علاوه ‎بر این، عربستان «مقرن عبدالعزیز» رییس دستگاه اطلاعاتی خود را برای تحویل نامه ویژه‎ای به «معمر قذافی» رهبر لیبی به این کشور اعزام کرد که در آن از قذافی خواسته شده است که تعهدات خود در جریان سفر اخیرش به ریاض درخصوص توقف هرگونه حمایتی از جنبش الحوثی را اجرا کند. "فتاح غلامی" طی گزارشی ویژه به بررسی نبرد فعلی میان جنبش حوثی از یک سو با ارتش دولت مرکزی یمن با حمایت و پشتیبانی ارتش سعودی و فرماندهان سابق بعث عراق، پرداخته است. "غلامی" در گزارش خود که در آخرین شماره مجله "پنجره" به چاپ رسید، نوشت: چندی است اخبار مربوط به شیعیان یمن مورد توجه رسانه‎ها قرار گرفته است. این بخش از پیروان اهل‎بیت در شرایط کنونی در موقعیت حساسی به‎لحاظ تاریخی به‎سر می‎برند؛ از یک طرف ضدیت دولت یمن و از سوی دیگر هماهنگی نظامیان عربستان و نیروهای بعثی عراق، شیعیان استان صعده را در تنگنا قرار داده است. بارها از سوی دستگاه تبلیغاتی سردمداران عرب منطقه، شایعه ارتباط و نزدیکی جنبش الحوثی با جمهوری اسلامی ایران و تلاش حوثیان برای شکل‎گیری دوباره نظام امامت زیدیان در یمن، مطرح شده که البته این ادعا بارها توسط «بدرالدین الحوثی»، شیخ زیدیان جاردیه و رهبر جنبش حوثی، رد شده است. برای تشریح موقعیت کنونی شیعیان یمن بهتر است که نگاهی گذرا به تاریخ زیدیان بیفکنیم. نقش کارساز یمنی‎ها در پیشبرد اسلام و تشیع اساسا یمنی ها ایفاگر نقشی مؤثر و کارساز در تاریخ اسلام هستند. مهاجرت هایی که از این منطقه به حجاز و عراق صورت گرفته، تحولات سیاسی مهمی را برای مسلمین رقم زده است. کوچ قبایل یمنی به سایر مناطق و اسکان آنان در حوزه جغرافیایی جدید، باعث تغییر ترکیب جمعیتی اهالی شبه‎جریزه عربستان شده است. به‎طوری‎که در بسیاری از منابع تاریخی سخن از تقسیم‎بندی اعراب به‎صورت شمالی و جنوبی یا قحطانی و یمنی است. گرایش یمنی ها به اهل‎بیت، از روزگار رسالت نبی مکرم اسلام آغاز شد. در سال دهم هجری حضرت ختمی مرتبت، قصد دعوت از مردم سرزمین یمن را داشت و به همین‎خاطر، خالد بن ولید را به‎سوی آن دیار روانه کرد، اما علی‎رغم توقف شش ماهه خالد، او توفیقی در این زمینه کسب نکرد.بعد از ناکامی خالد بن ولید، پیامبر، علی بن ابی طالب(ع) را به این مأموریت گمارد و او بعد از ورود به یمن، نامه رسول اکرم را برای مردم قبیله همدان قرائت کرد و بعد از خواندن نامه و دعوت به اسلام، همدانیان همگی مسلمان شدند. قبیله همدان بعدها در طول تاریخ اسلام منشا بسیاری از تحولات شدند. علی(ع) قبیله «مذحج» را نیز به اسلام دعوت کرد و آن‎ها قصد پایداری در اعتقادات قبلی خود و تعرض به فرستاده پیامبر را داشتند، اما در درگیری مختصری که روی داد، مذحجیان شکست خوردند و بعد از دعوت مجدد علی(ع) به اسلام گرویدند.دوستی میان اهالی یمن و حضرت امیر به حدی بود که از تعداد بیست و سه نفری که هسته اولیه تشیع بعد از ماجرای سقیفه را تشکیل دادند، ده نفر از انصار یمنی بودند.