استفاده از اورانیوم رقیق شده علیه ملتها توسط آمریکا و متحدانش حتی سربازان این کشورها را نیز که در مجاورت منطقه آلوده قرار داشتند دچار بیماری های لاعلاج و سرطان کرد. استفاده از اورانیوم رقیق شده علیه ملتها توسط آمریکا و متحدانش حتی سربازان این کشورها را نیز که در مجاورت منطقه آلوده قرار داشتند دچار بیماری های لاعلاج و سرطان کرد. مطلب زیر درباره این موضوع و سانسور این اخبار توسط رسانه های جهان است: *تقلیل گزارش سازمان ملل درباره آلودگی رادیو اکتیو در کزوو از 72 صفحه به 2 صفحه! گزارشات سازمان ملل متحد برای حفظ محیط زیست (PNUE) درباره موضوع آلودگی رادیو اکتیو در کزووKosovo در آغاز امر از 72(هفتاد و دو) صفحه به 2 (دو) صفحه تقلیل پیدا کرد! در نوامبر سال 2000 (سال دو هزار) هیئتی از PNUE ( سازمان حفظ محیط طبیعی وابسته به سازمان ملل متحد) مأموریت بازرسی از 11 (یازده) منطقه از 112 (صد و دوازده) منطقه در کزوو را به عهده داشت که در سال 1999 توسط نیروهای ناتو بمباران شده بود. این بازرسی تحت نظارت مسئولین ناتو انجام گرفت و در مناطقی که آنها انتخاب کرده بودند و از شانزده ماه پیش با دقت کامل توسط ده اکیپ پاکسازی های لازم را تا جایی که برایشان ممکن بود انجام داده بودند. پس از برسی 355 نمونه براداری از خاک، آب، گیاهان و شیر، هیئت بازرسی PNUE نتیجه را اعلام کردند که بر اساس آن تشعشعات رادیو اکتیو پیرامون مراکز بمباران شده ضعیف است و آلودگی به غبارهای اورانیوم نیز ضعیف هستند. با وجود پلوتونیوم موجود در بمب های به کار برده شده، هیئت بازرسی اعلام کردند که نتایج اخطار کننده نیستند. با این وجود خطر آلودگی آب های زیر زمینی و آب آشامیدنی را تأیید کردند که تحت تأثیر سلاح های مدفون شده ممکن است آلودگی آنها به ده برابر و حتی صد برابر افزایش پیدا کند. *درخواستی از سازمان ملل که به نتیجه نرسید از جانب دکتر Chris Busby که متخصصی با اعتبار جهانی ست در کتابی به نام "بال های مرگ " درباره تشعشعات ضعیف، که نتایج بررسیهای او مورد تأییدRoyal society de Londres (جامعه سلطنتی لندن) قرار گرفت، گزارش می دهد که در ژاکوا Jacova آلودگی رادیواکتیو صدبرابر بیشتر از حد معمول است و ده برابر توریوم Thorium (از مشتقات اورانیوم) بیشتر از اورانیوم رقیق شده است. پس از بمباران افغانستان PNUE سازمان حفظ محیط زیست وابسته به سازمان ملل متحد، جهت ارزیابی درجه اورانیوم رقیق شده در مناطق بمباران شده از OMS سازمان جهانی بهداشت در خواست بودجه کرد ولی پاسخی از جانب Gro Harmel Brundtland که ریاست آن را به عهده داشت دریافت نکرد. بنا به اظهارات Robert J.Parsons به تأخیر انداختن چنین موردی از این جهت بود که عوارض قربانیانی که قویا آلوده شده بودند بسیار مشاهده می شد و علاوه براین دو دهه جنگ مردم منطقه را از نظر بهداشتی در موقعیت شکننده ای قرار داده بود. *کاربرد سلاح با اورانیوم رقیق شده توسط رسانه ها امری عادی جلوه داده می شود دولت هایی که باعث و بانی چنین جنایاتی هستند