آن چه خواهید خواند متن کامل گزارشی است که توسط «کمیته امور خارجه و امنیت کنست(پارلمان رژیم صهیونیستی)»(گزارش هنگبی) تهیه و منتشر شد.خبرگزاری فارس این گزارش را برای نخستین بار در ایران به صورت کامل ترجمه کرده وبه صورت سلسله وار منتشر می نماید. جنگ 33 روزه لبنان که برای نخستین بار طعم شکست نظامی را در یک جنگ رودررو به تل آویو چشاند، به قدری برای سران رژیم صهیونیستی تحقیر آمیز و مایه سرشکستگی بود که طی مدت دوسال پس از جنگ ، نهاد های گوناگون سیاسی و نظامی دولت یهودی، از زیر بار سنگین این شکست شانه خالی کرده و آن را بر گردن یکدیگر می انداختند. آن چه خواهید خواند متن کامل گزارشی است که توسط «کمیته امور خارجه و امنیت کنست(پارلمان رژیم صهیونیستی)» تهیه و منتشر شد و به «گزارش هنگبی» اشتهار دارد . تلاش برای تهیه چنین گزارشی ، زمانی جدی شد که اخباری مبنی بر این منتشر گردید که نتایج تحقیق کمیسیون وینوگراد ممکن است تقصیر شکست در جنگ 33 روزه را متوجه نهاد سیاسی دولت یهود نماید .این گزارش در حقیقت پیش دستی نهاد سیاسی رژیم صهیونیستی بود تا عوامل شکست در جنگ 33روزه را به سوی نهاد نظامی این رژیم معطوف کند و در دسامبر سال 2007 منتشر گردید و خشم نظامیان صهیونیست را برانگیخت. در هر حال این گزارش نیز مانند «گزارش کمیسیون وینوگراد» از ابعاد شکست نظامی ارتش صهیونیستی پرده برمی دارد و مهر تایید دیگری است بر پیروزی های قاطع مجاهدان حزب الله لبنان. خبرگزاری فارس با تهیه متن این گزارش، آن را به صورت کامل ترجمه کرده و به مناسبت سومین سالگرد پیروزی حزب الله در جنگ 33 روزه لبنان به صورت سلسله وار منتشر می نماید. بدیهی است که تنظیم این گزارش توسط سیاستمداران صهیونیست انجام گرفته و اصطلاحاتی که در آن به کار برده شده است به طور کامل مورد تایید خبرگزاری فارس نمی باشد اما برای حفظ سندیت این گزارش از تغییر دادن واژه ها اجتناب شده است. متن کامل «گزارش کمیته امور خارجه و امنیت کنست» درباره «جنگ دوم لبنان»- دسامبر 2007(قسمت اول) *مقدمه شصت سال از استقلال* می گذرد که تمامی این سالها با منازعه همراه بوده است. به غرم تمام تلاش هایی که برای ایجاد صلح با همسایه ها به کارگرفته شد، اما همچنان حکومت اسرائیل از زمان تأسیس خود تا به امروز درگیر تثبیت نظام و حمایت از وجود خود می باشد و همچنان هزینه های هنگفتی را برای این هدف می پردازد... در جنگ دوم لبنان، ما ناچار بودیم که بار دیگر این هزینه را بپردازیم، اما هزینه ای هنگفت تر و سرسام آور. چون در این مدت بر اثر حملات موشکی حزب الله 119 سرباز اسرائیلی و نیز 40 شهروند اسرائیلی کشته شدند. در این میان افراد بسیاری از جمله افراد عائله مند مصدوم شدند که شرایط زندگی آنان متأثر از این وضعیت، تغییر کرد و آنان به دلیل مصدومیت ها و آسیب های وارده، با رنج و مشکلات زندگی خواهند کرد. علاوه بر این ، دشمن، دو سرباز اسرائیلی به نامهای ایهود گولد فاسیر و الداد ریگیف را در ابتدای این جنگ به اسارت خود درآورد که تازمان نگارش این سطور، از سرنوشت آنان خبری در دست نیست. این جنگ موجب شد محافل عمومی اسرائیل دچار ناامیدی و ناکامی گردند . دهها اظهار نظر و سخنان ایراد شده توسط افسران ، سربازان و نیروهای احتیاط که در مرحله اول نتیجه گیری و عبرت گیری از این جنگ به دعوت ما در این کمیته حاضر شدند، بهترین دلیل برای بیان احساسات موجود در محافل عمومی اسرائیل می باشد. سربازان اسرایئلی در پیشگاه اعضای این کمیته نسبت به عملکرد رزمی خود در میدان نبرد احساسات بدی اظهار