نویسنده: دکتر کلایو همیلتون سایت عملیات روانی – حزب دموکرات آمریکا از ابتدای اشغال عراق با تنگنای شدیدی مواجه شده است زیرا همواره شدیداً با جنگ مخالف بوده و در عین حال از گسترش دموکراسی و آزادی‌های مدنی حمایت کرده است. برقراری دموکراسی در عراق در راستای منافع کل جهان است اما آمریکا در این فرآیند دستان خود را به خون آلوده کرده است. بوش و متحدانش تا وقتی استقرار دموکراسی در عراق را به مصلحت خود نبینند، علاقه اندکی به آن نشان می‌دهند. حمایت نومحافظه‌کاران از دموکراسی منوط به این است که آیا ارتقای آن در جهت منافع اقتصادی واستراتژیک آمریکا قرار می‌گیرد یا خیر. برای کسی که با سوابق سیاست‌های خارجی آمریکا آشنایی دارد، رجزخوانی‌های ساده انگارانه بوش در مورد استقرار دموکراسی در خاورمیانه تهوع‌آور می‌نماید. اگر او در این ادعاهای خود جدی می‌بود، می‌بایست علیه رژیم‌هایی که استقرار دموکراسی در آنها کار آسانی است، اقدامی انجام دهد، رژیم‌هایی که تحت حاکمیت حاکمان دیکتاتور به لطف حمایت آمریکا به حیات خود ادامه می‌دهند. او می‌توانست با عربستان سعودی شروع کند. جنگ با عراق اشتباه بود نه از این نظر که صدام مستبدی خون آشام بود بلکه به این دلیل که ناقض نخستین اصل در روابط بین‌الملل یعنی احترام به حق حاکمیت دیگر کشورها بود. روابط بین‌المللی بدون احترام به حق حاکمیت دیگران تا سطح قانون جنگل نزول می‌کند. تنها استثنا زمانی پذیرفته شده است که فعالیت یک رژیم مستقیماً امنیت کشوری دیگر را به خطر اندازد. از این رو ویتنام می‌تواند به کامبوج حمله و رژیم پل‌پت را سرنگون کند زیرا این رژیم دست به حملات نظامی علیه ویتنام زده بود. با وجودی که همه دنیا از سرنگونی رژیمی سرکش خرسند شدند، اما برخی کشورها از جمله سنگاپور هشدار دادند که حاکمیت یک کشور توسط همسایه قدرتمندش زیر پا گذاشته شد. پذیرش اصل مداخله برای دموکرات‌ها دشوار‌تر است تا برای محافظه کاران زیرا به‌طور تاریخی چپ دموکرات در غرب مدافع سرسخت‌تری برای دموکراسی و حقوق بشر بوده است و اعمال فشار بر حکومت های دیکتاتور با حمایت از ناراضیان داخلی و جنبش های دموکراسی خواه ، یکی از ابزارهای اصلی قانونی آنان به شمار می رفته است. تحریم‌های تجاری و بایکوت ورزشی رژیم نژاد پرست آفریقای جنوبی مدت‌ها پیش از آن که محافظه‌کاران لزوم آن را حس کنند، از حمایت دموکرات‌ها برخوردار بود. برخی از راستگرایان همچون مارگرت تاچرو نخست وزیر استرالیا از حمایت از مخالفت جامعه بین‌الملل با رژیم سفیدپوستان آفریقای جنوبی قاطعانه امتناع کردند. به همین ترتیب، انقلاب در کشورهای اروپای شرقی بسیار الهام بخش و موفقیت‌آمیز بود زیرا آنها انقلاب‌هایی مردمی بودند. دولت‌هایی که توسط نیروهای اشغالگر آمریکا یا ناتو روی کار آمده‌اند هیچگاه از این درجه مشروعیت و ثبات برخوردار نخواهند بود. بنابراین جای تأسف دارد که مایکل کاستلو، مشاور اسبق رهبر حزب کارگر و کسی که به جناح چپ تعلق دارد، از اشغال عراق حمایت کند و از معترضان با توسل به استدلال‌های تکراری در مورد وضعیت دموکراسی و حقوق بشر در سرتاسر دنیا انتقاد نماید. تأسف بارتر این که این فرد از اشغالگری دولتی جنگ طلب حمایت می‌کند که با زیر پا گذاشتن سازمان ملل، دموکراسی را بهانه‌ای برای سرپوش گذاشتن بر دروغ‌هایش قرار داد. در حالی که اشغال عراق برپایه دروغ و ریا انجام شد، حقیقت این است که درحال حاضر خروج از این کشور شاید منجر به جنگ داخلی شود. به همین دلیل دموکرات‌ها در تنگنا قرارگرفته‌اند زیرا در عین این که خواستار صلح و استقرار دولتی دموکراتیک در عراق هستند اما می‌دانند که پیامد این خواست وضعیتی خواهد بود که به ادعای نومحافظه‌کاران نتایج وخیمی برای دنیا خواهد داشت . تنها کسانی که از تاریخ اطلاعی ندارند یا چشمان خود را برروی برتری‌طلبی آمریکا بسته‌اند اعتقاد دارند که اهداف بین‌المللی این کشور در همه‌جای دنیا خیرخواهانه است. مادامی که جنگ طلبان محافظه کار فقط زمانی مایل به ارتقای دموکراسی باشند که در راستای منافع آمریکا قرار گیرد، به طرز وقیحانه‌ای در مقابل شکل‌گیری آن خواهند ایستاد. اگر مانعی سرراهشان ایجاد‌کند. نمونه‌ای بهتر از سرنگونی دولت آلنده در شیلی در سال 1973 توسط آمریکا نمی‌توان آورد، رویدادی که حکومتی استبدادی برخوردار از حمایت آمریکا را روی کار آورد که به شیلی برای ده‌ها سال لطمه زد. از این‌رو، استقلال عراق برای عراقی‌ها بسیار مطلوب است اما برای صلح، ثبات و استقلال آمریکا مطلوب نیست. دستان خون‌آلود آمریکا در عراق شدیداً به وجهه نو محافظه‌کاران لطمه وارد ساخته واین خبرخوبی برای دنیاست.