حادثه یازده سپتامبر نیز به عنوان یکی از بحث انگیزترین حادثه های دهه اخیر، از این قاعده مستثنی نبوده است. دولت وقت آمریکا در تبیین های اولیه از این واقعه، این حملات را طرح تروریست ها برای مخدوش کردن امنیّت ملّی آمریکا جلوه داد و با این توجیه بستر جنگ با افغانستان و عراق را فراهم آورد؛ امّا زمان، آرام آرام حائل های ترس را از ذهن های منتقد و علمی کنار زد تا آنها بتوانند با بررسی های مستقل و مستند بار دیگر دست کسانی که چشم ها را کور و گوش ها را کر می خواهند رو کنند.       

کتاب های «دروغ بزرگ»، تألیف «تری میسان»، و «سیا و یازده سپتامبر» به قلم «آندراس فون بولو»، که هر دو در سال 2003 چاپ شدند را شاید بتوان اولین گامها در مخالفت با گزارش های رسمی آمریکا در این موضوع دانست.

پس از آن، محققانی دیگر، تبیین های رسمی دولت آمریکا را از زاویه های دید متفاوت به چالش گرفته و بر آنها خط بطلان کشیده اند؛ با آنکه این اندیشمندان از لحاظ نگاه های تخصصی به شدت با یکدیگر متفاوت بوده و تخصص هایی از علوم و جغرافیای سیاسی تا علوم فیزیک و مهندسی و حتّی فیلمبرداری داشته اند، همگی آنها در یک نتیجه به اتفاق نظر رسیده اند: دولت آمریکا در گزارش شرح واقعه صادق نبوده است.

این گزارش که در چند قسمت تقدیم خوانندگان گرامی می شود تحقیقات مختلفی است که گروه های مختلف، با ذهن های به دور از تعصّب و پیش داوری و با نگاه های موشکافانه علمی از این واقعه انجام داده اند. در بخش های اول، دوم و سوم این گزارش استدلال ها و دلایل «کورت ساننفیلد»، فیلمبردار اصلی 11 سپتامبر و از مقامات آمریکا در زمان این واقعه را خواندیم.

«کورت ساننفیلد»، فیلمبردار اصلی دولت آمریکا در حادثه 11 سپتامبر و مدیر بخش رسانه ای «سازمان مدیریت در شرایط اضطرار» آمریکا (که از سازمان های تابعه آژانس امنیت ملّی آمریکا است) به واسطه منصبش و همچنین فیلم های منتشرنشده ای که از این حادثه در اختیار دارد، یکی از مهمترین ردکنندگان گزارش های رسمی آمریکا در این خصوص بوده است.

«ساننفیلد» به خاطر تهدیدهای آمریکا به همراه خانواده اش پناهنده آرژانتین شده است و دو سال پیش (آگوست 2010 مصادف با شهریور 89) دولت آمریکا خواهان استرداد وی به آمریکا شد، اما آرژانتین با این درخواست موافقت نکرد.

«ساننفیلد» بر اساس آنچه دیده و با دوربین هایش ثبت کرده، معتقد است دولت آمریکا از این حمله ها اطلاع داشته و ساختمان های امنیتی موجود در برج های تجارت جهانی را قبل از حملات 11 سپتامبر تخلیه کرده است. وی بر اساس فیلم هایی که از خرابه های ساختمان شماره 7 تجارت جهانی و ساختمان های مجاور آن گرفته بود (همان ساختمانی که پس از فروریختن برج های دو قلو ناگهان فرو ریخت) اظهار کرد که نحوه روی هم انباشته شدن این آوارها و سالم ماندن ساختمان های کناری ساختمان شماره 7 نشان می داد که این ساختمان با انفجار بمبی از داخل فرو ریخته است.

«کورت ساننفیلد» فیلمبردار اصلی آمریکا از حوادث 11 سپتامبر بود که روایت های رسمی آمریکا از این واقعه را با چالش های جدی مواجه کرد

بخش چهارم این گزارش را با فیلمی منتسب به «ساننفیلد» که شاهدی بر وجود ماده فوق انفجاری «نانو ترمیت» در ساختمان های تجارت جهانی بوده است پی می گیریم. این فیلم شاهدی بر تحقیقات علمی پرفسور «استیون جونز»، استاد فیزیک هسته ای دانشگاه بیرمنگام  و تیم همکار وی است که بر اساس آزمایش نمونه های به دست آمده از خاکروبه های ساختمان های تجارت جهانی گفته بود این ساختمان ها پیش از حمله با مواد منفجره خاصی روکش شده بودند.  

