رهبر انقلاب کوبا در یادداشتی درباره عملکرد هوگو چاوز رئیس‌جمهور ونزوئلا نوشت، شاید هیچ‌گاه با کسی آشنا نشده بودم که قادر باشد انقلابی حقیقی و عمیق را در مدت بیش از 10 سال رهبری کند. "فیدل کاسترو " رهبر انقلاب کوبا با انتشار یادداشتی در مطبوعات این کشور تحت عنوان "برادری بین جمهوری بولیواری و کوبا "، به تشریح عملکرد "هوگو چاوز " در مدت 10 سال ریاست وی بر جمهوری بولیواری ونزوئلا پرداخت. به عقیده کاسترو، هیچگاه و در هیچ دوره‌ای، دولتی در مدتی کوتاه، این مقدار برای ملت خود کار نکرده است. متن کامل یادداشت مورد اشاره در ادامه می‌آید./ * * * * * این امتیاز را داشتم که پنجشنبه گذشته (15 آوریل) به مدت 3 ساعت با "هوگو چاوز "، رئیس جمهوری بولیواری ونزوئلا، صحبت کنم که بار دیگر این لطف را داشت که از کشور ما در حالی که از نیکاراگوئه می‌آمد دیدن کند. دفعات کمی در زندگی و شاید هیچ‌گاه با کسی آشنا نشده بودم که قادر باشد انقلابی حقیقی و عمیق را در مدت بیش از 10 سال رهبری کند. بدون حتی یک روز استراحت در سرزمینی با وسعت کمتر از یک میلیون کیلومتر مربع در این منطقه جهان که تحت استعمار شبه جزیره "ایبریا قرار داشت " که طی 300 سال گستره‌ای 20 مرتبه بزرگتر با ثروت‌های عظیم را تحت سلطه گرفت. جایی که اعتقادات، زبان و فرهنگ خود را تحمیل کردند. امروز نمی‌توان تاریخ نوع ما را در سیاره زمین با نادیده گرفتن وقایع این نیم‌کره نوشت. «سیمون بولیوار» به نوبه خود تنها برای ونزوئلا مبارزه نکرد. در آن موقع آبها و زمین‌ها پاک‌تر بودند، گونه‌ها متنوع و فراوان بودند، انرژی موجود در گاز و نفت منطقه ناشناخته بود. 200 سال قبل، بولیوار با آغاز مبارزه استقلال‌طلبانه در ونزوئلا، فقط به خاطر استقلال این کشور مبارزه نکرد بلکه برای همه ملت‌های قاره که همچنان تحت استعمار بودند جنگید. بولیوار رویای ایجاد بزرگترین جمهوری را که تا کنون وجود داشته در سر می‌پروراند که پایتخت آن تنگه پاناما می‌شد. این مرد "آزادی‌بخش " با عظمت غیر قابل تفوق خود، با هوش انقلابی حقیقی قادر به پیش‌بینی این مسئله بود که ایالات متحده - در ابتدا محدود به سرزمینی با 13 مستعمره انگلیسی- به نام "آزادی " در پی کاشتن بذر فقر در قاره کل آمریکا بود. عاملی که به مبارزه استقلال‌طلبانه آمریکای لاتین کمک کرد، اشغال اسپانیا از سوی ناپلئون بود؛ کسی که با جاه‌طلبی‌های بیش از اندازه‌اش موجب شد شرایط مطلوب برای آغاز مبارزات اسقلال‌طلبانه قاره ما فراهم آید. تاریخ بشریت دارای فراز و نشیب و مملو از تناقضات است و به نوبه خود، هر بار پیچیده‌تر و دشوارتر می‌شود. کشور ما بیانگر قدرت اخلاقی ملتی کوچک است که بیش از نیم قرن در برابر سرکوب وحشیانه قویترین امپراطوری که تا کنون وجود داشته و بولیوار پیش‌بینی کرده بود، مقاومت نموده است. ریاکاری عظیم در سیاست امپراطوری و ارزش قائل نشدن برای دیگر ملت‌ها، او را به موقعیت‌های بسیار حاد و خطرناک کشانده است. نشانه‌های متداوم از بزدلی و بی‌شرمی که به اقدامات عملی روزمره در سیاست بین‌المللی آمریکا تبدیل شده‌اند از جمله این تبعات هستند. این در حالی است که اکثریت عظیم انسان‌های صادق جهان امکانی ندارند تا عقاید خود را بشناسانند یا اطلاعات