پیوسته اثرات جرم و کاربرد سلاح های کشتار جمعی و تأثیراتشان در لفافه ای از سرب پنهان می کنند. به این ترتیب شاهد سانسور رسانه هایی هستیم که غالبا وابسته به صنایع نظامی هستند مثل France Serge Dassault و Matra Lagardère و یا در صنایع ساختمان مثل Bouygues که اورانیوم رقیق شده را ماده ای کاملا معمولی می دانند. سکوتی که به کشورهایی که مسئول بمباران ها و آلودگی ها هستند اجازه می دهد تا از مخارج پاکسازی شانه خالی کنند و بخصوص ساخت و کاربرد سلاح هایی از این دست را امری عادی جلوه دهند که تا مدت ها پیش از جنگ در خلیج فارس پرهیزه به حساب می آمد. کشورهایی که هدف بمباران قرار گرفتند و به همین منوال سربازانی که در چنین جنگ هایی شرکت داشتند، هیچ کدام از خطر آلودگی مطلع نشدند. *هیچ روزنامه فرانسوی از به کار گرفتن اورانیوم رقیق شده حرفی نمی زند استفاده از اورانیوم رقیق شده در جنگ خلیج فارس 1991 تنها هشت ماه بعد از جنگ، توسط روزنامه های بریتانیایی آشکار شد. هیچ روزنامه فرانسوی از به کار گرفتن اورانیوم رقیق شده حرفی نمی زنند. از 580000 ( پانصد و هشتاد هزار) سرباز آمریکایی که در جنگ خلیج فارس شرکت داشتند 325000 سیصد و بیست و پنج هزار) نفر از آنها دچار عوارض دائمی شده اند، و 11000 (یازده هزار نفر) کشته شده اند یعنی با ریتم 140 سرباز در ماه. ده سال پس از مداخله در خلیج فارس بیش از نیمی از سربازان دچار عوارض دائمی شده اند. در حالیکه در منازعات قرن گذشته چنین عوارضی در حد 5 درصد ( در ویتنام 10 درصد) بوده است. بر اساس تحقیقات جامعه رزمندگان قدیمی نشان می دهد که پس از جنگ خلیج 67 درصد از اطفالی که به دنیا آمده اند، نقص عضو داشته اند. روزنامه مستقل آنها اعلام می کند که 40 درصد از سربازانی که در حمله سال 2003 شرکت داشتند، شانزده ماه پس از بازگشت، دچار عوارضی شدند که نمایانگر منتهی شدن آنها به سرطان است. جوامع مدنی سربازان آمریکایی مثل( Veterans For Peace (VFP علیه استفاده از سلاح های رادیو اکتیو و صلح فعالیت می کنند. *استفاده از اورانیوم رقیق شده در سلاح ها ظاهرا غیر قانونی است با این وجود بر اساس قوانین بین المللی نظارت بر سلاح ها، اورانیوم رقیق شده که شیمیایی و در عین حال اتمی ست غیر قانونی است به این علت که درد و رنج و خسارات بی فایده به بار می آورد و قابلیت تفکیک نیز ندارد و محیط زیست را برای دراز مدّت آلوده می سازد، مثل مین که سال ها پس از منازعات قربانی می گیرد. استفاده از این سلاح در بیانیه اوت 1996 ، n°96/16 حقوق بشر در سازمان ملل متحد محکوم شده است. از سوی دیگر پارلمان اروپا در ژانویه 2001 استفاده از چنین سلاح هایی را منع می کند (ولی در ساختن آنها ممنوعیتی اعلام نکرده است). بسیاری از شخصیت های بین المللی مثل روزالین برتل Rosalie Bertell متخصص کانادایی بیماری های مسری و بیماری های رادیو اکتیو (جایزه نوبل 1986) و رامسی کلارک Ramsey Clark مشاور سابق دولت آمریکا در امور قضایی و وکیل بین المللی و بسیاری از جوامع آمریکایی و به همین