یک دانشمند یهودی آمریکایی با توجه به بودجه‌گیری جامعه یهود به بهانه هولوکاست معتقد است، هولوکاست واقعاً به یک تجارت بزرگ تبدیل شده است به‌گونه‌ای که حتی برای طرح‌های ترویج اطلاعات فرهنگی یهودی نیز بودجه‌گیری می‌شود. مجله "بارنز ریویو " (TBR) درمقاله‌ای به نوشته "کولینز پایپر " به تحلیل نفوذ هولوکاست به زندگی مردم آمریکا پرداخته و در این زمینه به مطالب "پیتر نوویک "، دانشمند یهودی آمریکایی اشاره کرده و می‌نویسد: نوویک تأیید می‌کند که با توجه به بودجه‌گیری جامعه یهود، هولوکاست واقعاً به یک تجارت بزرگ تبدیل شده است، به گونه‌ای که در یک تدبیر برای جمع‌آوری بودجه، موسسات خیریه سنتی که بر مسئله آموزش تمرکز داشتند به خانه‌های سالمندان یهودی که در هولوکاست آزار و اذیت شده‌اند کمک می‌کنند، حتی برای طرح‌های ترویج اطلاعات فرهنگی یهودی بودجه‌گیری می‌شود. "سم بلزبرگ "، میلیاردر کانادایی – که بیشترین کمک مالی را به مرکز حامی هولوکاست سایمون ویزنثال در لس‌آنجلس کرده است - به این کنایه اشاره کرده و بیان می‌کند که درحالی که موسسه‌های خیریه قانونی یهودی در گرفتاری هستند، با این حال وقتی مسئله بودجه‌گیری در میان باشد هولوکاست همیشه کار خواهد کرد. کتاب نوویک علیرغم کاستی‌هایش، بررسی خیره‌کننده‌ای در این مورد ارائه می‌دهد که چگونه "هولوکاست تا این اندازه در فرهنگ ما بزرگ شده است. " کتاب او از بسیاری جهات عملاً تاریخچه پشت پرده عملکرد جامعه یهودیان آمریکا را از سال 1933 ارائه کرده و حتی بطور عمیق‌تر مطمئناً آخرین کلام را در مورد هولوکاست گفته است، گرچه هرگز قصد این کار را نداشته است. مفهوم کلی که نوویک ارائه می‌کند این است که اکنون بحث واقعی در جامعه یهودیان این است که آیا هولوکاست باید به عنوان یک واقعه تعیین کننده در فرهنگ، مذهب و تاریخ یهود بطور پیوسته یادآوری شود یا خیر. • کتاب نوویک، رهیافتی جدید به هولوکاست آن‌هایی که از سخن گفتن در مورد هولوکاست لذت می‌برند، در ابتدا از انتشار این کتاب خشنود شدند – چرا که در هر صورت این کتاب در مورد موضوع محبوب یعنی هولوکاست است - اما احتمالاً اکثر حامیان هولوکاست هرگز این کتاب را نخواهند خواند. زیرا اگر این کار را انجام دهند، همانطور که دیدیم واقعیت‌هایی ناخوشایند در مورد هولوکاست را کشف خواهند کرد که ترجیح می‌دهند در "بحث‌های عمومی مورد تأیید " مطرح نشوند. این واکنش تقریباً بصورت قرینه واکنشی است که با حرارت و سر و صدای فراوان نسبت به فیلم فهرست شیندلر اثر استیون اسپیلبرگ، صورت گرفت. بسیاری از مردم که از داستان‌های مربوط به هولوکاست خسته شده بودند این فیلم را بایکوت کردند و اظهار داشتند که علاقه‌ای به دیدن نمایش "کشتار یهودیان با گاز " نیستند، در حالی که در واقع اسپیلبرگ سابقاً هرگز چنین چیزی را نمایش نداده بود. در حقیقت آن فیلم شاید بیشتر از این لحاظ قابل توجه باشد که اسپیلبرگ هرگز کشتار یهودیان با گاز را در آن نمایش نمی‌دهد. در عوض صحنه‌ای دراماتیک را نمایش می‌دهد که در آن