سنگسار، مجازات ورود غیر قانونی به ایران؟ + فیلم

ایده اصلی فیلم از داستانی که اعتبار آن تایید نشده، برگرفته شده است. این داستان کوتاه از این قرار است که در سال 2004 چند افسر پلیس در حین جستجو در مسیرهای زیرزمینی مخفی در نزدیکی های برج ایفل، به یک راه مخفی می رسند که ظاهراً درب آن با پلاستیک پوشانده شده بود و بر روی آن علامت «وارد نشوید» قرار داشت. پس از اینکه افسران به جلوتر رفتند، موفق شدند یک محل با نورپردازی کامل به همراه یک دستگاه ویدئو پروژکتور و چند فیلم کلاسیک سینما را بیابند که باعث حیرت آنان شد. بنابراین آنها به سرعت به بالای زیرزمین رفتند تا این کشف را به مافوق خود گزارش کنند اما زمانی که همه آنها بار دیگر به این زیرزمین بازگشتند، همه چیز ناپدید شده بود و فقط نوشته ای باقی مانده بود که بر روی آن نوشته شده بود: «دنبال ما نگردید»؛ و در امضای این یادداشت نیز آمده بود: «انجمن مکزیکی های حک شده». فیلم نیز در قبرها و دخمه های معروف زیرزمینی پاریس که گفته می شود تعداد 6 میلیون جسد در آن قرار دارد و درب و دیوار این محل نیز توسط استخوان های مردگان شکل گرفته، روایت می شود. (برداشت شده از سایت مووی مگ)

موضوع فیلم یک دختر جوان دانشمند به نام اسکارلت (پردیتا وییکز Perdita Weeks) است که پا در راه پدرش که خودکشی کرده گذاشته تا حقیقت! را (علم تبدیل فلزات به طلا) که پدرش به آن دست نیافته بود را با شجاعت و جرات بسیار مردانه بدست آورد.

او به سختی به دنبال یافتن سنگ کیمیایی philosophers' stone است که 600 سال پیش توسط "نیکلاس فلامل" بزرگ ترین کیمیاگر تاریخ در پاریس اختراع شده بود. او برای بدست آوردن این شی با ارزش در ابتدای فیلم در کشور ایران حضور دارد و موفق به کشف و ترجمه متون باستانی می گردد که در نهایت او را به سوی شهر پاریس و قبرستان زیرزمینی واقع در آن می کشاند. اما پس از اینکه اسکارلت، مستندساز و همکارش جورج به همراه گروه راهنما که به آنها وعده پیدا کردن گنج داده بودند پا به این مکان زیرزمینی می گذارند، متوجه می شوند که این محل نفرین شده است و آنها رفته رفته در حال مواجه شدن با گذشته خودشان می باشند که همیشه در حال فرار از آن بوده اند.

فصل آغازین فیلم در ایران و داخل اتوبوسی که اسکارلت با آن به شهر فرضی "حبله" می رود، شروع می شود. با آنکه سکانس های کوتاهی از چهره های ایرانی ها به نمایش در می آید، اما به همان اندازه ایرانی ها بدوی و بدچهره به تصویر کشیده می شوند. اسکارلت در ابتدا رو به دوربین خود در داخل اتوبوس می گوید که "من بدون مجوز وارد ایران شدم و اگر کشته شدم، بدانید که با رضایت خودم وارد ایران شده ام تا یک تکه گمشده حیاتی از تاریخ مان را که در شبکه ای از غارهایی که قرار است توسط ایران منفجر شود، پیدا کنم." در اینجا با توهین به ایرانی ها می گوید "مجازات کسی که غیرقانونی وارد ایران شود، این است که او را تا گردن داخل شن می کنند و بعد با صخره (سنگ) به سر او می زنند"!

تلاش برای وحشی نشان دادن ایرانیان و حتی سعی بر شباهت ایرانیان با تکفیری - سلفی های تروریست در لابلای فیلم های هالیوودی که موضوع اصلی خیلی از این فیلم ها نیز هیچ ارتباطی با ایران ندارد (مانند فیلم روبوکاپ 2014)، متداول و عادی شده است. شدت این هجمه ها علیه ایران بعد از حمله تروریست های وحشی به سوریه و عراق (که با عنوان اسلام اما با پشتیبانی سرویس های اطلاعاتی غربی- عربی صورت گرفته) افزایش یافته است و جبهه رسانه ای غرب و حتی کشورهای عربی منطقه نیز مدام بر خطرناک بودن ایران تاکید می کنند تا جایی که اخیرا وزیر امور خارجه بحرین از تشکیل نیروهایی از کشورهای عربی برای مقابله با تکفیری ها و ایران خبر داده است! در هالیوود سعی می کنند حتی با یک جمله در فیلم و سریال های خود (مانند سریال خانه پوشالی House of Cards) جسارت به مردم ایران کنند و ایران را کشوری بسیار خطرناک، متعصب و وحشی جلوه دهند تا پروژه ایران هراسی در هر فرصتی ادامه یابد و هیچگاه متوقف نباشد.

در این فیلم اسکارلت با کمک دوست ایرانی سابق پدرش داخل یکی از غارهای ایران می شود و یک مجسمه مشکی رنگ شبیه مجسمه های اهرام مصر به اسم "کلید رُز" را پیدا می کند که روی بدنه آن به زبان لاتین نوشته هایی حک شده است. در فیلم مشخص نمی شود که چه کسی و چرا، کتیبه و مجسمه به زبان لاتین را داخل غارهای ایران پنهان کرده است و حتی دلیل انفجار شبکه ای از غارها توسط ایران نیز مشخص نمی شود.

«مثل بالا، خیلی پایین» تلاش کرده روایتی رازگونه که با آمیزه های مسیحی و ماورایی درآمیخته شده، جلوه کند اما معماهای فیلم بسیار نازل و سطح پایین حل می شود و همچنین روایت مستندگونه با فیلمبرداری دوربین روی دست که کارگردان خواسته صحنه ها ترسناک و واقعی جلوه کند، بشدت ناموفق درآمده است. در کنار آن ضعف سناریو در ندادن پاسخ روشن به ابهام ها و چرایی اتفاقات فیلم، و نیز شخصیت هایی که (به غیر از اسکارلت، جورج و مستندساز) هویت تقریبا نامعلومی دارند و بسیار ناشیانه وارد فیلم می شوند، اثر زجرآوری را به بیننده تقدیم می کند.

فیلم های ضعیفی مانند «مثل بالا، خیلی پایین» شاید نتوانند ضربه بزرگی به وجهه ایران در عرصه بین المللی وارد کنند، اما وقتی ساخت این چنین فیلم هایی زیاد می شود، باید مسئولان وزارت ارشاد و همچنین فیلم ساز و سینماگران جمهوری اسلامی ایران را به این صرافت بیاندازد که آنها نیز باید با ساخت فیلم هایی با استانداردهای جهانی بتوانند از وجهه انقلاب اسلامی دفاع کنند و فرهنگ "مقاومت" را به ذهن و قلب مردم جهانی که تحت سیطره امپراطوری رسانه ای غرب مستضعف شده اند، برسانند.