سرلشکر عراقی:پیش از آغاز جنگ از اسراییل اسلحه خریدیم به گفته نماینده ویژه وزیر دفاع، اگر لازم بود که از اسراییل سلاح وارد شود این کار می‌بایست از کانال یک واسطه انجام می شد و این واسطه همان «عدنان خاشقچی» میلیاردر سعودی تبار و ساکن فرانسه بود که بزرگترین تاجر سلاح به شمار می‌رود. آن چه می خوانید خاطرات سرلشکر عراقی«صبار فلاح اللامی» است از تجاوز رژیم بعثی عراق به ایران اسلامی. وی به هنگام آغز جنگ تحمیلی از افسران فعال و وفادار حزب بعث بود که البته چند سال بعد از عراق گریخت و خاطرات خود را به رشته تحریر در آورد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران یگان تحت امر من در «موصل» مستقر بود و من فرماندهی گردان یکم تیپ سه لشکر چهار را بر عهده داشتم. در همین هنگام فرمانده لشکر چهار، طی دستورهایی به ما اعلام کرد که عراق در حال گذر از مرحله حساسی است. من که منظور او را از این سخنان و دستورها به خوبی نفهمیده بودم برای پی بردن به جزییات این موضوع، نزد دوست عزیزم سرگرد «سلطان العامری» رفتم و در مورد آن سوال کردم. وی گفت:‌ «پیروزی انقلاب اسلامی ایران مساوی با پیدایش دوره‌ای جدید در منطقه است.» سپس در توضیح این مطلب افزود: «تمام دولت‌های منطقه در مرحله حساسی قرار گرفته‌اند؛ چون حوادث ایران می‌تواند الگوی عملی زنده‌ای برای تمام ملت‌های منطقه باشد.» از سخنان سرگرد عامری چنین برداشت کردم که برنامه‌های جدیدی برای ارتش عراق تدارک دیده شده است. این پیش‌بینی درست از آب درآمد و دیری نپایید که روند توسعه و نوسازی ارتش با همکاری و مساعدت کشورهای غربی آغاز شد. به طور کلی ارتش عراق پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران خیلی سریع در تمام عرصه‌ها توسعه و پیشرفت پیدا کرد. من خود ناظر بخش عمده‌ای از تحقیقات مربوط به شیوه‌های نوسازی ارتش بودم و حتی به همراه سرتیپ ستاد «سلیم التکریتی» و «ابوعلاءالتکریتی» برای وارد کردن سلاح، محرمانه به فرانسه، ژاپن، چین، روسیه، مصر، پاکستان و دیگر کشورها سفر می‌کردیم. در این مورد وزارت دفاع، چندین کمیته کارشناسی تشکیل داده بود که هرکدام از آنها با توجه به مأموریت‌های محول شده، ویژگی‌های خاصی داشتند. من رئیس کمیته واردات اسلحه بودم. این کمیته‌ها به صورت دوره‌ای با حضور نماینده ویژه وزیر دفاع برای بررسی نحوه انجام مأموریت‌های مربوط تشکیل می‌شدند. نمی‌دانم در پشت پرده سیاست چه می‌گذشت اما بنابر اظهارات سرتیپ التکریتی، «عدنان خیرالله»-وزیر دفاع عراق- تأکید بر خرید بیشترین میزان ممکن سلاح و مهمات از همه کشورهای جهان حتی از اسراییل داشت؛ آری از اسراییل! به گفته نماینده ویژه وزیر دفاع، اگر لازم بود که از این کشور سلاح وارد شود این کار می‌بایست از کانال یک واسطه انجام می شد و این واسطه همان «عدنان خاشقچی» میلیاردر سعودی تبار و ساکن فرانسه بود که بزرگترین تاجر سلاح به شمار می‌رود. در همین زمینه به وسیله سرتیپ «سلیم التکریتی» با خاشقچی در هتل اینترنشنال پاریس تماس گرفته شد و قرارداد معامله بزرگ خرید سلاح از اسراییل با او به امضا رسید. عدنان پس از بستن قرارداد، در حالی که لبخند می‌زد، گفت: «مسئولیت ملی و انسانی ما حکم می‌کند که چنین وظیفه‌ای را انجام دهیم و ما تمام تلاش خود را برای اجرای همه بندهای این قرارداد به کار خواهیم بست.» وزارت دفاع عراق نیز اقدام به اعزام گروه‌هایی از افسران ارشد خود به چندین کشور از جمله فرانسه، شوروی، مصر و چین کرد تا نحوه کار با سلاح ویژه‌ای را که قرار بود در آینده وارد عراق شود فراگیرند. همچنین شمار زیادی از خلبانان برای آموزش هواپیمای جنگی سوپر اتاندارد و گروه دیگری برای آموزش قایق‌های دریایی جدید راهی فرانسه شدند. شهید «اکرم قاسم»[که بعدها در جریان انتفاضه شعبانیه به انقلابیون وپیوست و به شهادت رسید] در این باره می‌گوید: «وقتی به فرانسه رفتیم نخستین مرحله برنامه آموزش، به فساد کشاندن ما بود؛ به طوری که مقامات فرانسه، تعدادی از دختران را در اختیار ما گذاشتند تا مدتی را با آنها خوش باشیم. بدین ترتیب، اغلب افسران به ورطه فساد کشیده شدند و حتی گروهی از آنان با زنان فرانسوی ازدواج کردند و از دین و آداب و رسوم خود دست شستند.» در همین زمان، دولت عراق متولدان