رمزهای تاریک آلبوم پسران «ملوس» / آیا «کی پاپ» با عصر جدید در ایران به رسمیت شناخته می شود؟! +تصاویر

گفتن از «صلح جهانی» و کنار گذاشتن تبعیض و پذیرش «تفاوت»ها و داشتن «امید» و انرژی مثبت، شعارهای جهان شمولی و ساده ی این چنینی، وجهی بشردوستانه و اصطلاحا «مثبت» و خوش خیم به گروه های کی پاپ بخشیده است.

فصل جدید شوی استعدادیابی «عصر جدید»، همزمان با ایام عید نوروز، پخش خود را از شبکه سوم سیما از سر گرفت و شور و شعفی را به آنتن نه چندان پر حس و حال سیما برای ایام نوروز اضافه کرد. خود شبکه ۳ که بهترین وقت آنتن خود را (زمان پخش سریال) چند ماهی است که به یک سریال به شدت کشدار، کسالت بار، محزون و افسرده به نام «برف بی صدا می بارد» اختصاص داده، با پخش فصل جدید «عصر جدید» دوباره کمی حال و هوای جوانانه یافته است.

اصولا در سرزمینی چون ایران که هنوز یکی از جوان ترین کشورهای دنیا از لحاظ سنی است (البته بیست سال آینده از منظر پیری جمعیت مبهم و حتی ترسناک است)، برنامه های پرشور و تحرک با محوریت یافتن استعدادهای برتر در حوزه های مختلف، یک نیاز عاجل و ضروری است. از این منظر، کار احسان علیخانی و تیم عصر جدید دست مریزاد دارد.

اما بهانه ی نگارش این مقال، برنامه ای است که در شنبه شب (۶ فروردین) از فصل جدید «عصر جدید» پخش شد. در این برنامه، یک گروه موسیقی جوان و پرانرژی، با نام «۶۰ ثانیه» به سرپرستی یک جوان ایرانی کره ای تبار، تلاش داشت با محتوای شعری انرژتیک، امیدبخش و جوانانه، به تقلید و تاسی آشکار از «کی پاپ» (پاپ کره ای) و به طور خاص گروه «بی تی اس»، یک نوع «آی پاپ» (پاپ ایرانی) با همان محتوا و فرم عرضه کند که البته مورد تایید داوران و تماشاگران حاضر قرار گرفت.

به نظر می رسد که بالاخره موج جهانی کی پاپ که سه چهار سالی است به ایران رسیده، با پخش تقلید و تاثیرگیری آشکاری از آن در آنتن زنده سیما، وارد مرحله و فاز تازه ای شده است.

موسیقی برآمده از «کی پاپ» (K Pop) یا پاپ کره ای، چند سالی است که جهان را در نوردیده و انواع و اقسام گروه های پاپ کره ای که به نحوی عجیب، دختران پسرنما یا پسران دخترنمای جوان اعضای پرتعداد ان ها را تشکیل می دهند، محبوبیت و شهرت جهانی پیدا کرده اند.

جالب این جاست که طرفداران اصطلاحا تیفوسی و متعصب این گروه ها، باز به ویژه «بی تی اس»، که خود را «آرمی» (ارتش) طرفداران می دانند، در ایران و بین نسل دهه هشتادی بسیار گسترده هم هستند. این نوع موسیقی را با تعداد زیاد اعضای گروه، ریتم های تند موسیقی الکترونیک، ملغمه ای از رپ کره ای-انگلیسی، تصاویر پر زرق و برق و اصطلاحا شیک و لاکچری با رنگ ها شارپ و «انرژی» فراوان و حتی بعضا مبالغه امیز آن می شناسند، با متن ترانه هایی ظاهرا سبک و نه چندان پیچیده که باب دل طیف نوجوان یا تین ایجر است.

گفتن از «صلح جهانی» و کنار گذاشتن تبعیض و پذیرش «تفاوت» ها و داشتن «امید» و انرژی مثبت، شعارهای جهان شمولی و ساده ی این چنینی، وجهی بشردوستانه و اصطلاحا «مثبت» و خوش خیم به گروه های کی پاپ بخشیده است.

اما در پس این ظاهر فریبنده و فانتزی گونه، بخش ها و رازهای سیاه و مروزی وجود دارد، که زیر رنگ و لعاب و زرق و برق این گروه ها و غوغای طرفداران نوجوان آن و البته حمایت رسانه های جریان اصلی، کم تر به آن پرداخته می شود. در این مجال، تنها از باب نمونه، یکی از آثار معروف ترین گروه کی پاپ، یعنی بی تی اس را تحلیل معنایی و نمادین می کنیم تا مشخص شود چه برنامه ریزی و طراحی پیچیده و البته تاریکی پشت این ظاهر «بچه مثبتی» وجود دارد.