نمودند. علاوه بر این، مجموعه اظهارات آنها به نحوی بیانگر این است که در صورت بروز جنگی دوباره، این بار دیگر، به فراخوان برای جنگ، مانند جنگ سی و سه روزه شاهد پاسخ مثبت و فراگیر نیروها نخواهیم بود. این امر موجب شد اعضای این کمیته احساس کنند که سران حکومت باید نسبت به سربازان احتیاط که در این جنگ به آنان آسیب روانی جدی وارد شده و همچنان آثار و نشانه های آن باقی مانده نقش بیشتری ایفا نمایند و به آنان عنایت بیشتری داشته باشند. چراکه احساس شکست سنگین در جنگ اخیر ، به آنان آسیب های روانی شدیدی وارد ساخته است. کمیته سیاست خارجی و امنیت کنیسته، که تهیه کننده این گزارش می باشد، با رفتاری آگاهانه از بیان هرگونه توصیه شخصی به فرماندهان نظامی و سران حکومت خودداری نموده است و کمیته ای والا مقام به ریاست قاضی الیاهو وینوگراد را برای انجام این مأموریت تعیین کرده است که گزارش کمیته وینوگراد منتشر شده و در دسترس مردم اسرائیل قرار گرفته است. در گزارش وینوگراد ، نقش هایی که سران دو رده سیاسی و نظامی ایفا نموده اند را مورد بررسی قرار می دهد. لذا کمیته ما ، تا اندازه ممکن از ارائه توصیه های شخصی خودداری کرده است. چراکه شماری از اعضای کمیته ما، در سمت های پارلمانی مشغول کار هستند و این امر ممکن است کمیته ما را با مشکلات جدی مواجه سازد. در نتیجه ما خود را قاضیان مستقل و آزاده از هرگونه قید های ایدئولوژیک ، حزبی یا شخصی اعلام نمی‌کنیم. اما با این حال، توصیه های ارائه شده درگزارش این کمیته بر مشاهدات و نتایج حرفه ای ، میدانی، و نظری متمرکز خواهد بود. چراکه از مبانی اولیه تشکیل این کمیته، همکاری با تمامی دستگاهها و نهادها برای اصلاح سیستم امنیتی اسرائیل ، پس از پایان جنگ دوم لبنان می باشد. به همین رو، اهتمام بیشتر این گزارش -که خوانندگان نیز آنرا به چشم خود می بینند- توضیح بسیاری از مبانی بنیادین سیاسی امنیتی می باشد . چراکه با توجه به مسئولیت پارلمانی این کمیته، اهتمام به این مسأله پیش از هر امر دیگری ضروری به نظر می رسید. جنگ دوم لبنان به عنوان واکنش قاطع و سریع اسرائیل به ربایش و کشتار از سوی حزب الله در مناقط تحت حاکمیت اسرائیل بروز یافت. حزب الله نیز در پاسخ، باران سنگین موشکی و بمب های فراوان خود را بر روی مناطق مختلفی از جبهه داخلی اسرائیل فرو ریخت. البته این اقدام ، غافلگیر کننده نبود، چون تقویت حزب الله و برگزاری دوره های کارآمد سازی نیروهای این حزب ، اموری هستند که از سالها پیش مشخص و شناخته شده بودند. زمانی که اسرائیل مقرر کرد حد و مرز خویشتن داری در برابر حزب الله را تعیین کند و مصمم شد که پاسخ به حزب الله شدید و در عین حال قاطع باشد،دو رده سیاسی و نظامی به خوبی می دانستند که یکی از نتایج طبیعی و پیامدهای قابل پیش بینی این پاسخ ، ورود اسرائیل به جنگی دراز مدت با حزب الله می باشد و باید وارد نبردهایی با مدت طولانی و اهداف گسترده شویم. همچنین پیش بینی می شد که بخش گسترده ای از شهروندان اسرائیلی -دست کم در مناطق شمال- مصدوم شوند و آسیب ببینند. اما بر خلاف این ارزیابی ها، وقتی که درگیری ها شروع شد، عملکرد ارتش اسرائیل به گونه بود که گویا تنها مأموریت ارتش، از بین بردن توان موشکی حزب الله و متوقف کردن پرتاب موشک به اسرائیل می باشد. این هدف در عمل محقق نشد و جنگ به مدت 34 روز ادامه یافت ، در حالیکه تهدید موشکی به قوت خود باقی مانده و همچون روز اول شروع جنگ، این تهدید وجود دارد. علت شکست: تصمیم به ورود به جنگ بر ضد حزب الله با طبیعت هدف مورد نظر تناسبی