زمانی‎که بحث خلافت علی بن ابی طالب مطرح شد، علی‎رغم مخالفت های آن حضرت، قبایل یمنی بیش از دیگران در ترغیب حضرت امیر برای پذیرش مسئله خلافت نقش داشتند و بنا بر نقل، اولین کسی که با امام علی(ع) بیعت کرد، مالک اشتر بود. از جمله اقدامات اولیه حضرت امیر در اوایل خلافت، انتخاب والیان برای سرزمین های اسلامی بود. ایشان برای منطقه یمن، فردی که مناسب تشخیص داده و به آن دیار روانه کرد، عبیدا... بن عباس بود. زمانی‎که امام علی(ع) زمامداری امور را به‎عهده گرفت، از همان ابتدا، کارشکنی هم پیمانان گذشته شروع شد و واقعه جمل پیش آمد. در جریان واقعه جمل، نیروهای یمنی سپاه امیر مؤمنان، بسیار فعالانه در جنگ شرکت داشتند و در نهایت از جمله عوامل اصلی پیروزی امام در جنگ بودند. در نبرد صفین نیز برخی از چهر ه‎های سیاسی یمنی تلاشی به‎سزا از خود نشان دادند که از جمله آنان، مالک اشتر، عدی طایی، زحر بن قیس و هانی بن عروه بودند. از دیگر قبایل یمنی که در ماجرای صفین حضور داشتند، بنو احمس از تیره بجیله بن انمار بن نزار، بودند که به‎گفته مؤلف پیکار صفین از این طایفه، هفتصد نفر در این نبرد حاضر بودند. در دوران خلافت امام حسن(ع)، آن امام نیز از حمایت قبایل یمنی و سایر دوستداران شیعی خود برخوردار بود، اما عملکرد ستون پنجم معاویه در کوفه و سست عنصری برخی چهره‎های فرصت طلب که با تهدید و تطمیع سیاست ورز اموی از پشتیبانی خلیفه برحق مسلمین روی برتافتند و در نهایت کار بدان‎جا رسید که امام به صلح با معاویه راضی شد. معاویه کینه یمنیان را به دل داشت، از این‎رو بسر بن ارطاه را برای سرکوب آنان فرستاد. این فرستاده حاکم اموی هنگام ورود به یمن فجایع خونینی را رقم زد. حماسه عاشورا جلوه دیگری از عرصه گردانی یمنیان بود. چنان‎چه در منابع آمده است از مجموع شهدای این رخداد خونین، سی و چهار نفر از یمنیان بوده‎اند. علویان در مواجهه با غاصبان خلافت بر دو دسته بودند. عده ای از نوادگان امام حسن(ع) بر استقرار خلافت و امامت در میان فرزندان امام دوم معتقد و مدعی بودند که برای کسب حقوق از دست رفته باید در مقابل حکومت ظلم با شمشیر قیام کرد. فرزندان امام حسین نیز بر این عقیده بودند که بعد از شهادت سومین امام، مسئله وراثت و جانشینی رسول خدا(ص) در میان فرزندان حسین(ع) استقرار می یابد، اما نکته قابل‎توجه در میان این گروه از علویان این بود که آنان بیشتر به امور فرهنگی روی آورده بودند و به‎خصوص علویانی که مذهب امامیه داشتند از این قاعده پیروی می کردند، اما در میان این گروه از علویان نیز برخی از چهره‎ها وجود داشتند که قیام به سیف را ترجیح می دادند. از جمله این افراد، زید بن علی، فرزند امام چهارم بود که علیه خلافت اموی قیام کرد و به شهادت رسید. فرزندان زید ادامه‎دهندگان راه او بودند و بعدها پایه گذار برخی حکومت های شیعی در یمن و طبرستان شدند. زیدیان در عقیده و مذهب بیش از این‎که به منابع امامیه توجه داشته باشند، از مکتب اعتزال پیروی می کردند. قاسم بن ابراهیم رسی (246 ق) از معروفترین امامان زیدیه در نیمه نخست قرن سوم بود که این دعوت را پذیرفت و به یمن مهاجرت کرد، اما در سفر اول موفق به کسب نتیجه و جلب توجه قبایل سرشناس یمنی نشد؛ در نتیجه به مدینه مراجعت کرد. در سال 284‎ بار دیگر یمنی ها از قاسم دعوت به‎عمل آوردند که این‎بار بازگشت مجدد او، با موفقیت همراه بود و وی موفق به تأسیس حکومتی شیعی مبتنی بر عقاید مذهب زیدیه در مناطق شمالی شد. نظام سیاسی زیدیان، پیوند دین و سیاست سرزمین یمن از قرن دوم تا قرن چهاردهم، شاهد تلاش زیدیان برای بسط و تداوم حکومت