معتبر دریافت کنند. سیاست اصولی و صداقتی که همواره انقلاب کوبا به نمایش گذاشته، هرگز در بیش از 50 سال نقض نشدند. به عنوان نمونه، هیچ وقت شهروندی شکنجه نشده و هیچ استثنایی نیز وجود ندارد. به همین ترتیب، هرگز در برابر شانتاژها و ترور رسانه‌ای تسلیم نشده و نخواهد شد. اینها بیش از آن که اشاراتی باشند، اقداماتی تاریخی هستند. صحبت از موضعی در میان است که درباره آن می توان بحث گسترده‌ای داشت. امروز به سادگی به آن اشاره می‌کنیم تا چرایی دوستی با "هوگو چاوز " رئیس‌جمهور بولیواری و تحسین ما از سوی وی را توضیح دهیم. موضوعی که می‌توانم به شکل قابل ملاحظه‌ای آن را باز کنم. در این مرتبه، به بیان برخی عناصر اکتفا می‌کنم تا توضیح دهم چرا تاکید کردم چند ساعت صحبت کردن با او برایم امتیاز بود. هنگام حمله به پادگان "مونکادا " در 26 جولای 1953، (چاوز) هنوز متولد نشده بود. هنگامی که در اول ژانویه سال 1959 انقلاب کوبا پیروز شد، کمتر از 5 سال داشت. 35 سال بعد، او را در سال 1994 شناختم، وقتی که 40 سال را تمام کرده بود. می‌توان پیشرفت انقلابی او را از آن موقع، در طول 16 سال، مشاهده کرد. دارای استعدادی استثنایی و در باب مطالعه کردن خستگی‌ناپذیر است. می‌توانم درباره توانایی او برای توسعه و تعمیق ایده‌های انقلابی شهادت دهم. همچون همه انسان‌ها، اتفاقات و شرایط نقش تاثیرگذاری در پیشرفت عقاید او ایفا کردند. توانایی برجسته‌ای در بخاطر سپردن هر مفهوم و تکرار آن مدت‌ها بعد با دقتی باورنکردنی دارد. او استادی واقعی در توسعه و اشاعه عقاید انقلابی است. مسلط بر آنهاست و هنر انتقال آنها را نیز با خطابه‌ای تعجب برانگیز دارد. کاملا صادق و در قبال افراد، حساس و بسیار سخاوتمند است. نیازی به تمجید ندارد و در عوض، سخاوتمندانه فراوان تمجید می‌کند. هنگامی که با برخی نقطه نظرات یا تصمیمات او موافق نیستم، فقط با صداقت مسئله را در زمان مناسب و با احترام لازم به دوستی بین ما، به او منتقل می‌کنم. هنگامی که این کار را می‌کنم به این نکته توجه دارم که او امروزه فردی است که به خاطر توانایی نفوذ به توده ملت‌ها و منابع طبیعی عظیم کشوری که بی‌رحمانه آن را غارت کردند، بیشتر از همه امپراطوری را نگران می‌کند. شخصیتی که به سختی او را هدف ضربات خود قرار داده و سعی دارند اختیار را از او بگیرند. هم امپراطوری و هم مزدوران تحت خدمتش، که مسموم دروغ‌ها و مصرف‌گرایی هستند، بار دیگر این ریسک را کرده‌اند که او و ملت قهرمانش را دست کم بگیرند. اما کمترین تردیدی ندارم که باز هم درسی فراموش‌نشدنی خواهند گرفت. بیش از نیم قرن مبارزه، این را به شکلی کاملا روشن به من می‌گوید. چاوز استدلال را در درون خود دارد. هیچگاه و در هیچ دوره‌ای، دولتی در مدتی کوتاه، این مقدار برای ملت خود کار نکرده است. مایه خوشوقتی من است که تبریک گرمی به ملت او در گرامیداشت دویستمین سالگرد آغاز مبارزات استقلال‌طلبانه ونزوئلا و آمریکای لاتین ابلاغ کنم. بر حسب اتفاق، روز 19 آوریل، دقیقا 49 سال قبل، پیروزی انقلاب کوبا علیه امپریالیسم در جنگ "خیرون " گرامی داشته می‌شود. مایل به تشریک این پیروزی با وطن بولیوار هستیم. همچنین مایه خوشوقتی است به تمام برادرانم در (اتحادیه) آلبا سلام کنم.