یک عضو کنگره ایالات متحده خواستار اخراج یکی از استادان دانشگاه کلمبیا شده است. روزنامه جنجال‌آفرین جناح راستی نیویورک تایمز نیز به شدت به این استاد حمله کرده و به انتشار نقل‌قول‌های دروغین از وی پرداخته است. با شدت گرفتن حملات انتقادی، میهن‌دوستی این پروفسور محور اصلی بازجویی آنها قرار گرفت. به دنبال این حملات یک گروه طرفدار راستگرایان فیلمی تبلیغاتی تهیه کرد که در آن اتهاماتی به استاد مزبور وارد شده بدون این که فرصتی برای پاسخگویی به آن اتهامات به وی داده شود. اکنون سال 1953 نیست، آن عضو کنگره سناتور جوزف مک کارتی نبوده و آن استاد دانشگاه نیز متهم به کمونیست بودن نمی‌باشد. هم اکنون سال 2005 است، عضو کنگره، سناتور جمهوری‌خواه آنتونی وینر و اتهام استاد دانشگاه نیز ضد اسراییلی بودن است. درسی برای دانشگاه‌ها و کل جامعه آمریکا: مک کارتیسم، غیر قابل قبول است "مگر" زمانی که موضوع انتقاد از اسراییل در میان باشد. استاد متهم، جوزف ماساد از دپارتمان فرهنگ و زبان‌های خاورمیانه دانشگاه کلمبیا می‌باشد. ماساد نویسنده کتاب "تاثیرات استعمار‌گری: ایجاد هویت ملی در اردن" (انتشارات دانشگاه کلمبیا، سال 2001) است. آثار وی با استقبال مواجه شده و کتاب فوق در نشریاتی از قبیل Choice و American Historical Review ، تحسین و تمجیدهایی را در پی داشته است. فعالیت‌های ماساد بحث‌انگیزتر از فعالیت‌های آکادمیک یک مورخ درباره آرژانتین و اوگاندا نیست یا وی یک آمریکایی فلسطینی تبار که در نیویورک درباره اسراییل و فلسطین تدریس می‌کند، نمی‌باشد. وی منتقد سیاست‌های آرژانتین و یا اوگاندا نبوده و در امور ایالات متحده نیز دخالتی نداشته است. حمله به ماساد و دو پروفسور دیگر در این دپارتمان را سازمان‌های صهیونیستی راستگرای غیردانشگاهی همسو با حزب لیکود اسراییل ترتیب داده‌اند مهمتر از همه سازمان کثیفی در بوستون به نام " پروژه دیوید" که فیلمی از اتهامات فوق را تولید کرده است). طبق گزارش اسکات شرمان دست کم شش نسخه از این فیلم تولید شده که هرگز به نمایش عمومی در نیامده است. تقریبا هیچ یک از اتهامات علیه ماساد (ضد یهودی بودن، بدرفتاری با دانشجویان، تشبیه اسراییل به آلمان نازی) از سوی دانشجویانی که درکلاس‌های وی شرکت کرده‌اند، صورت نگرفته است.جدی‌ترین اتهام علیه وی این است که ماساد با عصبانیت به دانشجویی گفته است " اگر شما بی‌رحمی‌هایی که در حق فلسطینیان روا می‌شود را قبول ندارید، می‌توانید از کلاس من بیرون بروید"، دانشجویی دیگر و یک شنونده نیز این اتهام را تأیید کردند، اما سه دانشجوی دیگر اظهار داشتند که از آن واقعه چیزی به خاطر ندارند و در کلاس درس ماساد چنین چیزی ندیده‌اند. لی بولینگر، رییس دانشگاه کلمبیا برای رسیدگی به این اتهامات کمیته ویژه‌ای تشکیل داد و کمیته پس از یک سری تحقیقات گسترده، گزارشی منتشر کرد . آنها ماساد را