26 فوریه 2005 اشغال عراق از سوی آمریکا و انگلیس به عنوان ظهور مجدد استعمارگری امپراتوری های غربی بر کشورهای دیگر قلمداد می شود. جاه طلبی های نهفته در یورش وحشیانه به عراق هنوز بسیار سؤال برانگیز و مشکوک می نماید و نیز دروغ های آشکاری که در مورد سلاح های کشتار جمعی این کشور در ابتدا برای توجیه جنگ گفته شد. اشغالگران رژه پیروزی نرفتند ، حلقه گل برایشان پرتاب نشد و مورد استقبال قرار نگرفتند. از زمانی که جرج بوش در روز اول می 2003 پایان جنگ را اعلام نمود ، سربازان آمریکایی بیشتری درعراق کشته شده اند که این سؤال را مطرح می سازد : آیا در نهایت عراق تبدیل به ویتنامی دیگر خواهد شد تا آمریکا را برسر عقل آورد .... یا شاید به زانو. تاریخ عراق و تاریخ دنیای مسلمان عرب بیانگر مواجهه های مشابه متعددی است. در گذشته دشمنانی از شرق و غرب به این کشور حمله کرد ند و پیش از بلعیده شدن در شن های روان منطقه یا اجبار به عقب نشینی ، خود را در مقابل مردمی دیدند که زندگی را می ستایند و در عین حال از مرگ به خاطر آزادی خود استقبال می کنند. به نظر می رسد مقاومت روزافزون مردم عراق نخستین مرحله از رویداد مشابهی است که می تواند طلیعه ای برای دنیای جدید اعراب باشد و یا ساعت معکوس افول امپراتوری دیگری را به کار اندازد.