اسرائیل را می توان تنها رژیمی دانست که پایه و اساس آن را گروههای تروریستی بنا نهاده اند، این رژیم به لحاظ ماهیت، و موقعیت مکانی و زمانی تاسیس آن پیش از ایجاد و پس از آن با یک راهبرد ترورریستی اداره می شده است. تردیدی در این نکته وجود ندارد که شناختن صهیونیسم جهانی و رمز پایداری آن، بدون شناختن گروههای تروریستی حامی و تأثیرگذار بر آن امکان پذیر نیست، و باید این نکته را پذیرفت که اسرائیل در فلسطین شکل نمی گرفت؛ اگر این گروهها زمینه را آماده نمی کردند. امروزه اسرائیل تنها رژیمی است که اساس امنیتی آن بر اساس گروههای تروریستی صورت گرفته و در واقع ارتش این رژیم را می توان فرزند ناخلف گروههای تروریستی نظیر هاگانا، اشترن، ایرگون و غره دانست، زیرا این مسئله عیان است که رهبران این رژیم مانند مناخیم بگین، شیمون پرز، اسحاق شامیر، و دیگران از اعضای برجسته این گروهها و در برخی موارد از رهبران این گروهها بودند که بگین خود رئیس ایرگون بود. فاصله چندانی بین تشکیل اولین کنگره صهیونیسم جهانی توسط "تئودور‌هرتزل" در سال 1897 و متولد شدن اولین گروه تروریستی وجود ندارد. صهیونیسم جهانی با استفاده از این حربه ،درصدد تشکیل حکومت یهودی خود بود و در رسیدن به این هدف از همکاری با نازی ها و فاشیستها نیز ابایی نداشت. گذشت تاریخ نشان می دهد که اگر چه صهیونیستها با استفاده از این طریق توانستند دولت خود را در سرزمینهای اشغالی بنا کنند، ولی این استفاده کماکان وجود دارد اما در شکل و شمایلی دیگر و با چارچوبهای رسمی تر، که از آن به عنوان تروریسم دولتی تعبیر شده است. تئودورهرتزل بعد از پایان اولین کنگره جهانی صهیونیسم در شهر بال سوئیس گفت:"من حکومت یهود را پی ریزی کردم." شاید در آن موقع ابراز چنین عقیده ای و پذیرفتن آن بسیار مشکل بود، ولی به تدریج روشن شد که هرتزل در به ثمر رساندن عقاید خود پایداری داشته است، زیرا هنوز به اواخر قرن نوزده نرسیده بودیم که یهودیان با شدت وحدت تمام توسعه‌ طلبی های خود را با استفاده از اهرمهای فشار متعددی آغاز کردند. در این راه می باید؛اولین مانع عمده را از میان برمی داشتند و آن چیزی جزغیریهودیان ساکن در فلسطین نبود و برای تحقق این امر نیز به سازمانهایی متعصب و ملی گرا که در راه اسرائیل حاضر باشند به هر کاری حتی ترور و قتل دست بزنند نیاز داشتند. یکی از این سازمانها، سازمان "تجدیدنظر طلبان صهیونیست" بود که آن را "ولادیمیر ژابوتینسکی" صهیونیست اوکراینی پایه ‌گذاری کرد و بعد از پایه گذاری این سازمان بود که گروههای همچون "هاگانا"، "اشترن"، "ایرگون" و "بتار" به وجود آمدند. تجدیدنظر طلبان صهیونیست سازمان انشعابی از صهیونیسم را می توان، مادر همه سازمانها و گروههای تروریستی صهیونیست در اسرائیل دانست سازمانهایی که پس از ایجاد و جعل اسرائیل به سبب ورود رهبران آن به دایره سیاستمداران این رژیم جزئی از بدنه ارتش در آمدند و در پایان مسیر تکوینی این سازمانها تغییر ماهیت داده و اعضای آن به عضویت سازمانهای