نداشت. اسرائیل، گزینه ورود به جنگی ویرانگر بر ضد حزب الله را از راه بمباران شدید اهداف حزب الله و دیگر مناطق لبنان شروع کرد. تصمیم سازان اسرائیلی گمان کردند که نیروی هوایی اسرائیل می تواند به تنهایی تهدید حزب الله را از میان بردارد. می دانیم که شیوه سنتی و کلاسیک برای فعال کردن توان نظامی از راه برداشتن گام های زیر می باشد: 1. به تصرف در آوردن مقر ها و سکوهای پرتاب موشک 2. اقدام به پاکسازی این مقر ها تا آخرین نقطه... 3. ورود به عمق مناطقی که احتمال دارد به مقر های جایگزین تبدیل گردند.. شکست سخت در میدان نبرد توانست تفسیری آشکار از اختلاف صریح میان شیوه فعال کردن آتش پدافند با اقدام به انجام عملیات گسترده زمینی و با آموزش های عمیق و دقیق ، ارائه نماید. جوهره عملکرد نظامی اسرائیل در جنگ لبنان مبتنی بر این فرضیه است که تخریب اهداف دشمن از راه ریختن آتش سنگین بر دشمن موجب می شود که رهبران حزب الله با شرایط دشوار روبرو شوند و مجبور شوند در خصوص کارآمدی حمله موشکی خود، بازنگری نمایند. اما مشخص شد که توان عملیاتی حزب الله در خصوص پرتاب موشک به شکل اساسی ضربه نخورده است. به دیگر سخن، هدف فرماندهی اسرائیل ، تغییر واقعیت موجود از راه قانع سازی دشمن بود. به طوری که امید داشت حزب الله در فرصتی کوتاه قانع شوند که حملات موشکی حزب الله ، کارآمدی لازم را ندارد. در نتیجه کار به دست حزب الله افتاد و همه چیز به حزالله بستگی داشت. از آنجا که حزب الله به طور ضعیف آشکار نشد و به دنبال بازنگری در میزان خسارت های وارد آمده از راه حملات هوایی اسرائیل نبود، با تأسف باید گفت ، واقعیتی که به خاطر تغییر آن هزینه های سنگینی را بر خود تحمیل کردیم ، همچنان پابرجاست و هیچ چیز تغییر نکرده است. اما در مقابل، عملیات زمینی می توانست بدون توجه به اراده دشمن ، تغییر مطلوب را در واقعیت موجود ، پدید آورد، بدون اینکه تلاش کند وضعیت روانی فرماندهان و سران دشمن را بررسی نماید. در نتیجه ممکن بود که دشمن مجبور شود ، اهداف خود را تغییر دهد و به دنبال متوقف سازی تهدید بر آید ، به طوری که این عملیات نظامی زمینی می توانست با یک عملیات سرنوشت ساز و تعیین کننده، داده های جدیدی را در عرصه میدانی ایجاد نماید. علت اتکای استراتژیک بر منحصرکردن ابزار نبرد در حملات شدید ، عبارتند از : 1. تقویت کردن روند مسلح شدن به موشک های دراز مدت 2. ابداع و خلاقیت در ارائه نظریه های جدید نظامی و میدانی 3. اعمال مدیریت علمی نبردها. 4. وجود شبکه های ارتباطاتی پیشرفته و ... . در نتیجه شاهد پیشرفت فناوری جدید هستیم تا روند تصمیم سازی نظامی اسرائیل به دنبال ایجاد انقلابی جدی در مدیریت نبرد نظامی باشد. به همین دلیل، تصمیم سازان و تصمیم گیران در این سازمان نظامی به دنبال ایجاد انقلابی در شیوه های مدیریت جنگ های نظامی افتادند. لذا هدف راهبردی این جنگ به مثابه پیاده سازی نظریه های جدید نظامی بود به طوری که تصور می شد بمباران شدید می تواند سرانجام فرماندهی دشمن را ویران سازد و زمینه را برای انجام عملیات کلاسیک و تعیین کننده در راستای منافع ما فراهم سازد. تا از راه این عملیات، کنترل و تسلط بر منطقه جغرافیایی صورت گیرد و نیروهای دشمن که در منطقه مستقر می باشند، از بین بروند. به همین دلیل تصمیم گیران در سطوح سیاسی و نظامی اسرائیل بر این باور بودند که باید استراتژی بمباران شدید را در رویارویی با حزب الله به کار بندیم. اما این به معنای بی نیازی از انجام عملیات زمینی در عمق خاک دشمن نمی باشد و همچنین به معنای دوری