها در سازمان های بین المللی برخوردار است، باید دست روی دست گذاشت و کاری نکرد. این حقوقدان آمریکایی گفت: اصلا منظورم این نیست. منظور من این است که هرچه قدر هم که از این طومارها از طرف سازمان های بین المللی ردیف بشود، تا زمانی که سازمان ملل در مقابل این نابرابری ها نایستد شانس اینکه این اعتراض ها و طومارها به نتیجه ای برسند، تقریبا صفر است. وی افزود: با ساختاری که در حال حاضر در سازمان ملل می بینیم، اگر هر گونه پرونده ای علیه آمریکا به شورای امنیت این سازمان برود و بخواهد که به محکومیت آمریکا منجر بشود طبیعی است که آمریکا آن را وتو خواهد کرد. این حقوقدان آمریکایی گفت: و این کاری است که البته در رابطه با سایر متحدان خودش هم همانطور که تا به حال کرده، می کند. کوهن افزود: بنا بر این موضوع اصلی این است که سازمان ملل در این رابطه چه کاری خواهد کرد. سازمان مللی که در حال حاضر وجود دارد به نظر من یک ببر کاغذی است که دندان ندارد. قطعنامه و اظهاریه زیاد صادر می کند، اما توان تضمین اجرای این قطعنامه ها و تصمیمها را ندارد. وی اظهارداشت: سازمان ملل فعلی به یک نیروی حمایت از معیارهای دوگانه تبدیل شده است. وقتی پای سودان و ایران و یمن و افغانستان و اندونزی و یا کشورهای خاورمیانه و کشورهای جنوب شرقی آسیا و سایر کشورهای مسلمان در میان باشد -البته به استثنای آن دسته از کشورهایی که به حساسیت های واشنگتن ترتیب اثر داده باشند- به سرعت دست به کار می شود و قطعنامه صادر می کند و من نمی گویم که نباید این کار را بکند، اما به محض آنکه پای کشور های غربی و متحدین آمریکا و یا خود آمریکا به میان می آید حداکثر کاری که انجام می شود این است که گزارش های تهیه شده در این سازمان قرائت می شوند و این آخر خط است. همین و همین خبرنگار ایرنا از کوهن پرسید: بنا بر این باید قبول کرد که این 47 کشوری که در حال حاضر در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد عضویت دارند با نشستن و تهیه گزارش ها و صدور بیانیه ها فقط وقتشان را تلف می کنند؟ کوهن در پاسخ گفت: نه نه، من این را هم نمی گویم، این کشورها و بسیاری از کشورهای دیگر طی چندین دهه ای که از عمر این سازمان می گذرد. همه شان شاهد نابرابری ها بوده-اند و همه شان در دهه هایی که گذشته است، منتظر و مترصد فرصت هایی بوده اند تا حضور موثر خودشان را در این گونه مجامع مطرح کنند. این حقوقدان آمریکایی افزود: شورایی به نام شورای حقوق بشر در واقع دستآوردی ارزشمند است که در این دهه های تلاش و انتظار پیدا شد، چیزی که من می گویم این است که در ساختار کلی این سازمان وجود دارد و باید تغییرات اساسی در آن ایجاد شود تا ضمانتی برای اجرای قطعنامه هایی که صادر می شوند وجود داشته باشد. وی تصریح کرد: و این رویایی است که گرچه غیر ممکن نیست، اما تحقق آن به نظر من تلاشی به مراتب بیشتر از آنچه که تا کنون دیده ایم را طلب می کند.