مونال در فرانسه تلاش می کنند تا افکار عمومی جهان را به چنین موضوعی جلب کنند "ممنوعیت بین المللی و بی قید و شرط پژوهش، تولید، آزمایش، حمل، نگهداری و استفاده از اورانیوم رقیق شده. *ابتلای سربازان ناتو در بالکان به سرطان بر اساس گزارشات ماهنامه های فرانسوی "علوم و زندگی " (Sciences et Vie) و "علم و آینده "(Siece et Avenir) در ماه فوریه 2001، پس از فوت تعدادی از سربازان ناتو در بالکان در اثر ابتلا به سرطان لوسمی (لوکمی)، اورانیوم رقیق شده که در سلاح ها به کار رفته بود و به همین منوال در صنعت هواپیما سازی غیر نظامی موضوعیت پیدا کرد. اورانیوم رقیق شده فلزی متراکم است و همین کیفیت از سال 1960 موجب شد تا از آن به عنوان وزن تعادلی (یا وزن گرانشی) در قسمت های دم و بال های متحرک هواپیما استفاده کنند (بخوانید سوء استفاده کنند). سازنده آمریکایی بوئینگ مدت ها آن را برای 747 به کار می برد تا این که در سال 1980 به تنگستن Tungstène رو آورد که به محصولی رقابتی تبدیل شده بود و از روسیه و چین صادر می شد. *هواپیماهای مسافربری آلوده به اورایوم رقیق شده بر اساس Nuclear Regulatory Commission هیئت آمریکایی که به امور قوانین و آیین نامه هسته ای می پردازد، 168 (صد و شصت و هشت) مک دونل- دوگلاس DC-10 و 60 لاکهید L-1011 و 202 بو ئینگ 747 حامل اورانیوم رقیق شده به عنوان وزن تعادلی هستند. چند فروند از این هواپیماها فعال هستند؟ ماهنامه "علوم و زندگی " معتقد است که پاسخ به چنین پرسشی بسیار مشکل است. با این وجود حدس زده می شود که حداقل 380 تن اورانیوم رقیق شده در بالای سر ما در گردش است با حساب اینکه 320 تن در صحنه جنگ خلیج فارس در سال 1991 پراکنده شده است. این حجم از اورانیوم رقیق شده وقتی که هواپیماها در حال پرواز هستند خطرناک نمی باشند : اورانیوم رقیق شده بیشتر به خاطر مسمومیت شیمیایی آن خطرناک است تا به خاطر پرتو افکنی های رادیو اکتیویته اش. مشکل زمانی شروع می شود که هواپیما دچار سانحه گردیده و اورانیوم رقیق شده آتش می گیرد. تنفس این غبار در شوش ها به شکل دراز مدت نشست می کند. در چنین حالتی تنها یک بخش از غبار اورانیوم رقیق شده قابل حل بوده و در طول سه روز از خون و از طریق ادرار خارج می شود، ولی بخش غیر قابل حل (نامحلول) به شکل اکسید پراکنده می شود و به طور مشخص روی استخوان ها ثابت می ماند. چنین عناصری به ویژه به کلیه حمله می کنند. پس از سانحه بوئینگ 747 El Al در آمستردام، به سال 1992 چندین هزار نفر به بیماری هایی مزمن مبتلا شدند( تهوع، سر درد، اختلال در خواب، بیماری های گوناگون عصبی). بر اساس گزارشی رسمی در سال 1999 مرتبط بودن بیماری های مزمن بین این افراد را با سانحه هوایی تأیید می کند. وقایع شناخته شده هستند : شمار قابل توجهی از هواپیماهای ار فرانس Air France نیز مشمول همین خطر هستند. با این وجود ماهنامه "علوم و زندگی " هشدار می دهد که بریگاردهای آتش نشانی و گروه های نجات به تجهیزات مناسب برای رویایی با چنین خطری آماده نشده اند.