پایگاه خبری – تحلیلی ولترنت در گزارشی به بررسی جنایات رژیم صهیونیستی در آب‌های آزاد از زمان حمله این رژیم به ناو آمریکائی لیبرتی تا یورش اخیر آن به ناوگان آزادی غزه، پرداخته است. "جیمز پتراس " استاد دانشگاه و نویسنده آمریکایی در مقاله‌ای که پایگاه خبری – تحلیلی "ولترنت " آن را منتشر کرده است به بررسی تاریخچه جنایات رژیم‌صهیونیستی پرداخته و می‌نویسد: غیرقابل باور است که اسرائیل چنان حمله مهلکی علیه ناوگان بشردوستانه آزادی غزه را بدون موافقت واشنگتن انجام داده باشد. بر اساس این گزارش، پتراس با انتقاد شدید از "باراک اوباما " و دولت آمریکا به دلیل خودداری از محکوم ساختن رژیم صهیونیستی و دفاع بی‌رحمانه از جنایت عمدی آن، تاکید می‌کند که با توجه به هم‌دستی آمریکا با رژیم صهیونیستی، تنها راه برای تحت فشار قرار دادن این رژیم، تقویت کمپین جهانی تحریم، کاهش سرمایه‌گذاری و صدور قطعنامه علیه تمامی کالاها، فعالیت‌های فرهنگی و تبادلات حرفه‌ای رژیم صهیونیستی است. * جنایات اسرائیل در دریاهای آزاد پتراس می‌نویسد: در هشت ژوئن 1967، دو اسکادران هوایی اسرائیل کشتی اطلاعات آمریکا به اسم "یو‌اس‌اس لیبرتی " را در آب‌های بین‌المللی مورد هدف قرار دادند و 34 ملوان آمریکایی را کشته و 172 نفر دیگر را هم زخمی کردند. این نویسنده آمریکایی با بیان آنکه کشتی آمریکا دارای پرچم بوده و به راحتی قابل شناسائی بود، می‌افزاید: اسرائیلی‌ها آنتن ارتباطی کشتی را هدف قرار دادند تا مانع از تماس خدمه آن برای درخواست کمک شوند. آن‌ها هم‌چنین قایق‌های نجات را نیز از بین بردن تا اطمینان حاصل کنند که هیچ کسی از کشتی نجات پیدا نمی‌کند. البته خدمه کشتی توانستند آنتن آن را تعمیر کرده و درخواست کمک کنند. اما واشنگتن شاهد یک خیانت بی‌سابقه بود. بطوریکه رئیس‌جمهور "جانسون " که روابط نزدیکی با صهیونیست‌های قدرتمند آمریکایی داشت، دستور داد تا هواپیماهای آمریکایی که برای نجات ناو لیبرتی اعزام شده بودند بازگردند و بعدها نیز بازماندگان لیبرتی را تهدید کرد که اگر حقایق حمله رژیم صهیونیستی را افشا کنند، دادگاهی خواهند شد. وی هم‌چنین با پیروی از خط مشی صهیونیست‌ها ادعا کرد که این حمله به دلیل اشتباه در تشخیص هویت ناو لیبرتی به وقوع پیوسته است. این استاد باسابقه دانشگاه‌های آمریکا ادامه می‌دهد: 43 سال بعد، در 31 می 2010، کشتی‌ها و بالگردهای جنگی و کماندوهای اسرائیلی به یک کاروان از کشتی‌های حامل کمک‌های انسان‌دوستانه برای غزه در آب‌های بین‌المللی حمله کردند. این در حالی بود که پیش از حرکت ناوگان آزادی، مقامات ترکیه مسافران و محموله آن را مورد بررسی قرار دادند تا از عدم وجود تسلیحات نظامی در آن اطمینان حاصل کنند. این گزارش با اشاره به آنکه صهیونیست‌ها با تیراندازی به مسافران غیرمسلح حدود 19 نفر از آن‌ها را کشتند می‌نویسد: بر خلاف ادعاهای اسرائیلی‌ها هیچ سلاحی در کشتی ناوگان