سایت عملیات روانی – بر کسی پوشیده نیست که گزارش اخیر توسعه انسانی سازمان ملل بسیار ناامید کننده است. این گزارش حاکی از آن است که وضعیت معیشتی فقیرترین کشورهای جهان نسبت به سال 1990 بسیار بدتر شده است. در حالی که مردم نروژ که در ثروتمندترین کشور دنیا زندگی می کنند هیچ گونه نگرانی ندارند، میلیون ها نفر ساکن کشور نیجر و یازده کشور دیگر آفریقایی با فقر، گرسنگی، جنگ و بیماری دست و پنجه نرم می کنند. نرخ طول عمر در روسیه و پنج جمهوری استقلال یافته نیز کاهش یافته است. البته، انتشار این گزارش درست پیش از برگزاری نشست سران در مقر سازمان ملل که بزرگترین اجتماع سران جهان محسوب می شود، به این معنا است که سران کشورها باید به مسأله ای که جهان امروز با آن دست به گریبان است توجه بیشتری مبذول دارند. احتمال وقوع جنگ داخلی در کشورهایی با درآمد سرانه 600 دلار ، 50% از کشورهایی است که درآمد سالانه ای معادل 250 دلار دارند. اما آمارها نشان می دهند که اگر تعهدات بین المللی در امر توسعه، کاهش بدهی ها و نیز تجارت عادلانه تر محقق نشود، تا سال 2015 شانسی برای دستیابی به هشت هدف اصلی هزاره یعنی: فقر زدایی، رفع تبعیض جنسی ، گرسنگی، آموزش ابتدایی، مرگ و میر کودکان، بهداشت مادران، محیط زیست و بیماری وجود ندارد. به نظر می رسد که جان بولتون، سفیر جنجال برانگیز آمریکا در سازمان ملل، در پیش نویس بیانیه تهیه شده اصلاحاتی را وارد نموده تعهدات کشورهای صنعتی را ملغی می کند. اعضای سازمان ملل در نشست هفتة آینده خود باید به امنیت بین المللی و حقوق بشر که در عراق، روآندا و بوسنی نقض شده است، توجه بیشتری داشته باشند؛ و هنگامی که دربارة توسعه صحبت می کنند، نباید این حقیقت را نادیده بگیرند که مجموع درآمد 500 فرد ثروتمند دنیا از 416 میلیون نفر از فقیرترین مردم دنیا بیشتر است و این که بعضی از مردم زامبیا هرگز به سن 30 سالگی نمی رسند و این در حالی است که در سال 1840 در انگلستان چنین بوده است. در حال حاضر که توجه مردم دنیا به طوفان مهیب کاترینا معطوف شده است، در هر ساعت 1200 کودک جان خود را از دست می دهند بدون اینکه رسانه ها مطلع شوند. سازمان ملل جای مناسبی است برای اتخاذ شیوه هایی که بتوان با کمک آن ها تسونامی خانمان برانداز و همیشگی جهان یعنی فقر را از بین برد.