در سال ۲۰۱۶، دومین آلبوم استودیویی و به تعبیر نگارنده، مهم ترین آلبوم گروه BTS تا به امروز(و یکی از مهم ترین آلبوم های صنعت کی پاپ) به نام «بال ها» (WINGS)منتشر شد. سطوح و لایه بندی تفکرات و نمادهای «خاص» در این آلبوم به طرزی عجیب، متفاوت از دیگر کارهای گروه بی تی اس است.

حتی نام این آلبوم، یعنی «بال ها»، اشاره به موجودی خاص دارد که در ادامه به آن خواهیم رسید.

مساله محوری درباره این آلبوم و مجموعه موزیک ویدیوهای مرتبط با این آلبوم، آن است که با الهام مستقیم از یکی از رمان های کلاسیک ادبیات غربی، رمان «دمیان»، اثر «هرمان هسه»، نویسنده مشهور آلمانی-سوئیسی و برنده نوبل ادبیات در ۱۹۴۶، ساخته شده اند.

نامجون یا همان RM (رپ مستر)، مغز متفکر گروه، در مصاحبه ای با مجله «رولینگ استونز»، صراحتا گفت که از نویسندگانی چون هرمان هسه و کتاب او «دمیان» برای ویدیوهای گروه ایده می گیرد. [۱]

در کتاب «دمیان»، شخصیت اصلی، نوجوانی به نام «امیل سینکلر»، که در سن بلوغ است، با جوانی به نام «دمیان» و مادرش آشنا می شود که افکاری عجیب و تفاسیری کفرآمیز از کتاب مقدس و مبانی مسیحیت دارند.

دمیان از خدایی به نام «آبراکساس» می گوید... د. خدایی که علاوه بر زیبایی، مظهر زشتی و تاریکی هم هست!

در واقع آبراکساس برآمده از مکتب گنوسی باستان است که در آن تفکر، یک الوهیت منفی در برابر خدای متعال لامکان محسوب می شود.

در واقع آن چه دمیان به سینکلر می آموزد ریشه و مبداء در «کابالا» ی زوهری، مکتب الحادی یهودی دارد. در این تفکر، شر و نیکی هر دو از یک مبداء می آیند و شیطان هم بخشی از خداست!

شعار یا گزاره کانونی کتاب دمیان این است: «آن که می خواهد متولد شود، باید دنیای پیشین را نابود کند»

این چکیده و عصاره ابر-برنامه شیطان برای آخرالزمان است: نابودی نظم پیشین و برقراری «نظم نوین جهانی» تحت حکومت لوسیفر یا ابلیس...شعاری که روی مهر رسمی آمریکا و روی اسکناس یک دلاری نقش بسته است:

نووس اردو سکولوروم(Novus ordo seclorum)

اردو آب خائو(نظم از دل آشوب) یا (Ordo ab Chao)

هرمان هسه، نویسنده و نقاش معروف آلمانی-سوئیسی(۱۸۷۷ تا ۱۹۶۲) و برنده جایزه نوبل ادبیات در ۱۹۴۶، از ماسون های معروف و عضو فرقه های رازآمیز ذی نفوذ و قدرتمندی چون «تصلیب گلگون» (روزی کروسیس) بود.

هسه که پدر و مادرش از مبلغان پروتستان متعصب و به شدت سختگیر بودند، بعد از دچار شدن به انواع اختلالات روحی و روانی(که عمدتا محصول تضاد با پدر و مادر و محیط خانوادگی بود)، عاقبت دست به یک شورش درونی علیه مسیحیت زد و این سرآغاز گرایش او به عقاید و تفکرات طغیان گرانه علیه مسیحیت بود.

در واقع همه رمان های هسه، بازتاب جدال های فکری و درونی او با مسیحیت بود. در بطن آثار هسه می توان میل وافر و تبلیغ بازگشت به سنت های پاگانی در پرستش «طبیعت» و آموزه های ماقبل مسیحی را می توان دید.

کتاب «دمیان» (۱۹۱۹) اوج نمادپردازی او از نبرد بین پاگانیسم پنهان و تفکرات دینی است. این نمادپردازی ده سال بعد و در رمان «گرگ بیابان» (۱۹۲۹) به اوج خود می رسد که در واقع تقدیس «گرگ» درون آدمی یا همان نیمه تاریک وجود است.

