در 14 فوریه سال 2005 (25 بهمن 1383) یکی از سرنوشت سازترین حوادث در لبنان به وقوع پیوست و نقطه عطفی در تاریخ سیاسی این کشور رقم زد. بر اثر وقوع انفجاری در یکی از خیابان های اصلی بیروت رفیق حریری نخست وزیر فقید لبنان و 20 تن از همراهان وی کشته شدند و آرامش نسبی 14 ساله ای که پس از پایان جنگ داخلی در این کشور برقرار شده بود دستخوش تغییرات اساسی گردید. با ترور رفیق حریری، ثبات، امنیت و وحدت این کشور ضربه سختی خورد و در این میان علاوه بر دولت های غربی، سوءاستفاده برخی گروه های داخلی باعث پیچیده تر شدن بحران شد. از ابتدای این حادثه انگشت اتهام به سوی مقامات ارشد سوریه نشانه رفت و سپس ضربه زدن به حزب الله نیز آغاز شد. به موازات وقوع این حادثه تروریستی فشارهای بین المللی نسبت به سوریه افزایش یافت و ارتش سوریه در همین سال (2005) به تدریج خاک لبنان را ترک کرد و به حضور 29 ساله نظامیان سوریه در خاک لبنان پایان داده شد. علاوه بر خروج نیروهای سوری از لبنان، برگزاری انتخابات پارلمانی، روی کار آمدن احزاب مخالف سوریه، تشکیل کمیته حقیقت یاب درباره ترور حریری توسط سازمان ملل، ترور دو تن از روزنامه نگاران لبنانی به نام های «سمیر قصیر» و «جرج حاوی» که از منتقدان سرسخت حضور سوریه در لبنان بودند، کشته شدن «جبران توینی» نماینده پارلمان و سردبیر روزنامه «النهار» و نیز ترور «پیر جمیل» وزیر صنایع سابق لبنان و فرزند «امین جمیل» رئیس جمهور اسبق لبنان از تحولات جاری پس از حادثه ترور حریری بود. تهاجم گسترده رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان در تابستان 2006 که با هدف نابودی کامل حزب الله صورت گرفت دقیقا در راستای ضربه نهایی به حزب الله بود که با مقاومت سرسختانه رزمندگان حزب الله به شکست مفتضحانه رژیم صهیونیستی منجر شد. هدف اسرائیل از تحمیل جنگ ماه ژوئیه 2006 بر لبنان، نابودی حزب الله و فراهم کردن زمینه مناسب برای اجرای طرح ها و توطئه های آمریکا و اسرائیل در خاورمیانه بود، لیکن به هدف خود نرسید و حزب الله که فاقد تجهیزات و ادوات یک ارتش کلاسیک بود جنگی نابرابر را در برابر ششمین ارتش قدرتمند دنیا اداره کرد. در این جنگ بیش از 3465 فروند موشک به سوی مناطق صهیونیست نشین شلیک شد که علاوه بر ایجاد ناامنی روانی برای صهیونیست ها حزب الله برتری و ابتکار عمل را در میدان جنگ در دست گرفت. اکثر مقامات نظامی و سیاسی رژیم صهیونیستی به شکست در این جنگ و متقابلا توانمندی نظامی حزب الله اذعان کردند. پس از این شکست مفتضحانه، رژیم صهیونیستی با حمایت آمریکا تلاش همه جانبه ای را برای مخدوش کردن چهره حزب الله در زمینه های دیگر آغاز کرد: مسئله خلع سلاح حزب الله. در قطعنامه 1701 که از سوی آمریکا و فرانسه در شورای امنیت ارائه و با اجماع اعضای آن تصویب شد، بندی در مورد اجرای قطعنامه 1559 درنظر گرفته شد که یکی از مهم ترین مفاد اجرایی آن متعلق به خلع سلاح گروه های شبه نظامی در لبنان است. از سوی دیگر، رژیم صهیونیستی برای نابودی حزب الله به ترور اشخاص روی آورد و پس از چند بار ناکامی در ترور سیدحسن نصرالله دبیرکل حزب الله «عماد مغنیه» فرمانده ارشد نظامی حزب الله را در سوریه ترور کرد. سیدحسن