یک روزنامه‏نگار برجسته آمریکایی با تاکید بر نفوذ بالای صهیونیست‌ها در امریکا و توانایی لابی‌گری آنها تصریح کرد که کابینه راستگرای رژیم صهونیستی و تندروهای صهیونیست خیلی به اوباما اعتماد ندارند و وی را برای اهداف خود مفید نمی‌دانند. پایگاه اینترنتی "نیویورکر " (Newyorker) در مقاله‏ای به قلم "دیوید رمنیک " (David Remnick)، روزنامه‏نگار و نویسنده برجسته آمریکایی به تحلیل روابط ویژه ایالات متحده و رژیم صهیونیستی پرداخت. به نوشته رمنیک، دهه‏ها است که سیاستمداران صهیونیست مفتخرند که توانسته‏اند سیاست‏های دولت آمریکا و زندگی مردم این کشور را سر انگشتان خویش بچرخانند. دیپلمات‏های صهیونیست اتاق‏های مذاکره آمریکایی‏ها را به‏خوبی اتاق صبحانه هتل رجنسی می‏شناسند. تماشای اظهارنظرهای سیاستمداران و حتی افراد عادی صهیونیست در دوران رقابت‏های انتخاباتی سال 2008 آمریکا و پس از آن در شبکه‌هایی همچون "فاکس نیوز " و حتی وبلاگ‏های اینترنتی در خصوص باراک اوباما برای آمریکایی‏ها رنج‏آور است. سخنان صهیونیست‏های راستگرا نشان می‏دهد که آنها نسبت به اوباما بی‏اعتماد بوده و نسبت به دیدگاه وی در خصوص جهان و بی‏تفاوتی وی در خصوص اسرائیل احساس بدی دارند. حتی گاهی در میان این سخنان به توهین‏ها و افتراهایی نیز نسبت به اوباما بر می‏خوریم که موضوعات مختلفی را همچون بخش میانی نام وی (حسین)، دوران کودکی وی در اندونزی و بزرگ شدن وی در میان تعلیم‏دهندگان نامناسب، سیاهپوستان ملی‏گرا و حتی روشنفکران فلسطینی در برمی‏گیرند. * دیدگاه صهیونیست‏ها درباره روسای جمهوری سابق و فعلی آمریکا این نویسنده آمریکایی با اشاره به دیدگاه صهیونیست‏ها درباره روسای جمهوری سابق آمریکا نوشت: صهیونیست‏ها متقاعد شده بودند که "بیل کلینتون " فردی بود که قابلیت برقراری صلح را داشت و می‏توانست سرزمین‏های تحت اشغال را از تسلط صهیونیست‏ها خارج کرده و رنج فلسطینیان را پایان دهد اما همین صهیونیست‏ها به شدت به "جورج دابلیو بوش " احترام می‏گذاشتند چرا که وی بی هیچ سوالی در راستای اهداف اسرائیل عمل می‏کرد، با این حال از وی نیز به خاطر کم‏توجهی به پرونده هسته‏ای ایران گلایه داشتند! اما در خصوص اوباما، بیشتر صهیونیست‏ها بر این باورند که وی یک رهبر آمریکایی است که "هیچ احساس خاصی نسبت به اسرائیل ندارد " و خلاصه اینکه خیلی یخ است! اخیرا نیز با سفر "بایدن " (Biden)، معاون اوباما به سرزمین‏های اشغالی اعلام شد که رژیم صهیونیستی قصد دارد 1600 واحد مسکونی جدید در همسایگی قدس شرقی بنا کند. در طول همین سفر، "هاگای بن آرتزی " (Hagai Ben-Artzi)، برادر خوانده "بنیامین نتانیاهو "، رئیس کابینه اسرائیل در رادیوی این رژیم اوباما را یک "ضد سامی " (ضد یهودی) خواند. البته نتانیاهو را نباید از داشتن رابطه با چنین ابلهی منع کرد. چرا که خود وی افرادی چون "دیوید آکسلورد " (David Axelrod) - که در منطقه هبرو برای ریاست جمهوری اوباما تبلیغ می‏کرد - و "رام امانوئل " (Rahm Emanuel) - رئیس دفتر کاخ سفید و سرباز داوطلب ارتش اسرائیل در زمان جنگ اول خلیج فارس - را یهودیانی خوانده بود که از مسلک خود نفرت دارند. البته این اظهارنظرها بعدا تکذیب شد! به نوشته رمنیک، کابینه نتانیاهو به لطف هم‏پیمانان راستگرای خود نظیر "آویگدور لیبرمن " (Avigdor Lieberman)، وزیر خارجه متعصب این کابینه و بی‏عرضگی وی، شدیدا از بی‏ثباتی رنج می‏برد. توهین به بایدن که خود صهیونیستی دوآتشه محسوب می‏شود تنها یکی از اشتباهات اخیر صهیونیست‏ها است. پیش‏تر نیز توهین به یک دیپلمات اهل ترکیه که نزدیکترین متحد اسرائیل در جهان اسلام به شمار می‏رود و همچنین توهین به رئیس جمهور برزیل به خاطر اظهارنظر در خصوص قتل یکی از رهبران حماس در خاک کشوری دیگر در کارنامه صهیونیست‏ها ثبت شده بود. البته کارشناسان حرفه‏ای مسایل خارجی که در واشنگتن و بیت‌المقدس مستقرند زیرکی لازم را برای سرپوش گذاشتن بر این افتضاحات دارند اما به هر حال این امور نشانگر آنند که رهبران صهیونیست‏ها تحلیل درستی از مواضع رئیس جمهور آمریکا نداشته و ضمنا قادر به درک اختلاف نظر میان یهودیان آمریکا