شیعی بود. حرکت زیدیان در قرن دوم هجری آغاز شد و بعدها به‎صورت یکی از مکاتب فکری جهان تشیع در آمد. پیروان این فرقه سعی وافری برای رسیدن به اهداف خود در طول دوران خلافت اموی و عباسی داشتند و به همین‎خاطر قیام های متعددی را در صحنه سیاسی رقم زدند. این تلاش ها که در ابتدای امر به‎صورت حرکت های نظامی پراکنده در سرزمین های اسلامی صورت می گرفت، با توجه به کمی تعداد پیروان فرقه زیدیه، در قالب قیام های شکست خورده نمود پیدا کرد. با توجه به معتقدات زیدیان مبنی بر مشروعیت هر‎یک از علویان اعم از حسنی یا حسینی، برای به‎دست گرفتن قدرت و تصدی امر امامت، جانشینی به محمد بن عبدا... بن حسن معروف به نقس الزکیه رسید و او مدتی چند در بصره تلاش هایی را صورت داد و بعد از کشته شدن او، برادرش ابراهیم راهش را ادامه داد.اقدامات ابراهیم جلوه بیشتری داشت و مدتی چند حکومت عباسیان را دچار بحران کرد. بعد از مرگ ابراهیم، این شعله فروزان توسط محمد بن ابراهیم طباطبا و سردار برجسته او ابوالسرایا، کاخ های خلافت عباسی را به لرزه درآورد. پیروان زید نیز با توجه به رونق کار طباطبا به او پیوستند و در قیامی که او رهبری می کرد، علیه حکومت عباسی حرکت های نظامی خود را شکل دادند. در این هنگام قبایل شیعی یمن با توجه به اختلافات داخلی موجود در میان خود، برای رفع معضلات و رسیدن به یک‎پارچگی، برنامه دعوت از خاندان اهل‎بیت و علویان را در پیش گرفتند. قاسم رسی یکی از علویانی بود که این دعوت را پذیرفت. وی برادر طباطبا بود که بعد از کشته شدن او، به هند مهاجرت کرد و در آن‎جا به ارشاد و تبلیغ و دعوت مردم برای پیوستن به نهضت زیدیه پرداخت. زیدیه تا زمان او تشکل پیدا نکرده بود و در نوعی پراکندگی فکری به‎سر می‎برد، اما قاسم رسی به مذهب زیدیه سر و سامان بخشید و زیدیه را براساس تفکر جارودی که از فرقه‎های نزدیک به امامیه است، شکل داد. اما دیدگاه‎های او باعث جدایی میان زیدیان شد.بعد از مرگ قاسم، یمنیان از پسرش حسین برای حضور در یمن و به‎دست گرفتن زمام امور دعوت کردند و حسین از هند به یمن آمد و چون به زهد و تقوا مشهور بود، توانست حمایت قبایل یمن را جلب کند و از این‎رو مردم در سال 288 با وی بیعت کردند و او توانست حکومتی بر‎اساس عقاید زیدیه در یمن تشکیل دهد. بعد از مرگ حسین شیعیان یمن با نواده قاسم، یعنی یحیی بن حسین بن قاسم رسی که جوانی سی و پنج ساله، و در فضلیت و شجاعت سرآمد بود، بیعت کردند. اولین مأموریت یحیی بن حسین، پس از مدتی با مشکل مواجه شد و وی به مدینه بازگشت. تا این‎که برای دومین‎بار در سال 284 هجری قمری و بنابر درخواست مجدد قبایل یمن، یحیی بن حسین به یمن بازگشت و این‎بار با برقرار کردن حکومتی پایدار، بنیان‏گذار حکومتی شیعی مبتنی بر عقاید مذهب زیدیه در مناطق شمالی آن دیار شد. وی فردی عالم، فاضل و مصنف بود و علیه المعتضد با... عباسی قیام کرد و کار او از چنان رونقی برخوردار شد که هفت سال در مکه به نام او خطبه خوانده شد. وی مدت چهارده سال بر بخش های شمالی یمن فرمانروایی کرد و شهر صعده را مرکز حکومت خود قرار داد. از سوی دیگر، درصدد مبارزه با تفکرات و مذاهب حاضر در صحنه سیاسی و اعتقادی یمن، از جمله قرابطه برآمد و اقداماتی را در این زمینه انجام داد. نتیجه این تلاش ظهور مکتبی