سایت عملیات روانی- متن جوابیه ای که دولت ایران برای آژانس بین المللی انرژی اتمی فرستاده و در آن به انتقادات محمد برادعی، رئیس این آژانس از برنامه اتمی ایران پاسخ گفته است منتشر شد. این جوابیه در ‪ ۱۳۱‬صفحه تنظیم شده و در آن به گزارشی پاسخ داده شده است که آقای برادعی دو هفته پیش به شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی عرضه کرده و طی آن، اعلام کرده بود که هنوز در برنامه هسته ای ایران ابهام ها و سؤال هایی وجود دارد که دولت ایران به آنها پاسخ نداده است. این جوابیه یک هفته پیش از روزی به آژانس فرستاده شده که قرار است اعضای شورای حکام در مورد عدم پایبندی ایران به قطعنامه اخیر شورا در مورد توقف فوری فعالیت های مرتبط با غنی سازی اورانیوم در این کشور تشکیل جلسه دهند و در مورد اینکه چه برخوردی با ایران داشته باشند تصمیم بگیرند. تصمیم گیری شورای حکام بر اساس گزارش اخیر آقای برادعی صورت خواهد گرفت. دولت ایران در عین پاسخ مفصل به بندهای مختلف گزارش محمد برادعی، تصریح کرده است که تنها درصورتی به همکاری با آژانس بین المللی انرژی اتمی ادامه خواهد داد که آژانس «حق ایران را برای دستیابی به انرژی صلح آمیز هسته ای به رسمیت بشناسد.» ایران همچنین آژانس را متهم کرده که «با جانبداری و اطلاعات اغراق آمیز و سیاسی شده در ارتباط با برنامه ‌ها و فعالیت های هسته ‌ای ایران جامعه بین‌ المللی را تا اندازه زیادی منحرف کرده است.» آژانس همچنین متهم شده که به منظور «منحرف ساختن توجه جامعه بین ‌المللی از نگرانی های امنیتی فوری و جدی ناشی از نقض ماده شش معاهده عدم گسترش سلاح های هسته‌ ای، وجود تعداد انبوهی کلاهک هسته ‌ای، تحولات اخیر در ساخت انواع جدید تسلیحات هسته ‌ای به وسیله دو دولت هسته ‌ای و تهدید بالقوه اتمی اسرائیل»، به جای اینکه موضوع هسته ‌ای ایران را به شیوه ای کاملاً فنی در چارچوب آژانس بین ‌المللی انرژی اتمی» بررسی کند، با ایران برخورد سیاسی می کند. در این جوابیه گفته شده که شماری از دولت های عضو شورای حکام برای حذف موضوعات صرفاً فنی از چارچوب آژانس، پیشرفت بسیار زیادی کرده اند اما آقای برادعی در گزارش خود این پیشرفت را کم اهمیت جلوه داده و دچار «سوء‌تفاهم، آشفتگی و سوء برداشت» شده است. نویسندگان جوابیه سیاست آژانس در قبال ایران را دوگانه توصیف کرده و نوشته اند که پیش از انقلاب ایران، دولت های اروپایی و آمریکا برای پیشبرد برنامه هسته ‌ای ایران با حکومت شاهنشاهی همکاری می‌کردند و برخلاف امروز ایراد نمی گرفتند که چرا کشوری که گاز طبیعی و منابع نفتی دارد، به دنبال انرژی هسته ای است. در این جوابیه آمده که «دولت جمهوری اسلامی می توانست پس از روی کار آمدن در ایران از عضویت در پیمان بین المللی منع گسترش سلاح های هسته ای خارج شود و چنین اقدامی در آن زمان با مرور انتقادی به همه توافقنامه های چندجانبه و دوجانبه حکومت شاهنشاهی قابل توجیه می بود اما ایران تصمیم گرفت عضویت و پایبندی خود را به این پیمان حفظ کند و در طول ‪ ۲۶‬سال گذشته، از هیچ تلاشی برای همکاری با آژانس در چارچوب تعهدات خود ... فروگزار نکرده است.» در ادامه جوابیه اشاره شده که ایران تنها کشوری است که به صورت داوطلبانه در اواخر دهه ‪ هشتاد میلادی بازرسان آژانس را به ریاست معاون مدیرکل وقت آژانس دعوت کرد تا از تأسیسات ایران به انتخاب خود بازرسی کنند، آن هم در حالی که براساس پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای الزامی برای این کار نداشت. علاوه بر این، با اینکه مجلس شورای اسلامی ایران هنوز پروتکل الحاقی به این پیمان را تصویب نکرده، این پیمان از دسامبر سال ‪ ۲۰۰۳‬میلادی تاکنون اجرا می شود. این پروتکل امکان بازرسی گسترده و سختگیرانه از تأسیسات هسته ای ایران را بدون اعلام قبلی به بازرسان آژانس می دهد. در جوابیه نوشته شده که آمریکا طبق قراردادی که پیش از انقلاب با ایران منعقد کرده بود، باید سوخت راکتور تحقیقاتی پنج مگاواتی تهران را که تحت نظارت آژانس قرار داشت و کار آن تولید رادیو ایزوتوپ هایی با کاربرد پزشکی، کشاورزی و صنعتی بود تأمین می ‌کرد، اما نه تنها سوخت را تأمین نکرد بلکه دو میلیون دلاری را که برای آن دریافت کرده بود نیز پس نداد. در این جوابیه از آژانس و دیگر سازمانهای بین المللی انتقاد شده است که اقدامی برای بهبود وضعیت و مجبور کردن آمریکا به عمل به تعهدات خود انجام ندادند. نویسندگان جوابیه سفرهای آقای برادعی به ایران طی سال های ‪ ۲۰۰۰‬و ‪ ۲۰۰۳‬میلادی و بازدید او از تأسیسات اتمی کشور را دلیلی بر این گرفته اند که ادعای او در مورد اینکه ساخت تأسیسات غنی سازی اورانیوم و بهره برداری از آنها به صورت پنهانی صورت گرفته، کاملاً بی ‌پایه و غلط است. مدت زمان بازرسی از تأسیسات هسته ای ایران در این جوابیه، ‪ ۱۳۰۰‬ساعت نفرروز اعلام و بی ‌سابقه توصیف شده است.