آزادی پیدا نشد و تنها چند چوب بود که توسط برخی از قربانیان برای دفاع از خود مورد استفاده قرار گرفت. پتراس می‌افزاید: سربازان اسرائیلی بطور برنامه‌ریزی شده‌‌ای شروع به نابودسازی همه دوربین‌ها، نوارهای ویدیوئی و ضبط‌صوت‌هائی کردند که یورش وحشیانه آن‌ها را ثبت می‌کرد. این اقدام هم‌چنین به آن‌ها اجازه می‌داد تا بعدها ادعا کنند که مسافران کشتی مسلح بوده‌اند. این کارشناس آمریکایی در ادامه به واکنش جهانی نسبت به اقدام رژیم صهیونیستی پرداخته و می‌نویسد: در عرض چند ساعت از دزدی دریائی خونین اسرائیل، بخش اعظمی از جامعه جهانی از جمله ملت‌ها، سران سیاسی سازمان‌های دفاع از حقوق بشر، نقض قوانین بین‌المللی از سوی اسرائیل را محکوم کردند. ترکیه، اسپانیا، یونان، دانمارک و اتریش سفرای اسرائیل را احضار کردند تا نسبت به این حمله مهلک اعتراض کنند. در همین رابطه نشریه "فایننشیال تایمز " در شماره اول ژوئن 2010 اقدام صهیونیست‌ها در حمله به ناوگان آزادی را یک " دزدی دریائی بی‌شرمانه و غیرقانونی " توصیف کرد که ریشه در "محاصره غیرقانونی غزه " دارد. "رجب طیب اردوغان " نخست‌وزیر ترکیه نیز یورش اسرائیلی‌ها را مصداق یک "تروریسم دولتی " خواند که می تواند عواقب جدی در پی داشته باشد. پتراس می‌نویسد: متخصصان قوانین بین‌المللی، حملات اسرائیل به کشتی‌های دارای پرچم ترکیه، یونان و ایرلند در دریاهای آزاد را یک "اقدام جنگی " توصیف کردند. هم‌چنین شورای امنیت سازمان ملل، ناتو و دبیر کل سازمان ملل متحد از اسرائیل خواستند تا تجاوزگری خود را متوقف سازد. در همین حال ده‌ها هزار نفر از مردم سراسر دنیا با برگزاری تظاهرات، اقدام اسرائیل در کشته و زخمی کردن امدادگران،‌ معترضان و فعالان بشردوست 60 کشور دنیا را تقبیح کردند. متخصصان سازمان ملل نیز از سران اسرائیل خواستند تا مسئولیت اقدام جنایت‌کارانه خود را به عهده بگیرند. این نویسنده آمریکایی می‌افزاید: در این میان تنها دولت اوباما بود که از محکوم کردن اقدام تروریستی اسرائیل خودداری کرد و به ابراز "نگرانی و تاسف " اکتفا نمود. این در حالی بود که اسرائیل نیز از اقدام سبعانه خود دفاع کرده و حتی تاکید کرد که در آینده نیز این اقدام را تکرار خواهد کرد و محاصره غزه را نیز با وجود درخواست‌های آمریکا، ادامه می‌دهد. * دفاع اسرائیل از دزدی دریائی و تروریسم دولتی پتراس در ادامه گزارش خود می‌نویسد: با انتشار خبر کشتار سرنشینان ناوگان آزادی غزه توسط اسرائیل، جامعه جهانی با بیزاری و خشم نسبت به آن واکنش نشان داد. وی با اشاره به جنایات رژیم‌صهیونیستی علیه امدادرسانان غزه ادامه می‌دهد: اسرائیل همه سرنشینان زنده، زخمی و مرده را بدون هیچ راه ارتباطی با خارج حبس کرده و با ضبط تلفن‌های همراه آن‌ها اجازه مصاحبه با هیچ خبرنگاری را به آن‌ها نداد. در حقیقت این رژیم همانند بیشتر دولت‌های تروریستی خواست تا جار و جنجال تبلیغاتی را به