واکنین-گیل رئیس اداره سانسور اسرائیل معتقد است که روزنامه‌نگاران اسرائیل بسیار مسؤولیت‌پذیر هستند حتی برخی از آنها خیلی بیش از کارکنان اداره سانسور، امنیت‌محور هستند. سیما واکنین-گیل (Sima Vaknin-Gil) رئیس اداره سانسور اسرائیل در مصاحبه‌ای با گزارشگر بخش خاورمیانه نشریه "اشپیگل "، فعالیت‌های اداره تحت مدیریت خود را توصیف کرده و به دفاع از این نوع اقدامات پرداخته است. در بخش دوم ادامه مصاحبه سیما واکنین-گیل رئیس اداره سانسور اسرائیل را با گزارشگر بخش خاورمیانه نشریه اشپیگل می‌خوانیم: اشپیگل‌آنلاین: برخی اوقات شاهد خود سانسوری در میان روزنامه‌نگاران اسرائیلی نیز هستیم: آنها بعضی زمان‌ها از انتشار برخی اطلاعات پرهیز می‌کنند زیرا آنها را در تضاد با امنیت اسرائیل می‌بینند. مثلا در زمان قتل محمود المبحوح (از رهبران حماس) در دبی روزنامه‌نگاران اسرائیلی بسیار بیش از آنچه منتشر کردند می‌دانستند. واکنین-گیل: آنچه شما توصیف کردید را من بدون اشاره به موردی خاص، اجماع اسرائیلی می‌نامم. من معتقد هستم که روزنامه‌نگاران اسرائیل بسیار مسؤولیت‌پذیر هستند. حتی برخی از آنها خیلی بیش از کارکنان اداره سانسور، امنیت‌محور هستند. اشپیگل‌آنلاین: دستگاه‌های اطلاعاتی برای ممانعت از انتشار برخی اطلاعات خاص چه کارهایی می‌توانند انجام دهند. آیا مایر داگان (Meir Dagan)، رئیس موساد (سازمان اطلاعاتی اسرائیل) به شما زنگ می‌زند؟ واکنین-گیل: اگر رئیس موساد احساس کند که من در تصویب صلاحیت انتشار مطلبی خاص دچار اشتباه شده‌ام می‌تواند نمایندگان خود را بفرستد تا به طور مستقیم وارد گفتگو با من شوند. این امر در گذشته نیز روی داده است. اما اگر من به وی بگویم که "متأسفم به نظر من این مطلب هیچ تهدیدی برای امنیت اسرائیل محسوب نمی‌شود "، در این صورت وی هیچ اختیار قانونی ندارد که خواسته خود را بر ما تحمیل نماید. اگر کمیته حکمیت برخلاف نظر من رأی دهد در این صورت من نمی‌توانم کاری انجام دهم. اما اگر روزنامه‌ای با تصمیم اتخاذ شده در کمیته حکمیت موافق نباشد، می‌تواند آن را در دادگاه عالی اسرائیل مطرح کند. بنابراین آنهایی که نمایندگی آزادی مطبوعات را بر عهده دارند از یک حق استیناف نیز برخوردارند. اشپیگل‌آنلاین: اما بسیاری از روزنامه‌نگاران اسرائیلی از سرکوب آزادی مطبوعات در این رژیم شکایت دارند. یکی از سربازان سابق ارتش اسرائیل ظاهرا به‌دلیل دزدیدن اسناد محرمانه نظامی و دادن آنها به اوری بلاو (Uri Blau)، گزارشگر روزنامه اسرائیلی "هاآرتص " تحت بازداشت خانگی قرار گرفت. مطبوعات به مدت چهار ماه اجازه نداشتند در مورد این مسأله مطلب منتشر کنند. آیا این روند مناسب یک دموکراسی است؟ واکنین-گیل: باید بدین امر اشاره شود که این حکم توسط یک قاضی صادر شده بود نه رئیس اداره سانسور. تفاوت زیادی میان این دو وجود دارد. رئیس سانسور فقط آسیب بالقوه به امنیت نظام را می‌سنجد. در یک حکم این‌ چنینی،‌ جنبه‌های بیشتری مورد ملاحظه قرار می‌گیرند، برای مثال محرمانه بودن یک فرآیند تحقیقاتی به منظور آسیب نرسیدن بدان ممکن است باعث شود مقامات چنین احکامی صادر کنند. اشپیگل‌‌آنلاین: آیا فکر می‌کنید که این حکم باید زودتر لغو می‌شد؟ واکنین-گیل: بله، عقیده‌ام را در مورد این مسأله به صورت داخلی مطرح کردم – باید وجهه بین‌المللی اسرائیل مورد ملاحظه قرار می‌گرفت، بالاخص بعد از اینکه رسانه‌های خارجی در مورد این قضیه و حکم قاضی اسرائیلی برای ممنوعیت اطلاع‌رسانی درباره آن، گزارش‌های را پخش کردند. اشپیگل‌‌آنلاین: بلاو (گزارشگر هاآرتص) اسنادی را منتشر نمود که ثابت می‌کردند ارتش اسرائیل بر خلاف دستور دادگاه عالی اسرائیل مظنونین فلسطینی را به جای دستگیری کشته است. آیا بلاو این گزارش را به اداره سانسور نیز داده بود؟ واکنین-گیل: برخی از بخش‌های مقاله اصلی بلاو سانسور شده بودند. این گزارش پس از اصلاحاتی که بنا به درخواست ما انجام گرفت (و البته علی‌رغم مخالفت تمام مقامات نظامی) منتشر شد. اما در نظر اداره سانسور، انتشار گزارش فوق هیچ آسیبی به امنیت اسرائیل وارد نساخت. اشپیگل‌آنلاین: وقتی که مطالب در مطبوعات خارجی منتشر می‌شوند دیگر وجود اداره سانسور داخلی چه فایده‌ای می‌تواند داشته باشد؟ واکنین-گیل: در نظر دشمنان ما ارزش اطلاعاتی مطالبی که در خارج منتشر می‌شوند کمتر از گزارش‌هایی است که در داخل و توسط متخصصین امور امنیتی اسرائیل به مانند آموس هارل (Amos Harel) در هاآرتص و یا رونن برگمن (Ronen Bergman) در یدیعوت ‌آحرونوت، نوشته می‌شوند. دشمن اعتبار بیشتری برای مقالات منتشره در رسانه‌های اسرائیلی قائل است. اشپیگل‌آنلاین: با این گفته شما موافق نیستم. به نظر من برخی از مقاله‌هایی که نشریه اشپیگل برای مثال در مورد گیلعاد شالیط (سربازی که توسط حماس ربوده شده بود) منتشر کرد بسیار دقیق‌تر از نوشته‌های همکاران اسرائیلی بودند. واکنین-گیل: در این مورد خاص حق با شماست. گزارش‌های اشپیگل از شهرت خوبی در دقت و صحت برخوردارند. اما در بیشتر موارد دشمن برای مقاله‌ای که توسط یک گزارشگر مطرح اسرائیلی منتشر می‌شود، اعتبار بیشتری قائل است. بنابراین می‌توانیم با بیشتر گزارشگران خارجی کنار بیاییم. حتی اگر اطلاعات محرمانه در رسانه‌های خارجی منتشر شده باشند می‌توانیم رسانه‌های اسرائیلی را مجبور سازیم که بنویسند: "بنا بر گزارش رسانه‌های خارجی ". اشپیگل‌آنلاین: در چهار، پنج سالی که در اسرائیل به عنوان گزارشگر کار کرده‌ام هیچ‌گاه مطالبم را برای تأیید صلاحیت به اداره سانسور نیاورده‌ام، زیرا این امر در تضاد با عقاید ژورنالیستی من است. اما هیچ‌گاه به من تلفن نزده‌اید. آیا این از خوش‌شانسی من است؟ واکنین-گیل: فکر نکنید که نمی‌دانیم چه چیزی منتشر می‌کنید. اگر احساس می‌کردم که مطالب شما در تضاد با امنیت نظام قرار دارند در آن صورت "آن روی دیگر " سانسور را می‌دید. وقتی که برای خوانندگان آلمانی گزارش تهیه می‌کنید معمولا توصیف نمی‌کنید که فلان واحد ارتش دیروز چه کار کرد. گزارش‌های شما اغلب در ارتباط با مسائل سیاسی هستند و فقط گهگاه به امور نظامی می‌پردازید. به همین خاطر است که تاکنون کاری با شما نداشته‌ایم.