هرمان هسه

درباره تفکرات هسه ذکر این مساله حائز اهمیت است که او به شدت شیفته آیین های هند باستان و به طور خاص «بودیسم» بود و حتی کتاب معروف دیگری از او با نام «سیذارتا»، ملهم و برگرفته از زندگی بوداست. در تفکرات فرقه گرا و کابالیستی مدرن، آیین بودا بسیار حائز اهمیت است و بسیار تبلیغ می شود، چرا که آیین بودا یک آیین «بی خدا» است که تز کانونی ان، قابلیت و پتانسیل وجودی انسان برای رسیدن به «الوهیت» است. این عصارهٔ تفکرات شیطانی است که به انسان-خدایی قائل است.

هسه در «دمیان»، از زبان شخصیتی که نماد نیمه شریر و بخش تاریک وجود است(دمیان)، از خدایی به نام «آبراکساس» (با نماد شاهین سیاه رنگ) نام می برد که خدای مورد پرستش دمیان و همفکران اوست. در جای جای این رمان، به آبراکساس و نماد او اشاره می شود.

در علوم غریبه و فرقه های رازآمیز کنونی در غرب هم آبراکساس یکی از «شیاطین» اصلی است که در مناسک فرقه ای به او توسل جسته می شود. نکته بسیار مهمی که درباره آبراکساس وجود دارد این است که او نیز همچون شمایل بز «بافومت»، هرمافرودیت است و مشخصه های هر دو جنس نر و ماده را دارد!

این نکته ای است که بی تی اس را(به عنوان یک گروه کوئیر) به آبراکساس و تجسمات شیطانی متصل می کند. حتی یکی از معروف ترین طلسمات شیطانی، سنگ منقوش به نام آبراکساکس است. یا ورد جادویی معروف «آبرا کادابرا»، برگرفته از نام آبراکساس است.

موزیک ویدیوی «خون، عرق و اشک»، با سکانس نزول موجودی بالدار با بال های سیاه به پایان می رسد که در واقع همان تجسم «دمیان» (دیمون) یا آبراکساس است. «جین» لب های شیطان را می بوسد و با او به وحدت می رسد.

سایه ی خود «شرور» روی دیوار

اما موزیک ویدوی «خون، عرق و اشک ها»، از لحاظ نمادها و معناپردازی بسیار مهم است. «جین» در فضایی موزه مانند، رو به روی تابلوی معروف «نبرد خیر و شر»، اثر برویگل، نقاش هلندی دوره رنسانس، می ایستد و مبهوت به آن زل می زند، در حالی که یکی از سمفونی های مذهبی یوهان سباستیان باخ در پس زمینه شنیده می شود. حضور این تابلوی معروف، باز معرف تم اصلی آلبوم «بال ها» (برگرفته از رمان دمیان)، یعنی تقابل میان بخش تاریک و روشن وجود آدمی و در نهایت صلح و سازش و به تعادل رسیدن این دو بخش است.

در سرتاسر این موزیک ویدیوی بسیار مهم و پیچیده، یک موتیف مکرر تکرار می شود: دستی که از جلوی چشمان پسر معصوم کنار می رود و او حقیقت جهان را می بیند. در واقع حقیقت «شیطانی» مد نظر نویسندگان و طراحان این آهنگ ها و ویدیوها، که همانا درهم آمیختگی شر و نیکی و عدم وجود مرزی میان حق و باطل است.

در این موزیک ویدیو، عمدتا «جیمین» را می بینیم که به صورت مکرر چشمانش توسط چشم بند یا دستان دیگران باز و بسته می شود. جیمین شخصیتی است که در ویدیو «سیب» یا میوه ممنوعه را می خورد.

«خودم انتخاب کردم که به مغاک فرو بروم» (جمله ای کفرآمیز خطاب به خدا)

در بخشی دیگر از موزیک ویدیوی «خون، عرق و اشک ها»، تابلوی معروف «تعزیه برای ایکاروس» اثر هربرت جیمز دریپر دیده می شود. در اساطیر یونانی، ایکاروس موجودی بالدار بود که چون در پرواز خود به خورشید بسیار نزدیک شد، بال هایش سوخت و سقوط کرد و جان داد.

استفاده از تابلوی ایکاروس در این موزیک ویدیو، این پیام شیطانی را القاء می کند که دانستن «حقیقت» (از منظر پیروان ابلیس)، باعث سوختن بال های انسان(نماد معصومیت و فرشته سایی انسان) و «زمینی شدن» او می گردد.

