فیدل کاسترو رهبر انقلاب کوبا در یادداشتی جدید بر نقش امپراطوری‌های انگلیس و آمریکا در گسترش معضل مواد مخدر تاکید کرد. "فیدل کاسترو " رهبر انقلاب کوبا با انتشار یادداشتی در مطبوعات این کشور با عنوان «امپراطوری و مواد مخدر»، نوشت: از قدرت اول جهان متکی بر تقریبا هزار پایگاه نظامی و هفت ناوگان دریایی که از سوی هواپیمابرهای هسته‌ای و هزاران هواپیمای جنگی همراهی می‌شوند و دنیا را تحت استبداد قرار می‌دهند، باید خواست توضیح دهد چگونه معضل مواد مخدر را حل خواهد کرد. متن کامل یادداشت مورد اشاره در ادامه می‌آید./ * * * * * هنگامی که در مکزیک از سوی پلیس فدرال امنیتی دستگیر شدم، برخی حرکت‌های ما به شکلی کاملا اتفاقی مورد ظن قرار گرفتند، هر چند که حداکثر مراقبت را می‌کردیم تا از ضرب دست قاتل "باتیستا " (دیکتاتور کوبا) اجتناب کنیم - همانگونه که "ماچادو " در مکزیک عمل می‌کرد و در دهم ژانویه 1929 مامورانش "خولیو آنتونیو میا " را در پایتخت این کشور به قتل رساندند- او فکر کرد که موضوع یکی از سازمان‌های قاچاقچی مطرح است که به شکل غیر قانونی در مرز این کشور فقیر و در معامله تجاری با همسایه قدرتمند، صنعتی و ثروتمند (آمریکا) کار می‌کردند. در آن موقع، عملا در مکزیک مشکل مواد مخدر که بعدا به شکلی وسیع و زیان‌آور این کشور و دیگر مناطق قاره را فرا گرفت وجود نداشت. کشورهای آمریکای مرکزی و جنوبی نیروی غیر قابل محاسبه‌ای صرف مبارزه با کشت گیاه "کوکا " می‌کنند که از آن در تولید کوکائین استفاده می‌شود، ماده‌ای که از طریق ترکیبات شیمیایی بسیار خطرناک به دست می‌آید و برای سلامت و ذهن انسان بسیار زیان‌آور است. دولت‌های انقلابی مانند جمهوری بولیواری ونزوئلا و بولیوی به ویژه برای جلوگیری از پیشرفت این معضل تلاش می‌کنند و کوبا نیز همین کار را کرده است. "اوو مورالس "، رئیس‌جمهور بولیوی، به تازگی بر حق ملت خود در استفاده از چای کوکا، یک نوشیدنی سنتی عالی از فرهنگ هزاران ساله اقوام "آیمارا-کچوا "، دفاع کرد. ممنوع کردن آن مانند آن است که گفته شود انگلیسی‌ها چای مصرف نکنند، یک سنت سالم که از سوی پادشاهی بریتانیا از آسیا وارد شد که در طول صدها سال به اشغال در آمده و مستعمره بود. شعار اوو مورالس این بود که "کوکا، کوکائین نیست ". عجیب است که تریاک، ماده‌ای که از خشخاش به دست می‌آید، محصول سلطه و استعمار خارجی در کشورهایی مانند افغانستان بوده و مصرف مستقیم آن هم بسیار مضر است، از سوی استعمارگران انگلیسی به عنوان پول استفاده می‌شد و این که کشور دیگری با فرهنگ هزاران ساله همچون چین باید به زور این ماده را به جای وجه محصولاتی که به اروپا صادر می‌کرد می‌پذیرفت. در حالی که تا آن موقع از نقره استفاده می‌شد. به عنوان نمونه‌ای از این بی‌عدالتی، در دهه‌های آغازین قرن 19 خاطر نشان می‌شود که یک کارگر چینی که معتاد شده بود دو سوم از دستمزد خود را صرف تریاک می‌کرد و خانواده خود را در فقر رها کرده بود. در سال 1839، تریاک دیگر در دسترس کارگران و کشاورزان چینی قرار داشت. ملکه ویکتوریا اول از انگلستان در همین سال نخستین جنگ تریاک را تحمیل کرد. بازرگانان انگلیسی و آمریکایی برخوردار از حمایت شدید پادشاهی بریتانیا امکان معاملات و سودآوری مهمی پیدا کردند. در آن تاریخ بسیاری از دارایی‌های ایالات متحده بر پایه قاچاق مواد مخدر قرار داشتند. از قدرت اول جهان متکی بر تقریبا هزار پایگاه نظامی و هفت ناوگان دریایی که از سوی هواپیمابرهای هسته‌ای و هزاران هواپیمای جنگی همراهی می‌شوند و دنیا را تحت استبداد قرار می‌دهند، باید خواست توضیح دهد چگونه معضل مواد مخدر را حل خواهد کرد. انتهای پیام/ت