یک سناتور سابق آمریکایی با بررسی راهبرد خروج از جنگ افغانستان تاکید کرد که اقدامات اوباما در مسیر صلح کاملا بی‏اثر بوده و تجربه یکسال گذشته نشان داده که برای صلح نباید منتظر اقدامات وی ماند. پایگاه اینترنتی "کامان دریمز " (Common Dreams) در مقاله‏ای به قلم "تام هایدن " (Tom Hayden)، سناتور سابق آمریکایی و استاد کالج "پیتزر " (Pitzer) در شهر لس‏آنجلس آمریکا نوشت: یک زمستان طولانی نیز سپری شد اما خبری از صلح نیست. تجربه ثابت کرده است که در مسیر دستیابی به صلح، منتظر اقدامات اوباما شدن فایده‏ای ندارد. رکود اقتصادی سنگین آمریکا "وال استریت " را تقویت کرده و توجه مردم این کشور را از جنگ‏هایی که آمریکا درگیر آنهاست، برگرفته است. بحث‏های مربوط به لایحه خدمات درمانی نیز ره به جایی نبرده و منجر به تضعیف روحیه ترقی‏خواهان پیشرو در آمریکا شده است. در حالی که بحران سیاسی پس از انتخابات ریاست جمهوری و انتخاب مجدد "حامد کرزی " فرصت خوبی برای خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان پدید آورده بود، اوباما به جای استفاده از این فرصت به افزایش نیروها در افغانستان مبادرت ورزید اما قول داد که قبل از آنکه اعتراضات گسترده‏ای در این خصوص بروز یابد، نیروهای آمریکایی را از افغانستان خارج سازد! "دنیس کوسینیچ " (Dennis Kucinich)، نماینده کنگره آمریکا تصمیم گرفته است تا با طرح خویش مجلس نمایندگان آمریکا را بیدار کرده و نمایندگان کنگره را مجبور سازد که به نفع یا ضرر جنگ افغانستان رای دهند. طرح کوسینیچ هر کاری نکند، لااقل نشان می‏دهد که موضع واقعی کنگره آمریکا چیست؟ شاید این طرح منجر به اعتراضات بیشتر جنبش صلح‏طلبان در ماه مارس یا پس از آن نیز بشود. این فعال صلح‏طلب آمریکایی افزود: کوسینیچ در مصاحبه با نشریه "نیشن " (Nation) اظهار داشت که در حال تدوین قطعنامه ویژه‏ای است که کنگره آمریکا قرار است 3 ساعت بر روی آن بحث کرده و سرانجام به نفع یا ضرر ادامه جنگ در افغانستان رای دهد، هر چند که به نظر می‏رسد کنگره آمریکا همچنان به ادامه جنگ رای دهد. به گفته کوسینیچ "نباید به آرامی راه جنگ را رهسپار شد بلکه وقت آن رسیده است تا در خصوص این جنگ بحثی جدی درگیرد. " طرح کوسینیچ مبتنی بر مصوبه سال 1973 کنگره است که در پی مخالفت کنگره با ورود به جنگ یکجانبه قوه اجرایی آمریکا در دوره "ریچارد نیکسون " (Richard Nixon)، رئیس جمهور اسبق این کشور به تصویب رسید. این مصوبه که در دوران ریاست جمهوری "جورج دابلیو. بوش " با مخالفت شدید مقاماتی چون "دیک چنی " (Dick Cheney) و "جان یو " (John Yoo) مواجه شد مبتنی بر یکی از بندهای قانون اساسی ایالات متحده بود که اختیار اعلام جنگ را به کنگره می‏دهد. * چالش بین کنگره و دولت آمریکا در خصوص حق اعلام جنگ! هایدن اضافه کرد: البته قانون‏گذاران آمریکایی همانطور که "گری ویلز " (Gary Wills) هم اشاره کرده است، اختیار کنگره را در خصوص اعلام جنگ با کاخ سفید تقسیم کردند و عملا از قدرت کنگره در این خصوص کاستند. با این وجود، با توجه به خطر سمبلیکی که این مصوبه برای نهاد ریاست جمهوری آمریکا داشت، چنی از آن به عنوان "غصب حق رئیس جمهور توسط کنگره " یاد کرد. "یو " که نویسنده دستورالعمل‏های ننگین شکنجه در دوره بوش محسوب می‏شود در