تابلوی «تعزیه برای ایکاروس» در پس زمینه

 ایکاروس در محافل شیطانی، نمادی مقدس محسوب می شود که قربانی تلاش برای دانستن و آگاهی شد. شیطان پرستان، در عقاید کفرآمیز خود، ایکاروس را نماد انسان می دانند که چون خواست به معرفت برسد، مجازات و از بهشت رانده شد!

در پایان این موزیک ویدیو، زمانی که «جین»، لب های مجسمه بالدار را می بوسد (به معنای پذیرفتن وجه شیطانی و شریر)، ما «تائه یونگ» را می بینیم که جای بال های سوخته روی پشت اوست و رو به دوربین لبخند می زند (به رضایت رسیده است). همزمان، فواره ها برمی خیزند، اشک های شوق رنگی از چشمان مجسمه جاری می شود، چشم بندها می افتند و چشم اندازهای پیشین تکه تکه می شوند و از بین می روند.

در صحنه پایانی، تائه یونگ جلوی آینه ای می ایستد که بالای آن جمله ای به آلمانی از فریدریش نیچه نقش بسته است: اگر می خواهی ستاره رقصان درونت زاده شود، باید آشوبی در وجودت ایجاد کنی. "(نظم از دل آشوب)

در پایان رمان، «دمیان» روی لب های سینکلر را می بوسد و برای همیشه از او خداحافظی می کند. در انتها، سینکلر در آینه، خود و دمیان را یک موجود می بیند. در واقع، دمیان، وجه یا نیمه شرور وجودی خود او بوده است. تمام وسوسه شیطان این است که به ادمیزاد بقبولاند که بخش شرور وجود خود را نه تنها مهار نکند، که به رسمیت بشناسد و بلکه تقدیس کند.

عینا همه فرازهای مهم رمان دمیان، در موزیک ویدیوها به هم پیوستهٔ «بال ها» از بی تی اس وجود دارد و حتی صحنه ای که یکی از اعضاء(نامجون) که تجسم سنکلر در ویدیو است، خود را در آینه می بوسد.

دمیان، اسمی است که از تغییر مختصر واژه یونانی «دائمون» گرفته شده که منشاء واژه «demon»(شیطان یا اهریمن) در انگلیسی است ... جالب این جاست که نویسنده «انجیل مدرن شیطان پرستی»، نام مستعار فرقه ای که برای خود برگزیده «دامیِن بعل» است که در واقع همان «دیمون بعل» یا اهریمن بعل است. در فیلم معروف «طالع نحس» (۱۹۷۶)، نام پسربچه ی شیطانی فیلم «دیمین» است که معادل انگلیسی «دمیان» است.  

دیمین، کودک شیطانی فیلم «طالع نحس»

در موزیک ویدیوی «پسر، شیطان را ملاقات می کند» از آلبوم «بال ها» در ابتدای ویدیو، هوسه ئوک، زیر یک نور، زانو زده، سپس وارد اتاقی تاریک می شود.

کمی بعدتر، او از جایی می پرد و زمین زیر پایش را می شکند و تخریب می کند(نظم از دل آشوب یا ویرانی).

در بخشی از کتاب «دمیان» می خوانیم:

" عالم روز و عالم شب از دو قطب متضاد می آیند که در این روزگار در هم می آمیزند. "

 که اشاره به دو عالم تاریکی و روشنایی، یا «شر» و «نیکی» است.

در این موزیک ویدیو، مرتب تصویر یونگی و جینگوک در هم می آمیزد(به ویژه روی تابلوی نقاشی) که اشاره به درهم آمیختگی شخصیت سینکلر و دمیان در رمان هرمان هسه دارد.

در موزیک ویدیوی آهنگ «نجاتم بده» (Save Me)، باز همین تمسک جویی و توسل به شیطان را در لایه پنهان آهنگ و ویدیوی آن می بینیم.

لوسیفر یا ابلیس در مکتب شیطان پرستان، حامل «نور» است و از همین رو، پیروانش نماد او را «ستاره صبح» می دانند.

«در این سیاهی شب، این چنین درخشانی!»

«نمی تونی منو این پایین نگه داری، چون می دونی من یک مبارزم» (جمله ای کفرامیز خطاب به خدا)

حال به برخی جملات این موزیک ویدیو دقت کنید:

«از تو ممنونم که اجازه دادی «خودم» باشم ...بتونم پرواز کنم.»(ماجرای ایکاروس، آبراکساکس در دمیان)

«به من بال بده...»

