نشریه کنگره آمریکا در گزارشی تحقیقی نوشت که کهنه سربازان زن آمریکایی پس از بازگشت از ماموریت با معضلاتی نظیر فشارها و اختلالات روانی و بی‌خانمانی دست و پنجه نرم می‌کنند. هفته‌نامه سی‌کیو ریسرچر (CQ Researcher)، نشریه داخلی کنگره آمریکا، از دیدگاه نظامیان با سابقه، افراد کنگره و برخی صاحب‌نظران، مشکلات سربازان در ارتش آمریکا را بررسی کرده است. این نشریه در گزارش خود با اشاره به حضور زنان در پست‌های نظامی آورده است: تنش‌ها و بی‌اعتمادی‌های جنسیتی ناخودآگاه به دنبال ایجاد گروه‌های مختلط رزمی ایجاد خواهند شد که برای مأموریت‌های نظامی مضرند، این در حالی است که کهنه سربازان زن با معضلاتی نظیر فشارها و اختلالات روانی و بی خانمانی دست و پنجه نرم می‌کنند. ریسرچر در ادامه آورده است: "شانون مورگان " از نیروهای ویژه ارتش که اندکی پس از حملات 11 سپتامبر 2001 از یکی از روستاهای ایالت آرکانزاس با هدف دفاع از کشور خود و کسب هزینه لازم برای رفتن به دانشگاه در ارتش ثبت نام کرد، هشت سال بعد و پس از بازگشت از عراق تغییر کرده بود، وی اکنون امیدوار است بتواند به عنوان پرستار مشغول به‌کار شود ولی کماکان از اختلالات روانی ناشی از عملیات رنج می‌برد. " این نشریه ادامه می‌دهد: "مورگان به عنوان مکانیک وسائل نقلیه ثبت‌نام کرده بود و هیچ‌گاه انتظار نداشت مجبور به کشتن کسی شود ولی وی یکی از نخستین زنان در تاریخ آمریکا شد که درگیر نبرد زمینی شد و دست کم یک عراقی را در این درگیری‌ها کشت. " سی کیو ریسرچر ادامه داد: "به رغم آنکه سیاست‌های نظامی مانع از حضور زنان در چنین مأموریت‌هایی می‌شوند، مورگان به عنوان یکی از اعضای گروه "شیرزنان " که وظیفه حمایت از مردان در خط مقدم نبرد، چه در ارتش و چه در نیروی دریایی، را دارند، درآمد، این گروه در حالی که سربازها به دنبال افراد مسلح می‌گردند، وظیفه تعامل با زنان و کودکان را بر عهده دارند. در بخش دیگری از این گزارش آمده است: در آوریل سال 2004، مورگان گروهی از تفنگداران دریایی را که به دنبال شورشیان می‌گشتند، در شهر رمادی عراق همراهی می‌کرد. وی که با نشانه‌ها و دستورات تفنگداران ناآشنا بود، ناگهان خود را در معرض تیراندازی در یکی از خیابان‌های شهر تنها یافت. این در حالی بود که جوخه وی پس از گرفتار آمدن در یک کمین، منطقه را تخلیه کرده بودند. در پی این واقعه، مورگان نیز با مسلسل خود اقدام به تیراندازی نمود. " سی‌کیو ریسرچر به نقل از وی آورده است: "در آن لحظات من با خود تصور می‌کردم که آیا این اقدام درست است؟ من نمی‌خواستم به خاطر گرفتن جان کسی به جهنم بروم. ولی سپس با خود گفتم که شخصی که مرا هدف قرار گرفته به این موضوع اهمیت نمی‌دهد زیرا اگر برای وی مهم بود، به من شلیک نمی‌کرد، مورگان امروز آرزو می‌کند که این رویداد هرگز رخ نداده بود. "