خود منحصر کند. در نتیجه دستگاه تبلیغاتی اسرائیل و خبرنگاران و رسانه‌های حامی آن کوشیدند تا به روش‌های مختلف حق را به این رژیم بدهند. برخی از این تلاش‌های رسانه‌ای عبارت است از: 1- سربازان صهیونیستی که به کشتی حمله کردند در رسانه‌های حامی صهیونیست‌ها، قربانی و فعالان صلح‌طلب نیز تجاوزگر نشان داده شدند. برای مثال "جروزالم‌پست " در 31 مارس 2010 نوشت: سربازان اسرائیلی با یک اقدام برنامه‌ریزی شده برای بدنام ساختن آن‌ها روبرو شدند. ارتش این رژیم نیز ادعا کرد که سربازان اسرائیلی مورد حمله قرار گرفتند. 2- دزدی دریائی رژیم صهیونیستی در آب‌های بین‌المللی از سوی پرفسور "سابل " استاد دانشگاه‌های این رژیم قانونی اعلام شد. 3- فعالان بشر دوست توسط "ایالون "، معاون وزیر خارجه رژیم صهیونیستی متهم به ارتباط با تروریست‌ها شدند. در عین حال هیچ مدرکی نیز برای این ادعا ارایه نشد. این در حالی است که سازمان‌دهندگان ناوگان آزادی از جمله گروه‌های مدافع حقوق بشر ترکیه از سوی سازمان اطلاعات این کشور، ارتش و دولت اردوغان مورد بازرسی قرار گرفته بودند تا فاقد هرگونه تسلیحاتی باشند. از سوی دیگر ترکیه سال‌هاست که به عنوان یک عضو ناتو با سازمان جاسوسی رژیم صهیونیستی،‌ موساد، نیز همکاری داشته است. هم‌چنین دیگر سرنشینان ناوگان آزادی نیز شامل 600 داوطلب حقوق‌بشری از جمله فعالان، نمایندگان مجلس، دیپلمات‌های سابق و حتی اعضای پارلمان رژیم صهیونیستی می‌شدند. 4- با وجود آنکه 20 نفر از فعالان حقوق بشر توسط نظامیان صهیونیست مورد هدف قرار گرفته و کشته شدند، مسئولین تبلیغاتی رژیم‌صهیونیستی با حذف صحنه‌های مربوط به شروع حمله توسط صهیونیست‌ها اقدام به پخش نوار ویدیوئی کردند که طی آن یک سرباز اسرائیلی مورد حمله قرار می‌گیرد. 5- رسانه‌های صهیونیستی، نظامیانی را که از هوا و دریا به ناوگان آزادی حمله کردند، قربانیان یک "حمله وحشیانه دریائی " توصیف کردند! 6- فعالان صلح متهم به حمله علیه کماندوهای صهیونیستی شدند که روی عرشه کشتی مشغول تیراندازی با اسلحه‌های اتوماتیک خود بودند. گزارش ولترنت ادامه می‌دهد: به محض آنکه ماشین تبلیغاتی اسرائیل شروع به دروغ‌پراکنی کرد، همه سران ستون پنجم صهیونیست‌ها هم وارد عمل شدند و اولین و بهترین مکان برای فعالیت آن‌ها نیز ایالات متحده بود. * قدرت صهیونیست‌های آمریکا در دفاع از قتل عام این گزارش می‌افزاید: همه سران 51 سازمان اصلی یهودیان آمریکایی که پیش از این نیز از همه جنایات جنگی اسرائیل، از بمباران ناو لیبرتی گرفته تا اشغال کرانه باختری و محاصره غزه حمایت کرده بودند، به تکرار دروغ‌های اسرائیل در رابطه با یورش به ناوگان آزادی غزه پرداختند. در همین راستا روزنامه "دیلی آلرت "، ارگان تبلیغاتی رسمی سران سازمان‌های بزرگ یهودیان آمریکایی نیز به انتشار دروغ‌های رژیم صهیونیستی پرداخت و ادعا کرد که کماندوهای صهیونیست مورد حمله فعالان حقوق