این ها نمونه ها و مصادیقی از رمزگشایی لایه های معنایی «تاریک» و «خطرناک» در آهنگ های و ویدیوهای معروف ترین گروه پاپ کره ای در جهان و در واقع نماد کی پاپ یعنی BTS بود.

داستان بهره گیری شبکه جهانی باطل (ایادی شیطان) از صنعت سرگرمی برای ترویج تفکرات الحادی، شکستن تابوهای اخلاقیف ترویج نفس پرستی و شهوانیات، تمسخر ادیان الهی و در نهایت عادی سازی شیطان و تفکر شیطانی، داستانی مربوط به امروز و دیروز نیست و دست کم دهه ها قدمت دارد.

زمانی در سال ۱۹۹۸، سه سال مانده به روی کار آمدن جرج دابلیو بوش (که مجری طرح نظم نوین جهانی یا نووس اردو سکلوروم بود)، در دنیای سرگرمی، «مدونا لوئیز»، معروف به ملکهٔ پاپ، موزیک ویدیویی به نام «یخ زده» (فروزن) منتشر کرد که نقطه عطفی در استفاده از نمادها و معانی شیطانی در صنعت سرگرمی و فرهنگ پاپ شد.

در واقع اتاق فکر پشت دنیای سرگرمی، می خواست قبل از برامدن جرج بوش پسر، در عصه فرهنگ ناخودآگاه انسان ها را با مفاهیم مرتبط با «نظم نوین جهانی» آشنا کند ... مدونا چند سال بعد، رسما اعلام کرد که عضو فرقه کابالا شده و خود را «ملکه کابالا» با نام فرقه ای «استر» (ایشتار یا عشتاروت، نماد مونث شیطان در تمدن باستانی بین النهرین) گذاشت.

سال ۱۹۹۸، از قضاء، اولین تکاپوهای صنعت سرگرمی کره ای برای جهانی شدن بود و اولین آلبوم های موسیقی کی پاپ به بازار آمد. بدیهی است که سلاطین حاکم بر صنعت سرگرمی دنیا (که سر در آبشخور تفکرات فرقه ای الحادی دارند)، نمی خواستند و نمی توانستند از این بازار پرسود و تاثیرگذار که طلیعه آن در افق پدیدار شده بود، چشم بپوشند.

«کی پاپ» فقط موسیقی نیست. کی پاپ، یک «سبک زندگی» است که آماج آن متوجه نوجوانان در سرتاسر منظومه لیبرال سرمایه داری جهانی است. در ورای ظاهر ملوس، فانتزی و عروسکی «کی پاپ»، تشویق به «طغیان» در برابر هر نوع قاعده و قانون اخلاقی و عرفی و دینی نهفته است.

کی پاپ، از ابزارهای ایجاد همان «آشوبی» است که طبق تفکرات الحادی پیروان شیطان، قرار است از دل آن «نظم نوین» زاده شود. تشویق به طغیان در برابر خانواده، بی اعتنایی به دین و مفاهیم دینی، همباشی گروه های دختر و پسر، خوشگذرانی و تفریح به عنوان راه و رسم زندگی، رقص های تند و ریتمیک که «آشوب» را نمادین می کند، شکستن و برهم زدن و در هم ریختن، در هم لولیدن، اشعاری ظاهرا ساده و سبک اما با لایه های معنایی تکرارشونده و القاء کننده بر ناخودآگاه، نامشخص بودن هویت جنسی، دختران پسرنما و پسران دخترنما و...همه و همه از طراحی های دقیق اتاق های فکری در می آیند که در آن ها، برنامه تباهی نسل بشر را گام به گام پیش می برند.

حالا باید در آنچه یک گروه نوجوان به رهبری یک نوجوان دورگه ایرانی - کره ای در برنامه عصر جدید اجرا کرد، دقیق تر و موشکافانه تر تأمل کرد؛ قطعا اعضای نوجوان این گروه آگاهی لازم درباره ریشه های فرهنگی پدیده «کی پاپ» ندارند و صرفا یک اجرای امیدوارانه و انرژتیک منظور نظرشان بوده و همین هم داوران را به وجد آورده است. اما از دست اندرکاران یک برنامه و بویژه داوران آن که در میان آنها نماینده طیف تحصیل کرده که بینش فرهنگی در طراز فرهنگ ایرانی و اسلامی را باید داشته باشند نیز حضور دارد، انتظار می رود فراتر از تماشاگران، به این پدیده های نوین بنگرند.