از اتهامات ضد یهودی گری وتنبیه دانشجویان طرفدار اسراییل با دادن نمره‌های پایین تبرئه کردند (در حقیقت، این کمیته صراحتاً اتهام ضد یهود بودن وی را تکذیب کرد). آنها دریافتند که " ماساد از سئوالی که به نظر وی، حمایت از اعمال اسراییل آمده خشمگین شده و با تنفر به آن پاسخ داده است. در حالی که ما دلیلی نداریم که پروفسور ماساد مایل به اخراج خانم شانکر از کلاس بوده (در حقیقت وی کلاس را ترک نکرده است)، پاسخ وی به پرسش شانکر از مرزهای قابل قبول عمومی فراتر رفته و این طور تداعی می‌کند که سئوال او می‌بایست انتقاد عمومی سختی را در پی داشته باشد. ماساد در پاسخ به این گزارش، ضمن تکذیب وقوع چنین اتفاقی، به اشتباهات منطقی موجود در آن اشاره کرده و از ناتوانی آن در ارتباط دادن اتهامات با اقدامات سیاسی سازمان یافته علیه خود، انتقاد کرد. با وجود آنکه در مطبوعات اشاره کمی به این گزارش شد، در حقیقت این گونه از آن استنباط می‌شود که ماساد به طور خاص و کادر استادان به طور عام هدف تهدیدات مداوم قرار گرفته اند. در گزارش آمده است پس از آن که این دپارتمان از سوی روزنامه‌های جنجال‌آفرین به دلیل ضد اسراییلی بودن مورد انتقادات شدید قرار گرفت، بسیاری از افراد غیر دانشجو با دیدگاههای ایدئولوژیک و خصمانه، درکلاس‌ها شرکت می‌کردند و با قطع سخن استادان جلوی بحث کلاس را می‌گرفتند و یا بدون اجازه از کلاس فیلم برداری می‌شد. گزارش به طور تلویحی اذعان می‌کند که مدارک به دست آمده نشان دهنده آن است که در فوریه سال 2002، پروفسور ماساد حق داشته که فکر کند یکی از اعضای دانشکده کلمبیا تدریس او را زیر نظر گرفته و با نزدیک شدن به دانشجویان وی از آنها می‌خواسته اطلاعاتی درباره صحبت‌های او در کلاس بدهند تا بتواند از آنها برای شکایت علیه وی استفاده کند. این که اقامه دعوی علیه ماساد که توسط گروه‌های خارج از دانشگاه و با مقاصد مشخصی بر پاشده، لزوم انجام تحقیقات گسترده دانشگاه کلمبیا را می‌طلبد و موضوعی قابل تأمل است. بسیاری از دانشجویان و کادر علمی دانشگاه کلمبیا عقیده دارند که از ابتدا اصلاً نباید تحقیقاتی انجام می شد. در حال حاضر نهادهای منتخب در سرتاسر ایالات متحده که تحت تسلط جناح راست هستند، برنامه‌هایی افراطی را مد نظر قرار داده‌اند از قبیل افزودن درس "طراحی هوشمند" به کلاس‌های زیست‌شناسی و یا اخراج استادان به دلیل عقایدشان. حتّا کنگره نیز در برابر فشارها تسلیم شده است: مجلس نمایندگان قانون ظالمانه 3077 HR را تصویب کرده‌ که طبق آن کلیه برنامه‌های آموزشی که از بودجه فدرال استفاده می‌کنند باید " به ترویج سیاست خارجی آمریکا از جنبه‌های گوناگون بپردازند"، یعنی هدایت سیستم آموزشی به نحوی که از دولت آمریکا و سیاست‌های اسراییل بدون چون و چرا حمایت کند. روزنامه نیویورک تایمز، دژ مستحکم لیبرالیسم و ارزش‌های روشنفکرانه در زمانه‌ای