زندانیان یهودی بطور آزاد و آشکار با هم بحث می‌کنند که آلمان‌ها بخاطر یک دلیل اساسی هرگز یهودیان را نابود نخواهند کرد و به این نتیجه می‌رسند که آن دلیل این است: "آنها به ما به عنوان نیروی کار نیاز دارند. " در هر صورت کتاب نوویک رهیافتی جدید به افسانه هولوکاست که بسیاری از مردم را ناآرام کرده است، ارائه می‌کند. خواندن این کتاب بسیار جذاب است چرا که حکایت‌های جالب و کمتر شنیده شده‌ای را در کنار هم آورده است که در مورد تبلیغ عمومی هولوکاست است، این تبلیغات نتیجه فعالیت‌های پشت پرده‌ای است که تاکنون به این صورت انتقادی و کامل مورد تحلیل و موشکافی قرار نگرفته بود. دو مجله مشخصاً یهودی به نام‌های "جمهوری جدید " و "ملت " در بررسی کتاب نوویک منتشر شد، عنوان این مقالات خود به اندازه کافی روشنگر است. عنوان مقاله مجله جمهوری جدید (که در تاریخ 19 و 26 جولای 1999 منتشر شد) "حقیقت بیمارگونه " و عنوان مقاله مجله ملت (که در تاریخ 12 جولای 1999 منتشر شد) "اصول آفرینش هولوکاست " است. (که سوءاستفاده‌ای آشکار از "تجدیدنظرطلبی هولوکاست " است، یعنی موضوعی که بسیار در مورد آن بحث شده و به اشتباه – از جمله توسط خود نوویک - "انکار هولوکاست " نامیده می‌شود). واضح است که کتاب نوویک باعث شده است که بسیاری از مردم احساس ناراحتی کنند. این تنها "منکران هولوکاست " نیستند که اوضاع را برهم می‌زنند. حقیقت این است که کسانی که "منکر هولوکاست " نامیده می‌شوند، جزئیات تاریخ را بررسی کرده و بیان کرده‌اند که هولوکاست به آن صورت که به ما گفته شده، نبوده است. اما در عین حالی که تجدیدنظر طلبان هولوکاست آرایش گسترده‌ای از نوشتجات را ترتیب داده‌اند، بسیاری از تلاش‌ها و کتاب‌های آن‌ها به اندازه‌ای طولانی و پیچیده است که نیازمند زمینه تاریخی و علمی زیادی است و مردم عامی و معمولی، زمینه لازم برای فهم آن را ندارند. نتیجه این است که درخت‌ها مانع این می‌شوند که فرد جنگل را ببیند. عدم موفقیت در گرفتن نتایج سیاسی از تحقیقات تجدیدنظرطلبانه، یک فاجعه واقعی است. تجدیدنظرطلبان هولوکاست بایستی بیاموزند که یافته‌های مسلماً بحث‌برانگیز خود را به مخاطبان گسترده‌تری ارائه کنند. کسانی که از افسانه‌های هولوکاست حمایت می‌کنند منابع گسترده‌ای را در اختیار دارند و منابع تجدیدنظرطلبان هولوکاست درمقابل آن ناچیز است: آن‌ها باید صرفاً بر هوش و ابتکار خود متکی باشند. آن‌ها با رسانه‌هایی متخاصم و جامعه‌ای که با وجود شیفتگی رسانه‌ها به هولوکاست، به ندرت اهمیتی به این موضوع می‌دهند، روبرو هستند. • نفوذ هولوکاست در جنبه‌های گوناگون زندگی مردم آمریکا نوویک، پدیده‌ای که ما آن را "هولوکاست بی‌پایان " در رسانه‌ها می‌نامیم را بگونه‌ای بی‌پرده توصیف می‌کند که موجب ناراحتی کسانی می‌شود که معتقدند سلطه یهودیان بر رسانه‌های آمریکا یک "شایعه " است. نوویک صادقانه تصدیق می‌کند که، یهودیان نقشی مهم و تأثیرگذار در هالیوود، صنعت تلویزیون و دنیای انتشار روزنامه، مجله و کتاب بازی می‌کنند. هرکس که