امروزی "موساد"، "شین بت"، "شاباک" درآمدند. در واقع ارتش این رژیم امروزه کاری را که می کند همان ادامه راه هسته های نخستین آن به شمار می رود و شیوه های استفاده شده در قتل و شکنجه، نشان از آن دارد که هنوز ارتش اسرائیل عادتهایی که پیشتر استفاده می کرده را ترک نکرده و خلق خوی یک ارتش به خود نگرفته است . اگر چه سازمانهای اخیر به طور رسمی جزو گروههای تروریستی محسوب نمی گردد، ولی اگر بتوان واژه تروریسم دولتی را به کاربرد- این سازمانها دولتی هستند- همان کار گروههای تروریستی را انجام می دهند. لیست سیاهی که این سازمانهای اطلاعاتی برای ترور در اختیار دارند و ترورهایی را که قبلاً انجام داده اند- مثل ترور یحیی عیاش، موسوی، فتحی شقاقی و دهها مورد دیگر- ما را مجبور می کند که آنها را شکل تکامل یافته گروههای تروریستی صهیونیستی ابتدایی به حساب آوریم. تاکتیکهای تروریستی که توسط صهیونیستها در برخوردها با فلسطین به کار گرفته شده است: 1- ترور سیاسی اعضای جامعه یهود 2- بمب گذاری در قهوه خانه ها و رستورانها 3- بمب گذاری در اتوبوسها 4- بمب گذاری در بازارها 5- انفجار کشتیها همراه با مسافران 6- بمب گذاری در ادارات غیرنظامی دولت 7- ترور سیاسی خارج از فلسطین 8- گروگانگیری نظامی 9- بمب گذاری در هتلها 10- غارت مسلحانه بانک 11- بمب گذاری در سفارتخانه های خارجی (خارج از فلسطین) 12- مین گذاری زیر اتوبوسها 13- شلاق زدن گروگانها در ملاء عام 14- گروگانگیری غیرنظامیان 15- ارسال پاکتهای حاوی بمب (خارج از فلسطین) 16- قتل گروگانها 17- انفجار خانه های روستاها با ساکنان آن به وسیله دینامیت 18- پرتاب خمپاره به روی محلهای شهری 19- انفجار بلوکهای آپارتمانی با ساکنان آن 20- جنگ فیزیکی به جهت تشویق مهاجرت 21- قتل عام حساب شدن زنان و کودکان 22- چپاول شهرها 23- ارسال کتابهای حاوی بمب (خارج از فلسطین) 24- ترور مأموران سازمان ملل متحد 25- اخراج دسته جمعی شهروندان یهود غیرصهیونیست از دهکده ها 26- مصادره جمعی اموال پناهندگان و اشخاص غایب 27- ایجاد تشنج ساختگی بین جوامع یهود و کشورهای عرب 28- نابودی کامل دهکده های شهروندان یهود غیرصهیونیست 29- کشتارجمعی غیرنظامیان در حملات توپخانه ای به دهکده های اطراف مرز 30- حمله به اردوی پناهندگان با بمبهای دستی 31- انفجار عمدی مدارس اطراف مرز 32- بمب گذاری اموال غربی در کشورهای عرب 33- اعدام دسته جمعی شهروندان غیرنظامی خودی در طی حکومت نظامی 34- کشتار جمعی غیرنظامیان هنگام اشغال سرزمینها 35- بمب گذاری درهواپیماهای خصوصی با مسافران آن 36- استفاده از بمب ناپالم در بمباران بیمارستانها 37- وحشی گری علیه اسیران نظامی جنگ 38- آتش گشودن بسوی ستونهای پناهندگان 39- تبعید رهبران جوامع 40- بمباران هوایی اردوگاههای پناهندگی 41- بمباران شهرها توسط بمبهای ناپالم 42- نابود کردن خرمنها توسط مواد شیمیایی 43- ترور بوسیله بمب گذاری در اتومبیلها 44- بازداشت و گروگانگیری زنان و کودکان و اقوام اشخاص مورد سوء ظن