پس از جنگ جهانی دوم، مردم امریکا سرمایه‌گذاری زیادی از محل ثروت جدید خود در حومه شهرها نمودند. این سرمایه‌گذاری وعده محیط زندگی بهتر، استطاعت‌ مالی, زندگی خانوادگی و سرعت بخشیدن به دگرگونی و ترقی را می‌داد. با افزایش انفجاری جمعیت در 50 سال گذشته زندگی در حاشیه شهرها به باور عادی امریکاییان تبدیل شده است. حاشیه‌نشینی و همه امکانات و رفاه وعده داده شده آن به رویای امریکایی‌ها تبدیل شد. اما با ورود به قرن بیست‌ویکم، سئوالاتی جدی در مورد دوام‌پذیری این روش زندگی مطرح شده است. با نگرشی صادقانه و کنایه‌آمیز باید گفت که فیلم "پایان حاشیه‌نشینی" به بررسی شیوه زندگی آمریکایی و جنبه‌های مختلف آن در مقطع زمانی حساسی که تقاضا برای سوخت‌های فسیلی بر تولید آنها فزونی گرفته، می‌پردازد. افزایش تقاضای جهانی نفت و کاهش اجتناب‌ناپذیر ذخایر سوخت‌های فسیلی فرا روی ما قرار گرفته است و برخی از دانشمندان و سیاستگذاران در این فیلم مستند به بحث و گفتگو در این باره می‌پردازند. پیامدهای انفعال در مقابل این بحران جهانی، فراوان خواهد بود. افزایش قیمت نفت برای آمریکا چه معنایی دارد؟ چنان‌چه قیمت انرژی در سال‌های آینده همچنان بالا رود، جمعیت حاشیه ‌نشین شهرها چه واکنشی در برابر فروریختن رویاهای خود نشان خواهند داد؟ آیا سرنوشت حاشیه‌نشین‌های امروز تبدیل شدن به زاغه‌نشین‌های فرداست؟ و در حال حاضر چه اقدامی، به صورت فردی یا جمعی، برای اجتناب از «پایان حاشیه‌نشینی» می‌توان انجام داد؟