فقهی و کلامی تحت عنوان هادویه شد که اثرات و تبعات آن تا به امروز باقی است و پایه‎های آن توسط دو تن از فرزندان او به نام های محمود(مرتضی لدین ا...) و احمد (ناصر لدین‎ا...) مستحکم شد. با اوج گرفتن تنش های خانوادگی در میان خاندان یحیی، حاکمان شیعی یمن نتوانستند تا چند دهه اقتدار دوران یحیی را بازیابند تا این‎که در سال 388 هجری قمری در حالی‎که نزاع میان نوادگان هادی به اوج خود رسید، برخی قبایل یمن بار دیگر به بیعت با سادات مستقر در خارج از یمن روی آوردند که در نهایت با اجابت دعوت آنان از سوی قاسم بن علی (310 تا 393) و ورود او به یمن، امامان زیدی دوباره اقتدار گذشته خود را بازیافتند. قاسم بن علی از سادات حسنی مقیم حجاز بود. حکومت او در یمن شمالی البته با مخالفت های عموزادگانش که از نسل یحیی بن حسین بودند، روبه‎رو شد و در نهایت مردم یمن به حکومت قاسم به علی رضایت دادند. وی در تاریخ به قاسم صغیر نیز شناخته می شود. قاسم رسی در سال 381 وارد یمن شد و در سال 389 «عیان» را مرکز حکومت خود قرار داد و به همین‎خاطر به عیانی نیز معروف است. وی طی چند درگیری توانست حکومت خود را در مناطق شمالی و مرکزی یمن از جمله صنعا تثبیت کند. بعد از مرگش، پسرش حسین جانشین شد.حسین بن قاسم به مجرد رسیدن به حکومت، روش خشونت آمیزی در برخورد با قبایل را در پیش گرفت و به همین‎خاطر موجبات نارضایی گسترده فراهم آمد. این برخورد خشن باعث رویگردانی قبایل از حکومت وی شد و در نهایت در جنگ سختی که میان او با یکی از قبایل درگرفت، در سال 404 کشته شد.آن‎چه که مسلم است وی در دوران حیاتش ادعاهای خاصی پیرامون مهدویت اعلام نکرده است، اما بعد از مرگ او پیروانش ادعا کردند که او نمرده است و در پی این اعتقاد فرقه جدیدی در درون زیدیه به نام حسینیه، رشد کرد که تا قرن هفتم در کنار جریان سنتی زیدیه در یمن حضور جدی داشت.در قرن چهارم امامت یمن در اثر مشکلات جانشینی تضعیف شد و در برابر فشار صلیحیان اسماعیلی که هواخواه فاطمیان مصر بودند و صنعا و صعده را فتح کردند، به طرف شمال عقب رانده شد.در ابتدای قرن ششم اولاد امام هادی، بار دیگر توسعه حکومت خود از نجران و صعده به‎سوی جنوب را آغاز کردند و امام احمد متوکل مؤسس جدید امامت زیدی بود. از آن‎جا که امامان زیدی اداره پرجمعیت ترین و مرفه ترین زمین‎های جلگه ای یمن را در دست داشتند، مصلحت را چنین دانستند که عقاید اکثریت پیروان آن‎ها با عقاید دینی رایج منطبق شود. بنابراین آن‎ها به حمایت از مکتب جدید اهل سنت پرداختند که اولین‎بار از تعالیم سید محمد بن ابراهیم الوزیر (م 840ق) حاصل شده بود. در قرون جدید با توجه به قدرت یافتن خلیفه عثمانی، مدتی چند یمنیان مجبور به پذیرش تبعیت عثمانی ها بودند.یمن در پی فروپاشی عثمانی در جنگ جهانی اول مستقل شد. تا آن زمان انگلیس و ایتالیا برای تسلط بر یمن با یکدیگر رقابت می کردند.در دسامبر 1918 نیروهای انگلیسی بر حدیده، لحیا و مناطقی از تهامه چیره شدند.