به خاک و خون کشیدن سرنشینان کاروان آزادی در آبهای مدیترانه و کشتن تعداد زیادی از اتباع ترکیه نشان داد که رژیم صهیونیستی درپی تحت فشار قرار دادن همپیمان سابق خود است و از سیاستهای رجب طیب اردوغان خشمگین است. شبکه ندای قدس وابسته به جنبش جهاد اسلامی فلسطین در مقاله ای آورده است: "ما در مقابل نه هفت ناوهواپیمابر ونه هفت ناو جنگی بلکه رو در روی چند کشتی وقایق قدیمی وناتوان بودیم که چند صد نفر مسافر را که گرچه شخصیت های دوست داشتنی به طور یکسان در سرتاسر کره خاکی محسوب نمی شوند اما به هر شکل همه جهان آنها را تروریست نمی دانند، قرار داشتیم . در چنین شرایطی چرا ما به جای ممانعت از ادامه حرکت این کشتی ها دست به آن نمایش هوایی زدیم وترجیح دادیم از آسمان وارد عرشه شده وبا هرج ومرج حاکم بر آن تعامل کنیم ... راستی آیا برای نیروهای نخبه تکآور دریایی ارتش اسرائیل بسیار سخت است که چند مهاجم مسلح به چاقو یا چماق وپیچ گوشتی بدون دست بردن به سلاح گرم خلع سلاح کنند، از آن بدتر چگونه چند فرد غیرمسلح می توانند از چنین نیروهایی دو سلاح کمری ویک تفنگ بگیرند؟" اینها پرسش هایی است که "یوسی سارید" وزیر سابق کابینه رژیم صهیونیستی واز شخصیت های قابل توجه این رژیم در شماره دیروز روزنامه صهیونیستی هاارتص مطرح کرد وسعی در پاسخ به آن داشت. نه تنها برای افکارعمومی جهان بلکه با وجود تمامی تبلیغات وتوجیه های صورت گرفته برای افکار عمومی رژیم صهیونیستی هم پرسش های زیادی در رابطه با اهداف پیدا وپنهان چنین اقدامی که ایهود باراک وزیر جنگ رژیم صهیونیستی را تا مرز استعفا هم رسانده مطرح می شود. گرچه نگاه های جهانی اززمان آغاز حرکت این ناوگان از چند بندر به آن معطوف شده بود؛ اما ساعات اولیه بامداد روز دوشنبه 10 خرداد نقطه تحولی در نوع توجه به تلاش هایی شد که برای شکست محاصره نوار غزه محسوب می شود. با این وجود، همچنان تحلیلگران سیاسی ونظامی سناریوهای مختلفی در رابطه با علت انتخاب چنین رویکردی توسط رژیم صهیونیستی آنهم در شرایطی که بنیامین نتانیاهو در کانادا مشغول نوت برداری از مسایلی که قرار بود ساعاتی بعد از آن در کاخ سفید در واشنگتن با باراک اوباما مطرح کند را ذکر می نمایند. اولین سئوال در این میان علت استفاده از نیروهای ویژه است؟ تاکنون حدود هشت کشتی با اهداف انسان دوستانه برای کمک به شهروندان فلسطینی ساکن منطقه محاصره شده نوار غزه به سوی این منطقه حرکت کرده بودند، اما کاملا مشخص بود که صهیونیستها برنامه های متفاوتی را برای ناوگان آزادی تدارک دیده است. با نگاهی به مطبوعات صهیونیستی در بحبوحه حرکت این ناوگان می توان به حجم وسیعی از تهدیدهای شخصیت های صهیونیستی علیه این ناوگان رسید. از همان ابتدای حرکت ناوگان به سوی سواحل غزه رسانه های صهیونیستی سعی در به کارگیری واژه تروریست در توصیف آن ومسافران آن داشتند. حتی گفته می شود، صهیونیستها به این امر هم بسنده نکرده بودند؛ بلکه با فشار بر برخی از کشورهای منطقه خواستار بستن راه عبور ناوگان شدند، به طور مثال، تل آویو فشارهایی را بر دولت مصر مهمترین هم پیمان خود در محاصره نوار غزه آورد تا قاهره اعلام کند حاضر به پذیرش این کاروان انسان دوستانه نیست.