یک تحلیلگر معروف عرب با بررسی سیاست‌های رئیس جمهور آمریکا اثبات می‌کند که وی حتی یک تغییر نیز در سیاست‌های جرج بوش ایجاد نکرده است. پایگاه خبری الجزیره در مقاله‌ای به بررسی روند سیاست‌های "باراک اوباما " رئیس جمهور آمریکا پرداخته و اثبات می‌کند که وی حتی یک تغییر نیز در سیاست‌های خود نسبت به "جرج بوش " همتای سابق خود به وجود نیاورده است. "منیر شفیق " تحلیلگر معروف عرب در این مقاله می‌نویسد: با گذشت یک سال از ریاست جمهوری "باراک اوباما " رئیس جمهور آمریکا، کسی نمی‌تواند یک عمل به وعده -هر چند کوچک- را در پرونده وی به ثبت برساند. اوباما در طول یک سال گذشته نتوانست زندان گوانتانامو را ببندد، این اقدامی است که می‌بایست عادی و روتین باشد، شاید عادی بودن این اقدام بود که باعث شده بود اوباما آن را در اولویت‌های برنامه کاری خود قرار دهد. اما وی در تحقق این هدف در سال 2009 ناکام ماند، موضوعی که نشان داد وی در ارزیابی‌ مواضع خود در زمینه موانعی که ممکن است پیش روی بستن این زندان باشد، اشتباه کرده است. علاوه بر این وی حتی در طول سال گذشته در زمینه تصویب طرح بهداشتی وعده داده شده‌اش نیز شکست خورده است، این مسائل نشان می‌دهد که وی حتی در تعیین مواضع برخی اعضای حزب خود نیز اشتباه کرده که همین موضوع نیز باعث شده است تا وی در کنگره‌ دچار مشکل شود، این در حالی است که تغییرات و سازش‌های زیادی نیز در این راستا در پروژه اصلی ایجاد شده است، اما با این حال این پروژه همچنان در انتظار اجرا شدن به سر می‌برد. بنا بر این گزارش در زمینه خروج از بحران مالی که در نتیجه سیاست‌های بوش و کلینتون و بر اساس اقتصاد عنان گسیخته این افراد که از اقتصاد واقعی فاصله داشت، نیز وی نتوانست موفقیت زیادی کسب کند و تنها موفق شد تا روند این بحران را با تزریق میلیاردها دلار به بانک‌ها و مؤسسات سرمایه‌گذاری جهانی که به فروپاشی نزدیک شده بودند، متوقف کند. این در حالی است که حساب‌های برداشت شده از مالیات دهندگان و ثروت‌های غارت شده از کشورهای خارج به هزاران میلیارد دلار می‌رسد. اما چیزی که بیشترین تاثیر منفی را در محبوبیت اوباما در داخل آمریکا داشت، افزایش نرخ بیکاری به بالاتر از 10 درصد بود. با وجود تمام این مشکلات اوباما سال 2009 را در شرایطی به پایان رساند که نتایج نظرسنجی‌های انجام شده نشان می‌داد که محبوبیت وی در افکار عمومی آمریکا به 50 درصد و یا شاید کمتر از آن میزان رسیده است. شفیق می‌افزاید: هنگامی که اوباما با وعده‌های تغییر خود به ریاست جمهوری آمریکا رسید، بسیاری فکر می‌کردند که وی تغییرات اساسی را در سیاست‌های "جرج بوش " همتای سابق و بدنام خود در پیش خواهد گرفت، اما اوباما نیز در همان راستا قدم برداشت و تنها لحن سخنان خود را تغییر داد و همان محتوای سخنان و اقدامات بوش را دنبال کرد. کسانی که گمان می‌کنند تغییراتی در سیاست‌های اوباما نسبت به بوش ایجاد شده است، این سیاست‌ها را با سه سال پس از 11 سپتامبر سال 2001 مقایسه می‌کنند که بوش در آن زمان استراتژی ضربه پیش دستانه یا جنگ پیشگیرانه را دنبال کرد و تکروی علیه قوانین بین‌المللی را در پیش گرفته بود. این در حالی است که خود بوش نیز از دومین دوره ریاست‌جمهوری خود بعد از سلسله شکست‌هایی که بر آن تحمیل شد و بعد از بحران‌هایی که آمریکا بویژه در عراق و افغانستان وارد آن شد، از این سیاست عقب نشسته بود. به نوشته الجزیره، بوش پسر در دومین چهار سال خود بر برجسته کردن نقش پیمان آتلانتیک شمالی تاکید کرد و مناسبات خود با اروپا را بهبود بخشید، وی در این سال‌ها دیگر از سیستم تک قطبی جهان سخن نگفت و تلاش زیادی را حتی بیش از اوباما در زمینه تحقق حل مشکل فلسطین از طریق تاسیس 2 دولت بویژه در سال‌های بعد از کنفرانس آناپولیس به کار بست. در مورد عراق نیز دولت بوش توافقنامه امنیتی را به امضا رساند و در آن زمانی را برای خروج نیروهای آمریکایی از عراق تعیین کرد، این همان موضعی است که اوباما هیچ چیزی را بر آن نیفزوده و از آن کم نکرده است. اما در افغانستان اوباما از همان دو ماه آغاز ریاست‌جمهوری خود با اعزام چهل هزار نظامی جدید به افغانستان دست به افزایش جنگ در این کشور زد، وی دست به جنگی جدی و قطعی در افغانستان زد تا برای پایان دادن به جنگ بتواند طالبان را در استان هیلمند شکست دهد. هم اکنون نیز وی با پایان اولین سال ریاست جمهوری خود با اعزام سی هزار نیروی دیگر به افغانستان و اجبار هم پیمانان خود در ناتو برای اعزام ده‌ هزار نیرو از سوی این کشور‌ها سعی می‌کند تا از شکست نظامی در این کشور جلوگیری کند. از این رو اوباما در موضوع افغانستان سیاست‌های نظامی بوش را افزایش داده و چهره‌ای جنگ‌طلبانه‌تر از بوش را ارائه کرده است. بنا بر این گزارش دولت بوش تا پایان دوره خود نتوانست جبهه جدیدی را در پاکستان ایجاد کند، جبهه‌ای که تا سطح درگیری‌ها و جنگ داخلی برسد و آمریکا نیز حمایت‌های نظامی خود را از طریق هواپیماهای خود علیه قبایل پشتوی پاکستان که طالبان پاکستان نامیده می‌شوند را ادامه دهد. در این مورد نیز اوباما در نظامی کردن سیاست خارجه خود از بوش نیز فراتر رفت. در مورد فلسطین نیز هیچ‌کس نمی‌تواند تغییر مشخصی را در مواضع اوباما نسبت به بوش و دولت وی مشاهده کند. وی هدف استراتژیک خود از حل و فصل مشکل فلسطین را در تشکیل 2 دولت قرار داد، این همان استراتژی بود که بوش در توافق با شاورن به آن دست یافته بود، این علاوه بر اجبار کشورهای عربی و جهانی در به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی به عنوان دولت یهودی بود که تنها به یهودیان اختصاص دارد.