بشر قرار گرفتند و این فعالان مسئول کشته شدن دوستانشان به دست کماندوهای اسرائیلی هستند. به نوشته ولترنت این روزنامه حتی کلمه‌ای از دروغ‌های رژیم صهیونیستی فاصله نگرفت و حرفی از استفاده کماندوها از تسلیحات مهلک و یا یورش به ناوگان آزادی در آب‌های بین‌المللی نزد. این گزارش حاکیست، بخش اعظم صهیونیست‌ها و یهودیان سازمان یافته در آمریکا از کشتار خونین سرنشینان ناوگان آزادی حمایت کردند و فقط بخش کوچکی از آن‌ها بودند که با این اقدام مخالفت می‌کردند که البته آن‌ها نیز به رسانه‌های جمعی دسترسی نداشتند. پتراس با بیان این مطلب که کنترل صهیونیست‌ها بر رسانه‌های جمعی یک بار دیگر به نمایش گذاشته شد می‌افزاید: "نیویورک‌تایمز "، "واشنگتن‌پست "، "سی‌ان‌ان "، "سی‌بی‌اس " و "ان‌بی‌سی " ادعا کردند که کماندوهای حمله کننده به ناوگان آزادی مورد حمله قرار گرفته و ضرب و شتم شدند. نیویورک‌تایمز حتی ادعای رژیم صهیونیستی مبنی بر اینکه اقدام به دزدی دریائی در آب‌های آزاد قانونی بوده است را تائید کرد. بر اساس این گزارش،‌ مشکل رسانه‌های جمعی آمریکا تروریسم دولتی رژیم‌صهیونیستی نیست بلکه آن‌ها فقط به دنبال آن هستند که چطور خشم و غضب جامعه جهانی علیه این رژیم را منحرف و خنثی کنند. برای رسیدن به این منظور نیز تمامی پیکره قدرت صهیونیست، متحدان قابل اعتمادی را برای خود در کاخ سفید اوباما و کنگره آمریکا که کاملا صهیونیستی شده‌اند، می‌بیند. نویسنده ادامه می‌دهد: تنها یک دلیل برای ارتکاب مکرر جنایت ضد بشری از سوی اسرائیل وجود دارد و آن این است که پیکره قدرت صهیونیست در ساختار قدرت ایالات متحده آمیخته شده و از حمایت دولت آمریکا اطمینان دارد. بطوریکه با وجود محکومیت‌های جهانی علیه جنایت رژیم‌صهیونیستی در آب‌های آزاد و خواسته جامعه جهانی برای انجام دادن اقدامی قانونی علیه جنایت این رژیم، دولت اوباما از محکوم ساختن رژیم اسرائیل خودداری کرد. طبق گزارش "خبرگزاری فرانسه " در 31 می 2010، سخنگوی کاخ سفید در واکنش به یورش صهیونیست‌ها به ناوگان آزادی غزه گفت: "ایالات متحده تاسف عمیق خود را از کشته و زخمی شدن انسان‌ها ابراز می‌کند و هم‌اکنون مشغول بررسی برای درک کیفیت وقوع این تراژدی است. " پتراس توضیح می‌دهد: اقدام به تروریسم دولتی منجر به بروز "تاسف " نمی‌شود، بلکه در حالت عادی چنین واقعه‌ای باید محکومیت و مجازات را در پی داشته باشد. از سوی دیگر، قدرتی که موجب "کشته و زخمی شدن انسان‌ها " شد، نامی دارد و آن هم اسرائیل است. کسانی هم که طی یورش اسرائیل کشته یا زخمی شدند نام داشتند، آن‌ها داوطلبان بشردوست بودند. بنابراین واقعه حمله به ناوگان آزادی غزه یک اتفاق ساده که منجر به "کشته شدن انسان‌ها " شود نبود، بلکه این واقعه یک کشتار از پیش برنامه‌ریزی شده و عمدی بود که "نتانیاهو " نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی و کل کابینه او نیز به صراحت