کارشناسان می گویند دود سفید و آهن مذاب دیده شده در عکس ها و فیلم های گرفته شده از ساختمان 11 سپتامبر شاهدی بر این هستند که ریزش ساختمان بر اثر ماده منفجره «نانوترمیت» صورت گرفت.

پرفسور «استیون جونز» در آزمایش هایی که بر روی چهار نمونه متفاوت خاکروبه ساختمان تجارت جهانی انجام داد به این نتیجه رسید که از نوعی ماده منفجره «نانو ترمیت» برای تخریب برج های دو قلو استفاده شده بود.

ماده نانوترمیت (سوپرترمیت) نوع بسیار قدرتمندی از ماده ترمیت است (اکسید آهن و آلمونیوم) که حداقل یک عنصر با اندازه ای بسیار ریز، در اندازه های نانو یا حتی ریزتر از آن، دارد. ماده سوپرترمیت از لحاظ قدرت تخریبی به اندازه ای بالاست که هر گرم آن، از هر ماده منفجره سنّتی دیگر که در عملیات های تخریب از آن استفاده می شود، انرژی بیشتری تولید می کند.

«استیون جونز» در مقاله ای که در همین مورد نوشته نتیجه گیری کرده است که لایه قرمز رنگ موجود در تراشه های قرمز و خاکستری رنگ کشف شده در خرابه های برج های تجارت جهانی،  ماده ترمیت فعال و عمل نکرده است.

شواهد استفاده از ترمیت در اولین لحظات حادثه 11 سپتامبر مشهود بود. ابر نارنجی کمرنگ که در سمت چپ تصویر دیده می شود از نقطه اصابت هواپیما به ساختمان برخواسته اند. کارشناسان ابرهای سفیدرنگ موجود در این تصویر را نشانه جاسازی ماده های منفجره ترمیت در سطوح این ساختمان، قبل از حمله می دانند.

شواهدی که جونز و تیم او آزمایش کرده اند ذره های بسیار ریزی بوده اند که در چهار نمونه متفاوت از خاک ساختمان های برج تجارت جهانی به دست آمده بود.

این تیم تحقیقاتی در هر کدام از این نمونه ها تکه های ریز یا تراشه هایی متشکل از دو لایه، یکی به رنگ قرمز و دیگری به رنگ خاکستری یافتند.

لایه خاکستری شامل اکسید آهن بود، درحالی که لایه قرمز حاوی آهن، اکسیژن، آلمونیوم، سیلیسیوم و کربن بود ـ یعنی همه عناصری که نانوترمیت را تشکیل می دهند.

فلزات مذابی که چند ثانیه قبل از سقوط برج جنوبی تجارت جهانی مثل آبشار از آن پایین می آمدند، علاوه بر کشف ذرات ریز آهن یافت شده در نمونه های خاک مخروبه های برج ها، شاهدی دیگر بر استفاده از مواد ترمیت برای منفجر کردن ساختمان ها بودند. آیا جاسازی ترمیت در سطوح برج های تجارت جهانی هم کار اسامه بن لادن بوده است؟

آزمایش های بیشتر بر روی این تراشه های قرمز و خاکستری نشان داد که این تراشه ها، به طرز عجیبی در دمای 430 درجه سیلیوس آتش می گرفتند و با راه اندازی یک واکنش انفجاری باعث ایجاد حلقه های آهن می شدند ـ یعنی دقیقاً همان اتفاقی که در ترمیت می افتد.

این تیم با مقایسه بیشتر مواد یافت شده در مخروبه های تجارت جهانی با مواد منفجره سنتی نظیر تی.ان.تی به این نتیجه می رسد که سوپرترمیت یافت شده در مخروبه های تجارت جهانی نوع بسیار قدرتمندی از سوپرترمیت ها بوده است.

تیم تحقیقاتی دکتر جونز توضیح می دهد این سوپرترمیت که محققان «آزمایشگاه ملی لاورنس لیومور» و سایر آزمایشگاه ها آن را شبیه سازی کرده اند دارای خصوصیاتی است که می توان آنها را به لایه سطحی یک مکان یا ساختمان اسپری کرد و یا حتی آن را مانند رنگ چسباند تا بدین ترتیب لایه ای به شدت انرژی زا و قابل انفجار روی سطح ساختمان ایجاد شود.

در فیلم زیر، «کورت ساننفیلد» از موردی مشکوک به ماده منفجره در خرابه های برج های تجارت جهانی تصویربرداری کرده است که عده ای آن را شاهدی بیشتر بر استفاده از سوپرترمیت ها برای فروپاشی این ساختمان ها دانسته اند.

http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13910427001148