نصرالله در واکنش به این ترور، رژیم صهیونیستی را مسئول نخست این ترور اعلام و به خون مغنیه سوگند یاد کرد که خون وی پایمال نخواهد شد و حزب الله انتقام خون او را خواهد گرفت. رسانه های صهیونیستی پس از گذشت بیش از دو سال اعلام کردند که در پی تهدید نصرالله، اسرائیل تدابیر شدید امنیتی را برای وزرا و مقامات بلندپایه خود اتخاذ کرده است به طوری که این تدابیر سالانه میلیون ها دلار برای تل آویو هزینه دارد. اقدام دیگر آمریکا برای تخریب وجهه حزب الله و متقابلا بهبود وضعیت رژیم صهیونیستی نزد افکار عمومی جهان، صرف میلیاردها دلار هزینه تبلیغاتی برای مخدوش کردن چهره حزب الله نزد رسانه های منطقه ای و فرامنطقه ای بود. کنگره آمریکا با تصویب بودجه ای چند میلیون دلاری مبارزه رسانه ای گسترده ای را علیه حزب الله آغاز کرد، لیکن سخنرانی های به موقع دبیرکل حزب الله لبنان تمامی این توطئه های رسانه ای را نقش برآب کرد و مبارزه برای نابودی حزب الله در این جبهه فرهنگی نیز ناکام ماند. به موازات تلاش رژیم صهیونیستی با حمایت پشتیبانان غربی اش برای نابودی حزب الله، اقدامات غیرانسانی رژیم صهیونیستی در محاصره غزه و ظلم و تعدی نسبت به 5/1میلیون فلسطینی بی گناهی که بیش از سه سال در محاصره، محرومیت و گرسنگی به سر می برند، چهره این رژیم را نزد جهانیان روزبه روز منفورتر کرد، تظاهرات جهانی در کشورهای مختلف جهان نسبت به اقدامات ددمنشانه رژیم صهیونیستی همچنان در حال گسترش بود که سران تل آویو با دستور حمله به ناوگان آزادی غزه رسوایی جدیدی برای خود به بار آوردند و انزجار عمومی را نسبت به خود افزایش دادند. در حمله به کشتی های امدادرسانی به غزه موسوم به ناوگان آزادی 9 تبعه ترک کشته و ده ها فعال صلح طلب زخمی شدند. و پیامدهای این حادثه تروریستی برای رژیم صهیونیستی به گونه ای بود که کارشناسان سیاسی منطقه و جهان اذعان داشتند که این حمله ناجوانمردانه از جنگ 33 روزه علیه لبنان و جنگ 22 روزه علیه غزه رسوایی و بدنامی بیشتری برای رژیم صهیونیستی به بار آورد. سران رژیم صهیونیستی اعلام کردند که حادثه ناوگان آزادی فشارهای جهانی علیه اسرائیل را افزایش داده و به جای اینکه ما غزه را محاصره کنیم جهان ما را محاصره کرده است. اوج این درماندگی و استیصال را می توان در اظهارات شیمون پرز رئیس رژیم صهیونیستی یافت که اظهار داشت، کشورهای جهان ما را به خاطر سیاست هایمان محکوم می کنند و اکنون یک جبهه جهانی رودرروی ما قرار گرفته است. وی اعتراف کرد که نفرت جهانی روز به روز از اسرائیل بیشتر می شود و اسرائیل هر روز منزوی تر از روز پیش شده است. پس از بی آبرویی بزرگی که در نتیجه حمله به ناوگان آزادی برای رژیم صهیونیستی به وجود آمد سران تل آویو به تکاپوی شدیدی افتادند که فشارهای جهانی علیه خود را کاهش دهند و سناریوهای مختلفی از سوی تئوریسین ها و برنامه ریزان رژیم صهیونیستی عنوان شد که در این میان بازگشت به پرونده ترور حریری و نابودی حزب الله به اتفاق آراء از سوی سران و مسئولان رژیم صهیونیستی مورد موافقت قرار گرفت و تلاش همه جانبه ای برای این منظور صورت گرفت. دادگاه جنایی بین المللی درباره ترور رفیق حریری سپتامبر آینده حکم اولیه خود را