امام یحیی حمید الدین که از جمله آخرین امامان زیدی بود (متوفی 1948) به همراه نیروهایش با انگلیسی ها به مبارزه برخاست و در نوامبر 1918 مرکز فرماندهی خود را از شهاره به صنعا انتقال داد و خود را پادشاه خواند و اعلام کرد که قراردادهای آنگلو - ترکی را به رسمیت نمی شناسد. ایتالیا که دورادور تحولات سیاسی یمن را تحت‎نظر داشت و از نارضایتی مردم این کشور از سیاست بازی های انگلیس آگاه بود، پیمان دوستی و بازرگانی ایتالیا - یمن را در سال 1926 به امضا رساند. به رسمیت شناختن استقلال یمن از جمله تبعات این پیمان‎نامه بود، اما سایر تعهدات ایتالیا برای نوسازی این کشور صورت تحقق پیدا نکرد. انگلیس نیز قصد انفعال سیاسی در یمن را نداشت و در سال 1927 خواهان شناسایی حق حاکمیت نیروهای انگلیسی بر امیرنشین های سرزمین عدن شد که با بی اعتنایی امام مواجه شد و در پی آن نیروهای بریتانیایی حمله هوایی و دریایی خود علیه یمن را آغاز کردند، از سویی دیگر مناطق شافعی‎نشین را علیه حاکمیت مرکزی شوراند.جدایی‎طلبان نیز از فرصت استفاده کرده و به همدستی برخی قبایل یمنی از جمله زرانیق در منطقه بیت الفقیه و حاشد در شمال یمن و با کمک تجهیزات نظامی که انگلیسی ها دریافت کرده بودند، شورش هایی را به راه انداختند. سال 1928 میلادی سال سختی برای امام یحیی بود، زیرا مناطق تحت نفوذش توسط نیروی هوایی بریتانیا درهم کوبیده شد. از سوی دیگر، در میان مردم نیز شایع شد که صنعا و حدیده نیز به‎زودی بمباران خواهد شد که از این‎رو مردم بی دفاع برای نجات جان خود سر به کوهستان ها نهادند. با تشدید فشارهای سیاسی و نظامی، امام یحیی ناچار دل به دوستی با شوروی بست و در نوامبر 1928 پیمان دوستی و بازرگانی میان یمن و شوروی بسته شد، اما از بد اقبالی امام یحیی این پیمان در هنگامه بحران اقتصاد جهانی (1929-1933) منعقد شد و علی‎رغم کارگشایی های اولیه، بهای نقره که پشتوانه پول کشور بود، فرو کاهید و اقتصاد یمن ورشکسته شد. بحران اقتصادی بار دیگر شورش قبایل را سبب شد و از سویی دیگر در مرزهای یمن و عربستان نیز تنش هایی ایجاد شد و حسن ادریسی، امیرنشین عسیر، به تحریکاتی ایذایی علیه عربستان دست زد. انگلیسی ها برای ایجاد اختلاف سیاسی یمن و عربستان از فرصت به‎دست آمده، بهره جستند. ناآرامی مرزها، عاقبت کار را به جنگی تمام‎عیار کشید. سعودی ها با توجه به برتری نظامی خود توانستند در طی چهل و پنج روز تهامه یمنی تا حدیده را تصرف کنند. از آن‎جا که انگلیسی ها از قدرت گرفتن بیش از اندازه سعودی ها دلخوش نبودند، از در دوستی با امام یحیی برآمدند، در نهایت با همدستی آن‎ها پیمان آشتی میان یمن و سعودی و در بیستم ماه می 1934 در طائف با تقسیم منطقه بحران بین دو کشور برقرار شد. این رویداد باعث تحکیم بیشتر پیوندهای اقتصادی و سیاسی انگلیس با یمن شد و فضا را برای جولان سیاست های استعماری ایتالیا مهیا کرد و این کشور درصدد موقعیتی مناسب برای عقده گشایی بود. این فرصت با آغاز جنگ جهانی دوم فراهم آمد و ایتالیایی‎ها با توجه کسب تصرفاتی در آفریقا، قصد استفاده از یمن به‎عنوان سرپل دسترسی به آب‎های خلیج فارس را داشتند، اما در مواجه با برتری ناوگان دریایی بریتانیا شکست خوردند. جنگ جهانی تبعات فراوانی به‎لحاظ اقتصادی برای یمن داشت و کار را برای ادامه حکمرانی امام یمنی دشوارتر کرد، در کودتای هفدهم فوریه 1948 به سرکردگی عبدا... بن احمد الوزیر، حکومت امام یحیی سقوط و عبدا... دولتی تازه تأسیس کرد و خود را شاه و امام نامید، اما حکومت او دوام پیدا نکرد و احمد پسر امام یحیی در سیزدهم مارس 1948 با