همچنین فشارهای تل آویو بر قبرس هم منجر به آن شد که این کشور مانع از عبور ناوگان آزادی از بنادر این کشور شود. از نکات قابل توجه در پیگیری اخبار پیش از وقوع جنایت "دزدی دریایی" بایکوت خبری یا پرداختن بسیار کمرنگ ودرجه چندم غول های رسانه های جهان همچون بی بی سی، سی ان ان، فاکس نیوز و... به این مسئله بود تا پوشش مناسبی برای هر نوع اقدام صهیونیستها باشد. برنامه های صهیونیستها تدارک میدانی: نیروی دریایی رژیم صهیونیستی ده ها قایق وناوچه جنگی وتندروی خود را در کنار واحدهای عمده دریایی در مقابل سواحل نوار غزه مستقر کرد. همچنین خبر داد که بندر اشدود را برای شش کشتی آماده کرده است؛ زیرا قصد دارد این کشتی را مجبور به پهلو گرفتن در این بندر نماید تا بتواند فعالان را دستگیر وآنها را مورد بازجویی قرار داده ومحموله آنها را هم به دقت بازرسی کند. تدارک روحی: صهیونیستها با استفاده از توان رسانه ای خود سعی در القای برخی از امور به افکار عمومی داشتند، یکی از این اقدامات ایجاد ارتباط بین برخی از فعالان غیر نظامی موجود در ناوگان با جنبش حماس یا پرداختن بسیار گسترده به مسئله نقض تمامیت ارضی رژیم صهیونیستی توسط ناوگان آزادی بود، اما در هیچ یک از این گزارش های شبهه برانگیز اشاره ای به حضور 750 فعال حقوق بشر از 40 کشور در این ناوگان نشد. تحلیلگران پیش از وقوع این جنایت، بدترین سناریوی ممکن را رهگیری دریایی توسط نیروی دریایی رژیم صهیونیستی وسپس مجبور کردن این کشتی ها برای تغییر مسیر ولنگر انداختن در سواحل اشدود می دانستند؛ اما ناگهان صهیونیستها اقدام به هلی برد بر روی عرشه کشتی مرمره آبی زده و با استفاده از نیروهای نظامی خود (واحد 13 تک آوران دریایی رژیم صهیونیستی ) سعی در پایان دادن در چارچوب سناریوی دلخواه خود بر آمدند. در اینجا این سئوال مطرح می شود: چرا صهیونیستها به دنبال انتقام دسته جمعه علیه فعالان بشر دوست بر آمدند ؟ با نگاهی به آمار کشته وزخمی های این جنایت ملاحظه می شود که اکثر قربانیان را ترک ها تشکیل می دهند. رخدادهای چند ماه اخیر نشان می دهند که روز به روز روابط آنکارا ـ تل آویو رو به سردی گراییده است . شاید بتوان گفت که صهیونیستها بیشترین ضربه را از تحولات ترکیه وقدرت گرفتن گسترده اسلامگرایان در این کشور خورده اند، این مسئله وبخصوص رویکرد خاورمیانه ای ترک ها دولتمردان صهیونیست را به شدت عصبانی کرده است. بسیاری از تحلیلگران وحتی تحلیلگران ترک این اقدام نیروهای ویژه ارتش رژیم صهیونیستی در وارد کردن بیشترین تلفات جانی به اتباع ترکیه به دنبال نوعی انتقام جویی ورساندن پیام های ویژه با رمزهای خاص به یک هم پیمان سابق محسوب می شود. ظاهرا این پیام به وضوح به دست رجب طیب اردوغان رسیده است او در نطق خود در پارلمان این کشور که به محض بازگشتش از شیلی انجام گرفته به آن اشاره کرد و گفت: مسئله کشته شدن چند تبعه ترک یا اسارت تعداد دیگری از آنها نیست؛ بلکه مشکل اصلی به اسارت در آمدن پرچم ترکیه است. به بیانی واضحتر صهیونیستها با این اقدام خود چند هدف را با محوریت ضربه زدن به حزب اسلامگرای عدالت وتوسعه دنبال کردند . این اهداف عبارتند از : 1) اهانت به رجب طیب اردوغان وعبد الله گل نخست وزیر ورئیس جمهور ترکیه که از جمله مهمترین شخصیت های اسلامگرای این کشور محسوب می شوند. 2) تضعیف جایگاه حزب عدالت وتوسعه در افکار عمومی ترکیه وجلوه دادن ضعف این حزب در حمایت از شهروندان واتباع ترکیه. به بیانی واضحتر، صهیونیستها کارنامه طول درازی در حمله به قایق های ماهیگیری فلسطینیان فقیر وبینوا دارند ودر کشتار غیر نظامیان هم از هر رژیم دیگری در جهان از ید طولانی تری برخوردارمی باشند؛ اما آنچه که در این میان قابل توجه است، استفاده از یک عملیات دزدی دریایی به عنوان پوششی برای کشتار شهروندان ترکیه وبه چالش کشاندن دولتی هستند که به جای حفظ منافع صهیونیستها آنها را در منطقه خاورمیانه و جهان به چالش کشانده است. و گرنه چرا شبه نظامیان آماتور سومالیایی قادر به تسلط بر کشتی های مسلح تجاری بدون خونریزی هستند، اما نیروهای زبده صهیونیستی از یدک کش کردن یک کشتی مسافربری غیر نظامی وخلع سلاح شده حتی از کاردهای میوه خوری وبشقاب های فلزی بدون کشتار حاضران بر عرشه آن بر نیامدند؟