یک کتاب جدید نحوه بهره گیری رسانه‏های جریان اصلی (MSM) از بدن زنان به عنوان یک ماشین جنگی خطرناک و پیوند زدن آن با مسائل جنسی را نشان می‏‏دهد.کلی اولیور در کتابش به نام "زنان به عنوان ابزار جنگ: عراق، جنسیت و رسانه" که اخیرا توسط انتشارات دانشگاه کلمبیا منتشر شده است، رفتار‏‏های یک زن بمب گذار عراقی را با رفتار سرباز انگلیسی، لیندی انگلند، مقایسه می‏‏کند که رفتار وحشیانه‏‏اش در زندان ابوغریب توجه جهانیان را به خود جلب کرده است. این استاد فلسفه دانشگاه وندربیلت در مورد ساختن امپراطوری و بازار آزاد رابطه ای بسیار مهم را مشاهده می‏‏کند. او چنین رابطه‏‏ای را در مورد استفاده از زنان هم به عنوان مقصران و هم به عنوان قربانیان جنگ بحث می‏‏کند. در این موارد آن‏‏ها در مقابل آسیب رساندن و آسیب دیدن بی‏‏پناه هستند. وی نشان می‏‏دهد که چگونه یک سیستم اشغال‏‏گر جهانی می‏تواند به انگیزه‏های ناشی از سرکوب جنسیتی مرتبط شود. او در مصاحبه با آلترنت توضیح می‏‏دهد که ما به اسم گسترش امپراطوری، چگونه قربانی "مصرف‏‏گرایی جنسیتی شده‏‏ی" خود می‏‏شویم: جین لین استال: زنان به صورت واقعی و نمادین چگونه به ابزار جنگ تبدیل می‏‏شوند؟ کلی اولیور: رسانه‏‏های جدید مکرر سربازان زن را به عنوان سلاح توصیف می‏‏کنند. جنگجویان زن، زنانی با اسلحه شناخته نمی‏‏شوند بلکه بمب‏‏های آن‏‏ها همراهشان است، بدن‏‏های آنان اسلحه است و خطرناک توصیف می‏‏شود. به عنوان مثال، یک مثال بسیار مهم از سلاح مدرن در انبار سلاح رسانه های غربی زنی به اسم "کلیر" بود که یک مسلسل در دستش بود و یک شاخه گل در کلاهش. اما بعد از اینکه خبرهایی در مورد بازجویان زن زندان گوانتانامو منتشر شد، نشریه تایم نوشت:"جنسیت زنانه به عنوان سلاح به کار گرفته شد" و لندن تایمز، زنان فلسطینی که در عملیات‏‏های شهادت طلبانه شرکت می‏‏کردند را "سلاح‏‏های سری" و بمب ارزشمند انسانی توصیف کرد که از مردان کشنده‏‏تر هستند. جسیکا لینچ سرباز آمریکایی که گروگان گرفته شده بود و خیلی زود هم آزاد شد "سپر انسانی" نام گرفت و "به عنوان ابزاری در جنگ تبلیغاتی مورد بهره برداری قرار گرفت". عکس العمل‏‏های رسانه‏‏ای و عمومی در مورد مساله بازداشت سربازان نیروی دریایی انگلستان به ویژه فای تورنی هم چنین تمایلاتی را نشان می‏‏داد. رسانه‏‏های انگلیسی رئیس جمهور ایران را متهم کردند که از تورنی به عنوان یک ابزار تبلیغاتی بهره گرفته است و از جهت دیگر محافظه کاران از تصویر یک مادر زندانی جنگ بهره گرفتند تا علیه زنان نظامی سخن بگویند. نماد سلاح در رسانه‏‏های عمومی باعث می‏‏شود که رابطه‏‏ای میان زنان و جنسیت زنانه و خطر در تصور عمومی شکل بگیرد. گزارش‏‏ها نشان می‏‏دهند که استفاده از زنان به عنوان بمب‏‏های انسانی تا چه حد افزایش یافته است. چرا که آن‏‏ها بدون جلب هر گونه توجه می‏‏توانند وارد مراکز تجمع بشوند. به همین دلیل پوشش رسانه‏‏ها آن‏‏ها را خطرناک‏‏تر از همقطاران مردشان جلوه می دهد. - با