سال‌های مختلف را پی در پی به خدمت سربازی فرا می‌خواند؛ اما هیچ کس دلیل آن را نمی‌دانست. این اقدام دولت در زمان صلح، از نظر امنیتی بی در و پیکر بود و تمام جریانات و اخبار مربوط به آن در میان مردم کوچه و بازار، دهان به دهان می‌گشت. با تدابیر و اقدامات دولت برای توسعه و تجهیز ارتش اعم از خرید سلاح از خارج و فراخوانی خیل عظیمی از نیروهای جوان به خدمت نظامی دیری نپایید که ارتش، دچار نوغی انباشت نیرو شد و این امر به صورت معضل بزرگی درآمد؛ زیرا توسعه بیش از حد بخش های مختلف ارتش متناسب با امکانات و ظرفیت آن نبود و اساسا شیوه‌های نادرستی برای توسعه ارتش در پیش گرفته شده بود. از طرفی نیز نیروها و کادرهای به کار گرفته شده کارایی لازم را نداشتند و همین عوامل، ضربه بزرگی بر پیکره ارتش عراق وارد می‌کرد. برای روشن شدن این مسئله کافی است بدانیم که ارتش عراق پیش از جنگ دارای د لشکر بود اما کمی پیش از آغاز جنگ، این تعداد به شصت لشکر افزایش یافت. مسلما چنین نیروی عظیمی نیاز به نگهداری، پشتیبانی تدارکاتی و برنامه ریزی داشت. همین زمان یعنی پیش از شروع جنگ و همزمان با روند تحکیم و تقویت ارتش سیاست تبلیغاتی خاصی در عراق به اجرا درآمد؛ از جمله رادیو عراق به تمجید و تعریف از صدام و عربیت پرداخت و مسئله فلسطین که مدت‌های مدیدی در رسانه‌ها و سطح جامعه مطرح بود، به بوته فراموشی سپرده شد. طبق سیاست جدید، تلویزیون عراق، شروع به پخش سریالها و نمایشنامه‌هایی با مضامین ملی‌گرایانه و ناسیونالیستی کرد. محور عمده این فیلمها، تبلیغ اندیشه ناسیونالیسم عربی که به اعتقاد ملی گرایان، حق سلب شده اعراب است و نیز تمجید از «رهبر یگانه» و شرافت میهن و مسائلی از این دست بود.بدین ترتیب عراق تا چند روز پیش از آغاز جنگ شاهد تغییر و تحولاتی اینچنینی بود. *تولید سلاح‌های شیمیایی، ‌سیاست جدید عراق من در 25 اکتبر 1979 (58/8/3) در یک مأموریت سری برای تهیه تجهیزات تولید سلاح‌های شیمیایی، رهسپار آلمان غربی شدم. پس از مذاکره با مسئولان شرکت آلمانی karl koib قراردادی در این مورد امضا کردم اما به دلیل اجرا نشدن کامل این قرارداد، بنا شد که آنان خود به عراق سفر کنند. پس از چندی، مسئولان شرکت مزبور با کارشناسان نظامی ارتش در عراق ملاقات کرده راهنمایی‌های فنی لازم را در خصوص ساخت و تولید گازهای سمی و ترکیبی از جمله گاز تابون و موستارد و گازهای اعصاب که قادر است نزدیک به یکصدهزار نفر را نابود کند ارائه دادند. همچنین با امضای یک قرارداد خرید گلوله و موشک شیمیایی با شرکت های آلمانی توانستیم بیش از 10755 کلاهک شیمیایی اعم از بمب، گلوله توپ و موشک، وارد کنیم و با ذخیره سازی 1005 تن مواد شیمایی، میزان ذخایر این مواد را در انبارها به پنج هزار تومان افزایش دهیم. بدین ترتیب، عراق پس از تلاش‌های بسار توانست مقادیر زیادی مواد میکروبی شامل پانصدهزار لیتر (130 هزار گالن) ماده بسیار سمی «پوتولیمن» و پنجاه هزار لیتر (13 هزار گالن) ماده «انتراکس» موسوم به «اخگرخبیث» تولید کند. به طور کلی برنامه تولید و تکثیر سلاح‌های شیمیایی عراق برای کشورهای جهان روشن و عیان بود. مهمترین دلیل آن نیز استفاده این رژیم این مواد شیمیایی در جنگ طولانی با نیروهای اسلام و بعدها در عملیات سرکوب کردها بود. گفتنی است که در زرادخانه شیمیایی عراق، حداقل سی هزار تن مواد گازی و مایع سمی از جمله گاز خردل، خردل فسفری و گوگردی و گازهای اعصاب مانند سارین، تابون، سرمان، هیدروژن سیاتید و گازهای تاول زا وجود داشت. گاز خردل، در کارخانه‌های «التاجی» به طور خیلی محرمانه ساخته و در موشک‌های جنگنده‌های نیروی هوایی تعبیه می‌شد. از سوی دیگر عراق تکیه زیادی بر نیروی هوایی خود داشت. این ویژگی باعث شد که به استفاده از سلاح‌های کمکی در نیروی هوایی روی آ‌ورد. بدین رو فکر کاربرد سلاح شیمیایی در نیروی هوایی مطرح و با استقبال رو به رو شد؛ زیرا از نظر اقتصادی این کار مقرون به صرفه بود. به همین دلیل سرتیپ ستاد «عبدالرزاق السامرایی» که از افسران متخصص نیروی هوایی در امور شیمایی بود به فرانسه اعزام شد تا با شیوه های کاربرد گازهای شیمیایی در موشکها آشنا شود. او پس از سه سال به عراق بازگشت و بخش گازهای شیمیایی را در این نیرو راه اندازی کرد.