بهره گیری از توانمندی های نظامی، قبایل زیدی در صنعا را به اشغال خود درآورد و دستور تیرباران عبدا... بن احمد و هوادارانش را صادر کرد. حکومت یحیی نیز دوام چندانی پیدا نکرد و حکومت امامیه زیدیه بعد از اعلام جمهوری در سال 1962 منقرض شد. جنبش «الحوثی» این جنبش، توسط «حسین الحوثی» آغاز شد و اکنون توسط «عبدالملک الحوثی» (برادر او) رهبری می شود. آن دو از فرزندان «بدرالدین الحوثی»‎اند که عالم نامور زیدی در یمن است. بدرالدین الحوثی، در سال 1345 (هـ.ق) در شهر «ضحیان» به دنیا آمد و در صعده پرورش یافت. او از خاندان علمی و مؤلفان پرکار معاصر زیدی است که هم اکنون با سن بیش از نود سال در حال حیات است و از قیام فرزندان خود حمایت کرده و رهبری دومین جنگ علیه دولت یمن (پس از کشته شدن فرزندش حسین) را بر عهده داشته است. او دارای آثار متعددی چون: اسانید الزیدیه، الایجاز فی الرد علی فتاوی الحجاز، تفسیر القرآن الکریم، التحذیر من الفرقه و... است. او در سال های جنگ داخلی یمن، مدتی به ایران پناه آورد و چندی در شهر قم زیست. به‎لحاظ اعتقادی این جنبش و رهبر آن به زیدیان جارودی معروف است که بیشترین قرابت را با شیعیان دوازده امامی دارند. از نظر جارودیان مسئله نص و انتخاب حضرت علی به‎عنوان جانشین پیامبر اکرم، اصلی مسلم است و در آن خدشه‎ای نیست. به همین خاطر، مسئله انتقاد و انکار خلفای اول تا سوم را مورد توجه قرار دادند. به امامت اهل‎بیت نیز قایل هستند، اما قرائت تازه‎ای از این موضوع دارند و ادامه آن را تا امامان زیدی نیز مستمر می‎دانند و منتظر ظهور حضرت مهدی(عج) هستند. البته در مورد این‎که نسب ایشان آیا از حسنیون یا حسینیون است، اختلاف‎نظر دارند. به‎طور طبیعی با چنین افکاری، حوثیان از نظر اعتقادی با جریان دیگر زیدی که از شاخه بتریه هستند و نزدیکی بیشتری با اهل‎سنت احساس می‎کنند، مخالفند. حسین الحوثی رهبر فقید جنبش وی تحصیلات کودکی را در همان محل رشد خود یعنی صعده گذراند و سپس در مدرسه سلفی‎های سنی که وابسته به اخوان‎المسلمین بود، ادامه تحصیل داد. در سال1991 «حزب سوسیالیست یمن» برای جلوگیری از گسترش افکار تند حزب «التجمع الیمنی للاصلاح» تصمیم می‎گیرد «حزب الحق» را با دیدگاه‎های اسلامی تأسیس کند. در این میان، حسین الحوثی هم از م‍ؤسسین به‎شمار می‎رود. حسین الحوثی در سال 1993 به عضویت پارلمان یمن درآمد. در سال 1996 به سبب بازگشت یمنی‎های سلفی و وهابی از افغانستان، حکومت یمن دچار اختلاف و انشقاق می‎شود و این به‎سبب ترس از تفکرات افراطی آنان بود. از این‎رو، دولت برای این‎که جلوی افکار تند آن‎ها را بگیرد، از حسین الحوثی کمک گرفت. در همان بحبوحه (1997) بود که الحوثی از حزب الحق جدا شد و حزب «الشباب المؤمن» را تأسیس کرد. دولت یمن تحت فشار آمریکا، حوثی‎ها را در تنگنا قرار داد تا این‎که در ژوئن2004 رسما به آنان اعلان جنگ داد.از سال 2004 دولت یمن با این جریان در منازعات جدی قرار گرفت و تاکنون شش مرحله جنگ بین آن دو، در جریان بوده است: جنگ اول: در 2004 اتفاق افتاد. در این جنگ، «حسین الحوثی» (اولین رهبر جنبش و نماینده پارلمان) کشته شد. جنگ دوم: در 2005 به رهبری «بدرالدین الحوثی» (پدر حسین الحوثی و از عالمان بنام زیدی یمن) با نیروی دولتی یمن رخ داد. جنگ سوم: به رهبری «عبدالملک الحوثی» (برادر حسین و رهبر فعلی جنبش الحوثی) با دولتی های یمن انجام شد. در تداوم این نبردها، در سال گذشته میلادی، تحت نظارت امیر قطر، توافقنامه ای میان دو طرف برگزار شد که جز بند تبادل اسرا، باقی بندهای موافقت‎نامه اجرا نشد و در نتیجه نبردها ادامه یافتند و اکنون جنگ ششم را شاهد هستیم.