از آن دفاع کردند. این استاد دانشگاه آمریکایی توضیح می‌دهد: اسرائیل به یک کشتی غیرمسلح در آب‌های بین‌المللی یورش برد و با تصرف کشتی به سمت آن آتش گشودند. اما دولت اوباما به طرز وقیحانه‌ای بر جنایت عمدی صهیونیست‌ها سرپوش گذاشت. این گزارش با اشاره به کارشکنی‌های آمریکا در جلسه شورای امنیت می‌نویسد: واشنگتن در نشست شورای امنیت، 10 ساعت وقت صرف کرد تا تمامی ارجاعات به اقدام جنایتکارانه و غیرقانونی اسرائیل را حذف کند و در نهایت قطعنامه‌ای به تصویب رسید که تنها خواستار انجام یک تحقیق "بی‌طرفانه " می‌شد. با این حال نیز دولت آمریکا به دنبال تشکیل یک کمیته تحقیق از سوی اسرائیل است. پتراس با تاکید بر آنکه آمریکا با خودداری از محکومیت رژیم‌صهیونیستی در کشتار سرنشینان ناوگان آزادی شریک است، ادامه می‌دهد: برای آنکه بفهمید چرا رژیم اوباما شرم و بدنامی را در چشم جهانیان برای خود می‌خرد، باید نگاهی به ترکیب صهیونیستی کاخ سفید بیاندازید و متوجه شوید که سازمان‌های صهیونیستی تا چه حد بر سیستم سیاسی آمریکا کنترل دارند. این گزارش در ادامه فاش می‌کند: یک هفته قبل از یورش اسرائیل به ناوگان آزادی، سران سازمان‌های حامی صهیونیست‌ها با بیش از یک سوم سناتورهای آمریکایی دیدار کردند تا آن‌ها را وادار به تصویب لایحه تشدید تحریم‌های ایران در ماه ژوئن کنند. از جمله مهم‌ترین سازمان‌های حاضر در این نشست می‌توان به "فدراسیون یهودیان آمریکای شمالی "، ایپک و دیگر سازمان‌های ستون پنجم اسرائیل اشاره کرد. گزارش ولترنت می‌افزاید: یک روز پس از این نشست، گروهی از سران فدراسیون یهودیان آمریکای شمالی به واشنگتن رفته و با مقامات ارشد دولت اوباما دیدار کردند تا مطمئن شوند که کاخ سفید و کنگره آمریکا به هیچ وجه بطور علنی سیاست شهرک‌سازی اسرائیل را محکوم نمی‌کنند. بنابراین هیچ شکی نیست که صهیونیست‌ها اقدامات مشابهی را نیز انجام داده‌اند تا اطمینان حاصل کنند که دولت اوباما جنایت این رژیم در حمله به ناوگان آزادی را محکوم نمی‌کند. از سوی دیگر، "رام امانوئل " رئیس کارکنان کاخ سفید چند روز قبل از یورش رژیم‌صهیونیستی به ناوگان آزادی، مهمان مقامات ارشد ارتش رژیم‌صهیونیستی در تل‌آویو بود. و شکی نیست که امانوئل در این سفر از چند و چون طرح‌های این رژیم مطلع شد. در واقع دستیار آمریکایی – اسرائیلی اوباما جنایتکاران صهیونیست را مطمئن ساخت که واشنگتن بدون هیچ قید و شرطی از تجاوزگری‌های رژیم صهیونیستی بطور سیاسی و نظامی حمایت می‌کند. به عبارت دیگر 51 سازمان اصلی صهیونیست‌های آمریکایی در درون یا خارج دولت اوباما به رژیم صهیونیستی تضمین دادند که این رژیم در برابر دادگاه جنایات جنگی و یا حتی محکومیت‌های جدی سیاسی شواری امنیت سازمان ملل مصونیت دارد. این گزارش می‌افزاید: روش کاخ سفید برای حمایت از صهیونیست‌ها این است که توجهات عمومی را از محکومیت فوری و تصویب قطعنامه منحرف