نشریه اسبانیایی "فوسیون" در مقاله ای به قلم "خاویر کانیو تامایو" نظام سرمایه داری غرب را به اعمال سانسور در جهت منافع اقتصادی بنگاه های بزرگ متهم کرده و از آن انتقاد نموده است. رسانه های همگانی در نظامی از پنهان کاری ها و تحریف واقعیت ها به سر می برند که محور مشترک آن ها ، منابع اقلیت مرفه و ممتاز است .انتخاب بین این که چه چیز خبراست و چه چیز خبر نیست ، فروپاشی فاحش اخلاق حرفه ای روزنامه نگاری است . طی سال 2009 میلادی ، 28 سندیکالیست در کلمبیا به قتل رسیده اند . آخرین موارد ، در اول اکتبر بود که یک وکیل طرفدار سندیکا و یک سندیکالیست به قتل رسیدند . به گزارش کنفدراسیون سندیکایی بین المللی ، از بین آن 28 سندیکالیست مقتول ، 12 نفر کارگرشرکت " نستله " بودند . پرسش های بسیاری در این باره بی پاسخ مانده اند . چند هفته قبل ، رسانه های کلمبیایی گزارش دادند که شش عضو یک جامعه سیاه پوست ، بین شهرهای خونین و باراباکواس – منطقه ای که در آن گروه های چریکی و شبه نظامی حضور دارند – به قتل رسیدند . ارتش نیز در آن منطقه نیرو دارد ؛ ولی حمایت از جمعیت غیر نظامی را – آن گونه که رهبران آن جامعه سیاه پوست فاش کردند – تضمین نمی کند . آن کشتار ها ، ناشی از فشار گروه های مسلح برای وادار کردن روستاییان به کشت برگ های کوکایین بود . خبر این کشتارها ، همه و برجسته بود ؛ از این رو ، این که برای رسانه های بزرگ اروپایی شایان توجه نبوده اند ؛ شگفت انگیز و غیر قابل توضیح است . باراک اوباما در سفر اخیر خود به چین گفت که " اطلاعات ، هر قدر آزادانه تر جریان یابد ، جامعه قدرتمند تر است . " این استدلال زیبا، ضد سانسور است ؛ ولی علت اطلاع ندادن در مورد آن مرگ ها ، سانسور نبوده ، بلکه بر اثر شرارت دیگری بوده است . امروزه ، حملات جدید و بدیعی به آزادی بیان و حق آگاهی شهروندان صورت می گیرد که با سانسور خشن سال های گذشته و همیشه ارتباط کمی دارند . هدف این حملات جدید ، عبارت است از : پنهان کردن نظام مند آن چه برای گروه ها و منافع افراد مشخص جالب نیست ، آرایش اخبار به دلخواه خود و پنهان ساختن اطلاعاتی که مناسب اقلیت های ممتاز نیستند ، و تلاش در جهت این که آگاهی شهروندان معاملات و کسب و کار آن اقلیت ها را بر هم نزند . رسانه های بزرگ ، در صفحه اول خود ، قتل عام به وسیله یک افسر مسلمان ارتش امریکا در یک پایگاه نظامی را منتشر کرده اند ؛ ولی حتی یک سطر هم درباره قتل عام شهروندان کلمبیایی یک جامعه سیاه پوست یا قتل های دائمی سند یکالیست ها ننوشتند .شاید به این علت که انتشار این اخبار که هنوز قتل عام هایی ( قتل عام سند یکالیست ها ، افریقایی تبارها ،بومی ها و غیره ) در کلمبیا صورت می گیرد ، آن تصویر حاکمیت امنیت دموکراتیک را ، که رسانه های بزرگ تلاش می کنند به کلمبیای بدهند ، درهم می شکند . پاسکوال سرانو ، پژوهشگری که درباره راستگویی و صداقت رسانه های بزرگ خبری فعالیت می کند و مؤلف کتاب " اخبار نادرست ؛ چگونه رسانه ها اخبار جهان را پنهان می کنند " اطمینان می دهد که " رسانه های خبری به شکل نظام مند دروغ نمی گویند ؛ ولی میزان کنونی اخبار نادرست و گمراه کننده ، انعکاس مبهم وقایع و ارائه تحریف شده اخبار و رویدادهای کنونی ، موجب می شود که در جامعه ای به سر بریم که دروغی بزرگ بر آن حاکم است . و این ، چیزی است که وجود دارد : نظامی از پنهان کردن ها و تحریف واقعیت ها ، تحریف آنچه اتفاق می افتد ، که محور مشترک آن ها ( فراتر از ابتذال و بی مسوولیتی جهان که به رسانه های بزرگ نیز رسیده است ) را منافع اقلیت ممتازی تشکیل می دهد که پس از همکاری های مشترک و ادغام های تجاری ، سه چهارم رسانه های جهان را در اختار دارند . نباید چنین استدلال کرد که به علت وجود این همه خبر ، هر رسانه ای برای انتخاب این که کدام اخبار را منتشرکند یا پخش کند ، آزاد است . البته ؛ ولی فروپاشی بارز قابل قبول ترین و پر کاربرترین معیارهای حرفه ای انتخاب اخبار تا دو سال پیش ، قابل قبول نیست . آیا قتل عام سربازان یک پایگاه نظامی امریکایی خبر است و قتل عام شهروندان سیاه پوست در کلمبیا خبر نیست ؟ به چه دلیل ؟ وقتی انتخاب می شود که چه چیزی خبر است و چه چیزی خبر نیست ، این کار جنبه سیاسی یا عقیدتی پیدا می کند ؛ معمولا چنین برداشت می شود و باید هم این طور برداشت شود . مثل همان شخصیت بورژوای یک کودی مولیر ، که به نثر صحبت می کرد ، ولی نمی دانست که نثر است ؛ همه ایدئولوژی دارند ، اگر چه از آن آگاه نباشند . از این رو ، عینیت گرایی و واقع بینی که به آن تظاهر می کنند ، غیر ممکن است یا این که فریب است . آنچه امکان پذیر ، مطلوب و قابل درخواست است ، صداقت و راست گویی در تهیه اطلاعات و انتشار آن است ، آنچه در دو دهه اخیر ، نادر بوده است . برای این که بدانیم به راستی چه اتفاقی می افتد ، باید به توصیه ای که آل کاپون به جانشینان خود در برابر اوضاعی که درک نمی کردند می کرد ، متوسل شویم : " رد پای پول را دنبال کنید . " اگر آن را به تحقیق کلاسیک در مورد قاتلان رمان های پلیسی تعمیم دهیم ، مفهوم آن می توانست این باشد : " چه کسی از مرگ قربانی سود می برد ؟ " و در مورد ما : " چه کسی از این که بیشتر شهروندان از آنچه می گذرد ، دراثر حذف و از قلم انداختن خبر توسط رسانه ها ، باخبر نشوند ، سود می برد ؟"