به‎گفته «سلطان سامعی» نماینده پارلمان یمن، این جنگ تاکنون موجب 12 هزار کشته، 25 هزار زخمی و آوارگی تعدادی فراوان و خرابی های بسیار شده است. نقش عربستان و حزب بعث عراق استان صعده یعنی محل اسکان شیعیان جارودیه در جوار استان نجران عربستان قرار دارد. نجران مهمترین منطقه شیعه‎نشین حجاز است که دولت عربستان نسبت به آن حساسیت‎های فراوانی دارد. همسایگی دو منطقه شیعه‎نشین موجباب هراس دولت عربستان و حزب بعث عراق را فراهم آورده است. به‎خصوص این‎که در شرایط کنونی شیعیان با به‎دست گرفتن دولت عراق از جایگاه سیاسی بالایی در منطقه برخوردار شدند. به همین‎خاطر، دولت‎مردان عربستان و حزب بعث از قدرت‎گیری دوباره شیعیان در یمن بیمناکند و از هر فرصتی برای به ضعف کشاندن جنبش الحوثی استفاده می‎کنند و حتی به اتهام‎های اثبات نشده از جمله جلوگیری از دخالت نظامی اعضای جنبش در منطقه نجران نیز متوسل می‎شوند. عربستان سعودی علاوه بر کمک 3 ملیارد دلاری به یمن و تقبل هزینه‎های جنگ علیه حوثی‎ها، علنا نیروی هوایی خود را وارد جنگ کرده است که از پایگاه هوایی «خمیس» عربستان پرواز می‎کنند و بر فراز مواضع آن‎ها در یمن در ارتفاع پایین به عملیات می‎پردازند. علاوه ‎بر این، عربستان «مقرن عبدالعزیز» رییس دستگاه اطلاعاتی خود را برای تحویل نامه ویژه‎ای به «معمر قذافی» رهبر لیبی به این کشور اعزام کرد که در آن از قذافی خواسته شده است که تعهدات خود در جریان سفر اخیرش به ریاض درخصوص توقف هرگونه حمایتی از جنبش الحوثی را اجرا کند. همچنین ده‎ها افسر بلندپایه ارتش سابق عراق، فرماندهان گارد ویژه صدام و فرماندهان ستاد فراری از عراق به یمن آمده‎اند و دولت «علی عبدا... صالح» (رییس‎جمهوری یمن) آن‎ها را برای آموزش و تعلیم افسران و فرماندهان نظامی به‎کار گرفته است.افسران رژیم سابق عراق اشتباهات فرماندهان ارتش یمن در پنج جنگ گذشته علیه جنبش الحوثی از سال 2004 میلادی را برشمردند و باتوجه به ملاحظات افسران رژیم سابق عراق، علی عبدالله صالح (رییس‎جمهوری یمن) تصمیم گرفت تا از تعدادی از آن‎ها به‎عنوان مشاور، طراح و فرمانده برای حمله کنونی ارتش یمن علیه اعضای جنبش الحوثی در استان شمالی صعده کمک بگیرد. این افسران رژیم سابق عراق تجربیات خود در برخورد با پناهگاه‎های کردهای شمال عراق را به فرماندهان نظامی یمن ارائه کردند، به‎ویژه که شکل و ساختار مناطق کوهستانی شمال عراق با استان صعده یمن و اطراف آن مشابه است. با این وصف، علی‎رغم بحرانی بودن وضعیت برای شیعیان استان صعده، با عنایت به مسلح بودن مردم منطقه و دستیابی اخیر نیروهای نظامی جنبش الحوثی به چند پایگاه نظامی و دستیابی به سلاح‎های سنگین، این جنبش توانست از نظر نظامی در شرایط برتری قرار بگیرد و در چند منطقه ارتش یمن و نیروهای نظامی عربستان را زمینگیر کند و به نظر می‎رسد که مقاومت جنبش در مقابل تهاجمات نظامی وضعیت بهتری پیدا کرده است.