و جامعه آمریکا در کل نیستند. * 78 درصد یهودیان به ریاست جمهوری اوباما رای داده‌اند نویسنده کتاب "آخرین روزهای امپراطوری شوروی " افزود: یکی از سیاستمدارانی که با نظریه بی‏تفاوتی اوباما نسبت به یهودیان و موجودیت رژیم اشغالگر قدس مخالف است "بابی راش " (Bobby Rush) نام دارد. راش در سال 2000 رقیب انتخاباتی اوباما برای تصدی کرسی سنا از ایالت ایلیونز آمریکا بود. راش بر این باور بود که اوباما دست‏پرورده لیبرال‏های یهودی سفیدپوست است. اوباما به عنوان سیاستمداری که دارای ارتباط با "ایوی لیگ " (Ivy League) نیز بود، از حمایت مالی این گروه به خصوص حمایت مالی گروهی از کارآفرینان سیاه‏پوست برخوردار بود اما باید دانست که وی در عین حال از داشتن مربیان یهودی محروم نبوده است. یهودیان پولداری همچون "بتیلو سالتزمن " (Bettylu Saltzman)، "پنی پریتزکر " (Penny Pritzker) و "لستر کراون " (Lester Crown) در مبارزات انتخاباتی اوباما نقش مهمی داشتند. دوست و همسایه اوباما، "آرنولد ژاکوب ولف " (Arnold Jacob Wolf) هم یک خاخام یهودی است. مایکل، یکی از بستگان اوباما هم اولین آمریکایی سیاه‏پوست در هیئت مدیره خاخام‏های یهودی شیکاگو بوده است. "ایرا سیلورستین " (Ira Silverstein)، از همکاران نزدیک اوباما که در دفتری مشترک با وی کار می‏کرد نیز یک یهودی ارتدوکس است. اوباما به عنوان یک غیریهودی در خدمت سیلورستین بود و در روزهای شنبه برای وی چراغ روشن می‏کرد و دکمه آسانسور را فشار می‏داد! برنده جایزه کتاب "پولیتزر " در سال 1994 تصریح کرد: دوستان و حامیان یهودی اوباما بر این باورند که او با یهودیان رابطه بسیار خوبی دارد و معتقد به راه حل دو کشور فلسطینی و صهیونیستی در کنار هم بوده و معتقد به عدالت برای فلسطینیان و امنیت برای صهیونیست‏ها است. اوباما همچنین به مباحث دوستان فلسطینی خود به دقت گوش می‏کرد، از جمله مورخی به نام "رشید خالدی ". اوباما بر این باور است که می‏توان حامی اسرائیل بود اما از چارچوب مدنظر حزب لیکود پیروی نکرد و با اشغال غزه و کرانه باختری مخالف بود. یکی از مربیان اوباما در شیکاگو و نماینده سابق کنگره، "ابنر میکوا " (Abner Mikva)، که قاضی فدرال بوده و مشاور بیل کلینتون نیز بوده است، به شوخی به نشریه "شیکاگو جویش نیوز "( Chicago Jewish News) اظهار داشت که "من فکر می‏کنم پس از پایان رقابت‏های انتخاباتی مردم به هم خواهند گفت که اوباما اولین رئیس جمهور یهودی آمریکا است! " شاید اوباما یهودی نباشد اما باید دانست که وی توانسته است رای 78 درصد یهودیان آمریکا را بدست آورد، تنها قشری که بیش از یهودیان به اوباما رای دادند سیاهپوستان آمریکا بودند. در فلسطین اشغالی، کابینه لیکودی نتانیاهو از داشتن تصویری درست از آنچه در آمریکا در جریان است، ناتوان است. نتانیاهو و وزیرانش بیشتر به فکر مخاطبین پیر و سالخورده خود در ایپک هستند و توجهی به قشر جوانی که مدت‏هاست نسبت به سیاست‏های رژیم صهیونیستی انتقاد دارند، ندارند. این کابینه لیکودی نسبت به لابی "جی استریت " علاقه‏ای نشان نمی‏دهد. رمنیک اضافه کرد: در واقع، بیشتر آمریکایی‏ها مشتاق سیاست‏های سابق حزب کار فروپاشیده رژیم صهیونیستی هستند، هر چند که دلشان به حال فلسطینیان می‏سوزد اما از درک پیچیدگی دستیابی به راه‏حلی در خصوص مناقشه خاورمیانه عاجزند. حامیان صهیونیست راه حل دو کشور در کنار هم نیز اکنون ناامید و سرخورده‏اند. واقعیت آن است که اسرائیل نگران دوستی با کاخ سفید نیست چرا که می‏داند خواه ناخواه این رژیم از دوستی کاخ سفید برخوردار خواهد بود. این رژیم تنها نگران آن است که مبادا نتانیاهو نتواند نتانیاهوی دهه 90 باقی مانده و فارغ از انتقادات آمریکا به ایده "اسرائیل بزرگ " و ادامه شهرک‏سازی بپردازد و از سوی دیگر مسئله این است که آیا نتانیاهو می‏تواند با کابینه میانه‏روی "محمود عباس " و "سلام فیاض " همراه شده و برگی جدید در تاریخ را رقم بزند؟ آیا نتانیاهو خواهد فهمید که واقعیت‏هایی همچون افزایش جمعیت فلسطینیان و صهیونیست‏های راستگرا در منطقه شرایط کنونی را نه تنها غیرعادلانه بلکه غیرقابل تحمل کرده است؟!