بر پایه گزارش‌های یک مرکز پژوهشی فلسطینی، جامعه صهیونیست در سال 2008 گرفتار بحران عدم امنیت اجتماعی و گسترش نابرابری‌ها بوده و به زودی شاهد گسترش اعتراضات مدنی در این رژیم خواهیم بود. مرکز مطالعات فلسطین ( المرکز الفلسطینی للتوثیق و المعلومات "ملف ") از انتشار پژوهشی تحت عنوان "اسرائیل 2008: از بین رفتن احساس رفاه و امنیت اجتماعی " خبر داد که اخیراً توسط مرکز فلسطینی "تحقیقات و پژوهش‌های اسرائیل (المدار) " منتشر شده و دربردارنده سه گزارش جدید از وضعیت اقتصادی- اجتماعی این رژیم است. اولین گزارش به وضعیت اجتماعی رژیم صهیونیستی طی سال‌های 1998 تا 2007 می‌پردازد، دومین گزارش "بهای اشغال یا بار مالی منازعه اعراب- اسرائیل در سال 2008 " و سومین گزارش "نظرسنجی اجتماعی در اسرائیل 2008 " نام دارد. بر پایه خبر پایگاه اینترنتی ملف، این سه گزارش تأکید می‌کنند جامعه اسرائیلی در دهه گذشته با مشکلات و چالش‌های بسیاری در زمینه مساوات و عدالت اجتماعی مواجه بوده و نشان می‌دهد که نه تنها در این جامعه مساوات و عدالتی وجود نداشته، بلکه تبعیض و نابرابری در تقسیم منابع و سود حاصل از رشد اقتصادی در تمام حوزه های اجتماعی از جمله آموزش و پرورش و خدمات بهداشتی و درمانی و مسکن و دست‌مزدها و سرمایه‌گذاری‌ها و کمک‌های دولتی و حمایت‌های اجتماعی عمیق‌تر شده است. این رخدادها بازتاب سیاست خصوصی‌سازی دنبال شده توسط کابینه‌های صهیونیستی تلقی شده و ضربات مهلکی به طبقات ضعیف جامعه وارد ساخته و آنها را بیش از پیش فقیرتر کرده است که در رأس این طبقات یهودیان شرقی و اعراب قرار دارند. با اینکه این گزارش به رژیم صهیونیستی در صورت ادامه این سیاست‌ها هشدار داده است، اما ملاحظه می‌کنیم این گرایش‌ها همچنان بیش از یک دهه است که بر سیاست‌های اجتماعی و اقتصادی اسرائیل سایه افکنده و احتمال آن می‌رود ادامه آن در سالهای آینده بازتاب‌های منفی بسیاری بر اوضاع اجتماعی و اقتصادی بر جای نهد و فروپاشی این رژیم را تسریع کند. این گزارش می‌افزاید سرنوشت اقتصاد رژیم صهیونیستی و رشد یا رکود آن صرفاً وابسته به بحران‌های اقتصادی بین‌المللی نیست، بلکه از میزان ثبات سیاسی در منطقه و بویژه عرصه اسرائیلی- فلسطینی آن نیز تاثیر می‌پذیرد و در این زمینه پیشنهاد شده رژیم صهیونیستی به توافق منصفانه سیاسی با فلسطینی‌ها دست‌ یابد و در این زمینه صرفاً منافع سیاسی این رژیم مد نظر قرار نگیرد، بلکه به منافع اقتصادی و اجتماعی هم توجه شود. در ادامه می‌خوانیم: "آنتوان شلحت "، کارشناس اسرائیلی، این سئوال را مطرح می‌کند که چرا شاهد تظاهرات گسترده در داخل اسرائیل در اعتراض به این اوضاع نیستیم و چرا نیروهای داخلی رژیم صهیونیستی توان تغییر اوضاع موجود را ندارند. وی در پاسخ خود، به سخنان پروفسور "شلومو سپیرسکی "، جامعه‌شناس اسرائیلی، استناد می‌جوید. وی زمانی در پاسخ به چنین سئوال مشابهی به مقوله‌ای اشاره کرده بود که "موشه دایان "، وزیر جنگ رژیم صهیونیستی در جنگ 1967 بر آن تأکید نموده بود: اینکه این رژیم نمی‌تواند دو پرچم اعتراض را در آن واحد بلند کند، یکی پرچم امنیتی و دیگری اجتماعی. شلومو سپیرسکی بدین‌ وسیله می‌خواست به این نکته اشاره کند که اگرچه رژیم صهیونیستی 2007 در ظاهر با رژیم صهیونیستی 1967 تفاوت کرده، اما گفته دایان همچنان بر آن منطبق است. گزارش پایگاه ملف با تاکید بر این نکته پایان می‌یابد که به زودی شاهد بروز اعتراضات اجتماعی در کشور مجعول اسرائیل خواهیم بود: بر این اساس می‌توان گفت اعتراض‌ها و اعتصاب‌های اجتماعی یکی از هزاران مبارزه‌ای است که تا کنون به تعویق افتاده و بی‌شک ‌بزودی وقت سر بر آوردن آنها فرا خواهد رسید. شاید همین برداشت باشد که باعث شده "سامی شالوم شطریت "، منتقد و محقق اسرائیلی، بر این نکته تأکید کند که: "هر انسان عاقلی می‌تواند تصور کند وقتی زمان اشغال و سرکوب فلسطینی‌ها پایان یابد، بحران‌های اجتماعی و مدنی در اسرائیل چون بشکه باروتی منفجر خواهد شد و مقامات سیاسی رژیم صهیونیستی را به زحمت خواهد انداخت ".