توجه گسترده رسانه‌ها به هولوکاست در سال‌های اخیر را بدون ارجاع به این واقعیت توصیف کند، یا ساده‌لوح است و یا فریبکار. هم‌چنین تمامی سیاستمداران معتبر آمریکا امروزه تلاش فراوانی می‌کنند که در هر فرصت ممکن به هولوکاست اشاره‌ای داشته باشند، نوویک با کنایه‌ای آشکار اظهار می‌دارد که این تمجیدات از اسرائیل توسط سیاستمداران (و لفاظی در مورد هولوکاست) در واقع نوعی تکلم بطنی و "عملی مقدس " است؛ این نتیجه‌گیری مطمئناً موجب ناراحتی کسانی (خصوصاً یهودیان آمریکایی) می‌شود که معتقدند وقتی سیاست‌مداران از اسرائیل تمجید می‌کنند و بخاطر تراژدی هولوکاست ابراز تأسف می‌کنند، منظورشان واقعاً همان چیزی است که می‌گویند. به گفته نوویک: "درست شبیه احوال‌پرسی تشریفاتی که در آن در مورد سلامتی یکدیگر ابراز نگرانی می‌کنیم (حال شما چطور است؟)، تصدیق تشریفاتی قربانی‌بودن دیگر گروه‌ها، یک حرکت ارزنده و از روی حسن‌نیت است. اما فرد باید مراقب باشد که تصور نکند این سپاسگذاری‌ها نشان‌دهنده احساسات عمیق و طبیعی است ... " نوویک بدرستی می‌افزاید که "پاداش سیاسی برای حمایت از اسرائیل روشن و قابل‌توجه است؛ از سوی دیگر [عدم حمایت] فقط شرایط را سخت‌تر می‌کند ... در روابط متقابل میان (کمیته‌های عملیات سیاسی (PAC) یهود) و قانون‌گذاران، ترس و حرص حکم می‌کند. " او هم‌چنین فاش می‌سازد که کلمه کلیدی جدید که به "سنن یهودی - مسیحی " اشاره دارد، محصول تبلیغات دوران جنگ است که با اهداف سیاسی جعل شده و هیچ مبنای در وقایع تاریخی یا تاریخچه آموزه‌های یهودی یا مسیحی ندارد. به گفته نوویک، "در دوران هیتلر بود که آمریکایی‌های حامی یهود، "سنن یهودی - مسیحی " را ابداع کردند تا با گفتمان بی‌گناه یا نه‌چندان بی‌گناهی که از حمله استبدادی به "تمدن مسیحی " سخن می‌گفت مبارزه کنند. " بطور خلاصه این اصطلاح با این هدف ابداع شد تا این تصور را از بین ببرد که چیزی به عنوان "تمدن مسیحی " در بالاترین سطح وجود دارد. نوویک اشاره می‌کند که حتی در دوران جنگ، تبلیغات رسمی دولت آمریکا (و هم‌چنین تا حدودی جامعه یهود) علیه آلمان‌ها باعث کم‌اهمیت شدن رفتار آلمان با یهودیان شد. در واقع به گفته نوویک اتحادیه ضدافترا (ADL) بی‌نای بی‌ریث بسیار نگران بود که آمریکایی‌ها یهودیان را بخاطر جنگ مقصر بدانند. بلافاصله بعد از حادثه بندر پیرل رئیس ADL هشدار داد که این جنگ "صدها هزار خانواده داغ‌دیده، در پی خواهد داشت که بخش قابل‌توجهی از آن تحت تأثیر این عقیده بودند که این جنگ، جنگی یهودی است. " نوویک فاش می‌سازد که لئو روستن – نویسنده‌ای یهودی و رئیس بخش تبلیغات ویژه ضدآلمان در دفتر اطلاعات جنگ که با نام دپارتمان "ماهیت دشمن " شناخته می‌شد - از تأکید بیش از حد بر جنایات نازی‌ها علیه یهودیان، هراس داشت. روستن و رهبران یهود مشاهده کرده بودند که یهودستیزی فراوانی در میان سربازان ارتش آمریکا وجود دارد که ممکن بود منتج به همدردی سربازان آمریکایی با آلمان‌ها شود. (این یکی از دلیلی بود که ژنرال