گزینی از رویارویی مستقیم و نزدیک با نیروهای حزب الله نمی باشد. هرچند ا ین مسأله برای ما خسارت های انسانی سنگینی را به همراه داشته باشد. چون رویارویی های زمینی بسیار کارآمدتر از جنگ فرسایشی است که بدون یورش میدانی صورت میگیرد و در آن از عنصر اشغال مناطق دشمن و پاکسازی آن و نیز حضور دراز مدت در این مناطق استفاده نمی شود. روند امور در جنگ اخیر ثابت کرد که این تنها یک تئوری است، چراکه حمله به اهداف معین و از بین بردن آنها، الزاماً به معنای از بین بردن قاطع دشمن نیست. چون دشمنی مانند حزب الله ، با ویران شدن زیرساخت ها چندان آسیب ندید و از آن متأثر نشد. همچنانکه نسبت به آسیب دیدن غیر نظامیان نیز نگران نشد ، بلکه تلاش کرد ، آسیب ها را منحصر به صفوف نیروهای ما بکند. در نتیجه، بسنده کردن به حملات سنگین و پرحجم هوایی و بمباران شدید سودی نداشت، چون حزب الله توانست نیروهای خود را سریعاً از طریق گروههای کوچک مسئول پرتاب موشک، مستقر نماید و این گروهها توان پنهان شدن و اختفا در برابر هواپیماهای ما را داشتند و می توانستند در اماکن مسکونی غیر نظامی سنگر بگیرند. در این محیط باید به دنبال خدماتی باشیم که مهمترین آنها گردآوری اطلاعات امنیتی و ضداطلاعاتی است. همچنین نوع میدان نبردی که نیروهای ما در جنگ دوم لبنان با آن روبرو بودند، محدودیت قابل توجهی داشت و برای همگان آشکار بود. علاوه بر این ما با دشواری ها و ناکامی های بسیاری روبرو بودیم. به ویژه در رویارویی نظامی با سازمانی که از جنگ های پارتیزانی استفاده می کند و عملکرد آن با رفتار ارتش های کلاسیک کاملاً متفاوت است. به دلایل پیش گفته و بسیاری دلایل دیگر ، کمیته امور خارجه و امنیت کنیست، در نشستی به دنبال انجام یک مأموریت بنیادین بود که : در نوع رویارویی ها و درگیری های جنگ دوم لبنان بازنگری شود و با انجام یک عملیات منظم، دقیق و علمی درس ها وعبرت های لازم از این جنگ گرفته شود و نظر خود را برای اصلاحات لازم در ارتش و عملکرد آن ارائه نماید تا ارتش بتواند خود را برای نبردهای پیش رو در آینده -چه آنهایی که خود آغازگر باشیم و چه نبردهایی که بر ما تحمیل شوند- آماده سازد. در پایان ، از تمامی اعضای این کمیته به دلیل حضور فعال در بحث و بررسی ها و مأموریت های این کمیته برای تهیه این گزارش ، سپاس فراوان دارم و از نقش بسزای آنها در تهیه نتایج و توصیه ها برای تصمیم سازان تشکر می نمایم. همچنانکه از اعضای کمیته کارشناسان متخصصی که با گردآوری اطلاعات بسیار، کمک های ارزشمندی به ما ارائه نمودند و ما را در تهیه این گزارش یاری رساندند، تشکر می کنم. عضو کنیست«تساحی هنگبی» رئیس کمیته امور خارجه و امنیت اعضای کمیسیون امور خارجه و امنیت کنیست: 1.تساحی هنگبی: رئیس کمیسیون 2.یتسحاق بن یسرائیل، 3.یوفال اشتاینتز 4.عمیراه دوتان 5.سلیوان شالوم 6.عوتنییل شنلر 7.استرینا تروتمان 8.افرایم سنیه 9.یسرائیل حسون 10.کولیت ابیتال 11.آفی ایتام 12.دانی یاتوم 13.تسابی هندل 14.شلومو بن عیزری 15.حنان گیلزر 16.ابراهام رابیتز 17.یوسی بیلن اعضای کمیته کارشناسان : 1.سرلشکر بازنشسته، ابریئیل بار یوسف، مدیر کمیته 2.ژنرال بازنشسته، شموئیل لیتکین، : مشاور موضوعی. 3.خانم میری فرانکیل شور(وکیل): مشاور حقوقی 4.افنیر سمحونی، مشاور موضوعی خارجه. 5.اساف فریدمن، معاون مدیر کمیته. *پی نوشت ها: *منظور از«استقلال» تشکیل رژیم غیرقانونی صهیونیستی در سال1948 است. ادامه دارد به مناسبت سومین سالگرد جنگ 33 روزه لبنان ترجمه: مرتضی حسینی فاضل تهیه و ویرایش: محمدعلی صمدی