جنون‌آمیز و متعصب است. اما با درخواست نظارت رسمی بر دیدگاه‌ها در کلاس‌های درس سعی دارد به این جنبش مشروعیت ‌بخشد. نویسندگان نیویورک تایمز باید بدانند جوامعی که روش تدریس جوزف ماساد را سانسور می‌کنند، به احتمال زیاد در همین نقطه متوقف نمی‌شوند. قدم بعدی سانسور کردن خود روزنامه‌ها خواهد بود. دیدگاه‌های "غیرمنصفانه" و "لیبرال" همچون آنهایی که در بسیاری از مقالات و نوشته‌های روزنامه نیویورک تایمز وجود دارد، ممکن است توسط همان افرادی که خواهان ایجاد خط‌مشی حزبی در دانشگاه کلمبیا هستند، دقیقاً بررسی شود. در این ارتباط شبکه الجزیره گزارشی از اظهارات یک دانشجوی دانشگاه کلمبیا را نقل می‌کند که صحه بر دیدگاه های افراط گرایانه صهیونیستی در این دانشگاه میَ‌گذارد.در این گزارش آمده است: یک فارغ‌التحصیل اروپایی دانشگاه کلمبیا متوجه شده است که این دانشگاه تا چه اندازه طرفدار اسراییل است. وی می‌گوید: «حین تحصیل در کلمبیا متوجه شدم که سازمان‌های بین‌المللی و سازمان ملل از یک سو و دانشگاه کلمبیا و نیویورک از سوی دیگر در دو جهان موازی فعالیت می‌کنند. در مجامع بین‌المللی که به دلیل مطالعاتم آنها را پیگیری می‌کردم، سرکوبگری اسراییل محکوم می‌شد و قطعنامه‌های بیشماری که از این کشور می‌خواست به قوانین بین‌المللی پایبند باشد به وسیله آمریکا مسکوت می‌ماند. تا پاییز سال 2000 همزمان با شروع انتقاضه دوم، حامیان متعصب اسراییل هرکسی را که ازفلسطینیان طرفداری می‌کرد، به شدت سرکوب می‌کردند، دانشجویان عضو گروه‌های خاورمیانه در دانشکده حقوق عملاً هدف ناسزاگویی قرار می گرفتند و میزهای آنان بهم ریخته می‌شد. اتفاقی که در اروپا قابل تصور نیست». از سوی دیگر بحثی در دانشگاه مطرح شد که احتمالاً در نتیجه محکومیت بین‌الملی سیاست‌های اسراییل بود. حامیان متعصب اسراییل که دیگر برتری صد درصد بربحث‌های عمومی ندارند. ادعا می‌کنند که صدایشان «خفه شده‌» و در سکوت فرورفته‌اند. هنگامی که دکتر مصطفی برغوتی جهت ایراد سخنرانی در نوامبر 2003 به دانشگاه کلمبیا آمد، دو متعصب اسراییلی اقدام به برهم زدن نظم جلسه کردند و سخنان او را به استهزاگرفتند. اما هیچگاه هنگام سخنرانی نتانیاهو در دانشکده بازرگانی چنین اتفاقی روی نمی‌داد. همچنین استادان افراطی صهیونیست صداهای مخالف را در دانشکده حقوق خفه می‌کردند. برخی از آنها به نظر می‌رسید کل ساعات فعالیت خود را به ساختن و پرداختن دلایل مختلف دفاع از اسراییل اختصاص می‌‌دادند، دقیقاً شبیه نویسندگان اجیر حزب کمونیست دردهه 30 ،این استادان حامیان پر وپا قرص استثنا بودن اسراییل هستند به این معنی که قوانین حقوق بشر ازقبیل ممنوعیت شکنجه باید در مورد کلیه انسان‌ها لحاظ شود به جز قربانیان سیاست‌های اسراییل .جوآن کول، استاد تاریخ معاصر خاورمیانه و شرق آسیا در دانشگاه میشیگان و نویسندة کتاب "فضا و جنگ مقدس" است.