می‌کند و امیدوار است تا با گذشت زمان و با کمک رسانه‌های جمعی، اعتراضات و خشم جمعی مردم به تدریج از بین برود. پتراس می‌نویسد: بخشی از ماموریت امانوئل به اسرائیل این بود که دعوتنامه کاخ سفید را به نتانیاهو تحویل دهد. البته نتانیاهو سفر خود به واشنگتن را لغو کرد تا بتواند در مقابل خشم جهانی از یورش به ناوگان آزادی، از اقدام رژیم اسرائیل دفاع کند. در همین حال اوباما نیز ضمن تماس تلفنی با نتانیاهو به وی قول داد تا دعوتنامه جدیدی را برای او ارسال کند. وی هم‌چنین به نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی اطمینان داد که نقض قوانین بین‌المللی و کشتار فعالان بشردوست ناوگان آزادی هیچ مجازاتی را برای این رژیم در پی نخواهد داشت. این نویسنده آمریکایی ادامه می‌دهد: اوباما نیز همچون لیندون جانسون که حمله اسرائیل به ناو لیبرتی را پنهان کرد، از جنایات جنگی این رژیم حمایت می‌کند تا خود نیز از پشتیبانی ثروتمندان و رسانه‌های صهیونیست و روسای 51 سازمان یهودیان آمریکایی بهره‌مند شود. پتراس تاکید می‌کند: با توجه به چگونگی برخورد واشنگتن با جنایات جنگی اسرائیل، تنها راه برای مقابله با این رژیم،‌ تشدید تحریم‌های جهانی علیه اسرائیل است. بطوریکه همه تولیدات، فعالیت‌های فرهنگی و مراودات حرفه‌ای این رژیم نیز مورد تحریم قرار بگیرد. این نویسنده می‌افزاید: خوشبختانه اعتراضات گسترده مسلمانان در مجامع یهودی و مسیحی ضد صهیونیست هم انعکاس داشت و آن‌ها هم اعتراض خود را نشان دادند. پتراس با تاکید بر آنکه حتی می‌توان تک تک صهیونیست‌هایی را که در یورش به ناوگان آزادی دست داشتند به جرم ارتکاب جنایات جنگی محاکمه کرد، می‌نویسد: جامعه جهانی تنها با فهماندن این مطلب به اسرائیلی‌ها که آن‌ها باید هزینه بالایی را برای کشتار پی در پی مردم و نقض قوانین یبن‌المللی پرداخت کنند، و تنها با فراتر رفتن از اعتراضات نمادین مثل احضار دیپلمات‌ها و انجام اقدامات حقیقی مثل قطع روابط، می‌تواند رژیم تروریستی را منزوی سازد. این نویسنده آمریکایی می‌افزاید: همه آمریکایی‌ها باید با صدای بلند و واضح به رئیس‌جمهور اوباما بگویند دیگر هیچ‌وقت نباید از دستورات صهیونیست‌ها پیروی کند. زیرا در غیر این‌صورت پیکره قدرت صهیونیست‌ها که همواره در حال فعالیت است به رژیم اوباما دستور می‌دهد تا بار دیگر بر مسئله حمله به ایران تمرکز کند. این در حالی است که اقدامات کنونی رژیم اسرائیل با هم‌دستی آمریکا، نشان دهنده اهداف پلیدی است که آن‌ها برای خراب کردن توافقنامه دیپلماتیک ایران، ترکیه و برزیل در سر دارند. پتراس در انتهای مقاله خود می‌نویسد: این مقاله تقدیم می‌شود به شهدای شجاع کشتی ترک "مرمره آبی " که در 31 می 2010 به شهادت رسیدند و هم‌چنین تقدیم می‌شود به 34 ملوان آمریکایی که هشت ژوئن 1967 در ناو لیبرتی به قتل رسیدند؛ تمامی این کشته‌شدگان، قربانیان رژیم جنایتکار اسرائیل هستند.