در اردوگاههای پرجمعیت و متمرکز تاریخچه و نحوه تشکیلاتشان سازمانهای اطلاعاتی اسرائیل نظیر موساد، شین بت و شاباک که در حال حاضر مسئولیت اقدامات تروریستی سازماندهی شده و دولتی را بر عهده دارند، به همان سازمانهای زیرزمینی و گروههای تروریستی می رسد که در زمان قیمومیت انگلستان بر فلسطین وجود داشتند. این سازمانهای اطلاعاتی که بازوهای گروههای تروریستی را تشکیل می دادند در زمان تشکیل دولت اسرائیل در 14 می 1948 ملی شدند. در سپتامبر سال 1951 بود که بن گوریون دستور به وجود آمدن و تشکیل "مؤسسه مرکزی اطلاعات و تکالیف ویژه" را داد که بعدها به "موساد" (مؤسسه) معروف شد. این سازمانهای اطلاعاتی اقدامات و امور مختلفی را بر عهده داشتند از جمله جمع ‌آوری اطلاعات مربوط به امور نظامی، ولی خشونت آمیزترین حالت اقدامی مخفی، ترور افراد است و موساد از دهه 1950 از مسئله ترور به وفور استفاده کرده است. اسرائیل و ترور رهبران انتفاضه: یکی از شیوه های اسرائیل برای مبارزه با ملت فلسطین ترور رهبرانی حرکتهای فلسطینی است. این رژیم تصمیم گرفته است با ترور رهبران انتفاضه که کمیسیون امنیتی اسرائیل آن را سیاست "دفاع فعالانه ازخویش" نامگذاری کرده و درتاریخ 3/7/2001 به تصویب رسانده‌ است، انتفاضه را از بین ببرد. هدف از این سیاست، ترور و ربودن کسانی است که اسرائیل آنها را محرک اصلی اعمال مقاومت مسلحانه علیه خود می ‌داند. پس از اعلام این سیاست ازسوی دولت اسرائیل- با وجود آنکه از ابتدای انتفاضه همین سیاست را در پیش گرفته است- فرایند آدم‌ ربایی افزایش یافت. برخی از آدم‌ ربایی‌ها نیز در مناطق "الف" که طبق توافق اسلو تحت سیطره کامل فلسطین قرار دارد، اتفاق افتاده ‌است. مروان برغوثی دبیرکل جنبش فتح در کرانه‌غربی که هم اکنون در زندانهای اسرائیل به سر می برد، گفت: سیاست ترور و آدم‌ ربایی دولت اسرائیل سیاست تازه ‌ای نیست؛ بلکه نکته جدید این ماجرا توسعه ترورها و آدم ‌ربایی‌ها و افزایش درجه آنهاست به‌ طوری که رهبران و اعضای تشکل‌های فعال فلسطینی را نیز شامل می‌شود. وی گفت: "حاکمان تل‌آویو ازتاریخ درس نگرفته ‌اند و نمی‌ دانند که انتفاضه قابل شکست نیست و ربودن و ترور تنها توان و اصرار ما برای مقاومت و پایداری را افزایش می‌دهد". برغوثی افزود:"نیروهای مختلف باید بیداری و آمادگی خود را افزایش ‌داده و بیشتر از کادر فلسطینی حمایت کنند" وی ازبین رفتن اعضای کادر را به منزله فلج شدن فعالیت فلسطینیان علیه اسرائیل اشغالگر و بی‌اثر شدن فریادهای فلسطینی که خواستار ادامه فعالیت نظامی بوده و به آن تشویق می‌کند، دانست. "فواز خلیف" سخنگوی جنبش جهاد در بیت ‌لحم گفت: اسرائیل ازهر وسیله ‌ای برای از بین بردن انتفاضه استفاده کرده ‌است. وی افزود:"سیاست ترور فایده ‌ای نداشته است،‌ چون اسرائیل دریافت که با ترور فرد مجاهد اطلاعاتی که وی دراختیار دارد از بین می‌رود، بنابراین شیوه آدم‌ربایی و بازداشت را درپیش گرفت تا به اطلاعاتی که مجاهدان دراختیار دارند دست یابد".