اظهارنظرهای خود حتی از چنی هم تندتر سخن گفت. این اقدام کوسینیچ یادآور لحظه‏ای است که اعتراضات گسترده خیابانی به جنگ ویتنام منجر به این شد تا ریچارد نیکسون از ریاست جمهوری استعفا داده و سرانجام جنگ ویتنام به پایان رسد. با این حال باید اذعان داشت که واکنش کنگره آمریکا نسبت به طرح کوسینیچ بیانگر آن خواهد بود که کنگره تا چه حد اختیار خود در جنگ‏افروزی را به دولت واگذار کرده است! جالب آن است که بسیاری از لیبرال دموکرات‏ها از اقدام کوسینیچ ابراز نارضایتی و حتی خشم کرده و آن را شکست خورده و تلاشی ضعیف بر ضد جنگ در شرایطی خواندند که بودجه جنگ در حال بررسی است. به گفته یکی از این لیبرال دموکرات‏ها، پیشنهاد کوسینیچ مستلزم پایان کامل و سریع جنگ است که اکثریت کنگره مخالف آن هستند. یکی دیگر از اعضای کنگره هم گفت که "این کار همیشگی کوسینیچ است، او همیشه نمایندگانی را که مورد مشورتش قرار نگرفته‏اند با این کارها تحت فشار می‏گذارد. " یکی دیگر از نمایندگان هم که اتفاقا قصد دارد به طرح کوسینیچ رای مثبت دهد پیش‏بینی کرد که این مصوبه نهایتا رای بسیار پایینی خواهد آورد. نویسنده کتاب "جنگ‏های خیابانی " تصریح کرد: در خصوص افغانستان، نمایندگان مخالف جنگ در کنگره با نوعی سردرگمی مواجه‏اند. رهبری مسائل مربوط به افغانستان در میان ترقی‏خواهان مخالف جنگ در کنگره آمریکا به عهده یک نماینده دموکرات از "سن خوزه " (San Jose) به نام "مایک هوندا " (Mike Honda) است که با طرح سال گذشته خویش در خصوص افغانستان همه را شگفت زده کرد. برنامه وی بر این اساس طراحی شده بود که اگر در حال حاضر 80 درصد برنامه‏های ایالات متحده در افغانستان مبتنی بر نظامی‏گری است، در آتیه باید 80 درصد برنامه‏های این کشور شامل اقدامات مدنی شود. دفتر هوندا در پی تماس‏های نشریه نیشن از ارائه توضیحات بیشتر در خصوص این طرح امتناع ورزید. در این میان، یکی از رهبران ترقی‏خواهان کنگره آمریکا موسوم به "لاین وولسی " (Lynne Woolsey) نیز بر این باور است که آمریکا نباید به حضور خویش در افغانستان ادامه دهد اما در عمل هیچ اقدامی در این خصوص انجام نمی‏دهد و همین امر منجر به جدایی او از گروه‏های صلح‏طلب شده است. * بعید است کنگره با افزایش هزینه‌های جنگ مخالفت کند هایدن افزود: به علاوه، انجمن پارلمانی خواهان خروج از عراق نیز که دارای 70 عضو بوده و انجمنی قوی به‏شمار می‏رود، در حالت سکون و رکود به‏سر برده و این در حالی است که طرح اوباما برای خروج نظامیان آمریکایی تا سال 2012 از عراق نیز اکنون با تهدیدهایی مواجه شده است. استاد کالج پیتزر ادامه داد: در آینده‏ای نزدیک، زمان برای بحث و بررسی در خصوص بودجه جنگی آمریکا از جمله اختصاص 33 میلیارد دلار به موضوع افزایش نیروها در افغانستان و 159 میلیارد دلار بودجه لازم برای ادامه حضور در عراق و افغانستان فراخواهد رسید. به‏رغم وجود مخالفت آشکار در میان دموکرات‏ها با طرح رئیس جمهوری آمریکا برای افزایش نیرو در افغانستان، به نظر نمی‏رسد که کنگره بخواهد به کاهش این ارقام مبادرت ورزد، آن هم در شرایطی که سربازان تازه‏نفس آمریکایی آماده اعزام به افغانستان شده‏اند. طرح "بارابارا لی " (Barbara Lee)، نماینده‏ای که خواستار بلوکه کردن این 33 میلیارد دلار شده است نیز گنگ و مبهم است.