آیزونهاور، بلافاصله پس از تسلیم شدن آلمان دستور مشهور "عدم دوستی " را صادر کرد و سربازانی که روابط شخصی با آلمان‌ها داشتند را مجازات کرد). به گفته روستن: "اگر مسئله جنگ با هیتلر و نازی‌ها منحصراً یهودی نباشد، تأثیر بیشتری بر آمریکایی‌های معتدل خواهد داشت. " به عقیده نوویک با در نظر داشتن این مسئله تبلیغات‌چیان آمریکایی تلاش کردند که نازی‌ها را "دشمن همه، نشان دهند تا بجای محدود کردن حوزه قربانیان نازی‌ها، آن را گسترش دهند. " پروفسور پیتر نوویک اظهار می‌دارد که در بحث عمومی در مورد هولوکاست "بیش از همه از متن اعتراف مارتین نیمولر درمورد شکست اخلاقی‌اش در دهه 1930، نقل قول شده است که بیان می‌دارد ": ابتدا آن‌ها به دنبال کمونیست‌ها آمدند، اما من کمونیست نبودم، بنابراین چیزی نگفتم. سپس به دنبال سوسیال دموکرات‌ها آمدند، اما من سوسیال دموکرات نبودم، پس کاری نکردم. بعد به دنبال اعضای اتحادیه‌های کارگری آمدند، اما من عضو این اتحادیه‌ها نبودم. و آنگاه به دنبال یهودیان آمدند ولی من یهودی نبودم و چیزی نگفتم. سپس وقتی به دنبال من آمدند دیگر کسی باقی نمانده بود که از من حمایت کند. با این حال نوویک فاش می‌سازد که ترجمه‌های مشهوری که از این نقل قول در آن استفاده شده است، کاملاً دقیق نیستند. او در کتاب هولوکاست و زندگی آمریکایی فاش می‌سازد که چگونه بی‌رحمانه از این نقل قول سوءاستفاده شده است: مجله تایم، "ال گور " معاون رئیس جمهور، و سخنگوی کنوانسیون جمهوری‌خواهان در سال 1992، با جابجا کردن یهودیان در لیست نیمولر از جایگاه آخر به اول، از دایره‌المعارف هولوکاست پیروی کرده‌ و گفته‌اند: "اول آن‌ها به دنبال یهودیان آمدند. " تایم، ال گور و سخنگوی جمهوری‌خواهان، کمونیست‌ها و سوسیال دموکرات‌ها را نادیده گرفته‌اند؛ ال گور اعضای اتحادیه‌های کارگری را نیز نادیده گرفته است. هر سه کاتولیک‌ها را (که در لیست اصلی نیمولر وجود نداشتند) به این لیست افزوده‌اند. در نسخه‌ای از این نقل قول که در موزه یادبود هولوکاست در شهر بوستون، یک شهر کاملاً کاتولیک، قرار دارند نیز، کاتولیک‌ها به لیست افزوده شده‌اند. موزه یادبود هولوکاست آمریکا، لیست اصلی و ترتیب آن را حفظ کرده و فقط با احتیاط کمونیست‌ها را حذف کرده است. در دیگر نسخه‌ها هم‌جنس‌بازان نیز به لیست نیمولر افزوده شده‌اند. بطور خلاصه، به نقطه اول باز می‌گردیم و عبارت "سنن یهودی - مسیحی " چیزی بیش از تبلیغات دروغین دوران جنگ نیست. علی‌رغم تصور رایج امروزی این مفهوم، موضوعی جعلی است و هیچ ارتباطی با آموزه‌های الهی ندارد. این باعث روشن‌تر شدن اصطلاحی می‌شود که اکثراً مورد سوءاستفاده قرار گرفته و در واقع در تمامی بیانیه‌هایی که از این موضوع مذهبی ممنوعه سخن گفته شده است، الزاماً بکار رفته است. بنابراین گرچه کمیته یهودیان آمریکا در مبارزه با نمایش سنتی آمریکایی دلبستگی‌های مذهبی، نقش مهمی را ایفا می‌کند، مفهوم جعلی "سنن یهودی - مسیحی " هنوز هم یک ابزار تبلیغاتی مفید برای جاودان‌سازی داستان هولوکاست است.