درباره متهم اصلی این ترور صادر می کند و رژیم صهیونیستی تلاش دارد تا با نفوذ در این دادگاه اتهاماتی را علیه حزب الله وارد کند. درواقع رژیم صهیونیستی با استفاده از فضای موجود می خواهد این طور القا کند که لبنان در آستانه انفجار قرار دارد و با اعلام حکم دادگاه مبنی بر متهم کردن حزب الله اوضاع داخلی این کشور به هم خواهد ریخت و جنگ داخلی پیش خواهد آمد. سران تل آویو با این برنامه ریزی تمام توجهات منطقه ای و جهانی را به لبنان و به سوی حزب الله سوق دادند و سعی کردند که از زیر بار فشارهای بین المللی رهایی یابند. این درحالی است که افشاگری به موقع سید حسن نصرالله دبیرکل حزب الله لبنان و ارائه مدارک و اسناد متعدد هرگونه توطئه رژیم صهیونیستی و حامیان غربی اش را ازبین برد و دست صهیونیست ها را بیش از پیش در این حادثه تروریستی برملا کرد. سیدحسن نصرالله با افشای جزئیات ترور رفیق حریری شواهدی از دخالت اسرائیل در این ترور را نشان داد که رسانه های صهیونیستی نیز از غافلگیر شدن خبر دادند. این رسانه ها اعلام کردند که حزب الله لبنان اطلاعات دقیقی از اطلاعات محرمانه نظامی، هواپیماهای جاسوسی، جاسوسان اسرائیلی و... در اختیار دارد که هرگونه محاسبات استراتژیک این رژیم را با تغییر و تحول مواجه خواهد کرد. بسیاری از رسانه های منطقه و خارج از منطقه نیز اعلام کردند که سیدحسن نصرالله افق های جدیدی درباره پرونده ترور حریری نشان داد. مواجهه هوشمندانه دبیرکل حزب الله لبنان با مسئله ترور حریری توطئه آمریکا و رژیم صهیونیستی برای نابودی حزب الله را بی اثر کرد و پس از گذشت پنج سال از این حادثه باردیگر ثابت شد که واشنگتن با همراهی لابی صهیونیسم به راحتی از لبنان و حزب الله دست برنمی دارد و همچنان می خواهد دولت لبنان را با خود همراه و همقدم سازد و حزب الله را بی اعتبار کند. از سوی دیگر، توانمندی حزب الله در مقابله با این توطئه شوم باعث شد که تمامی سران احزاب و گروه های سیاسی داخلی، شخصیت های منطقه ای و فرامنطقه ای اذعان کنند که مدیریت حزب الله بر جریان ها و تحولات به گونه ای است که حزب الله بر اسرائیل مسلط است نه اسرائیل بر حزب الله! درواقع حزب الله نشان داد که یک تغییر راهبردی جدی در منطقه ایجاد شده است که در طول 20سال گذشته تصور آن نمی رفت. پیش از این احساس می شد که نفوذ اسرائیل در منطقه گسترش پیدا خواهد کرد و طرح نیل تا فرات که ناموس اسرائیل است (و برای همین شعار آن را روی پرچم خود قرار داده اند) تحقق خواهد بخشید. درحالی که حزب الله به عنوان یک قدرت مبارز و متعهد در صحنه سیاسی لبنان ظاهر شد و آمریکا و اسرائیل و همه جهان غرب با همکاری یکدیگر هرکاری کردند و هرطور عمل کردند نتوانستند در برابر حزب الله بایستند. درواقع مقاومت حزب الله ثابت کرد که مقاومت تنها یک روش مقابله با رژیم صهیونیستی نیست بلکه یک راهکار و یک جنبش فراگیر برای مبارزه با قدرت های استعماری است. امروز مقاومت نه تنها در لبنان بلکه در فلسطین و غزه کاری کرده که اسرائیل روزبه روز منزوی تر می شود. این نفرت جهانی، زمامداران صهیونیستی را دچار چالش کرده و همین مسئله می تواند زمینه فروپاشی رژیم صهیونیستی را از درون فراهم سازد. فریده شریفی