توجه به مدل معصوم – فاسد، در مورد زنان توضیح دهید. بر اساس منطق رسانه‏‏های فراگیر، آنچه که زنان بمب گذار، قهرمانانی مانند جسیکا لینچ وفای تورنی و دختران بد ابوغریب به نمایش می گذارند همان مدل قدیمی معصوم – فاسد است که ریشه‏‏ی دیرین در فرهنگ غربی دارد و زنان را فرشته یا اهریمن می‏‏داند. روی اهریمنی آنچه که برخی گزارشگران آن را "قاتلین با شانس برابر" می‏‏خوانند می‏‏تواند در سایه تصاویر قدیمی‏‏تر از زنان وحشی فیلم‏‏های هالیوودی، ادبیات و سنت‏‏ها تفسیر شود. این‏‏ها به تصورات قالبی دامن می‏‏زنند که زنان را به عنوان ابزار‏‏های پنهانی می‏‏داند که ازجاذبه‏‏های جنسی خود به عنوان سلاح جنگی خطرناکی بهره می‏‏گیرند و مردان را به دام می‏‏اندازند. برخی سربازان هنوز نام برخی از این زنان وحشی هالیوود را بر روی هواپیماهای جنگنده خود می‏‏گذارند. بمب اتمی که به جنگ جهانی دوم خاتمه داد به نام یکی از همین زنان به نام گیلدا که ریتا هی ورث نقش او را بازی می‏‏کرد بود. درهیاهویی که تصاویر منتشر شده از ابوغریب ایجاد کرده بودند برخی تحلیلگران گفتند که این رفتارها که در "خانه‏‏های فساد" دیده می‏‏شود نتیجه حضور زنان است، که عکس العمل‏‏های جنسی طبیعی مردان را هدف گرفته‏‏اند. گزارش‏‏های زیادی مانند این حاکی از سوءاستفاده‏‏های ناشی از حضور زنان در ارتش بوده است. و بر این اصل تاکید داشته‏‏اند که زنان، سکس و خشونت در فرهنگ ما در کنار یکدیگر قرار دارند. اگر در یک طرف ما زنانی را درابو غریب و گوانتانامو را داریم که رفتار‏‏های مربوط به خانه‏‏های فساد را از خود بروز می‏‏دهند، در طرف دیگر زنان بی‏‏پناهی را در یک فاجعه یا مادرانی را می‏‏بینیم که جایشان در خانه‏‏هایشان در کنار کودکانشان است. در حالی که زن جوان در ابوغریب مانند یک زن بدکار نمایش داده شد، لینچ مانند یک دختر دهاتی معصوم تصویر شد و تورنی به عنوان نماد مادرانگلیسی مطرح شد و زنان بمب گذارهم توسط رسانه‏‏های غربی به عنوان افراد معصوم معتاد به هروئینی نشان داده شده‏‏اند که از مردان به مراتب خطرناک‏‏تر هستند. - آنچه که شما در مورد استفاده از زنان می‏‏شناسید در سال‏‏های اخیر تغییر کرده است و نقش رسانه در آنچه که شما "شئ واره کردن زنان" می‏‏خوانید چه تاثیری دارد؟ ابتدا در فیلم‏‏ها و تلویزیون نه تنها ما شئ واره شدن بدن زنان - با لباس روز به روز کمتر در ساعات پر بیننده- را بیش از پیش می‏‏بینم، بلکه ما تحسین خشونت علیه زنان را هم مشاهده می‏‏کنیم. به بیان دیگرما بدن‏‏های زنانی را می‏‏بینیم که منفجر می‏‏شوند، از هواپیما بیرون پرتاب می‏‏شوند، از پنجره بیرون انداخته می‏‏شود یا پاره پاره می‏‏شوند. البته ما خشونت بیشتری هم علیه مردان می‏‏بینیم و به طور کلی خشونت بیشتر شده است. اما در فیلم های معاصر و در مواردی که خشونت علیه زنان را مشاهده می‏‏کنیم عموما این خشونت همراه نمایش بدن‏‏های آن‏‏هاست که کامل لباس به تن ندارند و این خشونت را با مسائل جنسی پیوند می‏زند.